Πώς θέλεις το παιδί σου να διαβάσει λογοτεχνία, αν εσύ δεν ανοίγεις βιβλίο;

Πολλοί γονείς συχνά ρωτούν:

«Πώς να το κάνω να τρώει από όλα;»
«Πώς να το κάνω να κοιμάται νωρίς;»
«Πώς να το ξεκολλήσω από την τηλεόραση;»

Και μιλάνε για τα παιδιά τους σαν να είναι οι ίδιοι ο Κρόνος και τα παιδιά τους δορυφόροι του Πλούτωνα.

Δεν υπάρχει ισχυρότερη διδασκαλία από το δικό μας παράδειγμα. Το οποίο τα παιδιά μας θα το ακολουθήσουν eventually, αρκεί να μείνουμε πιστοί σε αυτό.

Δεν γίνεται να θες το παιδί σου να διαβάσει λογοτεχνία, εαν εσύ δεν έχεις βιβλιοθήκη στο σπίτι σου και δεν σε βλέπει να διαβάζεις. 

Πώς;
Να πάρεις το παιδί αύριο κιόλας και να το πας σε ένα βιβλιοπωλείο. Από αυτά τα παραδοσιακά.

Όχι αυτά που έχουν μέσα παιχνίδια, ηλεκτρονικά, και iPhone σε προθήκες. 

Γιατί το παιδί είναι παιδί. Και εκεί θα “κολλήσει”. 

Περπατήστε στο μαγαζί, συζητήστε, ξεφυλλίστε, διαλέξτε. 

Πάρε ένα και για σένα. Και παραβγείτε ποιος θα το τελειώσει πρώτος.
Άφησε εκείνο να “κερδίσει”. Και κάνε του δώρο το επόμενο μαζί με έναν σελιδοδείκτη με τον αγαπημένο του ήρωα. 

Γιατί σε κέρδισε. 

Συζητείστε για τα βιβλία σας. 

Ας διαβάζει εκείνο Άλκη Ζέη και εσύ Μίλαν Κούντερα. Έχεις τρόπο να το “στρογγυλέψεις”.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα έχεις “παράπονα” για το παιδί σου μην σκεφτείς τι έκανες.
Σκέψου τι ΔΕΝ έκανες.
Και δεν είναι ποτέ αργά να το κάνεις.

Σκέψου, 

* πόσες ώρες το παιδί στο σπίτι σε βλέπει σκυμμένο επάνω από το κινητό.
* Πόσα φρούτα και λαχανικά τρως καθημερινά και πόσα “σουβλάκια απ’έξω”.
* Πόσο αθλείσαι και πόσο “σαπίζεις” στο καναπέ με το survivor να παίζει.

Ο αναμάρτητος να ρίξει την πέτρα, ξέρω…
Κι εγώ γονιός είμαι.
Στα παιδιά μας, όμως, αξίζουν καλύτερα.
Ή πιο σωστά, μια “καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας”.

Υπάρχει μέσα μας και περιμένει να της ανοίξουμε. 

Ντριν – ντριν.

themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Άσε τον κόσμο να μιλάει... - Μαθήματα ζωής

Ελευθερώσου. Και άσε τι θα πουν οι άλλοι…
Μιλάει ο κόσμος. Πάντοτε το έκανε. 

Και δεν θα σταματήσει να το κάνει.

Και ό,τι έχει καθένας μέσα στη καρδιά του, αυτό και προς τα έξω βγάζει.

Δεν μπορείς να περάσεις μια ζωή, σκεπτόμενος μήπως τον κόσμο προκαλέσεις. Να είσαι σίγουρος, πως ό,τι και αν κάνεις, στο τέλος κάτι θα βρούνε να σου πουν.

Γιατί λοιπόν παιδεύεσαι; Γιατί δίνεις σημασία;
Ας κάνουν, ας πουν, ας κρίνουν όπως θέλουν.

Κοίταξε μόνο εσύ, τη συνείδησή σου να έχεις καθαρή. 

Να είσαι εντάξει, εσύ με την ψυχή σου. 

Δεν είναι παίξε γέλασε αυτό. Θέλει ανδρεία, κόπο και πόνο να το κάνεις.

Τον κόσμο όμως άστον. Μην δίνεις σημασία. 

Λόγια είναι. Απλώς, προσπέρασέ τα.

Τόσο τα άσχημα, όσο και τα καλά. 

Φρόντισε να μην σε αγγίζουν. 

Να τα περνάς, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ, σαν μην έχουν σημασία.

Ελευθερώσου. Άσε το κόσμο τι θα πει. 

Και μην φοβάσαι.
Πάντοτε ο κόσμος έτσι ήταν. Το ξέρεις. 

Άλλωστε και εσύ, είσαι μες τον κόσμο αυτό.

Ελευθερώσου.
Μόνο η συνείδησή σου. Μόνο αυτή φρόντιζε να σε ελέγχει…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Albert-André Nast: Ο τυφλός γιατρός που βοήθησε να έρθουν στη ζωή 4 χιλιάδες μωρά

Στην φωτογραφία βλέπουμε τον Albert-André Nast, έναν τυφλό γιατρό που κρατά αγκαλιά και ακροάζεται ένα βρέφος τριών μηνών.

Τον Μάρτιο του 1953, το περιοδικό Life έκανε ένα αφιέρωμα στον γιατρό – φαινόμενο. Ο Albert-André Nast, ο γιατρός φαινόμενο όπως τον αποκαλούσαν, ζούσε σ’ ένα μικρό χωριό λίγο έξω από το Παρίσι. Ήταν ένας αξιόλογος επιστήμονας που είχε κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων. Μάλιστα, το 1953, το περιοδικό Life, αφιέρωσε αρκετές σελίδες στον ίδιο και το έργο του.

Ο Nast εκτός από εξαίρετος επιστήμονας και καλός άνθρωπος, ήταν και τυφλός…

Το 1931, ενώ εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού για δέκα χρόνια στο χωριό Chelles, ένα ατύχημα του στέρησε το φως του. Έκτοτε απομονώθηκε και κλείστηκε στον εαυτό του, μέχρι μια μέρα που ένας παλιός του ασθενής τον αναζήτησε για μια θεραπεία. Ο Nast ήταν ο μόνος γιατρός που εμπιστευόταν και το ότι ήταν πλέον τυφλός, δεν είχε καμία σημασία γι’ αυτόν.

Τότε, ο Γάλλος γιατρός κατάλαβε πως μπορούσε να κάνει διαγνώσεις χωρίς να βλέπει και δίχως τη βοήθεια του στηθοσκόπιου. Βρήκε ξανά κίνητρο και θέληση για ζωή. Με τη βοήθεια της γυναίκας του και των νοσοκόμων του, διένυσε 22 χρόνια εξαιρετικής επιστημονικής πορείας και οι κάτοικοι του χωριού δεν έπαψαν ποτέ να τον εμπιστεύονται.

Αν και παθολόγος, η μεγάλη του αγάπη ήταν η μικρή κλινική μητρότητας «Le Nativité», που είχε ιδρύσει μαζί με τη γυναίκα του. Τα μάτια του ήταν οι συνεργάτες του που τον καθοδηγούσαν σε κάθε περιστατικό. Μαζί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια μέθοδο αξιόπιστη για τους τοκετούς. Ήταν τόσο επιτυχημένη, που οι εγκυμονούσες ξεχνούσαν ή δεν λάμβαναν ποτέ υπόψιν τους ότι ο γιατρός δεν έβλεπε.

Ο Albert-André Nast βοήθησε στον ερχομό 4 χιλιάδων βρεφών στον κόσμο. 

themamagers.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι