Ανατροφοδότηση: Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά τι έκαναν σωστά και τι λάθος / Using Feedback To Boost Children Motivation

Μέσα στην καθημερινότητα πολλές φορές οι γονείς ξεχνούν ή δεν έχουν το χρόνο να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι είναι σωστό και τι λάθος. 

Χρησιμοποιούν την προστακτική προκειμένου να αποτρέψουν ή να αλλάξουν μια συμπεριφορά αλλά χωρίς να δώσουν χρόνο στα παιδιά να καταλάβουν το γιατί.

Using Feedback To Boost Children Motivation

How Do Children Learn Right From Wrong?

Η ανατροφοδότηση, όταν οι γονείς εξηγούν, συμβουλεύουν, δίνουν πρωτοβουλίες και ενθαρρύνουν τα παιδιά να αποκτήσουν κίνητρα τα βοηθούν να καταλάβουν τι πρέπει να διορθώσουν και πώς να συμπεριφερθούν διαφορετικά την επόμενη φορά.

Ωστόσο, η ανατροφοδότηση για να είναι βοηθητική θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική γίνεται. 

Για παράδειγμα, πολλές φορές οι γονείς προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους από τα συναισθήματα που βιώνουν τους λένε πράγματα μη ρεαλιστικά, επειδή θεωρούν πως αυτό θέλουν να ακούσουν εκείνη την ώρα. 

Αν επαινέσουν το παιδί για κάτι που προσπάθησε να κάνει χωρίς στην πραγματικότητα να έχει προσπαθήσει αρκετά να το πετύχει και οι γονείς είναι υπερβολικοί στον έπαινο ενώ είναι φανερό πως το παιδί δεν το έκανε, τότε μπορεί να νιώσει αδύναμο και ανίκανο να βελτιωθεί.

Εκτός λοιπόν από το να είναι ρεαλιστική η ανατροφοδότηση είναι εξίσου σημαντικό να είναι και όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται. Να δίνεται έμφαση στα πράγματα που το παιδί έχει τη δύναμη να αλλάξει και είναι υπό τον έλεγχό του.

Όταν τα πράγματα πάνε καλά, είναι σημαντικό οι γονείς να αποφεύγουν να χαρακτηρίζουν τα παιδιά με επίθετα όπως 

“Είσαι πολύ έξυπνος” ή 

“Είσαι ταλαντούχος”. 

Ακόμα και αν τα παιδιά θέλουν να εξυμνούνται για αυτά τα χαρακτηριστικά τους, δεν είναι αυτό που πρέπει να ακούσουν για να αποκτήσουν κίνητρα.

Έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά που επαινούνται για τις υψηλές τους ικανότητες, νιώθουν περισσότερο ευάλωτα και αμφιβάλουν για τον εαυτό τους, όταν έρχονται αργότερα αντιμέτωπα με μια πρόκληση ή αποτυχία. Μπορεί να σκεφτούν πως η επιτυχία συνδέεται με την εξυπνάδα τους και στην ενδεχόμενη αποτυχία να συμπεράνουν πολύ εύκολα πως στερούνται αυτής.

Όπως καταλαβαίνετε οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες δημιουργούν προβλήματα ακόμα κι αν η χρήση τους γίνεται με καλή πρόθεση και όχι ως κριτική. 

Συνεπώς, επικεντρωθείτε στην τακτική. 

«Διάβασες πολύ και κατάφερες να πάρεις καλό βαθμό» ή «Κουράστηκες αρκετά για το διαγώνισμα και τελικά έγραψες άριστα». 

Είναι σκόπιμο να τονιστούν ο τρόπος προσέγγισης, η δημιουργική σκέψη, η θετική στάση, η κρίση και όχι κάποιος χαρακτηρισμός που περισσότερο θα μπερδέψει το παιδί παρά θα του δώσει κίνητρα για την επόμενη φορά.

Συμπέρασμα, το feedback όπως λέγεται στα αγγλικά, η ανατροφοδότηση, είναι απαραίτητη για να συνεχίσει κανείς στη ζωή του. Είναι ωραίο όταν βλέπεις πως οι κόποι σου αμείβονται, πως υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που σου δίνουν κουράγιο και σε βοηθούν να καταλάβεις τις δυνάμεις και τις δυνατότητές σου.


jenny
psychologytoday
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σωστό και Λάθος στα λόγια μας προς τα παιδιά μας

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:  

Μην θυμώνεις!

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Κι εγώ θυμώνω κάποιες φορές. 

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Τέλος το tamplet!

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Υπάρχουν και άλλες ασχολίες. Τι θα έλεγες αν..

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Μην χτυπάς τα παιχνίδια σου.

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Εάν τα σπάσεις δεν θα μπορέσεις να τα χρησιμοποιήσεις. 

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Δεν μπορώ να παίξω τώρα μαζί σου.

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Με βοηθάς να τελειώσω τις δουλειές μου και μετά να παίξουμε;

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Αυτά είναι θέματα για μεγάλους. 

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Πες μου τι θέλεις να μάθεις. 

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Δεν πρέπει να φοβάσαι. 

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Θέλω να μάθω τον λόγο που φοβάσαι.

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Μα γιατί αργείς;

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 
Πόσο χρόνο ακόμα θα χρειαστείς;

•Λάθος τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά: 

Μην τολμήσεις να μου ξαναμιλήσεις έτσι!

Σωστός τρόπος να μιλήσεις στα παιδιά:
Με στεναχωρεί που μίλησες έτσι και θα ήθελα να το συζητήσουμε.

4nipiagvgeiothivas
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν οι μαθητές επέστρεψαν στα σχολεία εν μέσω πανδημίας το 1918 ... / Here's what happened when students went to school during the 1918 pandemic

«Το ποσοστό απουσίας ήταν τόσο μεγάλο, δεν είχε σημασία ότι τα σχολεία ήταν ανοιχτά»

Don Hoover and Joe Sistrunk of Starke, Florida, are ready for school during the 1918 flu outbreak.

Here's what happened when students went to school during the 1918 pandemic

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που οι ηγέτες δυσκολεύονται να αποφασίσουν εάν τα σχολεία θα παραμείνουν ανοιχτά εν μέσω πανδημίας.

Κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης το 1918, παρόλο που ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός, η συζήτηση ήταν εξίσου έντονη.

Εκείνη η πανδημία σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ .

Ενώ η συντριπτική πλειονότητα των πόλεων στις ΗΠΑ έκλεισαν τα σχολεία τους, τρεις επέλεξαν να τα διατηρήσουν ανοιχτά - η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Νιου Χέβεν, σύμφωνα με τους ιστορικούς.

Οι αποφάσεις των αξιωματούχων σε αυτές τις πόλεις βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στην υπόθεση των υπαλλήλων δημόσιας υγείας ότι οι μαθητές ήταν ασφαλέστεροι στο σχολείο. 

Τότε εξάλλου, ήταν στο απόγειό της η λεγόμενη Προοδευτική Εποχή, με έμφαση στην υγιεινή στα σχολεία και περισσότερες νοσοκόμες για κάθε μαθητή από ό,τι τώρα.

Η Νέα Υόρκη είχε περίπου 1 εκατομμύριο παιδιά σχολικής ηλικίας το 1918 και περίπου το 75% από αυτά ζούσαν στριμωγμένα σε συνωστισμένες κατοικίες, συχνά κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες, σύμφωνα με ένα άρθρο του 2010 στο Public Health Reports, το επίσημο περιοδικό της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ.

«Για μαθητές από τις περιοχές των κατοικιών αυτών, το σχολείο προσέφερε ένα καθαρό, καλά αεριζόμενο περιβάλλον, όπου οι εκπαιδευτικοί, οι νοσοκόμες και οι γιατροί είχαν ήδη ασκήσει λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις και ελέγχους», σύμφωνα με το άρθρο.

Η πόλη ήταν μια από τις πιο σκληρά χτυπημένες από τη γρίπη, δήλωσε ο Δρ. Χάουαρντ Μάρκελ, ιστορικός και διευθυντής του Κέντρου Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ηταν ένας εκ των συγγραφέων του επίμαχου άρθρου.

Στους μαθητές δεν επιτρεπόταν να συγκεντρώνονται έξω από το σχολείο και έπρεπε να αναφέρουν στον δάσκαλό τους αμέσως τέτοια φαινόμενα.

Οι εκπαιδευτικοί έλεγχαν τους μαθητές για τυχόν συμπτώματα της γρίπης και απομόνωναν μαθητές που ήταν ύποπτα κρούσματα. 

Εάν οι μαθητές είχαν πυρετό, κάποιος από το τμήμα υγείας τους πήγαινε σπίτι και ο υπάλληλος υγείας έκρινε εάν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για «απομόνωση και φροντίδα», σύμφωνα με τις εκθέσεις δημόσιας υγείας. Εάν όχι, τον έστελναν σε νοσοκομείο.

Το τμήμα υγείας απαιτούσε από τις οικογένειες των παιδιών που ανάρρωναν στο σπίτι είτε να έχουν οικογενειακό ιατρό είτε να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ενός γιατρού δημόσιας υγείας χωρίς χρέωση.

Το επιχείρημα του Σικάγο για να αφήσει τα σχολεία ανοιχτά για τους 500.000 μαθητές του ήταν το ίδιο: το να παρέμεναν ανοιχτά τα σχολεία θα κρατούσε τα παιδιά μακριά από τους δρόμους και μακριά από μολυσμένους ενήλικες.

Εάν η κοινωνική αποστασιοποίηση ήταν χρήσιμη τότε, θα ήταν ευκολότερο από το γεγονός ότι η απουσία στα σχολεία αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ίσως λόγω αυτού που ένας αξιωματούχος δημόσιας υγείας του Σικάγου ονόμασε «φλουφοβία» μεταξύ των γονέων.

«Το ποσοστό απουσίας ήταν τόσο μεγάλο, δεν είχε σημασία ότι τα σχολεία ήταν ανοιχτά», είπε ο Μάρκελ.

Μέρος της στρατηγικής του Σικάγο ήταν να εξασφαλίσει ότι θα ανακυκλωνόταν ο καθαρός αέρας. Οι σχολικές αίθουσες υπερθερμαίνονταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έτσι ώστε τα παράθυρα να παραμένουν συνεχώς, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 1918 από το Τμήμα Υγείας του Σικάγο.

Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια ανάλυση δεδομένων έδειξε ότι «η απόφαση να διατηρηθούν τα σχολεία αυτής της πόλης ανοιχτά κατά την πρόσφατη επιδημία της γρίπης ήταν δικαιολογημένη».

Και στη Νέα Υόρκη, ο τότε Επίτροπος Υγείας είχε πει στους New York Times: «Πόσο καλύτερα ήταν να έχουν τα παιδιά υπό τη συνεχή παρακολούθηση των ειδικών από το να είναι τα σχολεία κλειστά».

Ο Μάρκελ, ο οποίος μαζί με άλλους ερευνητές εξέτασε δεδομένα και ιστορικά αρχεία από την απόκριση 43 πόλεων στην πανδημία του 1918, δεν είναι τόσο πεπεισμένος.

Η Νέα Υόρκη «δεν βίωσε τα χειρότερα, αλλά δεν πέτυχε και τα καλύτερα», δήλωσε ο Μάρκελ, προσθέτοντας ότι στο Σικάγο τα πράγματα ήταν ελαφρώς καλύτερα.

Η έρευνα έδειξε ότι οι πόλεις που εφάρμοσαν την καραντίνα και την απομόνωση, το κλείσιμο των σχολείων και τις απαγορεύσεις σε δημόσιες συγκεντρώσεις είχαν καλύτερα αποτελέσματα.

«Οι πόλεις που πήραν περισσότερα από ένα από αυτά τα μέτρα τα πήγαν καλύτερα. Το κλείσιμο του σχολείου ήταν μέρος αυτής της συμβολής», εξήγησε ο Μάρκελ.

Οι ειδικοί της δημόσιας υγείας, συμπεριλαμβανομένου του Μάρκελ, επισημαίνουν γρήγορα ότι ο κορωνοϊός δεν είναι όπως η ισπανική γρίπη, για την οποία ήταν ήδη πολλά γνωστά το 1918. Υπάρχουν ακόμα πολλά να μάθουμε για το νέο κορωνοϊό και την ασθένεια που προκαλεί, την Covid-19.

Η σωστή απόφαση σήμερα, κατά τον Μάρκελ, είναι το κλείσιμο των σχολείων.
«Είναι καλύτερο», είπε, «να είσαι ασφαλής παρά δυσαρεστημένος».

(με πληροφορίες από CNN)

huffingtonpost
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι