Τι σημαίνει να είσαι το ψηλότερο κοριτσάκι μέσα στην τάξη;

Δεν υπάρχει τίποτα που να επιθυμούν τα μικρά παιδιά περισσότερο, όταν βρίσκονται στο περιβάλλον του σχολείου, από το να ομογενοποιηθούν με τα υπόλοιπα. 

Σε αντίθεση με τους εφήβους που κάνουν ό,τι μπορούν για να διαφέρουν, τα μικρότερα παιδιά στοχεύουν στο ακριβώς αντίθετο. Όπως αναφέρει και η «Εξελικτική Ψυχολογία» του καθ. Ιωάννου Ν. Παρασκευόπουλου, στη σχολική ηλικία γίνεται η μετάβαση του παιδιού από το «Εγώ» στο «Εμείς». 

Το σχολείο γίνεται μικρογραφία της κοινωνίας, στην οποία το παιδί ονειρεύεται να ενταχθεί και να ταιριάξει. Δυστυχώς, για ένα πολύ διαφορετικό παιδί, αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν είναι κορίτσι.

Υποθέτω ότι το να μπορεί πλέον μια ψηλή γυναίκα να γελάει με αυτές τις αναμνήσεις, αποδεικνύει ότι το «πρόβλημα» δεν ήταν τόσο σοβαρό όσο πίστευε στα 8 της. 
Τι να πουν και άλλα παιδιά που η διαφορετικότητά τους συνέχισε να τους στιγματίζει σε όλη σχεδόν τη ζωή τους; 

Ωστόσο, δεν μπορεί να μη σου μένουν κάποιες γλυκόπικρες αναμνήσεις όταν όλοι σε αποκαλούν «λελέκι» ή όταν δεν βρίσκεις ποτέ παρτενέρ για τις σχολικές γιορτές. 

Αν υπήρξατε κι εσείς το ψηλότερο κορίτσι μέσα στην τάξη, καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοούμε. Είναι δε αυξημένες οι πιθανότητες να έρθει και η κόρη σας κάποια μέρα στη θέση σας.

Δείτε, λοιπόν, τι είναι χρήσιμο να ξέρει μέχρι τότε:

Θα υπάρξουν κάμποσες φορές που θα απογοητευτείς
Το ότι θα σε βάζουν συνήθως στο τελευταίο θρανίο της τάξης ή πίσω-πίσω στις ομαδικές φωτογραφίες είναι το λιγότερο. 
Όπως, ίσως, και το ότι σε όλα τα θεατρικά του σχολείου θα πρέπει να υποδύεσαι τη μαμά. 
Θα σε απογοητεύει, όμως, το να μη σου ζητά κανένα αγόρι να χορέψετε, γιατί σε όλα σχεδόν «ρίχνεις» ένα κεφάλι ή το να μη βρίσκεις μια ωραία αποκριάτικη στολή στα μέτρα σου γιατί όλες σου είναι πολύ κοντές (και οι πριγκίπισσες φοράνε μόνο μακριά φορέματα…).

Και άλλες τόσες που θα κομπάσεις
Γιατί οι περισσότεροι θα σε περνούν για μεγαλύτερη από την ηλικία σου, οπότε θα σου συμπεριφέρονται και ανάλογα. 
Γιατί θα δοκιμάζεις τα ρούχα της μαμάς σου και θα βλέπεις ότι σχεδόν σου κάνουν. 
Γιατί τα μπλοκ σου στο βόλεϊ θα είναι αξεπέραστα.

Δεν μπορείς με τίποτα να κρυφτείς
Δεν είναι εύκολο να κάνεις μικρές σκανταλιές, όταν είσαι το ψηλότερο κορίτσι μέσα στην τάξη. 
Δεν είναι εύκολο να «κρυφτείς» στο σύνολο, και αυτό θα σε κάνει πάντα να νιώθεις εκτεθειμένη και παράταιρη. 
Ακόμα κι αν σκύψεις για να ψιθυρίσεις στη διπλανή σου φαίνεσαι! 
Θα είσαι συνήθως αυτή που ο δάσκαλος θα βλέπει πρώτη και θα σηκώνει για να πει μάθημα, αυτή που θα επιλέγεται πρώτη στις ομάδες, στους μαθητικούς αθλητικούς αγώνες, και αυτή που θα πιάνει πάντα το βλέμμα του φωτογράφου σε κάθε σχολική εκδήλωση.

Έχεις, όμως, και πολλά να αποδείξεις
Άδικα ίσως, όμως από ένα ψηλό κορίτσι πολλοί περιμένουν να παίζει εξαιρετικό βόλεϊ και μπάσκετ. 
Επιπλέον, επειδή δείχνεις μεγαλύτερη, κάποιοι θα απαιτούν από εσένα περισσότερη υπευθυνότητα –συνήθως θα είσαι εσύ που ο ομαδάρχης της κατασκήνωσης θα καλεί για βοηθό. 
Κυρίως, όμως, έχεις να αποδείξεις ότι δεν ισχύουν όλες αυτές οι ανόητες παροιμίες που θέλουν τους πολύ ψηλούς ανθρώπους είτε άχαρους, είτε κάπως ανόητους (τύπου «κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή καρακαηδόνα»).

Στο θέμα bullying… δεν σε φοβάμαι!
Θα βαρεθείς να ακούς να σε αποκαλούν «λελέκι» και «γκαμήλα» (θα θες να φωνάξεις «είστε όλοι στούμποι!», αλλά θα κρατήσεις το κεφάλι ψηλά). 

Θα θυμώσεις πολύ με όλα αυτά τα αγόρια που -ενώ θα έδιναν τα πάντα για να έχουν το ύψος σου- θα σε πειράζουν με κάθε ευκαιρία. 

Αν το χειριστείς έξυπνα, όμως, θα καταφέρεις κυριολεκτικά να ορθώσεις το ανάστημά σου μπροστά τους και να τους δώσεις να καταλάβουν ότι δεν αστειεύεσαι: 

Πάμε για τρίποντα να δούμε τι θα γίνει; Το καλύτερο; 

Η αυτοπεποίθησή σου σε τέτοιες περιπτώσεις θα είναι τέτοια που δεν θα διστάσεις να υπερασπιστείς οποιοδήποτε παιδί παρατηρήσεις πως πέφτει θύμα bullying (ή τουλάχιστον, αυτό θα πρέπει να κάνεις!).

Ορισμένες αλλαγές στη ζωή σου θα έρθουν πιο γρήγορα
Θα περάσεις πολύ γρήγορα από το παιδικό τμήμα ρούχων των καταστημάτων σε αυτό των ενηλίκων και θα αποχαιρετίσεις τα αγαπημένα σου παπούτσια ενώ θα είναι σχεδόν αφόρετα. 

Όλα αυτά δεν θα σε σοκάρουν τόσο, όμως, όσο οι αλλαγές που θα αναγνωρίσεις στο σώμα σου: 

Η τριχοφυΐα θα ξεκινήσει νωρίτερα συγκριτικά με τις συμμαθήτριές σου, ενώ δεν αποκλείεται να σου έρθει περίοδος στο Δημοτικό. 

Το ύψος σου δεν θα επηρεάσει τρομερά τις φιλίες σου
Είναι εξίσου πιθανό να γίνεις κολλητή με το δεύτερο πιο ψηλό κορίτσι στην τάξη σου, αλλά και με το πιο κοντό. 

Με τη μεν πρώτη θα νιώθεις περισσότερο ο εαυτός σου, η δεύτερη όμως θα εντυπωσιαστεί από το «εξωτικό» σου χάρισμα και -μεταξύ μας- θα καμαρώνει να κάνει παρέα με την ψηλή (βλέπε: φαινομενικά «μεγάλη») του σχολείου.

Θα επηρεάσει, όμως, τις σχέσεις σου με τα αγόρια
Κανένα αγόρι σχολικής ηλικίας δεν φλερτάρει εύκολα με ένα ψηλότερο από το ίδιο κορίτσι και ο λόγος είναι απλός: Νιώθει απειλή. 

Ο παιδικός σου έρωτας μπορεί να κάνει κορίτσι του την πιο κοντή της τάξης ή τη μοναδική που έχει στήθος στα 12, αλλά ποτέ εσένα. Μπορεί να γίνεις η κολλητή του, μπορεί να σου λέει όλα του τα μυστικά, αλλά θα αργήσεις πολύ να πάρεις το πρώτο σου δώρο του Αγ. Βαλεντίνου και αυτό θα σε πληγώσει. 
Περίμενε όμως, λίγο ακόμα γιατί…

Τα αγόρια αργούν να ψηλώσουν, αλλά τελικά ψηλώνουν περισσότερο
Γιατί το Γυμνάσιο δεν αργεί και τότε οι ρόλοι αντιστρέφονται όσο δεν φαντάζεσαι. 

Ξαφνικά, σχεδόν μέσα σε ένα καλοκαίρι, τα περισσότερα αγόρια έχουν ψηλώσει περισσότερο από εσένα, με αποτέλεσμα να σε κοιτάζουν σιγά-σιγά με «άλλο» μάτι. 

Ωστόσο, εσύ έχεις πια ξεχάσει τον παιδικό σου έρωτα, γιατί εκείνος ο γοητευτικός τύπος της Α’ Λυκείου που σε έχει προσέξει από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το σχολείο, σου χαμογελά γλυκά και… κάτι σου λέει ότι σύντομα θα σου μιλήσει! (Και -φαντάσου- δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να κυκλοφορήσεις και με τακούνια…)

Σημαίνει ότι είσαι παιδί της μαμάς σου και του μπαμπά σου
Και ότι, όπως άλλα παιδιά παίρνουν τα μάτια και τα μαλλιά τους, τη μύτη και τα αυτιά τους, εσύ πήρες το ύψος τους. Μπορεί να μοιάζετε με έλατα, ο ένας δίπλα στον άλλον, όμως -για σκέψου το!- τα δέντρα μόνο ψηλά έχουν να πάνε!
πηγή

Σε έξαρση οι μολύνσεις από σταφυλόκοκκο σε παραλίες του Ηρακλείου Κρήτης

Μια απίστευτη καταγγελία έφτασε στα γραφεία του ekriti.gr για ένα 11χρονο κοριτσάκι που μολύνθηκε την προηγούμενη εβδομάδα με σταφυλόκοκκο, μετά το μπάνιο του στην θάλασσα.
Σύμφωνα με την μαρτυρία, πριν από μερικές μέρες το κοριτσάκι είχε πάει στην παραλία του LIDO μαζί με τον πατέρα, την μητέρα και την αδελφούλα του. 

Μετά το μπάνιο στην θάλασσα το παιδί παρουσίασε μεγάλες κοκκινίλες στα πόδια και την μύτη, φουσκάλες γεμάτες πύον και έντονη φαγούρα.
Οι γονείς το πήγαν στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου εκεί ο γιατρός διαπίστωσε το βακτήριο του σταφυλόκοκκου, το όποιο σύμφωνα με το γιατρό, κόλλησε από μολυσμένη θάλασσα. Του έδωσε φαρμακευτική αγωγή και συνέστησε στους γονείς αποχή από τα μπάνια για ένα διάστημα.

«Τα πόδια του παιδιού και η μυτούλα του είναι γεμάτο φουσκάλες και κοκκινίλες. Έχει πέσει πολύ ψυχολογικά και φοβόμαστε μην προκύψει τίποτα άλλο με την υγεία του» αναφέρει απογοητευμένος ο πατέρας της 11χρονης.

«Στην παραλία που πήγαμε είδα σακούλες, σκουπίδια και λύματα να επιπλέουν αλλά λάθος μου, δεν εκτίμησα σωστά την κατάσταση και η μικρή έκανε μπάνιο. Την πατήσαμε... φεύγοντας από τη παραλία είπαμε στις οικογένειες που ήταν εκεί μην μπείτε γιατί η θάλασσα βρωμάει, δυστυχώς δεν μας άκουσαν. Γιατί δεν μπαίνει ένας λιμενοφύλακας στο σημείο να αποτρέπει τον κόσμο από την βρώμικη παραλία;» διερωτάται ο άτυχος πατέρας.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του σήμερα, μας είπε ότι κόλλησε και η 7χρονη αδελφή του 11χρονου κοριτσιού. Γεμίσαμε αντιβιώσεις, σαπούνια και κρέμες για τα παιδιά, θα κάνουμε υπομονή να περάσει, τα παιδιά όμως ταλαιπωρούνται πολύ, μας είπε ο πατέρας.
Δεύτερο περιστατικό με σταφυλόκοκκο συνέβη και στο παιδί ιδιοκτήτη προποτζίδικου στο Ηράκλειο. Πριν από μερικές μέρες κόλλησε και αυτό…
Κρούσματα στο Βενιζέλειο
Τα παραπάνω περιστατικά όμως δεν είναι τα μοναδικά. Μετά από έρευνα στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου διαπιστώθηκε ότι την τελευταία εβδομάδα έχουν αυξηθεί τα κρούσματα του σταφυλόκοκκου κατακόρυφα. 

Μόνο στη βάρδια του Σαββάτου πήγαν 18 περιστατικά, ενώ καθημερινά οι γιατροί βλέπουν πάνω από 5 με 6.

Στην Αμμουδάρα
Αυξημένα είναι τα κρούσματα σταφυλόκοκκου και στην Αμμουδάρα. Τρεις φαρμακοποιοί μιλώντας στο ekriti.gr επιβεβαίωσαν την αύξηση των κρουσμάτων τις τελευταίες δέκα μέρες.

«Χθες μόνο εγώ είδα στην βάρδια μου επτά κρούσματα με σταφυλλόκκο,τους έδωσα αγωγή και τους είπα να προσέχουν να μην κολλήσουν και άλλους. Είναι πολύ μεταδοτικό βακτήριο που κολλάει από μολυσμένες θάλασσες, από πετσέτες και από την άμμο» αναφέρει φαρμακοποιός στην Αμμουδάρα.

"Τα κρούσματα έχουν αυξηθεί πάρα πολύ και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μπορεί να προέρχονται από το τελευταίο ατύχημα με τον βιολογικό στις Τρεις Βαγιές. 

Η θάλασσα αυτοκαθαρίζεται αλλά όταν το βακτήριο υπάρχει στην άμμο κόλλας από εκεί…" επισημαίνει η φαρμακοποιός.
Και εφιστά την προσοχή όλων ώστε οι όμορφες στιγμές στην θάλασσα να μην καταλήξουν σε περιπέτεια υγείας.
Διαβάστε ΕΔΩ τι λέει ο γιατρός της Περιφέρειας για την έξαρση των κρουσμάτων σταφυλόκοκκου.

Μάρα Μπέκα
ekriti

Ο Λόγιος και Εκδότης, Δημήτρης Β. Δημητράκος

Οι Μανιάτες δεν είχαν έντονη παρουσία μόνο στους πολέμους και στις μάχες. Πολλοί Μανιάτες διακρίθηκαν στις εικαστικές τέχνες και τα γράμματα. Ένας τέτοιος παλιός λόγιος ήταν και ο Δημήτρης Δημητράκος.
Ο Δημήτριος Δημητράκος γεννήθηκε στο χωριό Νόμια της Μάνης, το 1875 και πέθανε στην Αθήνα το 1966. Εκεί βρίσκεται το πατρικό του σπίτι και η ρίζα της οικογένειας. 

Ο Δημήτριος Δημητράκος ήταν για ένα διάστημα δάσκαλος και στη συνέχεια σιδηροδρομικός υπάλληλος. 

Ως υπάλληλος των σιδηροδρόμων είχε έρθει στην Αθήνα, προς το τέλος του 19ου αιώνα. Τότε θαύμασε τους πρώτους ηλεκτροφωτισμούς. 

Ως μαθητής έφευγε νύχτα από το χωριό για να φτάσει στην Αρεόπολη που ήταν το γυμνάσιο και, βέβαια, διάβαζε με το φως της λάμπας πετρελαίου ή με το φως της σελήνης. Είχε φιλοδοξία ν’ ασχοληθεί με τα γράμματα.

Όταν έφυγε από τη Μάνη, με ελάχιστα χρήματα άνοιξε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, το 1896, στο Λαύριο. Kι επειδή δεν είχε αρκετό αναγνωστικό κοινό, είχε βρει έναν δημοδιδάσκαλο και πήγαιναν τα βράδια και έκαναν νυχτερινά μαθήματα, ώστε να δημιουργηθεί η ζήτηση των βιβλίων. 

Λίγο αργότερα μετακομίζει στις παρυφές της τότε Αθήνας, στο λόφο του Φιλοπάππου, όπου εκεί έκτισε ένα σπίτι. Εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά του και μαζί τους μεγάλωνε και ο εκδοτικός οίκος του Δημήτριου Δημητράκου. 

Στη συνέχεια το σπίτι στου Φιλοπάππου έγινε τυπογραφείο, όπου ο εγγονός του Δημήτρης Π. Δημητράκος, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διατηρεί ένα μικρό γραφείο.

Ήταν άνθρωπος που εκτιμούσε την ποιότητα, δεν ήταν όμως άνθρωπος της τάξης. Kι έτσι, με την ακαταστασία που επικρατούσε χάθηκε όλο το αρχείο του εκδοτικού οίκου. 

Για πολλά χρόνια όλα τα διδακτικά βιβλία και όλα τα εποπτικά μέσα του σχολείου ήταν εκδόσεις «Δημητράκου».
Ο Δημήτριος Δημητράκος θεωρούσε ότι η απαρχή των δεινών για τον εκδοτικό οίκο ήταν όταν πέθανε ο Βενιζέλος.

Το 1931 ανήγγειλε την έκδοση του λεξικού προκαλώντας θύελλα διαμαρτυριών σε όσους επιθυμούσαν ένα λεξικό μόνο της αρχαίας ελληνικής ή της δημοτικής. 

Ο Δ. Δημητράκος απάντησε ότι «…είναι ακατανόητον να αρκούμεθα εις λεξικά της γλώσσης μας μέχρι του 1100 ή έστω μέχρι του 1300, της αρχαίας και αγνώστου γλώσσης εις τα εννέα δέκατα τουλάχιστον του ελληνικού λαού, και να επιμένωμεν να αγνοούμεν την γλώσσαν, η οποία σήμερον εξυπηρετεί την ζωήν μας από 700 συνεχώς ετών».

Για τη σύνταξη του «Μεγάλου Λεξικού» προσκάλεσε το σύνολο των κορυφαίων απ’ τα ελληνικά γράμματα της εποχής. 

Άλλοι δέχθηκαν να εργαστούν κι άλλοι αρνήθηκαν, καθώς η διαμάχη καθαρευουσιάνων και δημοτικιστών εξακολουθούσε να είναι σφοδρή στα μέσα της δεκαετίας του ’30.

Το μείζονος σημασίας έργο του ως εκδότης, είναι το "Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης" το οποίο για πρώτη φορά στην ελληνική λεξικογραφική ιστορία, συγκέντρωσε όλα τα λήμματα της Ελληνικής, από την Ομηρική ως τη σύγχρονη εποχή. 

Η σύνταξη ξεκίνησε το 1933 και ολοκληρώθηκε 20 χρόνια μετά. Συμμετείχαν οι σπουδαιότεροι λόγιοι της εποχής όπως ο Γεώργιος Χατζιδάκις, 

Ο Ιωάννης Συκουτρής, ο Νικόλαος Ανδριώτης, ο Εμμανουήλ Κριαράς, ο Αχιλλέας Τζαρτζάνος κ.ά. 

Στηρίχτηκε στα μεγαλύτερα προϋπάρχοντα λεξικά της εποχής του και σε πάνω από 3000 Έλληνες συγγραφείς. Ιδιαίτερη σημασία έχει η έκδοσή του για την ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, διότι για πρώτη φορά συνυπήρξαν σε ένα πόνημα λήμματα δημοτικής και αρχαίας υποδεικνύοντας τη γλωσσική διαχρονία της Ελληνικής, σε έκταση χρόνου 2.800 και πλέον ετών.
Το φιλόδοξο έργο ολοκληρώθηκε το 1953 χαρακτηριζόμενο απ’ την Ακαδημία Αθηνών, που έσπευσε αμέσως να το βραβεύσει, ως «έργον όχι μόνον εις όγκον, αλλά και εις πραγματικήν αξίαν επιβλητικόν και μνημειώδες».
Το «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης» είναι έργο ζωής του Δημητρίου Β. Δημητράκου (1875-1966). 

Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται όλα τα λήμματα όλης της ελληνικής γλώσσας, από την ομηρική μέχρι τη σύγχρονη εποχή σε ενιαίο λεξικό. 

Αποτελεί τη βάση όλης της ελληνικής λεξικογραφίας, από τότε που δημοσιεύτηκε, και συγχρόνως το πρώτο βιβλίο του Έθνους, αν ισχύει η αρχή που είχε διατυπώσει ο Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) μια δεκαετία πριν από την Ελληνική Επανάσταση, ότι «το πρώτον βιβλίον εκάστου έθνους είναι της γλώσσης που το Λεξικόν, ήγουν η συνάθροισις και έρευνα των συμβόλων με τα οποία εκφράζει τας ιδέας του».
Ο Δημητράκος όμως δεν ξεχνούσε ποτέ και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του ήταν το βιβλίο λαογραφικού – ιστορικού περιεχομένου με τίτλο οι Νυκλιάνοι. Βιβλίο για το οποίο ο Πάτρικ λη Φέρμορ βρετανός συγγραφέας και περιηγητής στην Μάνη έγραψε πως αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη απεικόνιση της μανιάτικης κουλτούρας.
ο Δημήτριος Δημητράκος τιμήθηκε με το παράσημο του Φοίνικος δέκα χρόνια αργότερα. Μέχρι σήμερα το Λεξικό Δημητράκου αποτελεί κύρια πηγή λεξικογραφίας και είναι απαραίτητο βοήθημα για κάθε πνευματικό άνθρωπο που θέλει να χειρίζεται σωστά την ελληνική γλώσσα.

ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ
Φωτόδεντρο

Ελεγκτικοί γονείς και ενήλικα παιδιά (εξουσιαστικοί και παρεμβατικοί)

Κανείς δεν μπορεί να μας ελέγξει αν δεν τον αφήσουμε. 

Και τον αφήνουμε, όταν εμείς δεν θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη της δικής μας ζωής. 

How should adults deal with their overbearing parents

Όταν οι διαχρονικά ελεγκτικοί γονείς προσπαθούν να εξουσιάσουν τα ενήλικα παιδιά τους

Το πρότυπο του ελεγκτικού γονέα είναι σχεδόν επιδημικό στην ελληνική κοινωνία, τόσο που σχεδόν θεωρείται πια φυσιολογικό και δεδομένο… 

Ταυτόχρονα μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, ο έλεγχος καλυμμένος πίσω από έναν μανδύα ψευδο-προστασίας και διαστρεβλωμένου ενδιαφέροντος. 

Η ελεγκτική συμπεριφορά του γονιού δε σταματά με την ενηλικίωση ή το γάμο του παιδιού, απεναντίας πολλές φορές εντείνεται, αναφέρει η Πρεκατέ Βικτωρία, Ψυχολόγος – Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας. 

Η δυσκολία του ενήλικου τέκνου να αντισταθεί στην ελεγκτική συμπεριφορά του γονιού διογκώνεται και περιπλέκεται, καθώς συχνά δεν έχει αναγνωρίσει, ούτε έχει επιλύσει τα παιδικά τραύματα από τον έλεγχο του γονιού, ούτε έχει εργαστεί για να αποκτήσει την αυτογνωσία και την αυτοπεποίθηση, ώστε να μπορέσει ως ενήλικας να εξουδετερώσει τις πιέσεις άλλων. 

Χωρίς επίγνωση, συνεχίζει να ελέγχεται για μια ζωή (ακόμη και μετά το θάνατο του γονιού, ενώ συχνά μεταδίδει το μοτίβο του ελέγχου επιλέγοντας ελεγκτικό σύντροφο ή ασκώντας καταπιεστικό έλεγχο στα δικά του παιδιά. 

Σήμερα δε, όταν πολλοί ενήλικες εξαναγκάζονται λόγω της οικονομικής δυσπραγίας να συγκατοικούν με τους γονείς τους και να εξαρτώνται και οικονομικά από αυτούς, είναι ακόμη πιο ευάλωτοι στον έλεγχο. Όχι μόνο λόγω των πρακτικών συνθηκών, αλλά και λόγω της μείωσης της αυτοπεποίθησης που ενίοτε (αλλά όχι απαραίτητα) συνοδεύει την ανεργία.

Στην ελληνική κοινωνία, αυτού του είδους ο έλεγχος είναι γενικά αποδεκτός. Κάποια μικροπειράγματα για την ηλικιωμένη μαμά που θέλει να μπλέκεται στα πόδια του νεαρού ζευγαριού, όμως θεωρείται αποδεκτό «τίμημα» του να έχει κάποιος γονείς που ενδιαφέρονται. 

Λίγο σκεφτόμαστε τον αντίκτυπο στην αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση, όχι μόνο ενός ή δύο ενήλικων ατόμων αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας! 

Το ζεύγος στην ελληνική κοινωνία επενδύει πάρα πολύ στα παιδιά, συχνά με μη υγιείς τρόπους, καθώς οι γονείς έχουν από αυτά προσδοκίες δικαίωσης και νοηματοδότησης της δικής τους ζωής, ενώ για πολλές γυναίκες η μητρότητα αποτελεί σύμβολο κοινωνικού στάτους, αλλά και οδό σταθεροποίησης μιας, κατά τα άλλα, αμφίβολης σχέσης.

Ταυτόχρονα, οι ελεγκτικοί γονείς επιδιώκουν από τα επιτεύγματα του παιδιού τους να αντλήσουν αυτοεκτίμηση για αυτά που ενδεχομένως ήθελαν αλλά δεν κατάφεραν οι ίδιοι. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πώς είναι δυνατόν να αφήσουν το παιδί να είναι ο εαυτός του;

Τι μπορεί να κάνει λοιπόν το ενήλικο (ή μεσήλικο!) τέκνο, του οποίου ο γονιός εξακολουθεί να ανακρίνει και να κατακρίνει την κάθε επιλογή;

Η πρώτη και ουσιαστικότερη αλλαγή είναι πάντα εσωτερική. 

Αυτό είναι το πρώτο θετικό μήνυμα γιατί τον εσωτερικό μας κόσμο μπορούμε να τον καθορίσουμε εμείς, ακόμη κι όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις εξωτερικές συνθήκες. 

Για παράδειγμα, με κατάλληλη εσωτερική εργασία ένα άτομο που μένει στο ίδιο σπίτι με ελεγκτικούς γονείς μπορεί να αποστασιοποιείται πιο αποτελεσματικά από κάποιον άλλον που ενώ μένει σε διαφορετική πόλη, με ένα απλό μήνυμα στον τηλεφωνητή από τον ελεγκτικό γονιό, οδηγείται σε πλήρη σύγχυση, θυμό κι αυτό-αμφιβολία.

Αν έχεις ελεγκτικούς γονείς, το πρώτο είναι να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου, έχεις δικαίωμα να διαφωνείς με τους γονείς σου, έχεις δικαίωμα να κάνεις πράγματα που δεν εγκρίνουν οι γονείς σου κι έχεις δικαίωμα να μην τους ενημερώνεις για θέματα που δεν τους αφορούν. 

Έχεις δικαίωμα στην ιδιωτική σου ζωή και στον ιδιωτικό σου χώρο κι έχεις δικαίωμα να είσαι διαφορετικός από τους γονείς σου. 

Αν είσαι διαφορετικός από τους γονείς σου: 

α) Δεν θα καταστραφείς, 

β) Δεν θα τους καταστρέψεις, 

γ) Δεν θα καταστραφεί ο κόσμος.

Έχεις δικαίωμα να ελευθερωθείς από το νοητικό τους έλεγχο, ακόμη κι αν σε κάποια πρακτικά πράγματα τους χρειάζεσαι ακόμη. 

Σκέψου ότι οι γονείς σου δεν είναι αλάνθαστοι, όχι περισσότερο από εσένα, άρα δεν έχουν μεγαλύτερη δικαιοδοσία να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος στη δική σου ζωή. 

Ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος να αμφισβητήσεις τις κρίσεις των γονιών (γιατί αλλιώς θα αμφισβητείς αδιάκοπα τον εαυτό σου) είναι να δεις αντικειμενικά τι έχουν καταφέρει εκείνοι στη ζωή τους. 

Ίσως δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά, ώστε να έχουν την αλάνθαστη εκείνη σιγουριά να αποφασίζουν για εσένα. 

Ίσως σε αντίστοιχες συνθήκες με τις δικές σου να τα κατάφερναν πολύ χειρότερα. 

Ίσως σε κάποιους άλλους τομείς να είναι πολύ πίσω. Δεν σημαίνει πως ό,τι λένε είναι λάθος, αλλά εσύ θα έχεις την τελική κρίση για το τι είναι σωστό, όχι εκείνοι.

Ένας άλλος τρόπος να πεισθείς μέσα σου ότι θα πρέπει να βρεις τη δική σου αλήθεια και να ακούσεις τη δική σου φωνή, όσο κι αν αντιτίθενται οι γονείς σου, είναι ότι οι γονείς ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα φύγουν από τη ζωή. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τις επιλογές σου τότε; Εκείνοι δεν θα είναι εκεί για να τους ζητήσεις εξηγήσεις, αν οι οδηγίες τους αποβούν λανθασμένες! 

Τουλάχιστον αν ακούσεις την εσωτερική σου φωνή, θα έχεις την ικανοποίηση ότι έκανες το καλύτερο που μπορούσες κι ήσουν αυθεντικός. 

Αν όχι, θα ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου με πικρία γιατί κάποιος άλλος σε παραπλάνησε. 

Όμως, είσαι ενήλικος και οφείλεις στον εαυτό σου να αναλάβεις εσύ την ευθύνη της ζωής σου όσο κι αν εκείνοι δεν θέλουν να σε αφήσουν να ενηλικιωθείς.

Μια καλή ιδέα για την καλλιέργεια της αυτογνωσίας, αλλά και των υγιών ορίων, που είναι απαραίτητα για την αντίσταση στον έλεγχο των γονιών, είναι να κρατάς ημερολόγιο κλειδωμένο κάπου ώστε να μην έχουν πρόσβαση! 

Η καταγραφή των σκέψεων και συναισθημάτων θα σε βοηθήσει να διατηρήσεις μια υγιή αίσθηση της ταυτότητάς σου και να ανακαλύψεις τι πραγματικά θες, ώστε να μην παραπαίεις ανάμεσα στην υποταγή σε αυτό που θέλουν οι γονείς σου και στο ακριβώς αντίθετο. 

Επίσης, ένας ή δύο πιστοί φίλοι (ανεξαρτητοποιημένοι οι ίδιοι) θα σε βοηθήσουν να έχεις μια πιο αντικειμενική οπτική. Η συζήτηση με τους φίλους μπορεί να βοηθήσει πολύ όταν νιώθεις ότι καταβάλλεσαι από τις παρεμβάσεις των γονιών. 

Καλό είναι να αποφεύγεις να εκμυστηρεύεσαι σε άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, εκτός κι αν έχουν πλήρως αποστασιοποιηθεί, γιατί μπορεί να έχουν άλλη «ατζέντα» στη σχέση με τους γονείς σου και να προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες από τη δική τους σκοπιά.

Σε πρακτικό επίπεδο, αν οι γονείς σου είναι ιδιαίτερα ελεγκτικοί, μη μοιράζεσαι σημαντικές πληροφορίες μαζί τους. Μην αποζητάς κατανόηση ή έγκριση από εκείνους. Κράτησε τα σημαντικά πράγματα (θετικά κι αρνητικά) για τον εαυτό σου και τους πιστούς σου φίλους, γιατί ο ελεγκτικός γονιός θα χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε πληροφορία για να σε χειριστεί. 

Οι ελεγκτικοί γονείς θα επιμείνουν να ρωτούν, να παρεμβαίνουν, να σου λένε τι να κάνεις, ακόμη και να διατάζουν. 

Σε όλα αυτά, προσπάθησε να κρατάς την αλληλεπίδραση στο ελάχιστο δυνατό – μην ανταπαντάς, μη μπαίνεις σε διάλογο, μην αντικρούεις με επιχειρήματα, ο ελεγκτικός γονιός θα τα χρησιμοποιήσει ως λαβή για να ασκήσει ακόμη περισσότερο έλεγχο. 

Στις επίμονες ερωτήσεις δίνε σύντομες, ασαφείς, γενικόλογες απαντήσεις, χωρίς να τρέφεις περαιτέρω συζήτηση. Ακόμη κι αν φαίνεται να συμφωνείς, όταν είναι ο μόνος τρόπος να σε αφήσουν να ηρεμήσεις, είναι σημαντικό να είσαι ξεκάθαρος μέσα σου για τα δικά σου πιστεύω. 

Αν γίνονται κακοποιητικοί, προειδοποίησέ τους και φύγε. Κλείσε το τηλέφωνο ή φύγε. Μόνο οι πράξεις μπορεί να είναι αποτελεσματικές στο να αυτοπεριοριστούν. Μόνο αν αραιώσουν οι προσκλήσεις, θα συνειδητοποιήσει η ελεγκτική μαμά ότι δεν πρέπει να σχολιάζει το κάθετι που θα βλέπει στο σπίτι σου.

Βεβαίως, όταν υπάρχει η ανάγκη για πρακτική βοήθεια, π.χ. φύλαξη παιδιών από τη γιαγιά, το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο, αλλά και πάλι το γεγονός ότι έχεις ανάγκη από πρακτική βοήθεια δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να παραβιάζει τα όρια της δικής σου ζωής. 

Μπορείς να ξεκαθαρίσεις τα όρια και τη συμφωνία, π.χ. «Θα μου κρατάς τα παιδιά, θα σου κάνω τα ψώνια» και να τους υπενθυμίζεις αυτά τα όρια κάθε φορά που τα καταπατούν. 

Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα τα σεβαστούν, αλλά είναι σημαντικό για εσένα να επιμείνεις. Προσπάθησε να βρεις ποια είναι η ανάγκη σε εκείνους που τους κάνει τόσο ελεγκτικούς (φόβος, συνήθεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση) κι ίσως αυτή η αναγνώριση σε βοηθήσει να τους αντιμετωπίσεις διαφορετικά.

Το μοτίβο του ελέγχου συγχέει τα όρια και διαστρεβλώνει την ανάληψη ευθύνης, που είναι τόσο σημαντική για την αίσθηση της ταυτότητάς μας στον κόσμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αμερικανός ψυχοθεραπευτής Δρ. Dan Neuharth: 

1. Δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για όσα σου έκαναν οι γονείς σου στην παιδική σου ηλικία, εκείνοι είναι. 
2. Δεν είναι οι γονείς σου υπεύθυνοι για όσα κάνεις εσύ στην ενήλικη ζωή σου τώρα, εσύ είσαι.

Σε αυτή τη δίκαιη ανακατανομή της ευθύνης έγκειται εντέλει η απελευθέρωσή μας από τον γονεϊκό έλεγχο: 

Κανείς δεν μπορεί να μας ελέγξει αν δεν τον αφήσουμε. Και τον αφήνουμε, όταν εμείς δεν θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη της δικής μας ζωής. 

Όσο φόβο κι αν προκαλεί, ο μόνος τρόπος για να νιώσουμε πλήρωση ως ενήλικες είναι να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας. Αλλιώς θα ανακυκλώνουμε το μοτίβο του ελέγχου, ελέγχοντας τα δικά μας παιδιά και -σε βάθος χρόνου- κατηγορώντας τα, γιατί εξαιτίας τους δε ζούμε τη ζωή που θέλουμε…

Επεξεργασία άρθρου: Μαρία Ιωαννάτου
infowoman