Μεγάλη Εβδομάδα και νηστεία

Ξεκίνησε η Μεγάλη Εβδομάδα, συνυφασμένη στη ζωή των Ελλήνων με νηστεία. Πολλοί νηστεύουν από ενοχή, ενοχή που τους έμεινε από παιδιά, όταν η μαμά μας έλεγε για την αμαρτία.
Την αμαρτία του να μη νηστεύεις, που δεν κάνεις το ελάχιστο για τον Χριστό που σταυρώθηκε για μας.

Στα χρόνια που πέρασαν, κατάλαβα κάτι άλλο. Δεν νηστεύω για τον Χριστό. Αλλά για μένα. Νηστεύω για να γίνω καλύτερος. Νηστεύω για να ελέγξω τα πάθη μου.  Να περιορίσω τις ανάγκες μου. Να προσανατολίσω την σκέψη μου στο νόημα της Σταύρωσης.

Να καταλάβω γιατί Σταυρώθηκε. Τι θα πει σταυρώθηκε για μένα. Γι αυτή την κατανόηση με βοηθάει η εγκράτεια. Η εγκράτεια η βάση όλων των αρετών. Μπορώ, για παράδειγμα,  να αγαπάω, μόνο όταν έχω εγκράτεια θυμού. Σκέφτεστε κανένα να αγαπάει θυμωμένος;

Βασσιλίδα όλων των αρετών η εγκράτεια. Γίνομαι καλύτερος, δυνατότερος,ισχυρότερος. Νικώ τα πάθη μου, τις αδυναμίες μου. Τις υπερβαίνω. Περιορίζω τις ανάγκες μου. Συγκεντρώνομαι στον στόχο μου.

Η εγκράτεια είναι άσκηση. Η νηστεία είναι εγκράτεια. Ασκούμαι, εξασκούμαι. Όπως ο άλτης και κάθε αθλητής. Επιδιώκει μεγαλύτερα τρόπαια, έπαθλα, επιδόσεις με την άσκηση. Εξασκείται διαρκώς για να πετύχει τον στόχο του. Ο τοξότης στοχεύει στο κέντρο κι όταν παρεκκλίνει του στόχου, όταν αστοχεί, τότε αμαρτάνει. Αμαρτία είναι η παρέκκλιση από τον στόχο, η αστοχία. Ελληνική λέξη η αμαρτία.

Ο δικός μας στόχος, όπως του αθλητή, είναι να ασκήσουμε, να εξασκήσουμε τον χαρακτήρα μας, να τον χαλυβδώσουμε, να γίνουμε δυνατότεροι.

Εγκράτεια, η μέθοδος ελέγχου των παθών μας. Η νηστεία είναι μέσον, είναι εργαλείο, δεν είναι ο στόχος. Δεν νηστεύουμε για να υποφέρουμε, δεν νηστεύουμε για να δώσουμε το αντίτιμό μας στο μαρτύριο του Κυρίου. Δεν χρειάζεται αντίτιμο ο Χριστός. Χαίρεται να γινόμαστε καλύτεροι. Και καλύτεροι γινόμαστε με την άσκηση.

Ζητούμενο είναι να καταλάβουμε το νόημα του μαρτυρίου του Χριστού. Τον λόγο, την αιτία για την οποία σταυρώθηκε. Μπορούσε να την κοπανήσει, αλλά δεν το έκανε. Παρέμεινε στη θέση του και μαρτύρησε. Μαρτύρησε για μας. 
Ε,  για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει, έστω για μια βδομάδα να συμμετέχουμε στο δράμα που συντελέσθηκε τότε και συντελείται κάθε φορά. 
Και για να το καταλάβουμε, πρέπει να απαλλαγούμε από τα μικρά και ελάχιστα που μας απασχολούν. 
Και για να απαλλαγούμε από τα μικρά και τα ελάχιστα πρέπει  να ασκηθούμε. Να απομακρύνουμε έστω για μια βδομάδα τα χούγια μας, τα βίτσια μας, τα πάθη μας. Ε, σ’ αυτό θα μας βοηθήσει η εγκράτεια.

Εγκράτεια, από αυτό που επιθυμούμε πολύ, από το υλικό και το πλούσιο. Το λιτό και το ταπεινό είναι το ζητούμενο. Η νηστεία είναι ο τρόπος. Και άμα λέμε νηστεία, όχι να παίρνουμε τον κανόνα και να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και να λέμε, μα είναι νηστίσιμος ο αστακός, νηστίσιμες οι γαρίδες, νηστίσιμο το μπρικ.

Ας μη κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν χρειάζεται, εμάς αφορά η νηστεία και κανέναν άλλο. 
Άμα αποφασίσουμε να την κάνουμε, ας την κάνουμε σωστά.

Καλή Ανάσταση

Μητέρα έπαιζε στο Facebook ενώ το παιδί της πνιγόταν Baby Boy Drowns While Mother’s On Facebook

Μια γυναίκα από το Κολοράντο καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης για το θάνατο του 13-μηνών γιου της, 

λόγω αμέλειας...

Baby Boy Drowns
While Mother’s On Facebook

Τι έκανε η μητέρα ενώ το παιδί της πνιγόταν; 

Έπαιζε το Café World στο Facebook, ενώ το μωρό έκανε μόνο του μπάνιο για 10 λεπτά. Το μωρό πέθανε από πνιγμό. 

Η γυναίκα είπε στο δικαστήριο ότι άφησε το παιδί της να κάνει μπάνιο μόνο του για να μάθει να είναι ανεξάρτητο και να μην γίνει "μαμάκιας" (!!!). 

Αλλά το να αφήσει κάποιος ένα μωρό ενός έτoυς μόνο του στο μπάνιο δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα στον κόσμο, ανεξάρτητα από αυτό που προσπάθησε να το διδάξει. 

Τώρα η μητέρα θα χρειαστεί να ζήσει με το γεγονός ότι η αμέλεια σκότωσε το γιο της, μια τιμωρία που είναι μάλλον χειρότερη από ό,τι η ίδια η φυλακή.

πηγή

«Έφυγε» και ο Παπάζογλου από κοντά μας... Nikos Papazoglou died

Αναπαύσου εν Ειρήνη Νίκο...

Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Nikos Papazoglou

Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει

Όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται

Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές
και σκύβει το κεφάλι

Που πήγαν οι αξίες και η ανθρωπιά μας;

 Εύγε στους κατοίκους, 

εύγε και στους οικολόγους!!

 .

Μια ειδησούλα σε κάποια κυριακάτικη εφημερίδα, δεν έχει σημασία σε ποια, είναι από αυτές που προκαλούν ρίγος για το που πάει αυτός ο τόπος, τι συμβαίνει στον Έλληνα, που πήγαν οι αξίες με τις οποίες χαρακτηρίστηκε ο ελληνικός πολιτισμός.

Πατήσια: ... νοικοκυραίοι της περιοχής σήκωσαν πανό
και άρχισαν να φωνάζουν ότι δεν δέχονται
να έρθουν στην περιοχή τους τα αυτιστικά παιδιά.

Είναι μια είδηση που δείχνει ότι πάνω απ’ όλα, πάνω από τις αναδιαρθρώσεις, τις χρεοκοπίες, την οικονομική κατάρρευση, υπάρχει και η κατάρρευση της ηθικής, η κρίση που πάνω απ’ όλα είναι κοινωνική και αξιακή.

Η είδηση λοιπόν έλεγε τα εξής:
Κάπου στα Πατήσια, ανάμεσα σε πολυκατοικίες και βρομιά υπήρχε ένα οικοπεδάκι που ανήκε στην Εκκλησία. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ένας σοβαρός άνθρωπος της Εκκλησίας, πραγματικός ποιμένας ακόμη και γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν σε θρησκείες, αποφάσισε, όχι να κάνει real estate αλλά να κτίσει έναν ξενώνα στον οποίο θα πήγαιναν να περάσουν καλύτερα τη ζωή τους παιδιά με αυτισμό. 
Από τον εγκλεισμό, καλύτερα ένας όμορφος και ζεστός χώρος, σκέφτηκε ο Ιερώνυμος και έβαλε μπροστά να το κάνει, αφού η πολιτεία γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τα… παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Μόλις όμως το έμαθαν κάποιοι αγανακτισμένοι… νοικοκυραίοι της περιοχής σήκωσαν πανό και άρχισαν να φωνάζουν ότι δεν δέχονται να έρθουν στην περιοχή τους τα αυτιστικά παιδιά.

Μαζί μ’ αυτούς και κάποιοι που διαμαρτυρήθηκαν για τσιμεντοποίηση και ζητούσαν να γίνει το οικόπεδο χώρος πρασίνου.

Έτσι, το σχέδιο αναβλήθηκε και τα αυτιστικά παιδιά είναι κλεισμένα σε ιδρύματα ή στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών τους. Εύγε στους κατοίκους, εύγε και στους οικολόγους!!

Αν σε ένα τόσο απλό και τόσο ανθρώπινο γεγονός μια μερίδα συμπολιτών μας αντιδρά μ’ αυτό τον τρόπο, τότε μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα. Όχι ότι μια χούφτα ανθρώπων χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο λαό, αλλά σε πνίγει το άδικο. Λες δεν είναι δυνατόν. Και τέτοια παραδείγματα μπορεί κανείς να βρει κάθε μέρα.

Αν λοιπόν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας στα μικρά, πώς θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε στα δύσκολα; Μάλλον ανθρωποφάγοι θα γίνουμε σε μια κοινωνία οικονομικής ζούγκλας που ξημερώνει.

από Εξαιρέσεις

πηγή της πηγής