«Συγγνώμη» της καθολικής εκκλησίας της Αυστραλίας προς τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από ιερωμένους Australia: Priest jailed for child sex attacks

Συγχώρεση ζήτησε από τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης εκ μέρους του ιερατείου, ο καθολικός αρχιεπίσκοπος της Μελβούρνης, Ντένις Χαρτ, αναγνώρισε την αιδώ της Εκκλησίας για την προσπάθεια συγκάλυψης πολλών υποθέσεων στο παρελθόν. 

John Sidney Denham will serve at least 13 years in prison

Catholic priest jailed for almost 20 years in Australia for sexually abusing schoolboys

Ο αρχιεπίσκοπος απέστειλε σχετική εγκύκλιο σε όλους τους ιερείς της καθολικής εκκλησίας για να διαβαστεί στους ναούς.

Στην επιστολή αναγνωρίζεται πως «η αποτυχία της εκκλησίας να προλάβει, να ανακαλύψει και να τιμωρήσει τους δράστες σεξουαλικών κακοποιήσεων κλόνισε και την πίστη πολλών πιστών».

Η «συγγνώμη» ήρθε ένα 24ωρο μετά την επιβολή ποινής 20ετούς καθείρξεως στον καθολικό ιερέα Τζον Ντέναμ στην Αυστραλία, για σεξουαλική κακοποίηση 25 ανηλίκων σε διάστημα 20 ετών.

Ο 67χρονος ιερέας ομολόγησε ότι κακοποίησε σεξουαλικά νεαρά αγόρια, μαθητές σε σχολεία της Νέας Νότιας Ουαλίας, από το 1968 έως το 1986. 

Το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο ιερέας θα εκτίσει υποχρεωτικά τουλάχιστον 13 χρόνια και 10 μήνες της επιβληθείσας ποινής.

www.kathimerini.gr 

με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Δωδεκάχρονος περπάτησε 70 χιλιόμετρα για την απελευθέρωση του πατέρα του

«Αγαπημένε μου μπαμπά, ολοκλήρωσα σήμερα μια πορεία για να ζητήσω από την Παναγία να σε βοηθήσει να γυρίσεις γρήγορα στο σπίτι και να είμαστε μαζί»

Αγαπημένο μου χαμομηλάκι,

Ένα δωδεκάχρονο παιδί, ο Γιόχαν Μαρτίνες, περπάτησε 70 χιλιόμετρα στη νοτιοδυτική Κολομβία την Παρασκευή και το Σάββατο για να ζητήσει την απελευθέρωση του πατέρα του, που είναι ο πιο παλιός κρατούμενος των Farc.

«Αγαπημένε μου μπαμπά, ολοκλήρωσα σήμερα μια πορεία για να ζητήσω από την Παναγία να σε βοηθήσει να γυρίσεις γρήγορα στο σπίτι και να είμαστε μαζί», είπε ο μικρός Γιόχαν φτάνοντας στην Ανκούγια, 850 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Μπογκοτά.

Ο Γιόχαν Μαρτίνες, που δεν έχει γνωρίσει τον πατέρα του αφού απήχθη πριν εκείνος γεννηθεί, ξεκίνησε την Παρασκευή από την πόλη Πάστο, πρωτεύουσα του νομού Ναρίνο, μαζί με 60 συγγενείς και φίλους του.

Ο πατέρας του, ο λοχαγός Λίμπιο Μαρτίνες, απήχθη από τις Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας (Farc) τον Δεκέμβριο του 1997, στη διάρκεια επίθεσης των ανταρτών σε στρατώνα.

Η οργάνωση κρατά ως ομήρους 20 άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας και ζητά να τους ανταλλάξει με 500 φυλακισμένα μέλη της.

kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ένας σκύλος στο Στρατό

Σήμερα εγώ κι άλλος ένας είμαστε ελεύθεροι υπηρεσίας (άρρωστοι) και θα φάμε λαπά (μπλιάχ), εν ολίγοις είμαστε λαπάδες! Για αυτό και έχω και χρόνο να σου γράψω. Επιτέλους λίγη ηρεμία.... Ένα ευχάριστο διάλειμμα γαλήνης...

          Και αυτό το λέω γιατί φίλε μου έχω αρχίσει και κουράζομαι. Σωματικά και ψυχικά. Ο μήνας της ειδικότητας είναι πιο δύσκολος από το μήνα εκπαίδευσης! Και αυτό επειδή αντί να ‘μαστε σε αίθουσα υπολογιστών, μας βάζουν να κλαδεύουμε ένα ολόκληρο δάσος, να μαζεύουμε τα κλαδιά, αγκάθια και χόρτα και αφού γεμίσουμε δεκάδες φορτηγά πάμε και τα πετάμε για να πάρει ένα παραπάνω αστέρι (βαθμό) κάποιος διοικητής! Και σε κοροϊδεύει και από πάνω αφού μας λέει ότι για μας το κάνουμε για να πίνουμε το καφέ μας στη πλαγιά! Σιγά μη κάνουμε και πικ-νικ!

            Και εδώ έρχεται η ψυχική κούραση που πηγάζει καταρχάς από την υποκρισία σε όλα τα επίπεδα. Από τα στελέχη (όπως το παραπάνω παράδειγμα) που το να «φαινόμαστε» καλοί (όπου χρειάζεται) το έχουν κάνει τέχνη, μέχρι τα ίδια τα παιδιά, τους απλούς στρατιώτες. Και δε λέω για το γλείψιμο που πέφτει όταν υπάρχει ανάγκη, δε λέω για τους λουφαδόρους που κάνουν τον άρρωστο αν τους τσιμπήσει κουνούπι. Λέω για το γενικότερο φαινόμενο του είμαστε «φίλοι», συνθαλαμιζόμενοι, «κολλητάρια» με όλους. Είναι ξεκάθαρο... Αυτοί οι όροι ισχύουν μέχρις εκεί που δεν ενοχλούν ή όπου θέλουν το ίδιο πράγμα. Αναρωτιέμαι αλήθεια πόσο θα κρατήσουν τέτοιες φιλίες έξω όπου οι δεσμοί και οι ανάγκες του στρατοπέδου εξασθενούν. Όχι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι εδώ μέσα, υπάρχουν αλλά τους τρώει η σαπίλα των πολλών (λοιποί λουφαδόροι και εαυτούληδες) και εννοείται το άδικο της αναξιοκρατίας...

            Και η αναξιοκρατία εδώ μέσα είναι βουνό ασήκωτο και απροσπέλαστο και το ρουσφέτι παίζει παντού. Στην επιείκεια-αυστηρότητα, στις υπηρεσίες και εννοείται στις άδειες. Υπάρχουν άτομα που τους ανακοινώνουν ότι έχουν άδεια από το μπάρμπα-ταξίαρχο χωρίς να τη ζητήσουν, άτομα που η μόνη τους υπηρεσία είναι να σηκώσουν ένα στυλό. Και άλλοι δε βγαίνουν από το στρατόπεδο ή καίγονται στις σκοπιές. Όταν λοιπόν οι ευσυνείδητοι βλέπουν τέτοιες ανισότητες πώς να μη σαπίζουν και αυτοί; Πώς να μη φιδιάσουν όπως το λέμε εδώ μέσα;  
Και έτσι οι ακέριοι παραμένουν μετρημένοι στα δάχτυλα. Πόσο μοιάζει ο στρατός αλήθεια με μικρογραφία της αληθινής κοινωνίας ε; Και εντάξει για αυτούς που επηρεάστηκαν στην πορεία, τους δίνω ελαφρυντικά, τους δικαιολογώ. Η ρίζα του κακού πώς προέκυψε; Η δικαιοσύνη πηγάζει από την ευσπλαχνία και το συναίσθημα. Τόσο κενοί είναι λοιπόν; Τόσο ρηχοί και αναίσθητοι; και αν ναι γιατί να τους λέω ανθρώπους;

            Όσον αφορά εμένα, κρατιέμαι, είμαι συνεπής και σωστός γενικότερα αλλά δε παύω να εκνευρίζομαι. Και αυτό με φθείρει. Με τρώει μάλιστα γιατί σε αυτό το λόχο (αλλάξαμε στην ειδικότητα) των βισματιών όπου τα πράγματα είναι πιο χύμα αυτός ο οποίος παραμένει σταθερός και άρτιος γίνεται στόχος πολύ πιο εύκολα. Γίνεται αυτομάτως ο «κακός» ο οποίος δεν αφήνει το καθένα να κρυφτεί πίσω από τη μάζα των χειρίστων, πίσω από αυτούς που έχουν στα χείλη τους από τα γεννοφάσκια τους το «έλα μωρέ και τι έγινε, όλοι το κάνουν».

            Και ρε φίλε μου, δε νομίζω ότι είμαι κανάς άκαμπτος, χωρίς πάθη άνθρωπος, δε νομίζω ότι δε λυγίζω και ότι είμαι πάντα “by the book” όπως λένε στο χωριό μου. Και εγώ  θα λουφάρω και εγώ θα κοροϊδέψω και σε μια δουλειά ανταγωνιστική τη πάρτη μου θα σκεφτώ γιατί πάνω από όλα νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας και γιατί το περιβάλλον δεν είναι ιδανικό για ευγενείς άμιλλες και φιλανθρωπίες. Αλλά τόσο απροκάλυπτη βρωμιά; Τόσο εξόφθαλμη λέρα;

Εδώ μέσα η δικαιοσύνη δεν είναι απλά τυφλή. Είναι κουτσή, σάπια και με καρκίνο, γριά ετοιμοθάνατη σα το σκύλο μας το Στέλιο (αυτόν που θα έθαβα αλλά ακόμα ζει). Κουτσός, ημίτυφλος, με νύχια φαγωμένα να τον πληγώνουν, με τα όργανά του να επιπλέουν μέσα του δεμένα από μια κλωστή, με τη σάρκα του σχισμένη μια ολόκληρη παλάμη κάτω από το λαιμό και μύγες να τον περιτριγυρίζουν σα τα κοράκια. Αλλά εκεί, αντέχει.  
Και ξέρεις τι φοβερό συμβαίνει; Στην έπαρση και την υποστολή σημαίας όπου παίζει εμβατήριο και πρέπει να είσαι προσοχή, κάποιοι ασυνείδητοι αδιαφορούν, κοροϊδεύουν, μιλάνε, γελάνε, μπιτάρουν στις νότες του παιάνα. Και αυτός κάθε φορά μα κάθε φορά σηκώνει το κεφάλι του και «τραγουδάει» μέχρι να τελειώσει. 
Περίεργο ε; Και είναι ένα απλός σκύλος. Κι όμως μας δίνει μάθημα. Και όμως αντέχει. Περήφανος και αξιοπρεπής μέχρι τέλους.

            Δε ξέρω τι συμπέρασμα βγαίνει από αυτό, είναι υποκειμενικό καθαρά γιατί είναι θέμα μάλλον αισιοδοξίας ή όχι. Άλλος θα θεωρούσε ότι το πλοίο ναυάγησε, ότι το πηγάδι στέρεψε. Εγώ πάλι πιστεύω ότι για να το κάνει ακόμα και ένας σκύλος τότε θα υπάρχουν και σωστοί άνθρωποι και είναι λογικό, και όσο υπάρχουν τέτοιοι (και εγώ τους βρήκα εδώ μέσα) τότε υπάρχει ελπίδα.

Και τι πιο ανακουφιστικό συναίσθημα από την ελπίδα;

Τι πιο ζεστό από την αισιοδοξία;

Τι πιο γεμάτο από τη πίστη;

Φίλε, όλα θα πάνε καλά!

Παιδιά εθισμένα στις ροζ σελίδες - Web pornography's effect on children

Οι γονείς που αντιμετωπίζουν πρόβλημα μπορούν να απευθύνονται στη γραμμή βοηθείας 8001180015 που βρίσκεται στο Νοσοκομείο Παίδων Α. Κυριακού και είναι χωρίς χρέωση. 

Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ

Στην εποχή της... Τζούλιας, τι αποτελεί άραγε συνήθεια για τα παιδιά; Η ηλεκτρονική πορνογραφία... Τυχαίο; Δεν νομίζω.  

Διαστάσεις επιδημίας παίρνει και στη χώρα μας σταδιακά η χρήση πορνογραφικών ιστοσελίδων από παιδιά και εφήβους, αφού 2 στα 10 ελληνόπουλα μπαίνουν συστηματικά σε ροζ sites.

Web pornography's effect on children
Although research is scarce, investigators see links between young people who access Web porn and unhealthy attitudes toward sex.
Study: more kids exposed to online porn, but most call it a turn-off

Έρευνα που πραγματοποίησε η Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Β' Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε 660 μαθητές 14 έως 16 ετών, το 19,5% δήλωσε ότι κάνει χρήση ιστοσελίδων πορνογραφικού υλικού. Από αυτά το 42,7% επισκέπτεται τους ηλεκτρονικούς ερωτικούς ιστοτόπους σχεδόν σε σημείο... εθισμού.

Συμπεριφορά
Τα αγόρια «σερφάρουν» στα ροζ μονοπάτια 11 φορές περισσότερο από ό,τι τα κορίτσια. Εξαιτίας της χρήσης αυτής έχουν τριπλάσιες πιθανότητες για προβλήματα συμπεριφοράς και διπλάσιες πιθανότητες να έχουν οριακό δείκτη κοινωνικοποίησης. Μπορούν δηλαδή να εμφανίσουν προβλήματα συμπεριφοράς όπως να γίνουν πιο επιθετικά και να έχουν δυσκολίες ένταξης.
Να σημειωθεί ότι τα παιδιά με συχνή χρυσή ιστοσελίδων πορνογραφικού περιεχομένου μπαίνουν στο Ιντερνετ πάνω από 2 ώρες καθημερινά.
Οι μικροί επισκέπτες των ροζ σελίδων υποστηρίζουν στους αδαείς γονείς τους ότι απλώς ενημερώνονται για... θέματα σεξουαλικής αγωγής. Όπως όμως επισημαίνει ο Γ. Κορμάς, υπεύθυνος της Μονάδας Εφηβικής Υγείας: «Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο με σκοπό τη σεξουαλική ενημέρωση λειτούργησε ως σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας για τη χρήση των ιστοσελίδων πορνογραφικού υλικού». Γι' αυτό άλλωστε όπως προκύπτει από την έρευνα, το 26% των εφήβων χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών σεξουαλικού περιεχομένου.

Πάντως, σε άλλες δυτικές χώρες το φαινόμενο έχει πολύ μεγαλύτερη διάδοση. Είναι ενδεικτικό ότι στη Νορβηγία το 24% των εφήβων μπαίνει συστηματικά σε ροζ σάιτ, στις ΗΠΑ το 42%, ενώ στην Μπανγκόκ της Ασίας, το 58%!
Για τις επιπτώσεις της διαπίστωσης αυτής ο υπεύθυνος της Μονάδας σημειώνει: «Η έκθεση των εφήβων στην πορνογραφία μπορεί να ωθήσει σε πρώιμη σεξουαλική δραστηριότητα και σε παθολογικές σεξουαλικές συμπεριφορές. Εχει παρατηρηθεί ότι η έντονη έκθεση σε σεξουαλικό περιεχόμενο είναι πιθανό να οδηγήσει σε μίμηση του πορνογραφικού οπτικού ερεθίσματος και εν συνεχεία σε κατάσταση υπερερωτισμού».
Ο δρόμος, πάντως, προς την ηλεκτρονική πορνογραφία φαίνεται πως ανοίγει από τους γονείς. Το 38% των παιδιών, όπως προκύπτει από έρευνα της ίδιας μονάδας σε 28 δημοτικά σχολεία της Αττικής, σερφάρει στο Ιντερνετ πάντοτε μόνο του χωρίς την παρουσία των γονιών και μόνο το 7% μπαίνει στον κυβερνοχώρο πάντα με τους γονείς τους.

«Ο υπολογιστής δωρίζεται συνήθως στο παιδί όχι σαν εκπαιδευτικό εργαλείο, αλλά σαν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και μάλιστα χωρίς γονικό έλεγχο. Το παιδί έχει τον υπολογιστή στο δωμάτιό του με αποτέλεσμα να σερφάρει ανεξέλεγκτα παντού στο Διαδίκτυο και για όσες ώρες θέλει με ό,τι αυτό συνεπάγεται», σημειώνει ο Γ. Κορμάς.
  Ίσωςγι' αυτό τελικά το 7,45% των γονέων που καταφεύγουν στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Β' Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών ζητά βοήθεια για επικίνδυνο υλικό που έχουν επεξεργαστεί τα παιδιά τους στο Διαδίκτυο όπως πορνογραφικό υλικό.

Προστασία
Πάντως, πριν από λίγες ημέρες η μη κερδοσκοπική αμερικανική εταιρεία ICANN (Διαδικτυακή Εταιρεία Ονοματοδοσίας και Αριθμοδότησης) ενέκρινε την κατάληξη ΧΧΧ για τις ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε ροζ σελίδα θα πάψει να διαθέτει καταλήξεις όπως com κ.λπ. Το γεγονός αυτό από τη μία στοχεύει στην προστασία των παιδιών από τη χρήση τέτοιων σελίδων αφού οι γονείς θα μπορούν να τις αποκλείσουν, αλλά από την άλλη φαίνεται πως έχει και αρνητικά στοιχεία.

Όπως εξηγεί ο Γ. Κορμάς: «Επισημοποιεί πλέον τη βιομηχανία της πορνογραφίας, την κάνει ακόμα πιο εύκολα προσβάσιμη σε όλους ακόμα και στα παιδιά με αντικειμενικό σκοπό την αύξηση του κέρδους, μετατρέποντας το Διαδίκτυο σε μέσο εξυπηρέτησης της βιομηχανίας του πορνό. Το θετικό της απόφασης είναι ότι θα είναι πιο εύκολος ο τρόπος αποκλεισμού της πορνογραφίας για τους ανήλικους, αρκεί οι γονείς να συνηδειτοποιήσουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού».
Πάντως, για τους γονείς που αντιμετωπίζουν πρόβλημα μπορούν να απευθύνονται στη γραμμή βοηθείας 8001180015 που βρίσκεται στο Νοσοκομείο Παίδων Α. Κυριακού και είναι χωρίς χρέωση. Στελεχώνεται από ειδικούς παιδοψυχολόγους και δέχεται αναφορές για παρενόχληση, παιδοφιλία, κατάχρηση στο Διαδίκτυο και, μεταξύ άλλων, για χρήση σελίδων πορνογραφικού περιεχομένου.

www.enet.gr

Οι ανώνυμοι...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ... ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΡΘΙΟΙ ΣΤΙΣ ΘΥΕΛΛΕΣ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ.

Αναρτήθηκε από vasiliskos στις 11:34

Τόσο καιρό περνάγανε δίπλα μου με τη μουσική στο τέρμα, και τα κλάξον να υπενθυμίζουν τη παρουσία τους στο μοναχικό μεσημέρι μου.

Τους έβλεπα να χτίζουν τούβλα μόνιμα, για πρώτο σπίτι, για δεύτερο, για εξοχικό, κι εγώ τέλειωνα το μισθό την πρώτη μόλις έδινα το νοίκι. 

Τους έβλεπα να αλλάζουν αμάξι κάθε χρόνο κι εγώ ένα σαράβαλο 15ετίας το πούλησα μια μέρα γιατί ούτε βενζίνη δεν έφτανε να βάλω. Τους έβλεπα να ψωνίζουν φιρμάτα τζιν και παπούτσια στα παιδιά, να τους αγοράζουν τελευταίας λέξης κινητά, να τους φορτώνουν παιχνιδομηχανές κι εγώ έπρεπε να πείσω τα δικά μου πως όλα αυτά ήταν χωρίς αξία. 

Τους έβλεπα να ετοιμάζονται για ταξίδια κι εγώ δεν μπορούσα να πάω ούτε μέχρι το Πειραιά για καφέ.

Τους έβλεπα να φορτώνουν τα καρότσια στα σούπερ μάρκετ τα Σάββατα κι εγώ στηνόμουν μόνιμα στο ταμείο εξπρές μέχρι 10 τεμάχια. 

Τους έβλεπα να ντύνονται άψογα κι εγώ έγινα εξπέρ στα καλάθια της λαϊκής κάθε Τετάρτη. 

Τους έβλεπα να κανονίζουν σε πια ταβέρνα το σαββατόβραδο θα πέσουν σαν κανίβαλοι πάνω σε τρεις πιατέλες παιδάκια, σε ποιο μπουζουξίδικο του κώλου θα βγάλουν τις καψούρες τους κι εγώ τη πέρναγα με dvd εβδομαδιαία παραγγέλνοντας μια πίτα με από όλα από τον Παναγιώτη στη γειτονιά μου. 

Τους έβλεπα να αρρωσταίνουν και να ζητούν μονόκλινο σε ιδιωτική κλινική λες και κλείνανε δωμάτιο για μπάνια στη Μύκονο, ενώ εγώ πάλευα να βρω γιατρό να ρίξει μια ματιά στη μάνα μου που την είχαν όλη νύχτα στο διάδρομο σ΄ ένα ράντζο. 

Τους έβλεπα να είναι αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι, να μην έχουν ανοίξει ποτέ ένα βιβλίο έτσι για περιέργεια, να αγνοούν τι θα πει ιστορία, γεωγραφία, τέχνη, πολιτισμός, κι όμως ήταν διευθυντάδες πάνω στη πλάτη μου και με απαξίωναν μόνιμα σαν να ήμουν τρίχα στο προζύμι τους

Ήμουν παρούσα κι ήταν απόντες. 

Ονειρευόμουν κι αυτοί κοιμόντουσαν. 

Μελετούσα κι εκείνοι ήταν σε μια μόνιμη κοπάνα. 

Κοίταζα τη ανθρώπινη αδικία στα μάτια κι εκείνη την εξόριζαν μη τους κόψει την όρεξη. 

Ήμουν η παρείσακτη στα σχέδια τους. 

Η φωνή της συνείδησης στην ασυνειδησία τους. 

Η ανθρωπιά στην απανθρωπιά τους. 

Ήμουν ένα με όλα αυτά που όλοι αυτοί είχαν επιλέξει να περιφρονούν.

Σίγουροι πως ήταν στην απέναντι όχθη. 

Σίγουροι πως είχαν ξεφύγει από τη βρώμα. 

Σίγουροι πως οι κακές μέρες θα ξημέρωναν πάντα για τους άλλους.     
Σίγουροι πως οι δυστυχισμένοι, οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι, αυτής της ζωής ήταν κάποια ζωντόβολα άχρηστα που δεν είχαν ταλέντο να ζήσουν τσίφτικα όπως η μούρη τους. 

Σίγουροι πως στην άλλη μεριά της όχθης ζούσαν άνθρωποι που καλά τα θέλανε και τα πάθανε. 

Σίγουροι πως οι ίδιοι είχαν λίγη περισσότεροι αξία από ένα σκατό, και πως ο ρόλος του απόβλητου δεν ήταν δικός τους

Και τώρα τι?

Τώρα που κλείνουν τα λιμάνια και δεν μπορείτε να πάτε διακοπές εγώ τι θέλετε να κάνω? 

Να βάλω τα κλάματα για πάρτη σας? 

Μήπως θέλετε να πάω στο λιμάνι και να διώξω τις μύγες που ενοχλούν τα σχέδιά σας? 

Μήπως θέλετε να κατηγορήσω τις πορείες, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες όσων ακόμα είναι ζωντανοί γιατί εμποδίζουν το παρκάρισμά σας όταν πάτε για ψώνια?

Μήπως θέλετε ακόμα περισσότερο να σας λυπηθώ αν αύριο βρεθείτε στο ταμείο εξπρές για 10 κομμάτια και δεν σας βγαίνουν τα ψιλά? 

Μήπως να σας δανείσω κιόλας?

Μήπως να σας πάρω λίγο άρωμα να βρέξετε τη μυτούλα σας για ν΄αντέξετε τη βρώμα των ιδρωμένων του λεωφορείου όταν θα πουλήσετε το αυτοκίνητο?

Μήπως να σας σκουπίσω το δρόμο από τα ξερατά των πρεζάκηδων όταν αναγκαστείτε να κατέβετε Ομόνοια για να πάτε τα δαχτυλιδάκια για ενέχυρο στο τοκογλύφο?

Μήπως να κλείσω τα μπουρδέλα για να μη δείτε τη κόρη σας μέσα, μια και κινητό εσείς δεν έχετε πια να της πάρετε?

Μήπως να βάλω τα στήθη μπροστά να σταματήσω το δικαστικό κλητήρα την ώρα που θα σας βάζει κορδέλα στο σπίτι?

Μήπως να σας φέρω ένα τσιγαράκι στη φυλακή γιατί πόσο θα αντέξετε να ζήσετε τίμια, σαν και μένα, που άντεξα, ακόμα κι αν δεν έχετε να φάτε?

Τα μπιχλιμπίδια σας έχουν μεγαλύτερη αξία από την αξιοπρέπεια σας οπότε για νεο-νταβατζήδες σας κόβω.

Τι εύχομαι? Κι άλλο πέσιμο. Κι άλλες κωλοτούμπες. Εύχομαι να χαλάσει η ζαχαρένια σας κι άλλο. Να νιώσετε τη ζωή να στενεύει τόσο που να μη παίρνετε ανάσα.

Ίσως τότε κοιταχτούμε. Κι ανταλλάξουμε δυο κουβέντες.

Γιατί μέχρι τώρα... ούτε μας ξέρετε ούτε σας ξέρουμε. 

Σε δυο διαφορετικές πατρίδες ζούσαμε. 

Εμείς όλοι υπήρχαμε κι από χρόνια, ασυμβίβαστοι, αντιδραστικοί, ελεύθεροι, παρείσακτοι, αποφασίσαμε να μείνουμε στην από δω όχθη. 

Με τους πολλούς, τους άλλους παρείσακτους αυτής της ζωής.

Και κάποια στιγμή βρήκαμε το νήμα το χαμένο. 

Και καταλάβαμε πόσο πολύ μίζερη και άχρωμη ήταν η δική σας καλοπέραση. 

Πόσο προσωρινή και ψεύτικη. 

Εμείς μένουμε στη κόλαση.

Εσείς καλώς μας ήρθατε.

πηγή μας: Γιουκαλιλι

---

Το χαμομηλάκι λέει:  
Τους έβλεπα, τους βλέπω, αλλά ΔΕΝ τους ζηλεύω. 
Τους ΛΥΠΑΜΑΙ.