Ο Εγκέλαδος ισοπέδωσε την Αϊτή

Θλίψη και πόνος στην Αϊτή 

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην Αϊτή

Φόβοι για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από τον ισχυρό σεισμό που έπληξε την πρωτεύουσα τής Αϊτής, το βράδυ της Τρίτης. Μεγάλα κτίρια κατέρρευσαν, άστεγοι χιλιάδες άνθρωποι.

Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν θαφτεί κάτω από τα συντρίμμια κτιρίων που κατέρρευσαν από τον ισχυρότατο σεισμό μεγέθους 7,3 Ρίχτερ που σημειώθηκε στην Αϊτή. Δείτε φωτογραφίες από την περιοχή που επλήγη κάνοντας κλικ εδώ.

Οι επιπτώσεις του σεισμού και η… Ιστορία της Αϊτής

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα τόσο καταστροφικά αποτελέσματα των σεισμών που έπληξαν την Αϊτή «απορρέουν» ταυτόχρονα από την καθόλου ευνοϊκή γεωγραφική της θέση, και από τις πολιτικές κρίσεις που ξεπέρασαν το μισό αιώνα και «γονάτισαν» την οικονομία της.

Πρόκειται για τη φτωχότερη χώρα της αμερικανικής ηπείρου, που απέχει δύο ώρες αεροπορικά από το Μαϊάμι, προσιτός τουριστικός προορισμός στην Καραϊβική, με ζεστές θάλασσες και ονειρικές παραλίες, αλλά με «δύσκολη» γεωγραφική θέση, επίσης με πολύ «πυκνή» δημογραφική σύνθεση.

«Οι φυσικές καταστροφές (ανεμοστρόβιλοι, κυκλώνες, μετά τον Ιούνιο) μόνες τους δεν εξηγούν τη δυστυχία της Αϊτής, όσο την εξηγεί η Ιστορία της», επισημαίνει ένα στέλεχος της γαλλικής διπλωματίας, που ειδικεύεται στην Καραϊβική.

Ο ίδιος θεωρεί την Αϊτή «καταραμένο νησί», όμως προτρέπει τον πληθυσμό να ζητήσει ευθύνες από την κυβέρνησή του για την καταστροφή, παρά να τη θεωρήσει «μοιραία».

Επί 30 έτη διήρκεσε η δικτατορία που επέβαλε η οικογένεια Ντυβαλιέ. Μετά το 1986, ξεκίνησε μία πολύ ταραγμένη περίοδος πολιτικής κρίσης για περισσότερα από 20 έτη. Πολλάκις, επιβλήθηκαν διεθνείς κυρώσεις που βέβαια καθόλου δεν «βοήθησαν» την τοπική οικονομία.

Η Αϊτή έχει πληθυσμό 10 εκατομμύρια. Οι άντρες κόβουν δέντρα από τους λόφους γύρω από τις πόλεις, για ξύλα για τη θερμάστρα, ή για φωτιά για το φαγητό.

Η πολιτική διαφθορά είναι γενικευμένη κι η έγνοια των κατοίκων είναι να έχουν ένα γεύμα την ημέρα.

Παραγκουπόλεις μεγαλώνουν, από έτος σε έτος, την έκταση της πρωτεύουσας Πορτ-ο-Πρενς, που τόσο δεινά επλήγη από τον Εγκέλαδο. Οι παράγκες δεν αντέχουν στη δυνατή βροχόπτωση, από την οποία μπορεί να υπάρξουν και πνιγμένοι, και βέβαια εύκολα φαντάζεται κανένας, ποια αντίσταση στον Εγκέλαδο «προσφέρει» η παράγκα.

Πρόκειται για ένα «κηδεμονευόμενο» κράτος, στο διπλωματικό, το πολιτικό, το οικονομικό πεδίο. Η φτώχεια της Αϊτής, τέλος δεν έχει. Πολλοί αποζούν από τη διακίνηση ναρκωτικών, καθώς λατινο-αμερικανικά «φορτία» διέρχονται από τη νησιωτική χώρα καθ' οδόν προς τις ΗΠΑ, τον πρώτο «καταναλωτή» παγκοσμίως των ναρκωτικών.

Ο φοβερός κυκλώνας του 2008 -από μόνος του- κόστισε στην Αϊτή το 15% του ΑΕΠ της. Ήταν, απλά, ένας από τους εκατό κυκλώνες, τροπικές θύελλες, πλημμύρες που εξεμάνησαν στην Αϊτή μετά το 1900 και που η διεθνής βοήθεια γι’ αυτές, κι όταν φθάνει, «είναι ελάχιστη», όπως παρατηρεί η ίδια διπλωματική πηγή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ζητείται στέγη για 40 παιδιά με νοητική υστέρηση

Στο πλευρό τους όλο το αναπηρικό κίνημα

Σαράντα και πλέον παιδιά με νοητική υστέρηση ή διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, αξιώνουν δικαιωματικά μία Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης στην ευρύτερη περιοχή Αγίας Παρασκευής Αττικής. Δυστυχώς, το κάτι παραπάνω από δίκαιο αίτημα/όραμά τους προσκρούει σε αντιλήψεις άκρως κοντόφθαλμες και απειλείται με ματαίωση.

Η δημιουργία της στέγης αποτελεί εδώ και χρόνια αίτημα του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων ΑμεΑ της Αγίας Παρασκευής. Το αίτημα απέκτησε αντικειμενική υπόσταση όταν ο δήμος έγινε κύριος κάποιων οικοπέδων στην περιοχή Πευκάκια που βρίσκεται στα σύνορα Αγίας Παρασκευής και Παιανίας, και τα οποία οικόπεδα δεσμεύτηκε να αξιοποιήσει για κοινωνικά ωφέλιμους σκοπούς. Δεδομένου του εκρεμμούντος αιτήματος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων ΑμεΑ, ένα εκ των οικοπέδων έκτασης 1,5 στρεμμάτων προτάθηκε από την δημοτική αρχή Ανοιξη του 2008, για να φιλοξενήσει την τόσο απαραίτητη για την ποιότητα ζωής των 40 παιδιών Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.

Τα πράγματα έμοιαζαν να μπαίνουν σε έναν δρόμο, το όραμα να ξεπροβάλλει ξεκάθαρο. Οι γονείς δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, έκαναν τα πάντα για να τρέξουν ακόμα γρηγορότερα τις εξελίξεις. Ανάμεσά τους μία μητέρα είχε την ιδιότητα της αρχιτεκτόνισας, ανέλαβε λοιπόν και ολοκλήρωσε τον πλήρη σχεδιασμό της Στέγης των παιδιών. Το σενάριο για την λειτουργία ήταν επίσης δεδομένο, η Στέγη θα έπρεπε να ενταχθεί στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2007-2013, έμενε να αποφασιστεί ο φορέας που θα την αναλάμβανε. Και προς αυτή την κατεύθυνση είχαν αξιολογηθεί πιθανές λύσεις με την συμμετοχή της δημοτικής αρχής, ουδέν το ουσιαστικό εμπόδιο, άλλωστε ο φορέας δεν αποτελούσε - με όλα τα άλλα δεδομένα - παρά μία τυπική λεπτομέρεια.

Όλα τα παραπάνω ανεμπόδιστα συνέβαιναν μέχρι την στιγμή που ενεπλάκη τοπικός εξωραϊστικός σύλλογος κατοίκων φέρων το όνομα “Αναγέννηση”, που μόνο αναγεννησιακές ιδέες όπως απεδείχθη δεν κόμισε στην όλη υπόθεση. Οι του εξωραϊστικού συλλόγου λοιπόν, έσπευσαν ασμένως να γνωμοδοτήσουν ότι η αξιοποίηση του οικοπέδου υπέρ των παιδιών με νοητική υστέρηση και αυτισμό δεν είναι η ενδεδειγμένη! Με ποιο σκεπτικό; Την απάντηση δίνει απόσπασμα από επιστολή τους που ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι η Στέγη πρέπει να γίνει σε μία άλλη οποιαδήποτε περιοχή. Το κλασσικό ρατσιστικό σκεπτικό “δεν θέλουμε στην περιοχή μας κέντρο που φιλοξενεί παιδιά με αναπηρία, μακριά από μας και ας πάνε όπου αλλού μπορούν”.

Το ακόμα πιο σκανδαλώδες, όμως, έχει να κάνει με το ότι – όπως μας ενημερώνει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων ΑμεΑ – οι της δημοτικής αρχής που μέχρι την “αναγεννησιακή” παρέμβαση ήταν αλληλέγγυοι με την ανάγκη δημιουργίας της Στέγης, άρχισαν ξαφνικά να τα ... μασάνε και να ομιλούν για συμβιβαστική λύση. Ξανά μανά απ’ την αρχή, στο σημείο μηδέν. Με τον χρόνο πλέον όχι σύμμαχο αλλά αντίπαλο, μιας και οι προπαρασκευαστικές διαδικασίες για την υπαγωγή της δημιουργίας της Στέγης στο ΕΣΠΑ 2007-2013, μοιάζει ελέω της δημαρχιακής υπαναχωρήσεως να πετιούνται στα αζήτητα...

Στο θέμα παρενέβη με σκληρότατη επιστολή απευθυνόμενη στην δημοτική αρχή της Αγίας Παρασκευής και η Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ τασσόμενη στο πλευρό των γονέων. “ Η λήψη επαρκών μέτρων για την στήριξη των ατόμων με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες” αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή “είναι ανεπίτρεπτο στις μέρες μας να εξαρτάται απ’ τις διαθέσεις λίγων, μεμονωμένων ατόμων ή και συλλόγων με σαφώς οπισθοδρομικές περί αναπηρίας αντιλήψεις”. Οι γονείς απ’ την πλευρά τους δηλώνουν δια του εκπροσώπου τους Γ. Ανδρουλιδάκη “ανυποχώρητοι στον δίκαιο αγώνα τους” και ζητούν απ’ την δημοτική αρχή να αναλογιστεί επιτέλους σοβαρά και να αναλάβει υπεύθυνα τις ευθύνες της... 

πηγή...

Ατιμώρητοι οι βιαστές γυναικών

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Δριμύ «κατηγορώ», εναντίον εθνικών κυβερνήσεων και Κοινοβουλίων στην Ευρώπη, εκτόξευσε, χθες, ο επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Τόμας Χάμαρμπεργκ, σε παρέμβασή του για το θέμα της ατιμωρησίας εκείνων που ευθύνονται για βιασμούς γυναικών.

Στο επίκεντρο της κριτικής του, οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές των ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες, όπως υποστηρίζει ο επίτροπος, «δεν δίνουν τη δέουσα προσοχή στην αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων, όπως είναι οι βιασμοί γυναικών».

Οι γυναίκες-θύματα βιασμών, υπογραμμίζει, παρά τον ψυχολογικό και σωματικό βιασμό τους, υφίστανται, στη συνέχεια, μία εξευτελιστική διαδικασία, υποχρεούμενες να απαντήσουν σε ερωτήσεις του τύπου «αν φορούσαν και γιατί φορούσαν κοντή φούστα πριν από το συμβάν» και «αν αντιστάθηκαν, όσο έπρεπε, έναντι του βιαστή τους».

Αυτό είναι απαράδεκτο, τονίζει ο κ. Χάμαρμπεργκ και επικαλείται σχετική με το θέμα απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (MC v. Βουλγαρία- 04/03/2004), στην οποία αναφέρεται ρητώς ότι:

«Το Δικαστήριο κρίνει ότι, η ζητούμενη απόδειξη, της φυσικής αντίστασης των θυμάτων σε περιπτώσεις βιασμών, δημιουργεί τις προϋποθέσεις να μένουν ατιμώρητοι οι βιαστές και θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματική προστασία της σεξουαλικής αυτονομίας του ατόμου.

»Τα κράτη είναι υποχρεωμένα, από τα άρθρα 3 (για την προστασία από την κακομεταχείριση) και 8 (για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής του ατόμου) της Σύμβασης, να επιβάλλουν κυρώσεις και διώξεις σε όσους θεωρούνται υπεύθυνοι για την οποιαδήποτε μη-εκούσια σεξουαλική πράξη, συμπεριλαμβανομένης της απουσίας της φυσικής αντίστασης από το θύμα».

Σιωπή και ατιμωρησία

Ο επίτροπος επισημαίνει ακόμη ότι:

* Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε, επακριβώς, τον αριθμό των περιστατικών βιασμού γυναικών, δεδομένου ότι, τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες-θύματα φοβούνται να τα καταγγείλουν στις αρχές. Είτε διότι ο θύτης είναι ο ίδιος ο σύζυγος ή κάποιο από τα πρόσωπα του στενού συγγενικού κύκλου είτε διότι το γεγονός τούς έχει προκαλέσει σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές βλάβες.

* Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις, όπου οι υποθέσεις βιασμών γυναικών φθάνουν εν τέλει στα δικαστήριο, οι δράστες μένουν ατιμώρητοι κι αυτό φαίνεται από τον εξαιρετικά χαμηλό αριθμό των καταδικαστικών αποφάσεων, για περιπτώσεις βιασμών, σ' όλη την Ευρώπη.

Είναι καιρός, καταλήγει ο επίτροπος, να θεωρηθεί η σεξουαλική κακοποίηση ως ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εποχής μας.