Είναι όλα bullying; Ο μπαμπάς μου ο Τυφώνας, ο συμμαθητής μου ο Πολύδωρος και εγώ

Στο περασμένο μάθημα κάναμε για τους τυφώνες. Πολύ φοβερό πράμα! Όποιος βρεθεί στο δρόμο τους κινδυνεύει. Μας το έδειξε και η κυρία σε βίντεο. Θα σας φανεί παράξενο αυτό που θα πω. Ίσως και να γελάσετε. 

Εγώ, όταν έβλεπα το βίντεο, θυμήθηκα τον μπαμπά μου πώς έκανε όταν πήγα μια μέρα στο σπίτι με μια δαγκωματιά στο μπράτσο από το συμμαθητή μου, τον Πολύδωρο. Κάνει πολλά δώρα αυτός άμα θυμώσει: μπουνιές, κλοτσιές, δαγκωματιές... μάλλον για αυτό θα τον είπαν Πολύδωρο. 

Αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι δεν πάμε πίσω. Όταν ανάψει ο καβγάς... αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά μας! Μια μέρα πάνω στον τσακωμό παραλίγο να ρίξουμε κάτω την κυρία της μουσικής.

Ο μπαμπάς μου, λοιπόν, μόλις είδε τη μελανιά, έκανε σαν τυφώνας! Τα έβαλε με όλους! 

Με τη μαμά που όλο πάει κι έρχεται στο σχολείο και τίποτα δεν κάνει, με την άχρηστη τη διευθύντρια που τα 'χει παρατήσει όλα στην τύχη τους, με τους δασκάλους που παίρνουν το μισθουλάκο τους και όλη μέρα χαζολογάνε, με τον επιστάτη που τον πληρώνουμε τον τεμπέλαρο κι αυτόν, με τους γονείς του Πολύδωρου, που δεν πάνε να πνιγούν με το παιδί που έβγαλαν... και ούτε που θυμάμαι με ποιον άλλο! 

Τυφώνας, σας λέω! Τυφώνας σωστός!

Η μαμά προσπαθούσε να τον ηρεμήσει. Έτσι κάνει πάντα, αλλά δεν είναι πολύ εύκολο. Είναι να μην πάρει φόρα ο μπαμπάς. Δεν ακούει τίποτα. Όταν κάτι δεν πάει καλά, αγριεύει... και αρχίζει τις φωνές. «Θα τους δείξω εγώ» λέει και ξεφυσάει. «Αλίμονό τους αύριο που θα πάω εκεί! Το δικό μου το παιδί είναι υπόδειγμα! Κι ύστερα μου λένε ότι δεν έχουν bullying στο σχολείο!»

Όλο το βράδυ με είχε πιάσει μια αγωνία....

Αν ερχόταν ο μπαμπάς το πρωί στο σχολείο, κάηκα! 

Ρεζίλι θα γινόμαστε, όπως την άλλη φορά που με είχε ρίξει στο κυνηγητό ένας της έκτης και χτύπησα το σαγόνι μου και ήρθε έξω από τα κάγκελα και ούρλιαζε ότι θα κάνει μήνυση στους δασκάλους. Δε θα την ξεχάσω αυτή τη μέρα.

Μετά από αυτό με παράτησαν όλοι -δήθεν πως χάζευαν κάπου αλλού- κι εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Μπαμπάς μου είναι, τον αγαπάω, αλλά μπροστά στους συμμαθητές μου τέτοιο ρεζιλίκι! 

Άσε που βρήκαν την ευκαιρία και κάτι παιδιά που δεν τα πολυ-ήξερα να με κοροϊδέψουν την άλλη μέρα που τους είπα ότι δεν παίζουν τίμια στο ποδόσφαιρο: «Γιατί, τι θα μας κάνεις; Θα φέρεις τον μπαμπά σου να μας κάνει ντα;». Πού να τολμήσω, βέβαια, να το αναφέρω αυτό στον μπαμπά! Λέξη δεν είπα.

Ούτε να το σκεφτώ δεν ήθελα ότι θα γινόταν πάλι χαμός στο σχολείο και αιτία θα ήταν ο μπαμπάς μου. Και πού να 'ξερε! Όλο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι μου. Εκείνο που έτρεμα περισσότερο ήταν... οι ερωτήσεις στο γραφείο της διευθύντριας που θα έφταναν στην αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως με τον Πολύδωρο κάθε μέρα παίζουμε και πολλές φορές μαλώνουμε και τα ξαναβρίσκουμε. Αλλά επειδή εκείνη τη φορά είχα θυμώσει μαζί του που δεν απέκρουσε το γκολ του έβρισα τη μάνα κι αυτός με δάγκωσε δυνατά και ύστερα εγώ τον κλότσησα.

Το πρωί που σηκώθηκα πήγα στην κουζίνα. Ο μπαμπάς με τη μαμά έπιναν καφέ.

«Καλημέρα! Μπαμπά, θέλω να σου πω κάτι», είπα με σιγανή φωνή.
«Καλημέρα. Τι θέλεις; Γρήγορα γιατί δεν πρέπει να αργήσουμε. Έχω να λογαριαστώ με πολύ κόσμο σήμερα!»
«Μπαμπά... να μπαμπά... αυτό που θέλω να σου πω είναι...»
«Ναι; Παρακάτω!»
«Είναι ότι δε φταίει μόνο ο Πολύδωρος. Φταίω κι εγώ. Μάλλον εγώ φταίω πιο πολύ», κατάφερα να πω.

«Μίλα καθαρά! Τι θες να πεις;»
«Να... επειδή είχα θυμώσει μαζί του... του έβρισα τη μάνα. Εγώ άρχισα δηλαδή»
Ο μπαμπάς μου άναψε, κοκκίνισε και έβγαζε καπνούς από τα αυτιά! Η συνέχεια... στο βίντεο του τυφώνα.

huffingtonpost

Οι «Έλληνες Πολίτες Ωραιοκάστρου» και τα παιδιά του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών:

Σε νέα συγκέντρωση καλούν όλους τους Έλληνες, οι «Έλληνες πολίτες του Ωραιοκάστρου», όπως αποκαλούνται.

Σκοπός της συγκέντρωσης είναι η σύσταση συλλόγου «Ελλήνων πολιτών Ωραιοκάστρου». Το κάλεσμα είναι για αύριο, Κυριακή, στις 12:00, μπροστά από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ωραιοκάστρου, στην οδό Αριστοτέλους.

Στη χθεσινή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Ωραιόκαστρο, σημειώθηκε ένταση, όταν αντιεξουσιαστές και πολίτες Ωραιοκάστου ήρθαν σε διαπληκτισμό. (Δείτε εδώ)

Μετά την χθεσινή τους συγκέντρωση, λοιπόν, η ομάδα των ανθρώπων που ξεκίνησαν την αντίδραση προς το «παζάρεμα της χώρας» όπως χαρακτηριστικά είπαν, καλούν αύριο όλους όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, για να δημιουργήσουν τον δικό τους σύλλογο.

seleo

Ηχηρή απάντηση στο Ωραιόκαστρο από γονείς σε σχολείο της Αθήνας: 

"Τα παιδιά μας περιμένουν τα προσφυγόπουλα στα διπλανά θρανία"

»Μια στράτα χιλιοπατημένη

τον καβαλάρη νηστικό

τον πεζοδρόμο διψασμένο

θάφτει στον κουρνιαχτό.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω

με μια βρυσούλα στην αυλή

πάντα η γωνιά του θα καπνίζει

κι η θύρα του ανοιχτή.

Κ. Παλαμάς

ΣΤ' ΤΑΞΗ 106ου Δ.Σ.ΑΘΗΝΩΝ

Την ώρα που οι τοπικές κοινωνίες και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων στο Ωραιόκαστρο, την Φιλιππιάδα και την Αλεξάνδρεια παραμένουν διχασμένοι στην προοπτική να καθίσουν τα παιδιά τους στα ίδια θρανία με τα προσφυγόπουλα, οι μαθητές του 106ου δημοτικού σχολείου Αθηνών και οι γονείς τους ανοίγουν την αγκαλιά τους στα παιδιά των προσφύγων προετοιμαζόμενοι για την υποδοχή τους στην τάξη.

Την αρχή έκαναν τα παδιά της ΣΤ´ δημοτικού του σχολείου που με αφορμή ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά συνέταξαν ένα κείμενο αλληλεγγύης προς του πρόσφυγες συνομήλικούς τους με τίτλο "Εμείς θέλουμε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας" καλωσορίζοντάς τους στην τάξη.

Το κείμενο ανήρτησε στην ιστοσελίδα του σχολείου ο δάσκαλός τους, ο οποίος αποκαλύπτει στο Newsit.gr οτι η παρέμβαση των παιδιών έρχεται σε συνέχεια αρκετών πράξεων αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. "Ήδη απο πέρυσι τα παιδιά είχαν μαζέψει ρούχα και τρόφιμα τα οποία είχαν στείλει στους πρόσφυγες ενω το ποίημα ήταν αφορμή να ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα για τα προσφυγόπουλα", λεει ο Παναγιώτης Πετμεζάς και δηλώνει περήφανος και συγκινημένος για την πρωτοβουλία των μαθητών του.

Αναλυτικά το κείμενο που δημοσίευσαν οι μαθητές της ΣΤ´ δημοτικού του 106ου δημοτικού σχολείου Αθηνών:

"Τον τελευταίο καιρό ακούμε από κάποιους γονείς και μεγάλους στην Ελλάδα, να δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Εμάς όμως μας ρώτησε κανείς; 

Είναι παιδιά που έχουν έρθει από χώρες που γνώρισαν τον πόλεμο, πέρασαν πολλά μέχρι να έρθουν εδώ τραυματισμένα και άρρωστα, ενώ πολλά απ’ αυτά έχασαν τη ζωή τους. Τώρα ζούνε σε οικόπεδα τριγυρισμένα από σύρμα χωρίς να τρέφονται καλά. Δεν φτάνει μόνο αυτό, τώρα δεν τους θέλουν και στα σχολεία.

Μας φαίνεται παράξενο και μας προκαλεί έκπληξη και απογοήτευση ότι γονείς, σκέφτονται έτσι για κάποια άλλα παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν και δικά τους και δεν τα δέχονται με οποιαδήποτε προϋπόθεση. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνουμε όλοι πρόσφυγες, όπως πολλοί από εμάς υπήρξαμε παλαιότερα.

Εμείς οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών δηλώνουμε ότι επιθυμούμε και καλωσορίζουμε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φυλής χωρίς καμία προϋπόθεση. 

Είναι παιδιά σαν κι εμάς που χρειάζονται την αλληλεγγύη μας, την αγάπη μας, την συμπόρευσή μας για μόρφωση, για ελευθερία, ζωή χωρίς πόλεμο, ρατσισμό και εκμετάλλευση από τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Όλοι είμαστε ίσοι σε έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς, σαν μια μεγάλη κοινότητα.

Οι γονείς που δεν φοβούνται τις ασθένειες και το... Ισλάμ

Συμπαράστατες στην πρωτοβουλία των μαθητών ειναι οι γονείς που δεν κρύβουν ότι η στάση των παιδιών τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για τη σχολική κοινότητα. 

Μάλιστα δηλώνουν πως θα υποδεχθούν τα παιδιά των προσφύγων υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση. "Τα παιδιά μας εξέπληξαν ευχάριστα γιατί ήταν εντελώς αυθόρμητο, δεν είχε γίνει κάποια συνεννόηση πιο πριν. 

Αυτό προκάλεσε και μια συζήτηση στο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου το οποίο ομόφωνα αποφάσισε οτι είμαστε θετικοί στην προοπτική να δεχθούμε μαθητές προσφύγων αν αυτό ζητηθεί κάποτε", δηλώνει στο Newsit ο πρόεδρος του ΔΣ του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου, κ. Δημήτρης Ρηγόπουλος.

..................

η συνέχεια εδώ: newsit