Όταν οι γονείς βλέπουν το παιδί σαν καθρέφτη τους

Η εικόνα που δίνει το παιδί μας στους γύρω μας είναι η αντανάκλαση της ανατροφής που πήρε από εμάς, είναι ο καθρέφτης μας είναι η απόδειξη ότι είμαστε καλοί ή κακοί γονείς…σωστά; Λάθος!

Σίγουρα το παιδί πήρε τις βάσεις και τα πρότυπα της συμπεριφοράς του από τους γονείς του, σίγουρα κατά την μικρή του ηλικία «αποθήκευσε» κάποιες συμπεριφορές, κάποιες αξίες, κάποια εικόνα του κόσμου, όμως το παιδί είναι ένας τελείως ξεχωριστός και μοναδικός άνθρωπος.

Είναι κάτι άλλο από τους γονείς του, δεν είναι ένα πιστό αντίγραφο, ούτε πρέπει να είναι η καλύτερη εκδοχή των γονιών του.

Πολλοί γονείς εσφαλμένα βλέπουν το παιδί τους σαν καθρέφτη τους, έναν ναρκισσιστικό καθρέφτη για την ακρίβεια και τρέφουν το Εγώ τους μέσα από το παιδί. Τι γίνεται όμως όταν το παιδί δεν είναι το «Τέλειο»; Τι γίνεται εάν έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, είναι κοντό, είναι παχουλό, ψευδίζει, δεν θέλει να γίνει μεγαλοδικηγόρος;

Τότε ξεκινάει η ρήξη και ο γονέας χάνει την πραγματική οπτική του και προσπαθεί να καλύψει αυτό το ναρκισσιστικό πλήγμα που του έχει προκληθεί.

Η ουσία της σχέσης χάνεται και κοιτάμε το παιδί σαν μια βιτρίνα. Το μαλώνουμε για κάτι που δεν μπορεί να δώσει, το διορθώνουμε μπροστά στους άλλους για να πάρει μόνο εκείνο την ντροπή, να μην φανεί ότι εμείς φταίμε… εμείς το διορθώσαμε άρα δεν το έμαθε από εμάς… και δυστυχώς αφήνουμε το παιδί με μια ευάλωτη και πληγωμένη εικόνα για τον εαυτό του…

Τι θέλουν από μένα; Δεν με αγαπούν; Αυτές οι σκέψεις βασανίζουν την ευαίσθητη παιδική ψυχούλα απλά και μόνο για μια «καλή» εικόνα γονέα.

Αξίζει; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι στον κόσμο που να αξίζει να πληγώνει ένα παιδί…

_______________________
~ Παπακυργιάκη Χρύσα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: mothersblog.gr
by Αντικλείδι , antikleidi.com

 Το Χαμομηλάκι

Διδάξτε το παιδί σας ότι δεν είναι όλα δεδομένα

Συμβουλές για παιδιά που τα θεωρούν όλα δεδομένα

Το κύριο μέλημα των περισσοτέρων σύγχρονων γονέων είναι «να μη λείψει τίποτα στο παιδί», είτε γιατί οι ίδιοι είχαν στερηθεί πράγματα μεγαλώνοντας, είτε γιατί δε θέλουν το παιδί τους να νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τους συμμαθητές και φίλους του.

Ωστόσο, πολύ συχνά μέσα στην αγωνία τους να τους παράσχουν όσα περισσότερα μπορούν, οι γονείς δημιουργούν άθελά τους παιδιά που τα θεωρούν όλα δεδομένα και κυρίως δε νιώθουν καμία ευγνωμοσύνη για αυτά που τους παρέχονται.

Αν λοιπόν βλέπετε και το μικρό σας να έχει πάρει αυτό το δρόμο, ας δούμε ορισμένους τρόπους που θα το κάνουν να αλλάξει συμπεριφορά:

• Διδάξτε του τη διαφορά ανάμεσα στην «ανάγκη» και την «επιθυμία»: Υπάρχουν πράγματα που τα χρειαζόμαστε (τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια κλπ) και άλλα που απλά θέλουμε (το εκατοστό ίδιο κόκκινο αυτοκινητάκι). Από μικρό το παιδί πρέπει να μάθει να τα ξεχωρίζει.

• Μην αγοράζετε οτιδήποτε σας ζητά: Ακόμα κι αν μπορείτε να ανταποκριθείτε οικονομικά, μην του αγοράζετε τα πάντα. Ένα παιδί που παίρνει το ένα παιχνίδι μετά το άλλο, τελικά δε μαθαίνει να εκτιμά τίποτα.

• Μιλήστε του για τους άλλους: Μπορείτε να επισκεφτείτε ένα ορφανοτροφείο ή άλλο ίδρυμα και να του μιλήσετε, με λόγια που μπορεί να καταλάβει και χωρίς να του δημιουργήσετε τύψεις, γιατί πρέπει να είναι ευγνώμων για όσα έχει.

• Διδάξτε του την αξία της προσφοράς: Εξηγήστε του ότι θα ήταν υπέροχο αν μπορούσε να κάνει τους άλλους χαρούμενους, ακριβώς όπως νιώθει κι εκείνο, όταν δέχεται δώρα. Διαλέξτε μαζί ρούχα και παιχνίδια που δεν του κάνουν ή δεν τα θέλει πια και χαρίστε τα.

• Ενθαρρύνετέ το να βοηθά, χωρίς να του το ζητούν: Μάθετε στο παιδί ότι δεν πρέπει να περιμένει από τους άλλους να κάνουν τις δουλειές του και επιπλέον ότι θα πρέπει να προσφέρεται και να βοηθά από μόνο του, χωρίς να του το πει κάποιος εκατό φορές.

mother.gr

Το Χαμομηλάκι