Οι μικροί μας γεωγράφοι!!

Κάνε το παιδί σου να αγαπήσει τη Γεωγραφία

από τη Μαριάννα Σπυράκου
με τη συνεργασία της εκπαιδευτικού

Ολυμπίας Κορτσάρη

Η γεωγραφία είναι ένα μάθημα που δεν είναι αγαπητό σε όλα τα παιδιά, είναι όμως απαραίτητο ώστε να έχει γνώση του χώρου και του κόσμου στον οποίο ζει.

Αν το παιδί δεν έχει έμφυτη αγάπη για τη γεωγραφία- ναι, ναι, συμβαίνει συχνά!- τότε μπορείς να ακολουθήσεις μερικές βασικές κινήσεις για να το κάνεις να την αγαπήσει.

Ποιες είναι αυτές:

- Μάθε του πού βρίσκεται.
Σε ποια ήπειρο, σε ποια χώρα, σε ποιο νομό, σε ποια πόλη, σε ποιο προάστιο. Η ξεκάθαρη εικόνα που θα αποκτήσει για το μέρος στο οποίο μεγαλώνει θα το κάνει να εκτιμήσει αυτή τη γνώση και να ανατρέχει σε γεωγραφική αναφορά κάθε φορά που προκύπτει ευκαιρία.
- Δίνε του εικόνα για τις περιοχές και τους τόπους μέσα από χάρτες και την υδρόγειο σφαίρα.
Η εικόνα θα το κάνει να κατανοήσει καλύτερα και θα του δώσει συνολικό οπτικό υλικό για τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνει.
Μην εκπλαγείς αν μετά από καιρό το δεις να χαζεύει μόνο του ένα χάρτη ή να γυρνάει με χαρά την υδρόγειο σφαίρα.
- Όριζε κάθε φορά τον τόπο στον οποίο αναφέρεσαι.
Για παράδειγμα, όταν πάτε διακοπές στο βουνό ή σε ένα νησί, λέγε του πού βρίσκεται, πού είναι στο χάρτη, τι έχει δίπλα και πόσο απέχει από το σπίτι σας. Αυτός είναι ένας τρόπος να ακονίζει το μυαλό του σχετικά με τη γεωγραφική τοποθέτηση ενός τόπου και να προβληματίζεται ανάλογα κάθε φορά που αναφέρεται ένα νέο χωριό, πόλη ή χώρα.
- Μίλησέ του για τα ταξίδια που έχεις κάνει ή για γεγονότα έχοντας πάντα γεωγραφική συσχέτιση στις ιστορίες σου.
Μην αφήνεις τον τόπο και τις πληροφορίες του απ’ έξω από την εξέλιξη, γιατί είναι πολύ σημαντικά για τη γεωγραφική συνείδηση του παιδιού.
- Όταν ακούτε μαζί ειδήσεις ή κάτι σχετικό που αναφέρεται μια περιοχή, μίλησέ του με περισσότερες πληροφορίες.
Αν για παράδειγμα ακούσετε ότι έγιναν αναταραχές στην Πλατεία Ταξίμ στη Κωνσταντινούπολη, πες του πού βρίσκεται, από ποια θάλασσα βρέχεται και πόσο κοντά είναι στην Ελλάδα.
- Κάνε τη γεωγραφία παιχνίδι!
Μάθε του τις πρωτεύουσες των νομών ή των χωρών, τις λίμνες της Ελλάδος, τις χώρες της Ευρώπης! Όσο τρώτε την Κυριακή γύρω από το τραπέζι, παίξε μαζί του απαντώντας ο ένας στις ερωτήσεις του άλλου, με αποτέλεσμα να μάθετε και οι δύο πολύ καλή γεωγραφία!

dearmom

Θαυμάσια τραγούδια για την «Ηλιαχτίδα»

ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου

4 cd με μοναδικές ηχογραφήσεις της Παιδικής Χορωδίας Σπύρου Λάμπρου μαζί με μερικούς από τους πιο καταξιωμένους και αγαπημένους τραγουδιστές, συνθέτες και μουσικούς της Ελληνικής μουσικής σκηνής.

51 μεγάλοι τραγουδιστές, 3 πρωτοεμφανιζόμενοι, 8 συγκροτήματα και 9 συνθέτες με ιστορία, τιμούν την πιο παραγωγική και δισκογραφική χορωδία που υπήρξε ποτέ στην ελληνική δισκογραφία.
Η εξαιρετική παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου, η οποία φέτος κλείνει 18 χρόνια ακριβώς στη δισκογραφία.

Τα έσοδα θα διατεθούν στον Παγκρήτιο Σύλλογο Γονέων και Φίλων παιδιών με νεοπλασία η «Ηλιαχτίδα»

Ο Σπουργίτης και το Ουράνιο Τόξο

Ήταν κάποτε ένας σπουργίτης που ήθελε να γνωρίσει το ουράνιο τόξο. Ήθελε να δει από κοντά τα χρώματά του.

- Είναι πολύ μακριά το ουράνιο τόξο! του έλεγε η σοφή κουκουβάγια. Κι εσύ τόσο μικρούλης που είσαι, θα κουραστείς και θα μείνεις στα μισά του δρόμου!

Όμως ο σπουργίτης δεν άλλαζε γνώμη.
Κι έτσι ένα πρωί ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.
Πέρασε μέσα από το μεγάλο δάσος. Είδε τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τους ελέφαντες και τις μαϊμούδες…
- Πάω καλά για το ουράνιο τόξο; ρώτησε έναν χιμπατζή.
- Καλά πας! του απάντησε εκείνος.

Μετά από το μεγάλο δάσος, ο σπουργίτης βρέθηκε στη μεγάλη θάλασσα. Είδε τα κύματα, είδε τα ψάρια, είδε τα καράβια, είδε τους γλάρους.
Για το μέρος που βρίσκεται το ουράνιο τόξο, από δω πάνε; ρώτησε ένα δελφίνι.
- Ναι! του απάντησε εκείνο.

Μετά από τη μεγάλη έρημο, ο σπουργίτης βρέθηκε στα μεγάλα βουνά. Είδε τα χιόνια, είδε τους αϊτούς, είδε τις αρκούδες, είδε τις δροσερές πηγές και τα πανύψηλα έλατα.
- Προς τα που πέφτει το ουράνιο τόξο; ρώτησε ένα σκίουρο.
- Εκεί! του έδειξε εκείνος.
Και ο σπουργίτης αν και είχε πια κουραστεί, πήρε κουράγιο και συνέχισε.
Το καταλάβαινε πως πλησίαζε.

Και να! Μόλις πέρασε το τελευταίο βουνό, βρέθηκε στην πεδιάδα που κατοικούσε το ουράνιο τόξο.
Ήταν μια πλατιά πεδιάδα, γεμάτη από λουλούδια.
Τα λουλούδια είχαν πάνω τους τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Υπήρχαν και πουλιά που τα φτερά τους τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Υπήρχε και το ίδιο το ουράνιο τόξο.
Όμορφο που ήταν!
Ο σπουργίτης πήγε και κούρνιασε στην πιο χαμηλή μεριά του.
Μπορούσε πια να ξεκουραστεί.
Σήκωσε τα μάτια του προς τα επάνω. Ό,τι έβλεπε ήταν λουσμένο σε μαγευτικούς χρωματισμούς.
- Αχ τι ομορφιά! είπε ο σπουργίτης. Άξιζε η κούραση! κι έπειτα έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε.
Τα όνειρά του είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τόσο όμορφα όνειρα ήταν.

Μάνος Κοντολέων
Ιστορίες και παραμύθια για το νηπιαγωγείο
Ρούλα Παπανικολάου
Εκδόσεις Μικρός Πρίγκιπας

astropeleki

Ο σπουργίτης, το χελιδόνι και το μυρμήγκι: Λαϊκό Παραμύθι

Ένα χελιδόνι έχτισε τη φωλιά του μέσα στον ηλιακό ενός σπιτιού.
Κάτω από τα κεραμίδια, στην άκρη της στέγης, ήταν κι η φωλιά ενός σπουργίτη. 
Μια μέρα φυσούσε κρύος άνεμος κι άρχισε να βρέχει.
Το χελιδόνι δεν ηύρε τίποτα να φάει. 

Μέσα στα θεμέλια του τοίχου είχε τη φωλιά του ένα μυρμήγκι. Το χελιδόνι επήγε και παρακάλεσε το μυρμήγκι να του δώσει λίγο φαΐ κι ύστερα που θ’ ανοίξει ο καιρός να του το δώσει διπλό.
Το μυρμήγκι ήθελε και δεν ήθελε, γιατί ήταν πολύ φιλάργυρο, αλλά, άμα άκουσε «διπλό», αποφάσισε και του έδωκε. 

Ο σπουργίτης τα έβλεπε από πάνω, αλλά δεν έλεγε τίποτε. 

Το καλοκαίρι τα χελιδόνια επλήθυναν και το μυρμήγκι χαιρόταν όσο έβλεπε τους χρεοφειλέτες του να δυναμώνουν.
Από μέρα σε μέρα περίμενε να του πληρώσουν το χρέος τους, αλλά δεν τους έλεγε τίποτε, ώσπου είχαν μωρά μικρά. Άμα όμως τα μωρά τους εμεγάλωσαν, μια μέρα από το χάραμα του θεού σηκώθηκαν κι έφυγαν. 
Βγαίνει το μυρμήγκι από τη φωλιά του, κοιτάζει… πουθενά οι χρεοφειλέτες! Kει που συλλογιζόταν πού να πήγαν, κι αν θα τον πληρώσουν, ακούει τη σπουργίταινα από πάνω και λέει στον άντρα της: 
– Έμαθες το νέο; 
– Ποιο νέο; λέγει ο σπουργίτης. 
– Οι γειτόνοι μας, καλέ, τούτοι οι ξένοι, που κάθουνταν μέσ’ στον ηλιακό, χάθηκαν από το χάραμα του Θεού. Έμαθες πού επήγαν; 
– Έφυγαν, καλέ, έφυγαν κι επήγαν πέρα, από κει που ήρθαν. Τους άκουσα που ετοιμάζονταν, πριν να χαράξει το φως.  Τ’ ακούει το μυρμήγκι και λέει του σπουργίτη:  
– Ε! γείτονα, είναι πράμα τούτο; να το ξέρεις πως θα φύγουν και να μη μου το πεις; Καταστράφηκα ο κακομοίρης. Τους έδωκα δανεικά και τώρα έφυγαν και δεν μου έδωκαν μήτε μονά μήτε διπλά.
– Καλά να πάθεις! του λέει ο σπουργίτης. Οι πλεονέκτες έτσι παθαίνουν. Εγώ τις προάλλες σου εζήτησα πέντ’ έξι κουκιά σιτάρι και δεν μου έδωκες. Το χελιδόνι μόλις ήρθε, του έδωκες, γιατί σου έταξε διπλά. Πάρε τώρα! Ε, γείτονα, έχω μια συμβουλή να σου δώσω:
Να κάμνεις δοσοληψίες με τον ντόπιο, όχι με τον ξένο.  
Από τότε βγήκε κι η παροιμία: «Πάντα να κοιτάζεις το σπουργίτη που ’ναι ντόπιο κι όχι το χελιδόνι που ’ναι περαστικό».
snhell


(από το βιβλίο: Γ.Α. Μέγας, Ελληνικά Παραμύθια, Β΄, Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου και Σια A.E., 2001)

Παίζουμε με τα παιδιά έξω από το σπίτι

Μιας και καλοκαίριασε, τι καλύτερο από τα παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους!! Τα παιχνίδια σε ανοιχτούς χώρους, σε γειτονιές ή σε αυλές, βοηθούν το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες, όπως η κοινωνικότητα, η φαντασία ή η ομαδικότητα. Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά σε ομαδικά παιχνίδια, γνωρίζουν φίλους, δραστηριοποιούνται και ξεφεύγουν από τα όρια του δωματίου τους.

 Παιχνίδια στον κήπο
Υπάρχουν Σαββατοκύριακα ακόμη και κατά τη διάρκεια του χειμώνα που ευνοούν τα παιχνίδια στον κήπο, την αυλή ακόμη και τη βεράντα (μιας που δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα να ζούμε σε μονοκατοικίες). Ανοίγουμε, λοιπόν, κουρτίνες και παράθυρα, φοράμε πρόχειρα ρούχα, αδιαφορούμε για το αν θα λερωθούμε ή γεμίσουν με χώμα τα χέρια μας και βγαίνουμε να φυτέψουμε μαζί με τα παιδιά μας καρπούς και άνθη. Χωρίζουμε το χώρο σε λαχανόκηπο και ανθόκηπο και αναλαμβάνουμε να φροντίζουμε με συνέπεια τον κήπο μας. Με την πάροδο του χρόνου μαθαίνουμε για την ανάπτυξη των φυτών, τις ανάγκες και τις λειτουργίες τους.

Βόλτα στο πάρκο
Ένα ηλιόλουστο πρωινό, κλείνουμε τηλεοράσεις και υπολογιστές και περπατάμε μέχρι το κοντινότερο πάρκο ή αλσάκι. Παίζουμε παιχνίδια (μήλα, αγαλματάκια, τυφλόμυγα, αλυσίδα, γάτα και το ποντίκι, … ). Ξεδίνουμε μικροί και μεγάλοι και χαιρόμαστε τη φύση και τις ομορφιές της. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή διάθεση.

Το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού
Χωριζόμαστε σε ομάδες. Η μία ομάδα κρύβει εκπλήξεις σε διάφορα σημεία της αυλής ή του πάρκου, σχεδιάζει ένα χάρτη και καθοδηγεί με αινίγματα την άλλη ομάδα. Η δεύτερη ομάδα, με τη σειρά της, οφείλει να μαντέψει τα αινίγματα -αφού τα επεξεργαστεί καλά – και να τρέξει να αναζητήσει την έκπληξη. Στόχος του παιχνιδιού είναι να καταφέρουμε να σκαρφιστούμε αινίγματα και να μαζέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερες εκπλήξεις.

Παιχνίδια με το νερό και την άμμο
Χρησιμοποιώ τα χέρια μου – και τη φαντασία μου- και κατασκευάζω πύργους, κάστρα, τούνελ και ολόκληρες πολιτείες έχοντας στη διάθεση μου μόνο άμμο. Τέτοιου είδους δραστηριότητες μπορούν να πραγματοποιηθούν είτε στον κήπο ή την αυλή (αν υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας ενός κλειστού χώρου με άμμο) είτε στη θάλασσα σε συνδυασμό με παιχνίδια με το νερό, πάντα υπό την επίβλεψη των γονέων. Μία ακόμη δραστηριότητα που μπορεί να επιτευχθεί στη θάλασσα είναι η ανακάλυψη και συλλογή κοχυλιών και η χρήση αυτών για τη δημιουργία διαφόρων κατασκευών.

Μαθαίνω τα επαγγέλματα
Μία καθημερινή βόλτα στα μαγαζιά κάνει μικρούς και μεγάλους να ξεφύγουν από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού. Περπατώντας και κοιτάζοντας τις βιτρίνες των καταστημάτων ή επιχειρήσεων, λύνουμε τις απορίες των παιδιών για το τι συμβαίνει μέσα σε κάθε μαγαζί, τι είδους προϊόντα πουλάει, ποιοι εργάζονται και πως εξυπηρετούν τους πελάτες. Το παιδί έρχεται σε επαφή με τα επαγγέλματα και ενημερώνεται σχετικά με τις λειτουργίες τους.

Μία βόλτα στο ζωολογικό πάρκο
Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τα ζώα και εξοικειώνονται με αυτά. Γνωρίζουν άγρια ζώα που δεν είναι εύκολο να συναντούν καθημερινά και που μέχρι τώρα μόνο σε εικόνες ή στην τηλεόραση μπορούσαν να τα βλέπουν. Έχουν την ευκαιρία να ταΐσουν ορισμένα από τα αυτά και να ξεπεράσουν τυχόν φόβους. Το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι, ξεφυλλίζουμε βιβλία με εικόνες ζώων και αφηγούμαστε τι μας έκανε εντύπωση και ποια ομάδα ζώων είναι πλέον η αγαπημένη μας.

Πικ – νικ
Όλοι από το πρωί βοηθούν για την ετοιμασία φαγητών ή γλυκών διαβάζοντας συνταγές και χρησιμοποιώντας φαντασία και μεράκι. Αυτή η μέρα θα είναι διαφορετική. Παίρνουμε τις λιχουδιές και πάμε στο κοντινότερο πάρκο για πικ – νικ. Εκεί υποδυόμαστε ότι βρισκόμαστε σε κάποιο εστιατόριο και παίζουμε εκ περιτροπής το ρόλο του πελάτη, του σερβιτόρου ή του σεφ.

Πάρτι στην ύπαιθρο
Αυτό το πάρτι δε θα είναι σαν τα άλλα. Στέλνω προσκλήσεις στους συμμαθητές μου και τους ενημερώνω πως για να έρθουν σε αυτό το πάρτι δε θα πρέπει να βάλουν τα καλά τους αλλά τα πιο πρόχειρα ρούχα που έχουν στην ντουλάπα τους. Μία εκδρομή στο δάσος είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά. Εκεί μπορούν χωριστούν σε ομάδες, να κάνουν εξερεύνηση, να τρέξουν, να διασκεδάσουν ακόμη και να φυτέψουν άνθη.

 

ikidcenters