Χειριστικά παιδιά: Ο κρυφός φόβος του γονιού

και τα «παιχνίδια εξουσίας»
Οι σχέσεις που περιέχουν χειριστικές συμπεριφορές, από τη μία ή την άλλη πλευρά, είναι δύσκολες και πολύπλοκες. 

..................

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που η χειριστική συμπεριφορά προέρχεται από τα παιδιά;
Σε αυτό το ευαίσθητο θέμα αναφέρεται το παρακάτω άρθρο της συμβουλευτικής ψυχολόγου, Βασιλικής Παππά, που είδαμε και διαβάσαμε στο mothersblog.gr.
Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το «χειρισμό» που κάνουν τα παιδιά – από τη βρεφική τους ακόμη ηλικία – για να πετύχουν τους σκοπούς τους. 

Παλαιότερες γενιές μιλούσαν για την «πονηριά» των βρεφών, η οποία εκδηλώνεται όταν τα βρέφη δεν πεινούν ή πονούν, αλλά επειδή επιζητούν την προσοχή των γονιών τους για να τα πάρουν αγκαλιά. 

Σήμερα ξέρουμε ότι τα βρέφη επιζητούν την προσοχή των ατόμων που τα φροντίζουν και τη σωματική επαφή με αυτά, όχι γιατί είναι «πονηρά» αλλά γιατί χωρίς την κάλυψη αυτής της πρωταρχικής τους ανάγκης δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν υγιώς ψυχικά και σωματικά.

Τα βρέφη διακατέχονται από ένα αίσθημα παντοδυναμίας, που προέρχεται από την αδυναμία τους να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από τη μητέρα τους, με την οποία βρίσκονται σε μια στενή συμβιωτική σχέση. 

Αργότερα, από το ενάμιση έτος περίπου, οπότε το παιδί ανακαλύπτει το «εγώ», είναι πλέον σε θέση να διαχωρίσει τον εαυτό του από τους άλλους και διέρχεται τη φάση του «γνωστικού εγωκεντρισμού», που διαρκεί όλη τη νηπιακή ηλικία.

Πρόκειται για μια απαραίτητη εξελικτική φάση, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλά πείσματα και έκφραση ισχυρογνωμοσύνης, έλλειψη διαλλακτικότητας, ξεσπάσματα οργής και εντάσεις που δημιουργούνται με τους γονείς του, οι οποίοι δεν είναι συνήθως προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο. Φυσικά το παιδί θέλει να δοκιμάσει τα όριά του, αλλά και τα όρια του γονιού.
Σκοπός του γονιού δεν πρέπει να είναι να κάνει ό, τι θέλει το παιδί, ούτε να επιβάλει την άποψή του, αλλά να συνεργαστεί. Η οριοθέτηση κρίνεται απαραίτητη για την ομαλή ψυχική συγκρότηση του παιδιού, αλλά και για τη δημιουργία καλής σχέσης και επικοινωνίας γονιού-παιδιού. Έρευνες που έχουν διεξαχθεί διεθνώς έχουν δείξει ότι τόσο η ανεκτική, όσο και η αυταρχική διαπαιδαγώγηση έχουν μακροπρόθεσμα αρνητικές συνέπειες στη ζωή των παιδιών.

Όταν το παιδί δε συνεργάζεται και προσπαθεί να υπερισχύσει, ο γονιός ματαιώνεται, απογοητεύεται, στενοχωριέται, θυμώνει και φοβάται. Φοβάται ότι δεν είναι ένας αρκετά καλός γονιός και κυρίως (σε σχέση με το παιδί) φοβάται γι’ αυτό που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον. 

Αν το παιδί τον χειραγωγεί, τον «χειρίζεται» με αυτόν τον τρόπο τώρα, τι θα συμβεί στο μέλλον; 

Για να μπορέσει να οριοθετήσει ο γονιός το παιδί, χρειάζεται να γνωρίζει καταρχήν τα δικά του όρια. Και σαφώς να μπορεί να αναγνωρίζει και να εκφράζει τα συναισθήματά του.

Ο φόβος του γονιού σε σχέση με τη χειραγώγηση του παιδιού είναι ουσιαστικά να μη χάσει τον έλεγχο, αλλά και την αγάπη του παιδιού. Πρόκειται για ένα φόβο που παίρνει πολλές διαστάσεις και μορφές και κλιμακώνεται καθώς το παιδί μεγαλώνει. 

Ο φόβος δε μετατρέπεται σε πανικό μόνο στην εφηβεία. Κάλλιστα μπορεί να γίνει πανικός και νωρίτερα και να οδηγήσει ένα γονιό σε πράξεις και συμπεριφορές για τις οποίες αργότερα θα μετανιώσει, όπως ξύλο, φωνές, άσχημα λόγια, επιπλήξεις, τιμωρίες και στερήσεις που επιβάλλει στο παιδί ως «αντίποινα».

Οι προσπάθειες χειραγώγησης του παιδιού ξεκινούν να γίνονται συνειδητά αρκετά νωρίς. 

Από τη νηπιακή ηλικία, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ένα παιδί γνωρίζει την επίδραση που μπορεί να ασκεί στους γονείς του και τους γύρω του. 

Καθώς μεγαλώνει, οι προσπάθειες αυτές γίνονται όλο και πιο συνειδητές και πιο οργανωμένες. 

Πρόκειται για τα γνωστά «παιχνίδια εξουσίας» που παίζουν γονείς και παιδιά. Και ως γνωστό, τα παιχνίδια εξουσίας δεν παίζονται μόνον από έναν.

enallaktikidrasi

Το «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» και οι υπέροχες διδακτικές του μέθοδοι!

Το «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων», το 4θέσιο Δημοτικό σχολείο στο Φουρφουρά Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου, προτείνει μέσω της ιστοσελίδας του 6 διδακτικές μεθόδους που βοηθούν στην πιο ολοκληρωμένη εκπαίδευση των παιδιών.

Δείτε παρακάτω όσα γράφουν οι ευρηματικοί δάσκαλοι του σχολείου.
Σωματική Έκφραση
Στην προσπάθειά μας να παρέχουμε στα παιδιά μια όσον τον δυνατόν ολοκληρωμένη εκπαίδευση προσπαθούμε να μην αγνοούμε κανέναν τομέα: διανοητικό, σωματικό, συναισθηματικό και κοινωνικό. Το πρώτο άμεσο εργαλείο που έχει ένα παιδί είναι το σώμα του. 

Μέσω της γυμναστικής το σώμα ασκείται, αλλά για να επωφεληθούν επιπλέον κι ο συναισθηματικός και κοινωνικός τομέας χρειάζεται το παιδί να μάθει να εκφράζεται μέσω αυτού. Η Σωματική Έκφραση, που πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα με τα πρωτοδευτεράκια, αποτελεί μια μεθολογία μέσω της οποίας τα παιδιά αρχίζουν να γνωρίζουν το σώμα τους, να το αγαπούν, να το σέβονται. Μαθαίνουν να το χρησιμοποιούν ώστε να εκφράζονται και είναι πολύ χρήσιμο να το μάθουν από μικρά γιατί όσο μεγαλώνουμε, η πορεία των πραγμάτων δείχνει πως μάλλον απομακρυνόμαστε από τη σχέση με το σώμα μας. 

Μαθαίνουν επίσης να «κερδίζουν» από την επαφή με τον άλλον, να δουλεύουν ομαδικά και να σέβονται κάθε τι διαφορετικό. Γιατί όπως είπε και ο Κωστής στην διάρκεια ενός μαθήματος «Μπορείς πολύ ωραία να κάνεις πράγματα μόνος σου, αλλά είναι ακόμα πιο όμορφο να χορεύεις με παρέα…είναι πιο ασφαλές…!»
Όλα αυτά φυσικά δεν θα ήταν δυνατά, χωρίς την βοήθεια και καθοδήγηση της Susana Abigador, δασκάλα Σωματικής Έκφρασης, την οποία ευχαριστούμε ιδιαίτερα!

Τα πολύχρωμα χαρτάκια (post it)
Δεν υπάρχει φυσικά κανένας να μη γνωρίζει αυτά τα πολύχρωμα χαρτάκια με μια εσάνς κόλλας στην άκρη, που ακούνε στο όνομα post it. Τα σημειώματα αυτά είναι εκτός των άλλων και ένα πρώτης τάξεως υλικό το οποίο μπορούν να έχουν τα παιδιά από την αρχή της χρονιάς. Να δούμε λοιπόν τι καλό κάνουν και πως προσφέρονται για όλες τις τάξεις.

Αρχικά είναι ιδανικά για ιδεοθύελλες πολλών μποφόρ, καθώς ο κάθε μαθητής μπορεί να γράφει τη σκέψη του και να την κολλάει στον πίνακα ή όπου αλλού επιλέξετε για το μάθημα σας. Παράλληλα είναι ορθογραφία, γιατί μπορείτε να έχετε ένα συνολικό δείγμα γραφής απλωμένο μπροστά σας, έτοιμο για διόρθωση από εσάς ή από τους μαθητές. (ψάξτε ποια λέξη έχει λάθος και τέτοια).

Είναι σημειωματάρια με την έννοια της υπενθύμισης φυσικά. Μπορούν οι ομάδες σας να έχουν ένα χώρο στον οποίο θα βάζουν τέτοια για να θυμούνται τι έχουν να κάνουν ή την πορεία της σκέψης τους για ένα project.

Στη διδασκαλία της Ιστορίας είναι ιδανικά για την καταγραφή των συναισθημάτων και των σκέψεων, σε κάποια κεντρική έννοια που έχετε στον πίνακα, ένα όνομα, ένα γεγονός ή ότι άλλο. 

Οι μαθητές γράφουν, σηκώνονται, κολλάνε και έπειτα τα βλέπετε συνολικά.
Αντίστοιχα στη Γεωγραφία μπορείτε να έχετε ένα χάρτη παγκόσμιο ή της Ελλάδας ή και τα δύο και πάνω σε αυτόν να κολλάτε στις ανάλογες περιοχές τα γεγονότα στα οποία πέσατε πάνω, τυχαία ή επίτηδες. Η Α-Β το εφάρμοσε ας πούμε με τα αποκριάτικα έθιμα σε όλη την Ελλάδα.
Επιπλέον τα έχουμε χρησιμοποιήσει σε υποθέσεις. Δηλαδή ένας χώρος με υποθέσεις για το τι θα γίνει σε ένα πείραμα, ή τι θα δούμε σε μια εκδρομή και με το πέρας του πειράματος ή της εκδρομής ξανακολλάμε και διαβάζουμε τι άλλαξε ή τι έμεινε ίδιο.

Τέλος είναι ιδανικά για ομαδοποιήσεις εννοιών που είναι σημαντικές για την κατανόηση της ομαδοποίησης-ταξινόμησης έτσι και αλλιώς. Φανταστείτε σκόρπιες σκέψεις στον πίνακα κολλημένες και τα παιδιά να έχουν ας πούμε από 30 δευτερόλεπτά να σηκώνονται ένα ένα και να ομαδοποιούν αυτές που ταιριάζουν, μέχρι να καταλήξουν σε μια τελική παραδοχή.

Φανταζόμαστε ότι θα υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα χρησιμοποιήσεις ακόμα. Εμάς από την αρχή του έτους μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ!

(Ζω) γραφικές παραστάσεις
Η στατιστική είναι πάνω από όλα χρήσιμη! Είναι παντού και για αυτό είναι ιδανική ώστε να κάνουμε τα μαθηματικά πιο διασκεδαστικά και αναγκαία :) 

Πως όμως δημιουργείται η ανάγκη στα παιδιά να μάθουν στατιστική και πως η απεικόνιση των δεδομένων μπορεί να βγει μέσα από τα παιδιά; 

Αφορμές για συλλογή δεδομένων πολλές. Από μελέτη καιρικών φαινομένων μέχρι και ερωτηματολόγια για το οτιδήποτε. Στην μεγάλη αυτή γκάμα επιλογών σίγουρα κάποιο γεγονός θα αποτελέσει αφορμή για να γίνει η συλλογή δεδομένων. 

Το επόμενο θέμα που προκύπτει είναι τι ....

.........

η συνέχεια εδώ

Όταν, η δασκάλα φωνάζει...

   Η δασκάλα είναι φωνακλού, στριμμένη, κακίστρω, φωνάζει συνέχεια ακούγεται μέχρι έξω, τρομοκρατεί τα παιδιά... 
Όπα.... Μισό... Πάρε ανάσα...
Το παιδί σου είναι στο σχολείο και όχι φαντάρος στο Αφγανιστάν... Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή με ψυχραιμία.

Σε μια τάξη με είκοσι πέντε νήπια, ίσως και προνήπια, η φασαρία που φυσιολογικά υπάρχει είναι τόση, που αν καθίσεις σε μια γωνιά για δέκα λεπτά έχεις σίγουρη την ημικρανία. Μη ρωτάς πώς τα καταφέρνουμε εμείς. Έχουμε συνηθίσει αν και αυτό δεν μας προστατεύει πάντα. 

Το παράλογο θα ήταν να επικρατούσε ησυχία ειδικά στην αρχή, ακριβώς διότι είμαστε σε σχολείο και όχι σε στρατώνα. Σκέψου ότι μέσα στην οχλαγωγία αυτή, η δασκάλα θα χρειαστεί πολλές φορές να πει κάτι στα παιδιά και αυτά πρέπει να το ακούσουν...

Μαγικοί τρόποι δεν υπάρχουν! Απλώς τραβάει την προσοχή τους για να σταματήσουν και να ακούσουν. Μπορεί να έχει ένα ταμπουρίνο στο χέρι και να το χτυπάει ρυθμικά, μια σφυρίχτρα, ένα ντέφι, μπορεί να χτυπήσει παλαμάκια ή μπορεί απλώς να ανεβάσει τη φωνή της τόσο, ώστε να ακουστεί πάνω από τις φωνές των παιδιών της και πάνω από τους θορύβους που κάνουν την ώρα που παίζουν.

Είκοσι πέντε μαθητές σε μια τάξη αγαπητέ γονιέ σημαίνει είκοσι πέντε στόματα, πενήντα πόδια και πενήντα χέρια.

Προσπάθησε μόνο να φανταστείς πόσο δυνατή πρέπει να είναι η φωνή της δασκάλας για ακουστεί πάνω από όλα αυτά!!! Φαντάσου επίσης πόση προσπάθεια πρέπει η ίδια να καταβάλει γι' αυτό και πόσο κουραστικό και δύσκολο είναι όταν χρειάζεται να το κάνει συχνά.

Επίσης πρέπει να έχεις υπόψη ότι σε μια τάξη με πολύ ζωηρά παιδιά εκτός από ομιλίες, φωνές, γέλια, υπάρχουν και θόρυβοι που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όπως όταν χτυπούν τα παιχνίδια ή τις καρέκλες τους ή τα συρτάρια τους.

Άλλος λόγος που φωνάζει η δασκάλα είναι επειδή κάποιες φορές θα χρειαστεί να μαλώσει κάποιον. Εσύ στο σπίτι τι κάνεις όταν το παιδί σου κάνει αταξίες και μάλιστα με κίνδυνο να χτυπήσει το ίδιο ή κάποιος άλλος;

Ακριβώς το ίδιο κάνει και η δασκάλα. Και όταν μαλώνεις κάποιον ασφαλώς ο τόνος της φωνής είναι ανάλογος.

Παρ΄όλα αυτά επειδή μπορεί να μην σε έχω πείσει κι επειδή όντως μπορεί να αντιμετωπίζεις περίπτωση υπερβάλλοντος ζήλου υπάρχει και γι' αυτό λύση. Αν υποψιάζεσαι ότι η δασκάλα φωνάζει, στριγκλίζει, ουρλιάζει ή μαλώνει τα παιδιά ή ανεβάζει τη φωνή της αδικαιολόγητα, πήγαινε να της μιλήσεις.

Αν οι εξηγήσεις που θα σου δώσει δεν σε καλύψουν τότε μπορείς να απευθυνθείς στον προϊστάμενο της και να κάνεις εγγράφως τα παράπονα σου και όχι παίρνοντας ανώνυμα τηλέφωνο ή αραδιάζοντας διάφορα άλλα που θεωρείς ότι πρέπει για να γίνεις πειστικός/ή. Εκείνος τότε θα ελέγξει τι ακριβώς συμβαίνει και θα πάρεις απάντηση.

Πίστεψε με, το να κατασκοπεύεις κάτω από τα παράθυρα και να περιμένεις πότε θα ακουστεί η φωνή λίγο πιο έντονη είναι γελοίο και σε εξουθενώνει κι εσένα. Δεν θα ανακαλύψεις τίποτα έτσι. Ούτε φτιάχνοντας πηγαδάκια με άλλους γονείς και κατηγορώντας τη δασκάλα. Ούτε προσπαθώντας να εκμαιεύσεις από το παιδί σου αυτά που σε βολεύουν για να στηρίξεις την εικόνα που έχεις σχηματίσει. Εκτός αυτού αν όντως υπάρχει πρόβλημα, σίγουρα δε θα το λύσεις έτσι.

Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι η καλή προαίρεση λύνει τα προβλήματα και όχι η δυσπιστία και η καχυποψία.

mikros eisai kai fainesai.blogspot.comto e - periodiko mas