Κι έγινε η νύχτα μέρα… / Το παραμύθι της μαμάς Αθηνούλας

    Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα κουνελάκι σε μια φάρμα στην άκρη του δάσους, που του άρεσαν πάρα πολύ οι λιχουδιές.

Μια μέρα βγήκε από το σπιτάκι του αναζητώντας λιχουδίτσες στο δάσος, αλλά απομακρύνθηκε πολύ και χάθηκε.
Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε μία πολύ μεγάλη σπηλιά!
Τότε, άρχισε να σκέφτεται δυνατά:
«Πω πω! Μεγάλη που είναι! Θα ήθελα πολύ να μπω μέσα και να δω τι υπάρχει εκεί… αλλά είναι πολύ σκοτεινά και φοβάμαι…. Αν πάλι φύγω τώρα, μάλλον δεν θα την ξαναβρώ και θα αναρωτιέμαι για πάντα τι μπορεί να είχε μέσα…».

Μια μικρή πυγολαμπίδα, που έτυχε να βρίσκεται εκεί, άκουσε το κουνελάκι και γεμάτη χαρά άρχισε να του φωνάζει:
«Κουνελάκι! Κουνελάκι! Σε άκουσα και μπορώ να σε βοηθήσω!».
Το κουνελάκι κοίταξε την πυγολαμπίδα και έβαλε τα γέλια.
«Εσύ θα βοηθήσεις εμένα; Μα εσύ είσαι μόνο μια μικρή πυγολαμπίδα!».
«Έχεις δίκιο, είμαι μόνο μια μικρή πυγολαμπίδα. Μόνη μου δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Μαζί με τις φίλες μου, όμως, μπορούμε!» είπε και σφύριξε δυνατά.

Ξαφνικά μαζεύτηκαν εκατοντάδες πυγολαμπίδες!!!
Πέρασαν τότε όλες μπροστά, μέσα στη σπηλιά και το κουνελάκι ακολουθούσε από πίσω τους!
Και μέσα στη σπηλιά έγινε η νύχτα μέρα!

Το κουνελάκι ευτυχισμένο είδε τα πάντα … όλα όσα υπήρχαν μέσα στη μεγάλη σπηλιά!
Και τα βραχάκια, και τους σταλακτίτες, και τα ζωάκια που κρύβονταν πίσω από τις πέτρες, αλλά και τις νυχτερίδες που ενοχλημένες άρχισαν να πετάνε δεξιά κι αριστερά!
Έπειτα το κουνελάκι βγήκε από τη σπηλιά και ευχαρίστησε τη μικρή πυγολαμπίδα και τις φίλες της για την πολύτιμη βοήθειά τους κι άρχισε να παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το σπιτάκι του.
Κι έζησε αυτό καλά κι εμείς καλύτερα!

ευχαριστούμε τη μαμά Αθηνούλα 

που μας το έστειλε

Διονύσιος Σολωμὸς: «Ὁ Πόρφυρας» - Ένα αριστούργημα που έμεινε στα αποσπάσματα!!

Ο Σολωμός, βαθιά συγκλονισμένος από τον άδικο θάνατο  νεαρού στρατιώτη, εμπνεύσθηκε και συνέθεσε το ποίημα, του οποίου η επεξεργασία διήρκεσε περίπου δύο χρόνια, από το 1847 έως το 1849. Εν τούτοις, δεν κατέληξε σ’ ένα οριστικό κείμενο αλλά σε αποσπασματικά μέρη.

«Ο Πόρφυρας είναι ένα από τα πιο δύσκολα στην ερμηνεία τους ποιήματα του Σολωμού. Στο κέντρο βρίσκεται η σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης […]. Η ωραιότητα της φύσης είναι το μέσο με το οποίο ο κολυμβητής φτάνει στη μυστικιστική κατάσταση που περιγράφεται στην αρχή του μέρους 7 του ποιήματος.

Αλλά ο καρχαρίας —“η άλογη τερατώδης δύναμη”, όπως την ονομάζει ο Σολωμός— είναι και αυτός μέρος της φύσης. Η συνειδητοποίηση του δικού του δεσμού με τη φύση κάνει τον κολυμβητή ικανό να κερδίσει μια πνευματική νίκη εις βάρος της φύσης τη στιγμή ακριβώς που το σώμα του ηττάται από μία από τις δυνάμεις αυτής της φύσης. Η βιαιότητα του καρχαρία δεν υπονοεί ότι ολόκληρη η φύση είναι θηριώδης και βίαιη, αλλά σίγουρα δείχνει ότι η φύση έχει και θετική και αρνητική πλευρά, οπότε ενέχει κινδύνους για την ανθρώπινη ψυχή […] το μήνυμα της ευδαιμονικής φώτισης του κολυμβητή είναι ότι ουσιαστικά αυτός δεν ανήκει στον φυσικό αλλά στον πνευματικό κόσμο.»

(Π. Μάκριτζ, Διονύσιος Σολωμός, μτφρ. Κατ. Αγγελάκη-Ρουκ, Καστανιώτης, Αθήνα, 1995, σελ. 192-193)

latistor

Ὁ Πόρφυρας

1

Ἡ κόλαση πάντ’ ἄγρυπνη σοῦ στήθηκε τριγύρου·

Ἀλλὰ δέν ἔχει δύναμη πάρεξ μακρυὰ καὶ πέρα

Μακρυὰ πό τὴν Παραδείσω καὶ σὺ ‘ς ἐσὲ χεις μέρος·

Μέσα ‘ς τὰ στήθια σου τ’ ἀκούς, Καλέ, να λαχταρίζῃ;

2

Κυττᾷς τοῦ ρόδου τή λαμπρή πρώτη χαρά τοῦ ἥλιου,

Ναὶ πρώτη, ἀλλ’ ὅμως δεύτερη ἀπὸ τὸ πρόσωπό σου!

3

«Χιλιάδες ἄστρα ‘ς τὸ λουτρὸ μ’ ἐμὲ νά στείλ’ ἡ νύχτα!»

4

«Γελᾷς καὶ σὺ ‘ς τὰ λούλουδα, χάσμα τοῦ βράχου μαῦρο.»

5

«Κοντὰ  ναι τό χρυσόφτερο, καὶ κατὰ δῶ γυρμένο,

Π’ ἄφησε ξάφνου τὸ κλαδὶ για τοῦ γιαλοῦ  τὴν πέτρα,

Καὶ κεῖ  γροικᾷ  τῆς θάλασσας καὶ τ’ οὐρανοῦ τὰ κάλλη

Καὶ κεῖ  τραυᾷ τὸν ἦχο του μ’ ὅλα τὰ μάγια πὤχει.

Γλυκὰ δεσε τή θάλασσα καὶ τὴν ἐρμιὰ τοῦ βράχου,

Καὶ τ’ ἄστρο κράζει πάρωρα, καὶ πρέπει νά προβάλῃ.

Πουλὶ,  πουλάκι, ποῦ σκορπᾷς τὸ θαῦμα τῆς φωνῆς σου,

Εὐτυχισμὸς  ἄ’ δέν εἶναι τὸ θαῦμα τῆς φωνῆς σου,

Καλὸ ‘ς τή γῆ δέν ἄνθισε, ‘ς τὸν οὐρανό, κανένα.

Ἀλλ’ ἄχ! νά δώσω μία πλεξιά, καὶ νά μαι  κεῖ  φθασμένος,

Ἀκὸμ’ ἀφρέ μου, νά βαστᾷς, καὶ νά μαι  γυρισμένος,

Μὲ δύο φιλιά  τῆς μάννας μου, μὲ φοῦχτα γῆ τῆς γῆς μου»

6

«Φιλῶ τὰ χέρια μ’ καὶ γλυκὰ τὸ στῆθος μ’ ἀγκαλιάζω.

Ἀνοιχτὰ πάντα κι’ ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου.

Ποιά  πηγὴ τάχα σὲ γεννᾷ, χαριτωμένη βρύση;»

7

Φύσῃ, χαμόγελ’ ἄστραψες κ’ ἐγίνηκες δικὴ του·

Ἐλπίδα, τὤδεσες τὸ νοῦ μ’ ὅλα τὰ μάγια πὤχεις·

Νιός κόσμος  ὄμορφος παντοῦ χαρᾶς καὶ καλωσύνης.

Γύρου κυττᾷ νά τὸν ἰδῇ ………………..

Κοντὰ  ναι  κεῖ ‘ς τὸν νιόν ὀμπρὸς ὁ τίγρις τοῦ πελάγου

Κι’ ἀλιά! μακρυὰ ναι τὸ σπαθί, μακρυὰ ναι τὸ τουφέκι!

Ἀλλ’ ὅπως ἒσχισ’ εὔκολα βάθος τρανό, κ’ ἐβγῆκε,

Κι’  ὥρμησε …………………………………..

Κατὰ τὸν  κάτασπρο λαιμὸ πού λάμπει ὡσὰν τὸν κύκνο,

Κατὰ τὸ στῆθος τὸ πλατύ, καὶ τὸ ξανθὸ κεφάλι,

Κατὰ τή μεγαλόψυχη  γλυκειά  πνοή  τῆς νιότης,

Ἔτσι κι’ ὁ νιός ………………………………..

Τῆς φύσης ἀπὸ τ’ς ὄμορφες καὶ δυναταῖς ἀγκάλαις,

Ὁποῦ τὸν ἐγλυκόσφιγγε καὶ τοῦ γλυκομιλοῦσε,

Κ’ εὐθὺς ξυπνᾷ ‘ς τ’ ἐλεύθερο γυμνὸ κορμὶ π’ ἀστράφτει,

Τὴν τέχνη τοῦ κολυμπιστῆ  μ’ αὐτὴν τοῦ πολεμάρχου.

8

Πρὶν πάψ’ ἡ μεγαλόψυχη  πνοὴ χαρὰ γεμίζει·

Ἄστραψε φῶς κ’ ἐγνώρισεν ὁ νιός τὸν ἑαυτὸ του.

Οἱ κόσμοι γύρου ν’ ἄνοιγαν κορώναις νά τοῦ ρήξουν,

…………………………………………………………………..

Ἀπομεινάρι θαυμαστὸ ἐρμιᾶς καὶ μεγαλείου.

Ὄμορφε ξένε καὶ καλὲ καὶ ‘ς τὸν ἀνθὸ τῆς νιότης,

Ἄμε καὶ δέξου ‘ς τὸ γιαλὸ τοῦ δυνατοῦ τὴν κλάψα.

(1849)

Μια δοκιμή ερμηνείας του «Πόρφυρα» του Διονυσίου Σολωμού

Μεταμορφώσεις μιας άγιας ψυχής:

Του Γιώργου Τσερεβελάκη
Το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού «Ο Πόρφυρας» συνδέεται με ένα αληθινό γεγονός που συνέβη στην Κέρκυρα. Κάποιος Άγγλος στρατιώτης, ο Ουίλιαμ Μιλς (William Mills), στις 19 Ιουνίου 1847 δέχθηκε την φονική επίθεση ενός καρχαριοειδούς (πόρφυρα στο κερκυραϊκό γλωσσικό ιδίωμα), το οποίο τον κατασπάραξε.

Ο Σολωμός, βαθιά συγκλονισμένος από τον άδικο θάνατο του νεαρού στρατιώτη, εμπνεύσθηκε και συνέθεσε το ποίημα, του οποίου η επεξεργασία διήρκεσε περίπου δύο χρόνια, από το 1847 έως το 1849. Εν τούτοις, δεν κατέληξε σ’ ένα οριστικό κείμενο αλλά σε αποσπασματικά μέρη. Όλο το ποίημα είναι χωρισμένο σε άνισα επεξεργασμένες ενότητες που δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερες δυσκολίες στη ανάγνωση αλλά ενέχουν πολλά προβλήματα ερμηνείας εξ αιτίας των βαθυστόχαστων νοημάτων τους. Το βασικό θεματικό κέντρο του ποιήματος είναι η πάλη του Άγγλου στρατιώτη με την «άλογη τερατώδη δύναμη» και ο σχολιασμός της σχέσης ανθρώπου-φύσης, του αγώνα του Καλού και του Κακού και της ηθικής και πνευματικής κατίσχυσης του Καλού.

Το Καλό, ιδωμένο ως θεμελιώδες ιδεώδες της ποιητικής του Σολωμού, αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της ιδεολογίας του ποιητή. Το ιδεολόγημα του Καλού, του ωραίου συνιστά το αδιάσειστο υπόβαθρο με το οποίο ο ποιητής οικοδομεί...

Η τεχνολογία ποτέ δεν θα υποκαταστήσει την αγάπη! "The Power of Love" (video)

Η δύναμη της αγάπης! Ο μπαμπάς που έκανε το μωρό του να σταματήσει να κλαίει και εμάς να δακρύσουμε! (βίντεο)

 

Η αγάπη όλα τα νικά! Στον κόσμο της τεχνολογίας έχουμε ξεχάσει θεμελιώδη πράγματα στην ανατροφή των παιδιών μας.

Μάλλον αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει αυτή η διαφήμιση εταιρίας κινητού, που δείχνει έναν πατέρα που προσπαθεί να ηρεμήσει το μωρό του που κλαίει σπαρακτικά και η μαμά του λείπει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ.
Αγωνιά, αγχώνεται, ψάχνει να βρει τρόπους να το κάνει να σταματήσει, απελπισμένος παίρνει την γυναίκα του τηλέφωνο για να τον βοηθήσει, όταν ξαφνικά κάνει... το πιο απλό πράγμα που θα έπρεπε να κάνει εξαρχής!
Δείτε πώς αυτός ο πατέρας έκανε το μωρό του να πάψει να κλαίει.
mothersblog