Friday 24 August 2018

«Παιδί μου κανένας να μην παίζει ταμπούρλο στην πλάτη σου»

…απλά πράγματα!
Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο,
μου έλεγε η μητέρα μου, καλή της ώρα, «παιδί μου κανένας να μην παίζει ταμπούρλο στην πλάτη σου».
Thomas Couture, Drummer Boy: 1857
Κι εγώ το αλλοπαρμένο την κοιτούσα με μισό μάτι και με το ένα πόδι στο κατώφλι της εξώπορτας της έλεγα: «αργείς; με περιμένουν οι φίλες μου σήμερα θα βαφτίσουμε τον κούκλο της Ελένης τον Μπούρδα και τσακωνόμαστε για το όνομα.»

Σταυροκοπιόταν η μάνα μου, «ήθελα νάξερα που έμοιασες που;;»

Και ενώ το έβαζα στα πόδια και πιλάλαγα σαν αγριοκάτσικο, άκουγα τη φωνή της καλής μου της γιαγιάς μέσα από την κουζίνα, «την ευχή μου νάχεις Μελάκι την ευχή μου… κι ο Θεός στο βήμα σου…»

Λίγο πριν στρίψω τη γωνία κοντοστάθηκα… «μαμάαααααα τι είναι το ταμπούρλο;;;»
Και απάντηση δεν πήρα.

Δυστυχώς ο Μπούρδας έμεινε αβάφτιστος, δεν τα βρήκαμε στο όνομα… απλά πράγματα καθημερινά, σημερινά!
Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι και τα λοιπά…

Το μεσημέρι με το που έφθασα στο σπίτι: «πλύνε τα χέρια σου το φαΐ είναι έτοιμο….»
Κάποια στιγμή που μασούλαγα ένα μήλο, έμαθα ότι το ταμπούρλο είναι ένα μικρό τύμπανο, που όταν το χτυπούν οι ΑΛΛΟΙ πονάει η ΔΙΚΗ σου πλάτη. Μπερδεύτηκα αλλά, όταν ψιλομεγάλωσα, αυτόν τον πόνο τον ένιωσα, δις και τρις και τετράκις, «διατί να το κρύψωμεν άλλωστε!»
Και θυμήθηκα τα λόγια της μητέρας μου «παιδί μου κανένας να μην παίζει ταμπούρλο στην πλάτη σου» και πήρα την μεγάλη απόφαση θα μάθω ταμπούρλο… κι έμαθα!!
ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Μέλια

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πες, σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, και προχώρα…
Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας



Λένε πως ο καθρέφτης είναι πολύ σκληρός κριτής, λεπτολόγος, καχύποπτος και πως δεν μπορείς να του κρυφτείς, γιατί λέει πάντα αυτό που βλέπει, την αλήθεια σου με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς να σου ζητήσει την άδεια για να μιλήσει και χωρίς να μασάει τα λόγια του.

Όταν το είδωλό σου στον καθρέφτη αρχίζει να αχνοφαίνεται, να ξεφτάει, να χάνει την λάμψη του και ένα πρωί να σβήνει και εσύ να χάνεσαι, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν «άκουσες» τα σκληρά του λόγια.

Και τότε γίνεσαι μια μικρή ασήμαντη αχνή τελίτσα στο πουθενά (έτσι νιώθεις), αναμενόμενο, γιατί με τα πρώτα σημάδια κόπωσης και εγκατάλειψης του εαυτού σου, αντί «να κόψεις ρόδα μυρωμένα»… και να τραβήξεις για αλλού για να βρεις την υγειά σου, τη γαλήνη σου, αφέθηκες και συνέχισες μέχρι που έγινες «αόρατος».

Κατάφερες να χάσεις την αυτοεκτίμησή σου και γέμισες ανασφάλειες, λες και δεν είχες…

Όμως ποτέ δεν είναι αργά να «ξαναβρείς» τον εαυτό σου και κυρίως να ξαναδείς στον καθρέφτη το χαμόγελο να χαράζεται στα μαραμένα σου χείλη, και μην κατηγορήσεις τους άλλους που δεν κατάλαβαν τα σημάδια σου, απλά πάρτο απόφαση επιτέλους, ότι είναι θέμα χημείας, κάποιους ανθρώπους τους «βλέπεις» και κάποιους τους προσπερνάς.

Μια πολύ σκληρή συνήθεια δυστυχώς, που κρατάει χρόνια και πληγώνει ανθρώπους.

Μα δεν ταιριάζουν τα «χνώτα μας» με όλους!

Εντάξει μη γκρινιάζεις, που ανήκεις στην κατηγορία «αόρατος» ε και; δεν είσαι ο μόνος. Πίστεψέ με, υπάρχεις, αξίζεις με όλα σου τα λάθη και τα πάθη (γιατί είσαι άνθρωπος) κι ας μην σε βλέπουν κι ας μη σου μιλούν, κι ας σε σπρώχνουν, κι ας μη σε καλημερίζουν, κι ας βουίζει στα αυτιά σου το «εσύ φταις για όλα», που σε τρελαίνει.

Εσύ είσαι εκεί… και μην το παλεύεις άλλο, απλά δέξου το και προχώρα.

Λοιπόν ψυχραιμία , μην κλαψουρίζεις και μην ουρλιάζεις υστερικά και παραπονιάρικα «είμαι εδώ… υπάρχω… δεν με βλέπετε»… και τα ρέστα! Δεν σε ακούει κανείς, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πώς νιώθεις, είσαι μόνος σου και αντιμετώπισέ το. Το φταίξιμο είναι όλο δικό σου και εσύ δεν είσαι σε θέση να κρίνεις κανέναν!

Η ζωή σου όμως, αυτό το δώρο του Θεού είναι πολύ μικρή για να την σπαταλάς άσκοπα, για να μαραζώνεις.

Δοκίμασε να αναφωνήσεις το γνωστό: « όχι άλλο κάρβουνο βρε παιδιά» και αμέσως θα νιώσεις καλύτερα!

Και θυμήσου «κανένας ταμπούρλο στην πλάτη σου». Μη σταθείς λεπτό και μη μιζεριάζεις.

Σήκω! Μη χαραμίζεσαι και βρες την περπατησιά σου!

Μέσα σε μια μικρή βαλίτσα στοίβαξε με πολύ αγάπη τις πιο όμορφες στιγμές, διπλαμπάρωσε τα πολύτιμα λάθη σου στα μύχια της καρδιάς σου, γιατί είναι καταδικά σου και άνοιξε αποφασιστικά την πόρτα.

Στάσου για λίγο στο κατώφλι, ίσιωσε το κορμί σου, κοίταξε τον ουρανό και μη δώσεις σημασία αν βρέχει ή αν έχει συννεφιά, γιατί για σένα αυτή είναι μια καινούργια πανέμορφη ηλιόλουστη μέρα και «χάρο δεν φοβάσαι!»

Κράτησε σφιχτά στο χέρι τη μικρή βαλίτσα με όλα τα αγαπησιάρικα καλούδια μέσα της, κλείσε την πόρτα πίσω σου, κάνε τον σταυρό σου και πάρε το πρώτο στρατί που ανοίγεται μπροστά σου σιγοτραγουδώντας…
«γιατί είμ’ αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν

γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν…»

Και μην ξεχνάς να λες κάθε πρωί μια καλημέρα στον καθρέφτη σου και να χαμογελάς, γιατί η ζωή είναι ωραία και δεν είσαι μόνος σου, ο Θεός είναι στο βήμα σου!

Πες ευχαριστώ Θεέ μου και προχώρα…



Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς βιώνει το παιδί τους τσακωμούς των γονιών του

paidia-goneis-kaugades
Όλα τα παιδάκια πιστεύουν ότι οι γονείς τους είναι ευτυχισμένοι και αυτό σημαίνει ότι δεν τσακώνονται ποτέ. Με μια τέτοια νοοτροπία, καταλαβαίνει κανείς πόσο αρνητικά επηρεάζονται όταν υπάρχουν εντάσεις και μάλιστα παρουσία του:
  • Τις πρώτες φορές θα εκπλαγεί αρνητικά, αφού, όπως είπαμε και πριν, στο δικό του μυαλό οι γονείς του είναι πάντοτε αγαπημένοι.
  • Σε δεύτερο επίπεδο και ιδιαίτερα αν οι τσακωμοί είναι συχνοί και λαμβάνουν τακτικά χώρα μπροστά του, το παιδί νιώθει άγχος και αναφάλεια, αφού δεν ξέρει ούτε τις αιτίες, ούτε τι μπορεί να συνεπάγονται γενικότερα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε πολλά παιδιά υπάρχει ο φόβος της εγκατάλειψης!
  • Σε άλλες περιπτώσεις, το παιδί θεωρεί εαυτόν υπεύθυνο για τους τσακωμούς, χωρίς αυτό να έχει εννοηθεί με κάποιον τρόπο, με αποτέλεσμα να νιώθει πάρα πολύ άσχημα.
  • Επειδή την ώρα του τσακωμού δεδομένα υπάρχει μεγάλη ένταση στην ατμόσφαιρα και οι κινήσεις των εμπλεκομένων είναι έντονες, το παιδί μπορεί να φοβηθεί μήπως ο ένας γονιός κάνει κακό στον άλλον.
  • Ένα ακόμα σοκαριστικό γεγονός για το παιδί είναι πως βλέπει τους αγαπημένους του ανθρώπους εκτός ελέγχου, ενώ του ζητούν κατ΄επανάληψη να μην το παρακάνει με την γκρίνια. Μια τέτοια απόκλιση το μπερδεύει.
  • Τέλος, ένα παιδί που μεγαλώνει σε οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο εντάσεις και τσακωμούς στην πάροδο των χρόνων, είναι πολύ πιθανό να γίνει επιθετικό και γενικά πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από τους τρίτους όταν μεγαλώσει.
unpolitical.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς να διαχειριστείτε ένα απόμακρο παιδί!!!

Μπορεί το παιδί σας να είναι κλειστό, μπορεί και όχι. Όπως και να έχει, ενδέχεται να υπάρξει μια περίοδος που θα είναι απόμακρο και βυθισμένο στις σκέψεις του. Άραγε πώς μπορείτε να φερθείτε για να αντιμετωπίσετε ορθολογικά την κατάσταση;

Το πρώτο και πιο δύσκολο βήμα είναι να παρατηρήσετε προσεκτικά το παιδί για να μπορέσετε να εξηγήσετε τη συγκεκριμένη στάση του παιδιού. Μπορεί να φαντάζει εύκολο στη θεωρία, όμως στην πράξη δεν είναι και τόσο, αφού το μόνο εύκολο είναι να απορροφηθείτε από τα προβλήματα της καθημερινότητας και να το περάσει στα ψιλά γράμματα.

Πριν προβείτε σε οποιαδήποτε ενέργεια, βεβαιωθείτε ότι έχετε όντως εντοπίσει το λόγο που έχει κάνει απόμακρο το παιδί. Κι αν δεν μπορείτε να καταλήξετε δια της παρατήρησης με σιγουριά, κάντε του κάποιες διακριτικές νύξεις για να βεβαιωθείτε.

Ό,τι κι αν συμβαίνει, μην κατακρίνετε ή μαλώσετε το παιδί. Ακόμα και παράλογο να φαντάζει αυτό που διαπιστώσατε, το ζητούμενο δεν είναι να το κάνετε να νιώσει άσχημα, αλλά αντίθετα να του δείξετε ότι είσαστε εκεί.

Παροτρύνετε το μικρό σας να σας μιλήσει όποτε και αν θελήσει για να βρείτε από κοινού λύση σε ό,τι το απασχολεί. Είναι πολύ σημαντικό για εκείνο να βλέπει ότι το νοιάζεστε επί της ουσίας και ότι είναι στη διακριτική του ευχέρεια να ανοιχτεί.

Εκτός από τη συζήτηση, μια αγκαλιά, ένα φιλί και κάποια γλυκά λόγια μπορούν να καταφέρουν θαύματα. Μέχρι και να διώξουν τις «μαύρες» σκέψεις από το μυαλουδάκι του! Αλλά και αυτό να μη γίνει, σίγουρα θα το κάνετε να νιώσει όμορφα, έστω και στιγμιαία.

Μπείτε στη θέση του και αναγνωρίστε του το αναφαίρετο δικαίωμα να είναι «βυθισμένο» στις σκέψεις του μια περίοδο, χωρίς να αδιαφορείτε. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως ηλικίας μπορεί να διανύει μια τέτοια περίοδο και δεν είναι καταδικαστέο, ούτε απαραίτητα ανησυχητικό.


ΠΗΓΗ: mother.gr
newsitamea.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki