Μην προσπερνάς τον άστεγο ...

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα...
Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλα προεκυψε αυτο το βλεμμα που σαν να μου μιλουσε χωρις ηχο με καθηλωσε και με γεμισε ενοχες...
Εγω κρατωντας μια τυροπιτα και ενα μπουκαλι νερο αμεριμνος αλλα και ψυχρος, εκεινος ενας πεινασμενος και κομματιασμενος ψυχικα περιμενε οχι την τυροπιτα, αλλα το τελος που δεν ερχοταν...
Τον κοιταξα αλλη μια φορα και του την προσφερα μαζι το νερο...
Την πηρε στα χερια αλλα δεν την εφαγε...
«Ένα τσιγαρο εχεις να μου δωσεις;»
«Δεν καπνιζω», του λεω, αλλα τρεχω στο περιπτερο διπλα του και αγοραζω ενα πακετο, δεν θυμαμαι και ποια μαρκα...
Το προσφερω χαμογελωντας  και καθως απομακρυνομαι μη εχοντας να δωσω κατι αλλο, ξεκινησε η δικη του προσφορα!!!
«Το τσιγαρο με σκοτωνει, ενω η τυροπιτα ανανεώνει  το ραντεβου με την κολαση για αργοτερα...»
Τον κοιταζα σιωπηλος και ακινητος δειχνοντας του το ενδιαφερον που ζητουσε για να συνεχισει...

«Δεν με παιρνει ρε φιλε η Παναγια, με αφηνει εδω να ταλαιπωρουμαι, να βλεπω την πατριδα να στοιχειωνει και να μη μπορω να τη βοηθησω...
Τα παιδια και τους νεους να χανονται στην απελπισια, χωρις προοπτικη και ονειρα και λιωνω...
Τους αρρωστους αβοηθητους, τους γεροντες πεταμενους και εκεινα τα ορφανα ξεχασμένα στα ιδρυματα και μαυριζει η καρδια μου...
Ο Χριστός ειναι εδω συνεχεια διπλα μου και οσο τον παρακαλαω να με παρει μαζι του με αφηνει να κοιμηθω και ξαναρχεται μολις ξυπνησω...
Δεν εχω και αλλη παρεα αλλα ουτε και παραπονο...
Όποτε Τον φωναξω τρεχει συνεχεια να με ακουσει...
Αν ζητησεις απο τον πρωθυπουργο ακροαση δεν θα τον δεις ποτε...
Ο αρχοντας ομως ολου του κοσμου ερχεται αμεσως...»
 
Δακρυζει και σταματαει να μιλαει κοιτωντας αλλου...
Καθησα διπλα του και περιμενα να συνεχισει, ηταν τοσο ζεστα, παρα το κρυο, που νομιζες οτι εχει σομπα κοντα του...
Τωρα με κοιταζει και χαμογελαει...
«Δωρο απο τον χριστο ειναι η σομπα, μη σου πω οτι το βραδυ ξεσκεπαζομαι»
Χλωμιασα γιατι διαβασε τη σκεψη μου...
Καταλαβα οτι δεν ειναι τυχαιος ανθρωπος...

«Η δικαιοσυνη του Θεου ειναι πιο μεγαλη απο οτι φανταζεσαι...
Αν κανεις φονο, η ανθρωπινη επιεικια του δικαστηριου θα σε βγαλει απο τη φυλακη σε λιγα χρονια, ενω για το ιδιο αδικημα σου λενε οτι θα πας στην κολαση αιωνια...
Ειναι δυνατον ο ανθρωπος να ειναι ποιο επιεικης απο τον θεο;
Αν μετανοήσεις για τις πραξεις που σε βαραινουν, θα συγχωρεθεις αμεσως απο τον χριστο, γι αυτο να μην εισαι τοσο αυστηρος με τον εαυτο σου...
Δωσε του την ευκαιρια να διορθωθει και μη καταδιωκεσαι απο τους τυπους και το καθηκον...
Κανε την προσευχη σου παντα και μην αφηνεις τον εαυτο σου εξω απο την ευλογια του Χριστού...»

Θελω αν μπορεις να προσευχηθεις για εμενα, του ζηταω...
«Αν εγω φαω την τυροπιτα που μου προσφερες, εσυ θα χορτασεις;
Να προσευχεσαι στον χριστο οπως και εγω και να εχεις πιστη...»

Καθως σηκωνομαι να φυγω, ενω εκεινος πηρε την τυροπιτα στα χερια με κοιταζει χαμογελωντας και μου λεει:
«Τοση ωρα οι τρεις μας θα μπορουσαμε να παιξουμε και ξερή, αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις...
Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς...»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει...

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημα Του αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό !!!

+++

Αναρτήθηκε από ANARGYROS

Χάρισαν ξανά το χαμόγελο σε ένα 12χρονο αγόρι

Φύλακες-άγγελοί του στάθηκαν ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων και η διευθύντρια του 17ου δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης, στο οποίο φοιτά, αλλά και οι γιατροί της παιδοχειρουργικής κλινικής και η διοίκηση του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης.

Ο μικρός Μάριος χαμογελάει πλατιά. Τα μάτια του λάμπουν από ενθουσιασμό και χαρά. Διαβάζει τα μαθήματά του με όρεξη και παίζει ανέμελος με τους φίλους του στην αυλή του σχολείου. 

Οι μέρες που πονούσε και δεν μπορούσε ούτε καν στο μάθημα της γυμναστικής να συμμετέχει έχουν πια περάσει κι ο 12χρονος μπορεί και πάλι να ονειρεύεται.

.
Της Νικολέττας Μπούκα
nikolettabouka@yahoo.gr

Ο μικρός μαθητής χειρουργήθηκε πριν από λίγες ημέρες, καθώς έπασχε εκ γενετής από βουβωνοκήλη. Πρόκειται για μία διόγκωση (μόρφωμα) που εμφανίζεται στο κάτω δεξί ή αριστερό πλάγιο τμήμα της κοιλιάς και συγκεκριμένα στην περιοχή που ονομάζεται βουβωνική χώρα. 
Φύλακες-άγγελοί του στάθηκαν ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων και η διευθύντρια του 17ου δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης, στο οποίο φοιτά, αλλά και οι γιατροί της παιδοχειρουργικής κλινικής και η διοίκηση του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης.
Όλοι μαζί άνοιξαν μια τεράστια αγκαλιά για τον 12χρονο, οι γονείς του οποίου είναι ανασφάλιστοι, χωρίς μόνιμη εργασία και δεν διέθεταν τα χρήματα προκειμένου να υποβληθεί ο γιος τους στην αναγκαία χειρουργική επέμβαση. «Με πονάει η φούσκα που έχω στην κοιλιά μου. Ξέρω ότι πρέπει να χειρουργηθώ, αλλά οι γονείς μου δεν έχουν χρήματα», έλεγε στους δασκάλους του ο Μάριος, όταν τον ρωτούσαν γιατί πονάει.
Έτσι, ο σύλλογος του σχολείου κινητοποιήθηκε και το νοσοκομείο ανταποκρίθηκε, αναλαμβάνοντας να καλύψει πλήρως τα έξοδα της επέμβασης, η οποία έγινε με απόλυτη επιτυχία, δίνοντας την ευκαιρία στον μικρό Μάριο να κάνει Πρωτοχρονιά στο σπίτι του. Πρόκειται για μία πράξη, που στους δύσκολους καιρούς που ζούμε αποδεικνύει ότι η αλληλεγγύη και η διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο είναι ζωντανές.

Αλληλεγγύη και καλοσύνη
Οι γονείς του μικρού Μάριου εργάζονταν παλιότερα στη Γαλλία. Η εύρεση εργασίας στην Ελλάδα είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολη υπόθεση και η ανατροφή της πολυμελούς οικογένειάς τους απαιτούσε θυσίες. Ο πατέρας του είναι από την Αρμενία κι η μητέρα του από τη Γεωργία. Ζώντας στην Ελλάδα, ο πατέρας του προσπαθεί να κάνει όποια δουλειά μπορεί, προκειμένου να συντηρήσει την οικογένειά του.
«Κάποια στιγμή με κάλεσε η διευθύντρια του σχολείου να με ρωτήσει πώς μπορεί ένα ανασφάλιστο παιδί, οι γονείς του οποίου δεν έχουν χρήματα, να υποβληθεί σε αναγκαία χειρουργική επέμβαση. Είχε εντοπίσει το... 

Σε ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να αρχίσει μουσική;

Η μουσική πλουτίζει τον ψυχικό κόσμο των παιδιών 

και συμβάλλει στην ολοκληρωμένη πνευματική 

και ψυχοσωματική τους ανάπτυξη.

Η μουσική είναι κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. 

Τα έμβρυα μέσα από την μήτρα ακούν ήχους και, όπως είναι γνωστό, κυκλοφορούν μουσικές ειδικές για εγκύους, που λειτουργούν ευεργετικά στην ανάπτυξη τους. 
Ποια, όμως είναι η κατάλληλη ηλικία, για να ασχοληθεί ένα παιδί με τη μουσική; 

When can we start music lessons?

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι στα τρία περίπου χρόνια τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν τη λεγόμενη μουσική προπαιδεία...
Μέσα από αναγνωρισμένα μουσικά συστήματα, κατάλληλα γι’ αυτή την ηλικία, (πχ σύστημα ORFF), το παιδί έρχεται σε επαφή με τη μουσική, τις νότες και τα μουσικά όργανα. Φυσικά, όλο αυτό γίνεται με τη μορφή παιχνιδιού και μέσα από το παιχνίδι, την κίνηση, το τραγούδι και τον ρυθμό, το παιδί χαίρεται και μαθαίνει μουσική!
Αυτή η πρώτη επαφή είναι σημαντική, καθώς μας βοηθάει να καταλάβουμε αν το παιδί έχει κλίση σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό όργανο. 
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα ατομικά μαθήματα για την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου καλό είναι να ξεκινούν στην ηλικία των 6 -7 χρόνων. Σε εξαιρετικές, βέβαια, περιπτώσεις μπορεί ένα παιδί να αρχίσει και πιο νωρίς.
Η μουσική πλουτίζει τον ψυχικό κόσμο των παιδιών και συμβάλλει στην ολοκληρωμένη πνευματική και ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Συνεπώς, απευθυνθείτε στα ωδεία της περιοχής σας, καθώς, όσο νωρίτερα το παιδί γνωρίσει και αγαπήσει τη μουσική, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί.

πηγή: womengr

Πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο;;

Μια συνηθισμένη καθημερινή σκηνή για τους περισσότερους γονείς είναι η επιστροφή του παιδιού τους το μεσημέρι από τον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο. 
Κι ενώ αυτοί το περιμένουν με λαχτάρα και θέλουν να μάθουν πώς τα πέρασε, εκείνο απαντά ένα σκέτο "καλά" και τους αφήνει με την απορία! 

Αν και το δικό σας παιδί ανήκει σε αυτή την κατηγορία, δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να το κάνετε να ανοιχτεί και να σας περιγράψει τη μέρα του:
Μην το πιέζετε να σας μιλήσει. 
Καμιά φορά τα παιδιά θέλουν το χρόνο τους, αν το αφήστε λίγο ήσυχο μπορεί να ξεκινήσει από μόνο του.  
Διηγηθείτε του πώς περάσατε εσείς. 
Αν αρχίσετε να περιγράφετε τη δική σας μέρα, το πιο πιθανό είναι να σας διακόψει και να σας πει για τη δική του. 
Κάντε τις σωστές ερωτήσεις. 
Αν ρωτήσετε "πώς τα πέρασες" το παιδί, και απαντήσει ένα σκέτο "καλά", αισθάνεται ότι έχει απαντήσει πλήρως στην ερώτηση σας. 
.
Γι’ αυτό δοκιμάστε κάποιες από τις παρακάτω ερωτήσεις, που ίσως παρακινήσουν το παιδί σας να μοιραστεί περισσότερα μαζί σας: 
* Ποιο ήταν το πιο αστείο πράγμα που έγινε σήμερα στο σχολείο; 
* Τι σου άρεσε πιο πολύ από την σημερινή ημέρα; 
* Μάθατε κάτι καινούριο σήμερα; 
* Η δασκάλα σου μάλωσε κάποιο παιδάκι και γιατί; 
* Μήπως έλειπε κανένα παιδάκι σήμερα από τη τάξη σου; 
* Τι φάγατε σήμερα; Σου άρεσε; 
* Με ποιο φίλο σου έπαιξες πιο πολύ; 
* Μήπως κάποιο παιδάκι γιόρταζε ή είχε γενέθλια;
.
. Να θυμάστε πως τα περισσότερα παιδιά θέλουν να μοιράζονται με τους γονείς τους όσα έζησαν και έμαθαν στον παιδικό σταθμό ή το νήπιο. Αν παρ' όλα αυτά το παιδί σας αρνείται πεισματικά να σας μιλήσει, ίσως πρέπει να συζητήσετε με τη δασκάλα του, για να σιγουρευτείτε ότι δεν το απασχολεί κάτι.

πηγή: womengr