Ψυχική ανωριμότητα γονέων

...............
Ψυχική ανωριμότητα των ανθρώπων που γίνονται γονείς

..............

Οι γονείς με σημαντικό βαθμό ψυχικής ανωριμότητας χαρακτηρίζονται συχνά από τα ακόλουθα:

1. Βάζουν τις δικές τους ανάγκες ή και του συντρόφου τους, σωματικές και ψυχολογικές, πάνω από του παιδιού. 

Μερικά παραδείγματα: 

τρώνε οι ίδιοι πρώτα και το καλύτερο φαγητό αντί τα παιδιά, 

δε θηλάζουν τα μωρά για να μην περιορίζονται οι έξοδοι τους, 

αφήνουν μικρά παιδιά που δεν κατανοούν την παροδική απουσία και είναι προσκολλημένα σε αυτούς για να κάνουν ταξίδια, αλλά και γονείς που ανέχονται κακοποίηση του παιδιού από τον άλλο γονέα για να μην έρθουν σε ρήξη μαζί του, και άλλα.

2. Δυσκολεύονται πολύ να προσαρμοστούν στις αλλαγές και θυσίες που απαιτεί ο ερχομός ενός παιδιού. 

Διαμαρτύρονται και παραπονιούνται έντονα για το πώς άλλαξε η ζωή τους, αισθάνονται θυμωμένοι, αποστερημένοι και καταπιεσμένοι γιατί περιορίζεται ο ελεύθερος τους χρόνος, η ξεκούραση τους και οι προσωπικές τους δραστηριότητες.

3. Μεταθέτουν τις πρακτικές και ψυχολογικές ευθύνες τους προς τα παιδιά τους σε τρίτους (γιαγιάδες, σταθμούς, νταντάδες και άλλους), 

βασιζόμενοι υπερβολικά στη βοήθεια και καθοδήγηση τους. 

Κλασικό παράδειγμα για τα ελλαδο-κυπριακά δεδομένα αποτελεί η (όχι αναγκαστική) ανατροφή των παιδιών από τους παππούδες αντί τους γονείς που εστιάζουν πολύ στην καριέρα και τη ψυχαγωγία τους, αλλά και η ανάληψη του ρόλου του πατέρα από τη γιαγιά. 

Αυτό βέβαια δεν είναι φυσιολογικό και διαταράσσει τις ισορροπίες – πρωταρχικό ρόλο στη ζωή των παιδιών πρέπει να έχουν οι δύο γονείς και μετά οποιοσδήποτε άλλος.

4. Αρνούνται ή δυσκολεύονται να αναλάβουν ευθύνες για συμπεριφορές και προβλήματα των παιδιών τους. 

Αποδίδουν τις δικές τους ευθύνες ο ένας στον άλλο, στο ίδιο το παιδί («είναι προβληματικό παιδί») και σε τρίτους, όπως το σχολείο, την κοινωνία και άλλους, τους οποίους κατηγορούν για δικά τους λάθη και ανεπάρκειες.

5. Δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τις παρορμήσεις τους για το καλό των παιδιών τους – δεν έχουν αρκετή υπομονή και αυτοέλεγχο. 

Αδυνατούν να αντιληφθούν ή να συγκρατήσουν στο μυαλό τους τη δύναμη της συμπεριφοράς τους πάνω στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να ξεσπούν επανειλημμένα με έντονο θυμό και άλλες συναισθηματικές ανασφάλειες μπροστά ή και πάνω στα παιδιά.

6. Δίνουν υποσχέσεις που δεν κρατούν. 

Υπόσχονται στα παιδιά πράγματα που δεν τηρούν ή στο / στη σύζυγο ότι θα κάνουν πράγματα για την οικογένεια και δεν τα κάνουν, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι με αυτό τον τρόπο οι άλλοι αισθάνονται προδομένοι και κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους.

7. Γίνονται χειριστικοί – ξεγελούν τα παιδιά τους για να πετύχουν κάτι, λένε ψέματα για να αποφύγουν να κάνουν κάτι γι’ αυτά. 

Αυτό είναι χειρότερο όσο μεγαλύτερα είναι τα παιδιά, αφού αντιλαμβάνονται περισσότερο το ψέμα, ενώ υπάρχουν περισσότεροι τρόποι επικοινωνίας, τους οποίους οι ψυχικά ανώριμοι γονείς αποφεύγουν.

8. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να αποδεχθούν ότι τα παιδιά τους μπορεί να έχουν διαφορετικές επιθυμίες, ενδιαφέροντα και ανάγκες από τους ίδιους, είτε αυτό αφορά σε διατροφή και παιχνίδι στις μικρές ηλικίες, είτε σε αντιλήψεις και ενδιαφέροντα μετέπειτα.

9. Δυσκολεύονται να αποδεχθούν τις ανάγκες εξάρτησης των βρεφών και των νηπίων. 

Προσπαθούν έτσι πολύ νωρίς να τα απογαλακτίσουν με κάθε τρόπο, πρακτικά και ψυχολογικά, «για να μην εξαρτηθούν υπερβολικά από αυτούς». 

Τα μωρά έχουν έντονες ανάγκες εξάρτησης και αν αυτές δεν ικανοποιηθούν από τους γονείς θα ικανοποιηθούν από τρίτους ή, στη χειρότερη περίπτωση, το κενό θα «καλυφθεί» με ουσίες εξάρτησης ή θα παραμείνει και θα εκδηλωθεί με διάφορους άλλους αρνητικούς τρόπους στην ενήλικη ζωή τους, όπως το χρόνιο στρες, η κατάθλιψη, οι ψυχαναγκασμοί και άλλα.

10. Δυσκολεύονται να αποδεχθούν και να βοηθήσουν στην ανάγκη αυτονόμησης των παιδιών τους, που αποτελεί κύριο αναπτυξιακό ζήτημα στη νηπιακή και μετέπειτα στην εφηβική ηλικία. 

Για παράδειγμα, συνεχίζουν να φροντίζουν ένα νήπιο ως βρέφος (παθητικό άλλαγμα, τάισμα και άλλα) είτε από έλλειψη υπομονής και επιμονής να το βοηθήσουν να αυτονομηθεί, είτε από μια άρνηση να δεχθούν ότι το παιδί τους δεν είναι πια βρέφος. 

Ή απορρίπτουν τους έφηβους που επαναστατούν και επιμένουν να τους αντιμετωπίζουν ως παιδιά, αρνούμενοι να αντιληφθούν ότι το παιδί μεγάλωσε και έχει διαφορετικές, φυσιολογικές ανάγκες και αντιμετωπίζει τώρα άλλα αναπτυξιακά ζητήματα.

11. Χρησιμοποιούν τα παιδιά για να ξεπεράσουν δικές τους ανεπάρκειες. 

Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν ασυναίσθητα τα παιδιά ως μαριονέτες διασκέδασης για να προσελκύουν προσοχή ή αναθέτουν υποσυνείδητα ρόλους συντρόφου, γονέα και φίλου στα παιδιά τους. Κλασικό παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης αποτελεί η αντιστροφή ρόλων, όπου το παιδί φροντίζει τον καταθλιπτικό γονέα ή αναλαμβάνει τη θέση ενός εκλιπόντα γονέα.

12. Αντιμετωπίζουν το γονεϊκό τους ρόλο με επιπολαιότητα: 

θεωρούν ότι τα παιδιά «μεγαλώνουν μόνα τους» και δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία οι πράξεις ή παραλείψεις τους. 

Θεωρούν για παράδειγμα ότι τα βρέφη απλά κλαίνε και δε χρειάζεται να προσπαθούν ιδιαίτερα να τα ηρεμήσουν, τα παιδιά γενικά δε χρειάζονται πολλή σημασία, αν φάνε ξύλο «δε θα πάθουν τίποτα», ούτε αν γίνονται μάρτυρες τσακωμών και άλλων εκδηλώσεων επιθετικότητας. 

Όλα αυτά είναι αποδεδειγμένο ότι βλάπτουν το ψυχισμό των παιδιών και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη και το χαρακτήρα τους. 

Οι γονείς όμως που δεν είναι αρκετά ψυχικά ώριμοι γι αυτό το ρόλο δε σκέφτονται πολύ τέτοια πράγματα και προτιμούν να αφιερώνουν την ενέργεια και τον ελεύθερο τους χρόνο στην ενασχόληση με πράγματα έξω από αυτούς. 

Δεν επιδιώκουν δηλαδή να μαθαίνουν περισσότερα για τον εαυτό τους, τις σχέσεις τους και την ανάπτυξη των παιδιών τους, ώστε να βελτιωθούν, αλλά προτιμούν να ασχολούνται π.χ. με την πολιτική, το ποδόσφαιρο, τη ζωή καλλιτεχνών, κοινωνικές δραστηριότητες και άλλα. 

Ακόμα και στη περίπτωση που αντιληφθούν ότι κάνουν κάποιο λάθος, θεωρούν ότι η επιθυμία από μόνη της – χωρίς συγκεκριμένη προσπάθεια – είναι αρκετή για να μην επαναληφθεί.

13. Έχουν συνήθως μια «μαυρόασπρη», περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων, όπου όλα είναι καλά ή κακά, χωρίς ενδιάμεσους χρωματισμούς. 

Έτσι, αν σε κάποια θέματα συμπεριφέρονται σωστά ή κατά περιόδους, θεωρούν ότι δε χρειάζεται να αλλάξουν κάτι ιδιαίτερο, ενώ αν κάποιος τους πει κάτι αρνητικό για τη συμπεριφορά τους θεωρούν ότι υπερβάλλει και ίσως το εκλάβουν ως προσωπική επίθεση, αντί ως μια ευκαιρία για αυτοκριτική και αυτοβελτίωση.

Συνέπειες στο παιδί από την ψυχική ανωριμότητα ενός γονέα

Κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ δέχεται σίγουρα επιδράσεις και από άλλους παράγοντες. 

Ο βαθμός ωριμότητας των γονέων όμως επιδρά καθοριστικά στη συμπεριφορά των παιδιών. 

Μερικές από τις συνέπειες είναι:

• Πολύ αντιδραστικά ή / και παθητικά παιδιά 
• Παιδιά που παλινδρομούν συχνά, καθυστερεί πολύ η συναισθηματική τους ανάπτυξη ή μένουν αναπτυξιακά στάσιμα, χωρίς να υπάρχει οργανική αιτία
• Παιδιά που αργούν ή και αδυνατούν να ωριμάσουν ως ενήλικες και να αναλάβουν ικανοποιητικά το γονεϊκό ρόλο όταν γίνουν οι ίδιοι γονείς
• Παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ψηλό βαθμό άγχους και κατάθλιψη, αφού νιώθουν συναισθηματική ανασφάλεια και αβεβαιότητα για την αξία τους. Συχνά αισθάνονται ότι για τους γονείς τους οι προσωπικές τους ανάγκες είναι σημαντικότερες από τις δικές τους, κάτι το οποίο στη συνέχεια γενικεύουν θεωρώντας ότι τα δικά τους συναισθήματα και ανάγκες είναι πάντα τα λιγότερο σημαντικά.

Αντιμετώπιση του προβλήματοςΕίναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι η πορεία αυτή είναι αναστρέψιμη και όσο νωρίτερα γίνουν κάποιες παρεμβάσεις, τόσο καλύτερα είναι συνήθως και τα αποτελέσματα. 

Παρόλο που η ψυχική ανωριμότητα ενός γονέα μπορεί να είναι ψυχικά επώδυνη και τραυματική εμπειρία για ένα παιδί, οι αρνητικές συνέπειες μπορούν να αποφευχθούν σε σημαντικό βαθμό αν ο ένας γονιός είναι ψυχικά ώριμος και αντισταθμίζει όσο μπορεί το κενό του άλλου. 

Επιπλέον, η εμπλοκή τρίτων πιο ώριμων ενηλίκων σε σημαντικό βαθμό, όπως συγγενών και φίλων, μπορεί να είναι καταλυτική. Τέλος, και σημαντικότερο, αν οι γονείς αναγνωρίσουν το πρόβλημα και ζητήσουν επαγγελματική βοήθεια για να ξεπεράσουν τα δικά τους ελλείμματα, π.χ. αυτοεκτίμησης, προσοχής κλπ, θα μπορέσουν να ωριμάσουν ικανοποιητικά για να ανταποκριθούν με περισσότερη επάρκεια και να βοηθήσουν στην υγιή συναισθηματική ανάπτυξη και ευτυχία των παιδιών τους.

Λουΐζα Θεοφάνους, Συμβουλευτική Ψυχολόγος

περισσότερα εδώ: paidiatros

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το έχουμε το καλό μέσα μας... όλοι. Οι πολλοί, όμως, φοβούνται να το βγάλουν

Ο συγγραφέας των best-sellers «Το Δώρο» και «Κάπταιν», Στέφανος Ξενάκης επιστρέφει αυτό το καλοκαίρι με το καινούργιο του βιβλίο, «Το Δώρο 2». 

Στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο συγγραφέας εστιάζει στα ευεργετικά αποτελέσματα της θετικής σκέψης στην καθημερινότητά μας:

Κάπου το είχα διαβάσει. Οι ράγες του τρένου, λέει, παντού σε όλον τον κόσμο έχουν συγκεκριμένη απόσταση μεταξύ τους. Κι αυτό επειδή οι πρώτες γραμμές χαράχτηκαν πάνω στα ίχνη που άφηναν παλιά οι ρόδες από τις άμαξες. Έτσι και στη ζωή. Κάποια πράγματα τα λέμε από συνήθεια. Τα έλεγαν οι παλιοί, τα λέμε κι εμείς. Άσχετα αν τα πιστεύουμε ή όχι. Λέγε-λέγε, όμως, κάποια στιγμή τα πιστεύεις. Γράφονται στον σκληρό σου. Αν ήσουν βινύλιο, θα έσκαβαν το αυλάκι σου.

Θυμάμαι παλιά, όταν άκουγα για κάτι «κακό», καπάκι έπεφτε η ατάκα: «Ο κόσμος είναι κακός». Αυτόματα. Όπως βάζεις την τελεία στο τέλος της πρότασης. Χωρίς να το πολυσκέφτεσαι. Κι έτσι γίνεται η νέα σου πραγματικότητα. Και χαράζει το αυλάκι σου. Κι η βελόνα σου απλώς το ακολουθεί.

Τον τελευταίο χρόνο είχα την τύχη να βοηθήσω κάποιους συνανθρώπους μας που είχαν ανάγκη. Δεν έκανα πολλά. Αφιέρωσα λίγο απ’ τον χρόνο μου κι ανέβασα μια φωτογραφία κι ένα κείμενο. Είχα όμως την ευλογία να λάβω αμέτρητα μηνύματα από συμπολίτες μας που ήθελαν να βοηθήσουν. Ένας πήγε με τα χίλια να πάρει τον άστεγο απ’ το παγκάκι γιατί ήθελε να είναι αυτός που θα του χαρίσει το πρώτο του ζεστό μπάνιο μετά από καιρό. Ένας άλλος, που ζούσε με άλλους πέντε σ’ ένα διαμέρισμα πενήντα τετραγωνικών, μου έστειλε μήνυμα: «Στείλ’ τον εδώ. Τι 5, τι 6, θα τα βολέψουμε». Ένας τρίτος, πρώην άνεργος, μου ζήτησε λογαριασμό για να βάλει δέκα ευρώ απ’ το επίδομα ανεργίας του για να βοηθήσει.

Το ’χουμε το καλό μέσα μας. Όλοι. Οι πολλοί, όμως, φοβούνται να το βγάλουν. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Πώς είναι στη χορωδία που δεν ανεβάζεις νότες μήπως και φαλτσάρεις; Έτσι και στη ζωή. Το καλό το κρύβουμε και προτιμάμε να ακολουθούμε το άλλο το τραγούδι, το φάλτσο, κι ας μην ξέρουμε τα λόγια. Όπως εκεί κάπου στην εφηβεία, που ντρεπόμασταν να βγάλουμε τη δική μας ομορφιά και προτιμούσαμε να πουλήσουμε μαγκιά γυμνασίου και τσιγάρο. Θεωρούμε ότι το cool είναι να το παίζουμε κακοί. Το ξεκινάμε παρότι δεν μας αρέσει, για να μην ξεχωρίσουμε. Κάποια στιγμή όμως μπαίνουμε τόσο βαθιά μέσα στον λαβύρινθο και μετά ξεχνάμε από πού μπήκαμε.

Μιλάω με κόσμο. Σχεδόν όλων το παράπονο, όταν βρεθούμε μόνοι κι ασφαλείς, είναι ότι θέλουν να το βγάλουν το καλό αλλά νιώθουν μόνοι. Φοβούνται ότι θα τους εκμεταλλευτούν οι άλλοι. Ότι θα πάει στράφι.

Κι όμως, το καλό είναι στη φύση του ανθρώπου. Δεν πάει ποτέ στράφι. Είναι το οξυγόνο σου. Αυτό που ομορφαίνει τη ζωή σου. Ο λόγος που είσαι εδώ. 

Για τόλμα τώρα να πεις όταν είναι μπόλικοι ότι «Ο κόσμος είναι καλός». Θα πέσουν να σε φάνε. Τώρα, καπάκι, τράβα πες το σ’ έναν έναν. Θα σου απαντήσουν χαμηλόφωνα, μην τους ακούσει και κανείς: «Ναι, ρε πού@τη μου. Έχεις δίκιο. Αλλά ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, ρε φίλε…»

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ, αδερφέ. Αν θες όμως να το παίζεις κακός, είναι δικαίωμά σου. Στο φινάλε, η ζωή σου είναι δική σου. Ξέρεις, όμως, κάτι: Το κακό δεν είναι στη μόδα πια.

Για την ακρίβεια, ποτέ δεν ήταν.
Το καλό είναι.
Και πάντα θα είναι.

enallaktikidrasi.com
Χαμομιλάκι: Επειδή το Καλό είναι της μόδας πια.

Παιχνίδια με νερό που μπορούν να παίξουν τα παιδιά στο σπίτι

Τώρα που τα σχολεία κλείνουν ευκαιρία να το γιορτάσουν τα παιδιά παίζοντας με το νερό!

Τα πειράματα είναι πολύ ενδιαφέρουσα απασχόληση για τα παιδιά. Διασκεδάζουν, ανακαλύπτουν, μαθαίνουν. Το καλοκαίρι δε, που ο υδράργυρος σκαρφαλώνει στα ύψη, είναι η ιδανική ευκαιρία να δοκιμάσετε διάφορα παιχνίδια και πειράματα με νερό.

Επιπλέον, τις μέρες αυτές που τα παιδιά δεν έχουν κάθε μέρα σχολείο και ο ελεύθερός τους χρόνος εντός σπιτιού είναι σαφώς περισσότερος, είναι ένας όμορφος τρόπος να περάσετε δημιουργικό χρόνο μαζί.
Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε όχι ένα, ούτε δύο, αλλά είκοσι τρία διασκεδαστικά κόλπα με νερό που είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιάσουν τα παιδιά.

Εύκολα tricks που θα εντυπωσιάσουν σίγουρα τα παιδιά.

Δείτε τα παρακάτω και δοκιμάστε τα.

mothersblog.gr