Γρηγόρης Αυξεντίου: Στις 3 Μαρτίου 1957, σκοτώθηκε από τους Άγλλους

Ελληνοκύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-1959 εναντίον της αγγλικής κατοχής.

.........
    Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόοδος, κοντά στο χωριό Σπίλια. 

Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασφαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυροβολούνται και να έχουν πολλά θύματα.

    Στα τέλη Φεβρουαρίου 1957 οι αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας έλαβαν την πληροφορία από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου και η ομάδα του κρύβονται σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος.

    Η σπηλιά όπου δόθηκε η ύστατη μάχη. Αμέσως, απόσπασμα από 60 στρατιώτες έφθασε εκεί το απόγευμα της 2ας Μαρτίου, περικύκλωσε τη σπηλιά και κάλεσε τον Αυξεντίου να παραδοθεί. 

Ο επικεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος, ανθυπολοχαγός Μίντλετον, πλησίασε την είσοδο και φώναξε: «Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε». Κάποιος απάντησε: «Καλά παραδινόμαστε». Τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω, όχι και ο Αυξεντίου. Ο Μίντλετον τον κάλεσε και πάλι να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντηση «Μολών λαβέ».

    Τότε, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός. Ο Μίντλετον ζήτησε ενισχύσεις, οι οποίες κατέφθασαν αμέσως με ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθηκε για 10 ώρες, χωρίς αποτέλεσμα για τους επιτιθέμενους. Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τα όπλα, οι Βρετανοί έρριψαν στη σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες κάλυψαν το σπήλαιο, για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του Αυξεντίου.

    Η μάχη τελείωσε στις 2 το βράδυ της 3ης Μαρτίου 1957. 

Το πτώμα του ηρωικού πατριώτη βρέθηκε απανθρακωμένο και τάφηκε την επομένη στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Τα Φυλακισμένα Μνήματα». 

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν μόλις 29 ετών.

ολόκληρο το άρθρο εδώ: © SanSimera.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Στην χώρα που ζεις από τύχη…

Κανένα ανθρώπινο λάθος δεν υπάρχει κύριοι. Κανένα. Το λάθος, το μοναδικό λάθος είναι το ελληνικό κράτος. Ένα κράτος το οποίο επιτρέπει το 2023 σε έναν ανειδίκευτο εργαζόμενο 59 ετών, ο οποίος αποσπάστηκε πριν από λίγες μέρες από το Υπουργείο Παιδείας στον ΟΣΕ και την Λάρισα για να δουλέψει ως σταθμάρχης, λόγω της έλλειψης προσωπικού, να ορίζει τη μοίρα χιλιάδων επιβατών.

Και αυτός ο άνθρωπος για να δουλέψει πέντε ακόμη χρόνια μέχρι να βγει στη σύνταξη από εκεί που μοίραζε βιβλία στα σχολεία, βρέθηκε στα 60 του να είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την ασφάλεια κάθε επιβάτη σε κάθε ελληνικό τρένο. Και τώρα θα του φορτώσουν και όλη την ευθύνη, όλο το βάρος των νεκρών παιδιών και αυτής της ανείπωτης καταστροφής.

Αυτή τη φορά το ελληνικό κράτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ξεπέρασε και τον ανύπαρκτο εαυτό του. Το ελληνικό κράτος που εις γνώση του και με δική του απόφαση επιτρέπει όπως εμείς μάθαμε σήμερα (το κράτος και το Υπουργείο και η εκάστοτε κυβέρνηση το ξέρει χρόνια) στα τρένα να κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στους σιδηροδρομικούς σταθμούς χωρίς κανένα από τα τρία βασικά μέτρα ασφαλείας να λειτουργούν. Προσέξτε δεν χάλασαν πριν λίγες ημέρες και δεν τα φτιάξαμε, δεν χάλασαν πριν μερικούς μήνες και δεν τα φτιάξαμε, δεν λειτουργούσαν ποτέ, από την αρχή που εγκαταστάθηκαν. Δεν λειτούργησαν ποτέ, ούτε μετά την αναβάθμιση και ενώ για αυτή την αναβάθμιση το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε απίθανα χρήματα. Το ελληνικό δημόσιο που έδωσε σε ιδιωτική εταιρεία τα τρένα, αλλά κράτησε για τον εαυτό του, την συντήρηση και όλο το κόστος της και φυσικά την ευθύνη για αυτό.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, δεν το χωράει το μυαλό μου, που επί της ουσίας αποφάσισε ότι η μετακίνηση των πολιτών του με ένα από τα βασικά μέσα μεταφοράς θα γίνεται χωρίς ασφάλεια. Ότι τα τρένα θα κυκλοφορούν και εμείς θα ελπίζουμε ως κράτος οι επιβάτες τους να ζήσουν από τύχη, διότι ασφάλεια αποφασίσαμε ως κράτος ότι δεν χρειάζεται να έχουν.

Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι οι εργαζόμενοι τους έστελναν επιστολές, έκαναν καταγγελίες και απεργίες και δεν τους ζητούσαν αύξηση, αλλά να εγκαταστήσουν τα μέτρα ασφαλείας για να μην σκοτωθούν οι ίδιοι και ο κόσμος που μεταφέρουν και αυτοί τους απαντούσαν με εξώδικα…

Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι στην τελευταία επιστολή των εργαζομένων αναγράφονταν τόσο χαρακτηριστικά ότι έρχεται το δυστύχημα που θα θρηνήσουμε θύματα και εσείς θα ρίχνετε κροκοδείλια δάκρυα και το ελληνικό κράτος συνέχισε να λέει, δεν πειράζει τα τρένα να κυκλοφορούν κανονικά, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, χωρίς κανένα κανόνα να τηρείται.

Δεν γίνεται το 2023 εσύ να παραγγέλνεις την πίτσα σου και να μπορείς να δεις στο κινητό σου σε πιο στενό είναι το παπάκι που σου την φέρνει και να μην μπορούν να δουν οι σταθμάρχες που είναι τα τρένα, επειδή το σύστημα δεν λειτουργεί, δεν λειτούργησε ποτέ. Δεν γίνεται να είσαι οδηγός τρένου και να οδηγείς στα τυφλά με βάση μία οδηγία που σου δίνει κάποιος που γυρνάει ένα κλειδί. Κάποιος που είναι εντελώς άπειρος, που δεν έκανε ποτέ στη ζωή του αυτή την δουλειά και τον έβαλαν να την κάνει στα 60 του. Αλλά και έμπειρος να ήταν πάλι δεν θα άλλαζε κάτι. Δεν γίνεται να μην λειτουργούν καν τα φανάρια που ειδοποιούν τους οδηγούς, όχι γιατί χάλασαν, αλλά γιατί εγκαταστάθηκαν, αλλά δεν λειτούργησαν ποτέ!

Δεν γίνεται όλα αυτά να τα ξέρουμε και εις γνώση μας να βάζουμε τα παιδιά μας στα τρένα. Αυτή τη φορά το ελληνικό κράτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αυτή τη φορά το ελληνικό κράτος, εις γνώση του και με πρόθεση σκότωσε τα παιδιά του. Δεν ήταν αμέλεια, δεν ήταν λάθος, δεν ήταν ανθρώπινο ή πολλά ανθρώπινα λάθη μαζί, ήταν μία δολοφονία με πρόθεση, δεκάδων αθώων παιδιών με αποκλειστικό θύτη το ελληνικό κράτος…

Μιχάλης Τσόχος

gazzetta.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι