Η κουκουβάγια έχει μεγάλα μάτια και κοντό λαιμό Μύθος των ινδιάνων Ιροκέζων

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ 

Μύθοι υπάρχουν πολλοί και φυσικά όχι μόνο της ελληνικής μυθολογίας. Ο κάθε λαός λίγο πολύ χρησιμοποιεί μύ­θους που ταιριάζουν καλύτερα στον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα του. 

από τη μυθολογία των Ιροκέζων
(Iroquois)

Πολύ πλούσια μυθολογία έχουν και οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής οι οποίοι εξηγούσαν τα πράγματα μ' έναν τρόπο ολότελα δικό τους. Οι μύθοι, που από στόμα σε στόμα έφτασαν ως τις μέρες μας, συχνά μας δίνουν την εντύπωση ότι μιλάνε για πράγματα της δικής μας ζωής, ιδωμένα ίσως με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό είναι κάτι που πλουτίζει τη σκέψη μας. 

Why The Owl Has Big Eyes

Μια γεύση μυθολογίας των Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής μπορούμε να πάρουμε από το μύθο που ακολουθεί και στον οποίο δίνεται η εξήγηση γιατί η κουκουβάγια έχει μεγάλα μάτια και κοντό λαιμό ή γιατί το κουνέλι είναι πάντα τόσο φοβισμένο και χοροπηδάει... 

Ο μύθος λοιπόν έχει ως εξής: Γιατί η κουκουβάγια έχει μεγάλα μάτια

Επιμέλεια: Γενοβέφα Σαββίδου

Ο Raweno, ο Δημιουργός των Πάντων, κατά την ινδιάνικη μυθολογία, είχε καταπιαστεί να δώσει μορφή και σχήμα σε διάφορα ζώα. Δούλευε στο κουνέλι, και το κουνέλι του έλεγε: «Θέλω όμορφα μακριά πόδια και μα­κριά αυτιά σαν του ελαφιού και κοφτερά δόντια και νύ­χια σαν αυτά του πάνθηρα».
«Τους φτιάχνω όπως θέλουν να είναι. Τους δίνω ό,τι ζητήσουν», είπε ο Raweno. Δούλευε στα πίσω πόδια του κουνελιού, φτιάχνοντας τα μακριά, όπως είχε ζητήσει το κουνέλι.
Η κουκουβάγια, ακόμα ασχημάτιστη, καθόταν σ' ένα δέ­ντρο εκεί κοντά και περίμενε τη σειρά της. Έλεγε: «Γου, γου, θέλω έναν όμορφο μακρύ λαιμό σαν του κύκνου και όμορφα κόκκινα φτερά και ένα ωραίο μακρύ ράμ­φος σαν του ερωδιού και ένα όμορφο λοφίο σαν του κό­κορα. θέλω να με κάνεις το πιο όμορφο, το πιο γρήγο­ρο, το πιο τέλειο απ' όλα τα πουλιά».
Ο Raweno είπε: «Μη μιλάς! Γύρισε μας την πλάτη σου και κοίτα σε άλλη κατεύθυνση. Ακόμα κα­λύτερα, κλείσε τα μάτια σου. Δεν ξέρεις ότι δεν επιτρέπεται σε κανέναν να με βλέπει όταν δουλεύω;» Ο Raweno έφτιαχνε τότε τ' αυτιά του κουνελιού, όπως τα ήθελε το κουνέλι.
Η κουκουβάγια αρνήθηκε να κάνει αυτό που της είπε ο Raweno. «Γου, γου,» απάντησε, «κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να βλέπω. Κανείς δεν μπορεί να με διατάξει να κλείσω τα μάτια μου. Μ' αρέσει να σε κοι­τάω και αυτό θα κάνω».
Τότε ο Raweno θύμωσε. Άρπαξε την κουκουβάγια τρα­βώντας την από το κλαδί. Έσπρωξε το κεφάλι της βαθιά μέσα στο σώμα της και την ταρακούνησε ώσπου τα μά­τια της γούρλωσαν από τον τρόμο, και τράβηξε τα αυ­τιά της ώσπου πετάχτηκαν και από τις δύο πλευρές του κεφαλιού της.
«Ορίστε», είπε ο Raweno, «αυτό θα σου γίνει μάθημα. Τώρα δε θα γυρνάς το λαιμό σου για να δεις πράγματα που δε θα 'πρεπε να δεις. Τώρα έχεις μεγάλα μάτια - αλ­λά αυτό δε σημαίνει πως θα μπορείς να με παρακολουθείς, γιατί θα είσαι ξύπνια μόνο τη νύχτα ενώ εγώ δουλεύω την ημέρα. Τα φτερά σου δε θα είναι κόκκινα και πλουμιστά όπως τα ήθελες, παρά γκρίζα σαν κι αυτό εδώ το χρώμα για τιμωρία σου» Και ο Raweno πασάλειψε την κουκουβάγια με λάσπη. Έτσι η κουκουβάγια πέταξε κράζοντας: «Γου, γου,γου».
Τότε ο Raweno γύρισε πίσω για να αποτελειώσει το κουνέλι, αλλά το κουνέλι είχε τρομάξει τόσο πολύ από το θυμό του Raweno, παρόλο που δεν απευθυνόταν σ' αυτόν, που άρχισε να τρέχει μισοτελειωμένο. Γι' αυτό, μόνο τα πίσω πόδια του κουνελιού είναι μακριά και γι' αυτό είναι αναγκασμένο να χοροπηδάει αντί να περπα­τάει και να τρέχει. Επίσης, επειδή φοβήθηκε τότε, το κουνέλι έμεινε φοβισμένο και τρομαγμένο για πάντα και ποτέ δεν απέκτησε τα κοφτερά και γαμψά νύχια και δόντια που είχε ζητήσει για να υπερασπίζει τον εαυτό του. Αν δεν είχε τρέξει τότε, το κουνέλι θα ήταν τελείως διαφορετικό ζώο. 

Η κουκουβάγια, πάλι, έμεινε όπως τη δημιούργησε ο θυμός του Raweno: με μεγάλα μάτια, κοντό λαιμό και αυτιά πεταχτά στις δύο πλευρές του κεφαλιού της. Και πάνω απ' όλα, είναι αναγκασμένη να κοιμάται κατά τη διάρκεια της μέρας και να βγαίνει έξω μόνο τη νύχτα, για να μη βλέπει τον Raweno να δουλεύει 

Αναρτήθηκε από fotis

Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Βλασίου, της Καππαδοκίας

Για πρώτη φορά μετά το 1922.

Εκατοντάδες πιστοί συμμετείχαν στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε την Κυριακή στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Βλασίου, στο ιστορικό Μιστί της Καππαδοκίας.

Για πρώτη φορά μετά το 1922

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα http://fanarion.blogspot.com, για πρώτη φορά μετά το 1922, οπότε και ο δεκάτρουλος ναός «σιώπησε», όπως και οι άλλοι περικαλλείς πέτρινοι ναοί της Καππαδοκικής γης, τελέστηκε το ιερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο, ο οποίος συλλειτούργησε μαζί με τους Μητροπολίτες του Μπουένος Άϊρες, Ταράσιο και Κισάμου και Σελίνου, Αμφιλόχιο.

«Εδώ σήμερον συνηντήθημεν ζώντες και κεκοιμημένοι εις το ιερόν δισκάριον της Προσκομιδής», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του.

Παρέστησαν, συμπροσευχόμενοι, οι Μητροπολίτες Δράμας, Παύλος και Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Βαρνάβας, καθώς και Άρχοντες του Θρόνου, προσκυνητές από την Πόλη, από την Ελλάδα, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες.

Από το ιστορικό Μιστί καταγόταν