- «Ξέφυγα και σε έβρισα μωρό μου γιατί είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου και ζηλεύω».
- «Συγγνώμη που σε πίεσα χθες το βράδυ αλλά με τρελαίνεις όταν σε βλέπω γυμνή, δεν πιστεύω να το εννοούσες ότι δεν είχες διάθεση»;
- «Μα σου πέταξα το φαγητό στα μούτρα γιατί ξέρω ότι είσαι πολύ καλύτερη μαγείρισσα».
- «Δεν θέλω να ντύνεσαι προκλητικά γιατί σε σέβομαι απεριόριστα, όπως φαντάζομαι σέβεσαι κι εσύ τον εαυτό σου».
Η βία είναι η καλύτερη φίλη του πιο άνανδρου ανδρισμού:
«Ήθελε κι ας μην είχε διάθεση, καλά της έκανες, ώρα ήταν να της τα πεις ένα χεράκι, η γυναίκα το θέλει το χαστούκι της για να στρώσει, ρε τι άντρας είσαι εσύ και σου έχει πάρει τον αέρα; Ρε δεν έχεις αρχ@#$; Τη γυναίκα σου πρέπει να την έχεις μπιμπελό. Εγώ σου τα προσφέρω όλα κι εσύ το 'χεις το σπίτι κωλοχανείο. Όταν μιλάω εγώ, θα με ακούς. Ποιος είναι επιτέλους ο άντρας εδώ μέσα»;
Όσα πρόσωπα κι αν φορέσει, όμως, όσα γλυκόλογα κι αν ξεστομίσει, όσες δικαιολογίες κι αν βρει, όση αποδοχή κι αν βρει από μια κοινωνία φοβική και βίαιη στο ίδιο της το μεδούλι, τα πράγματα είναι απλά: δεν είναι αποδεκτή. Δεν χωράει δίπλα στη λέξη συντροφιά, αγάπη, έρωτας, παρέα, συμβίωση. Δεν χωράει σε κανένα "συν" και γενικώς δεν χωράει πουθενά μεταξύ αντρών και γυναικών. Δεν χωράει πουθενά μεταξύ συν-Ανθρώπων.
Αντίσταση θέλει και φίλτρο καθημερινό (από όλους μας κι από μένα κι εσένα πρώτα από όλους τους άλλους). Γενναίες φωνές, βλέμμα καθαρό και αλληλεγγύη θέλει για να πέσουν όλα της τα προσωπ (εί) α και να σωπάσουν οι δικαιολογίες της. Και ενημέρωση και παιδεία και διάλογο. Να μιλάμε θέλει και κυρίως να ακούμε ενεργητικά. Να δρούμε και να μην ανεχόμαστε. Να γινόμαστε καλύτεροι με ειλικρίνεια, όταν πέφτουμε στην παγίδα και στην πλάνη της.
enfo.grΦιλοξενία: Το Χαμομηλάκι