Να φοβάσαι τα μούτρα... την απόσυρση...

Δεν πειράζει. Ας μαλώνετε.
Ακόμα και το μάλωμα είναι μια μορφή επικοινωνίας.
Ακόμα και ο καβγάς, είναι μια μορφή σχέσης.

Για να μαλώσεις με κάποιον, πρέπει να κοιταχτείτε πρόσωπο με πρόσωπο. 

Μην φοβάσαι, όταν δυο άνθρωποι, αντέχουνε και κοιτιούνται στα μάτια μεταξύ τους.
Ακόμα και αν είναι για καβγά…

Να φοβάσαι τα μούτρα. Την απόσυρση. 

Να φοβάσαι εκείνη τη σιωπή που σκοτώνει. Που τσακίζει κόκκαλα.
Εκείνη η σιωπή είναι η επικίνδυνη.

Μη φοβάσαι, όταν κοιτάς τον άλλον στο πρόσωπο.

Μη φοβάσαι, όταν τον κοιτάς στα μάτια.
Ακόμα και αν μαλώνετε.
Ναι.

Να φοβάσαι, όταν κανείς σας δεν λέει τίποτα.
Να φοβάσαι, όταν του γυρνάς ή όταν σου γυρνά την πλάτη.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ιστορία: Η ποντιακή διάλεκτος (και ένα ποντιακό παραμύθι!!)

Η Ποντιακή είναι μία διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας.
Μιλιέται από μεγάλο αριθμό Ελλήνων, κυρίως στη βόρεια Ελλάδα αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όπου εγκαταστάθηκαν οι Πόντιοι μετά τον ξεριζωμό τους από τα εδάφη του Εύξεινου Πόντου.
Την μιλούν ακόμη και σήμερα σε πολλές περιοχές του Πόντου από Μουσουλμάνους, Τούρκους πολίτες, απογόνους των Ελλήνων Ποντίων, αλλά και σε μέρη της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γεωργίας και άλλων χωρών όπου επίσης εγκαταστάθηκαν Πόντιοι μετά το 1916.

Φυσικά η πατρίδα της ποντιακής διαλέκτου είναι ο Πόντος.

Οι Μιλήσιοι ήταν αυτοί που έκαναν τον πρώτο αποικισμό του Πόντου κατά τον 8ο αιώνα π.Χ., ιδρύοντας αρχικά τη Σινώπη και στη συνέχεια τα Κοτύωρα, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα και άλλες πόλεις.
Αυτοί έφεραν μαζί τους τη δική τους γλώσσα που ήταν η ιωνική διάλεκτος, μια διάλεκτος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Στους αιώνες που ακολούθησαν η ιωνική διάλεκτος εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι Ρωμαίοι άφησαν κάποια αυτονομία στις πόλεις του Πόντου με αποτέλεσμα να διατηρηθεί η γλώσσα με μικρές επιδράσεις από τη Λατινική.
Κι ενώ στον Ελλαδικό χώρο η αρχαία ελληνική γλώσσα άλλαξε αρκετά μέσα στους αιώνες, στον Πόντο, η ποντιακή διάλεκτος παρέμεινε πιο πιστή στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Είναι πάρα πολλές οι αρχαίες ελληνικές λέξεις αλλά και οι γραμματικοί κανόνες που χρησιμοποιεί ο ποντιακή διάλεκτος.

Στα βυζαντινά χρόνια η γλώσσα που μιλάνε στον Πόντο παίρνει πια την οριστική της μορφή.
Στα χρόνια του κράτους των Κομνηνών οι Πόντιοι δέχονται στη γλώσσα τους, μικρές επιρροές από τους Φράγκους, με τους οποίους έχουν στενές εμπορικές σχέσεις, καθώς το λιμάνι της Τραπεζούντας είναι κέντρο για το εμπόριο Ανατολής-Δύσης.Επίσης δέχτηκε επιδράσεις από το λεξιλόγιο των Γενουάτων, των Βενετών της Τραπεζούντας αλλά και των γειτονικών λαών, Γεωργιανών και Περσών.
Ωστόσο οι ξένες λέξεις εξελληνίστηκαν και εντάχθηκαν στο κλιτικό σύστημα της ελληνικής γλώσσας.

Την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ποντιακή διάλεκτο προστίθενται πάρα πολλές τουρκικές λέξεις και φράσεις, όπως άλλωστε και στον Ελλαδικό χώρο.
Παρόλα αυτά, οι επιρροές αυτές δεν αλλοίωσαν τη σύσταση της Ποντιακής διαλέκτου.
Όταν οι Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στον Ελλαδικό χώρο, η Ποντιακή διάλεκτος, όπως ήταν φυσικό, επηρεάστηκε από τη νεοελληνική γλώσσα.

Η ποντιακή διάλεκτος έχει και πολλά ιδιώματα.
Δηλαδή μιλιόταν από περιοχή σε περιοχή με λίγες ή πολλές διαφορές.
Αυτό οφείλεται στη μεγάλη γεωγραφική περιοχή όπου μιλιόταν η διάλεκτος και σε μεγάλο βάθος της ενδοχώρας.
Όλες αυτές οι περιοχές δεν είχαν μεγάλη επικοινωνία λόγω των αποστάσεων και των συνθηκών που επικρατούσαν.
Έτσι διαμορφώθηκαν αυτά τα τοπικά ιδιώματα.

Ας ακούσουμε ένα παραμύθι στην Ποντιακή διάλεκτο.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι