Τι είναι η νινίδα στα βρέφη και πώς αντιμετωπίζεται;

Η νινίδα, ή αλλιώς σμηγματορροϊκή δερματίτιδα είναι οι κιτρινωπές φολίδες που δημιουργούνται στο τριχωτό της κεφαλής των μωρών
και μερικές φορές ανάμεσα στα φρύδια και πίσω από τα αυτάκια.

About Cradle Cap

Δεν έχει καμία σχέση με αλλεργίες, λοιμώξεις ή κάποια άλλα πιο σοβαρά προβλήματα και δεν είναι επικίνδυνο για την υγεία του βρέφους.

Αν και μπορεί να φαίνεται δυσάρεστη στην όψη, είναι αβλαβές για το μωρό και δεν το ενοχλεί. Σπάνια εξαπλώνεται στο υπόλοιπο σώμα του μωρού, ενώ μπορεί να προκαλέσει έκζεμα στην περιοχή της πάνας.

Εμφανίζεται συνήθως στην τέταρτη με πέμπτη εβδομάδα και μπορεί να κρατήσει μέχρι το τέλος του πρώτου έτους.

Μερικές φορές, μικρά κομμάτια αυτής της κρούστας ξεραίνονται και ξεφλουδίζουν σαν λέπια, αφήνοντας τα σημεία που κάλυπταν κόκκινα και ερεθισμένα. Μην επιχειρήσετε ποτέ να ξύσετε ή να τραβήξετε τα λέπια, γιατί μπορεί να προκληθεί μόλυνση.

Γιατί εμφανίζεται η νινίδα;

Τα αίτια της νινίδας δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμα, είναι όμως πιθανό να συνδέονται με ορμονικές μεταβολές που επηρεάζουν τους σμηγματογόνους αδένες του τριχωτού της κεφαλής.

Τι μπορώ να κάνω για την αντιμετώπισή της;

Δεν απαιτείται κάποια ειδική θεραπεία αφού με τον καιρό εξαφανίζεται από μόνη της.

Ωστόσο μπορείτε να κάνετε μασάζ στο κεφαλάκι του μωρού με ελαιόλαδο ή βρεφικό λάδι πριν από τον ύπνο, για να μαλακώσουν τα λέπια, τα οποία θα αφαιρείτε το πρωί, βουρτσίζοντας απαλά το κεφαλάκι του μωρού.

Στη συνέχεια το λούζετε με ειδικό σαμπουάν για βρέφη, ώστε να παρεμποδιστεί η επανεμφάνισή τους.

Αν το σημείο ερεθιστεί ή μολυνθεί θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο, γιατί ενδέχεται να χρειάζεται θεραπεία με αντιβιοτική ή αντιμυκητική αλοιφή.

Πηγή: webmd.com, http://www.baby.gr

Ντρέπομαι... Τα δεινά της ανεργίας

Περνάνε τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες ... και τα χρόνια.

Μπαίνοντας στην ανεργία νόμιζα πως θα ήταν ένα πέρασμα, ένα διάλειμμα για ξεκούραση και μετά από λίγο μια νέα δουλειά θα έρθει. Ενάμιση χρόνο μετά, κι ακόμη δεν έχει βρεθεί κάτι.
Καθημερινό άγχος για όλα. Να πληρώσω νοίκι και λογαριασμούς πρώτα, μην τυχόν και μείνω χωρίς σπίτι και χωρίς ρεύμα, και μετά να τρως μακαρόνια - και κρέας αν τύχει. Δεν περίμενα ποτέ πως θα έρθει η μέρα που θα τρώω για 4 ημέρες ζάχαρη με ψωμί, αφού δεν υπήρχε τίποτα άλλο στα ντουλάπια.
Αργά και σταθερά, μέρα με την μέρα, απομονώνομαι από όλους.. Δεν μπορώ να ακολουθήσω πια φίλους και γνωστούς και δεν θέλω να γίνομαι βάρος.
Ντρέπομαι που στα 32 μου χρόνια έχω ανάγκη ακόμη τα 100€ της μάνας και τα 100€ της γιαγιάς μου... Ντρέπομαι. Ακόμη κι αν δεν έχω φαγητό για εμένα, ντρέπομαι να ζητήσω κάτι παραπάνω.Δεν θέλω να γίνομαι βάρος και προσπαθώ κάθε μέρα, προσπαθώ και αποτέλεσμα κανένα. 
Απογοητεύομαι και χάνω την δύναμη μου... δεν μου μένει πια ελπίδα.. και είναι σαν να μην έχω ανάσα...
Άραγε θα τελειώσει ποτέ αυτός ο εφιάλτης ή έτσι θα είναι η πραγματικότητα από δω και πέρα; Ζωή χωρίς ελπίδα... ζωή χωρίς όνειρα... ζωή χωρίς αξιοπρέπεια... αυτή είναι η ζωή στην Ελλάδα της κρίσης.

Χαμένη Γενιά , 32 χρ. , Θεσσαλονίκη

το βρήκαμε στην ideopigi