Συναισθηματική Παιδική Κακοποίηση

Η Συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού 

Είναι ο τύπος της συμπεριφοράς, λεκτικής ή πρακτικής που θέτει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο. Αδιαφορία απόρριψη εκφοβισμός ταπείνωση απομόνωση εκμετάλλευση όλα αυτά είναι συναισθηματική κακοποίηση.

Παραδείγματα συναισθηματικής κακοποίησης αποτελούν:

• Οι φωνές και οι κραυγές.
• Οι χαρακτηρισμοί «είσαι ηλίθιος», «είσαι κακό παιδί», «είσαι άχρηστος/η».
• Η σύγκριση των παιδιών με άλλα παιδιά, εις βάρος του «δεν αξίζεις τίποτε», «ο ξάδελφος σου πάει καλύτερα από σένα» κλπ.
• Η έλλειψη στοργής, αγάπης και τρυφερών εκδηλώσεων.
• Η δημιουργία ενοχών «θα με κάνεις να πεθάνω», «εσύ φταις για όλα».
• Η ταπείνωση του παιδιού «είσαι για πέταμα», «τι ήθελα και έκανα ένα παιδί σαν και σένα» κ.λ.π.
• Οι απειλές εγκατάλειψης ή βίας «θα φύγω και θα σε παρατήσω», «θα σε κλείσω σε ίδρυμα», «θα σου σπάσω τα κόκαλα» κλπ.
• Οι ακραίες μορφές τιμωρίας π.χ. στέρηση φαγητού, νερού, κλείδωμα σε σκοτεινούς χώρους, δέσιμο κλπ.
  

Συμπτώματα
Τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα:

• Χαμηλή αυτο-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν' αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και συμπεριφορά με στοιχεία διάσπασης, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/αυτοτιμωρητικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες και πολλά άλλα.
• Επιπρόσθετα, καθώς η παιδική κακοποίηση καταστρέφει την διαδικασία της προσκόλλησης στους γονείς και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, τα παιδιά παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγγύτητα, το άγγιγμα, η οικειότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους.

Αποτελέσματα μιας μελέτης συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών που διεξήχθη σε δύο φάσεις, στη νηπιακή και στην προσχολική τους ηλικία, είναι συνεπή στα χαρακτηριστικά του θυμού, της έλλειψης συνεργατικότητας, απουσίας προσκόλλησης στους γονείς, καθώς και στην απουσία δημιουργικότητας, επιμονής και ενθουσιασμού.

Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν εξαρτητικές σχέσεις, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο.

Αίτια
Η αιτιολογία της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να αποδοθεί στην επίδραση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των γονέων-παιδιών, καθώς και του κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου στην εγγενή τάση για κακοποίηση.

Οι περισσότερες περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης συμβαίνουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους συμβαίνει και η σωματική κακοποίηση. Οι γονείς είναι ευάλωτοι στη δημιουργία σχέσεων κακοποίησης όταν οι πηγές άγχους στη ζωή τους πολλαπλασιάζονται και εκείνοι αποδεικνύονται ανίκανοι να τις χειριστούν. Επιπλέον, είναι πιθανό να έχουν περιορισμένες ικανότητες κατανόησης και χειρισμού παιδιών, λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις ανάγκες και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ίσως πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, είναι αλκοολικοί ή χρήστες ουσιών).

Ακόμα, ο στόχος του γονέα που κακοποιεί μπορεί να σχετίζεται ή να είναι ο έλεγχος του παιδιού του.
Η ύπαρξη ενός από τους αναφερθέντες παράγοντες δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη την εκδήλωση κακοποίησης, αλλά ο συνδυασμός τους είναι αυτός που δημιουργεί την απαραίτητη κοινωνικο-συναισθηματική πίεση που οδηγεί οδηγεί στη συναισθηματική κακοποίηση.
Έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα προβλήματα που αυξάνουν το ενδοοικογενειακό άγχος και καθιστούν περισσότερο πιθανή την άσκηση συναισθηματικής κακοποίησης: 

• Kοινωνικά (ανεργία, φτώχεια, κοινωνική απομόνωση, διαζύγιο, θάνατος).  
• Υγείας (αρρώστια μέλους).  
• Διανοητικά (νοητική ανεπάρκεια, κατάθλιψη της οικογένειας).

Λεκτική κακοποίηση Αποτελεί το βασικότερο, ίσως, είδος της συναισθηματικής κακοποίησης. Χαρακτηρίζεται από σχόλια που κάνουν το παιδί να νιώθει ανάξιο και χαζό, τελειομανία, αρνητικές προβλέψεις, συγκρίσεις, προσβολές, απειλές, βρίσιμο, ρίψη ευθυνών.

-------------

Σειρά:

Παιδική Κακοποίηση: Οπτικοακουστική ενημέρωση

Το βίντεο αποτελεί μέρος της σειράς που ετοιμάζει το Χαμομηλάκι για την Παιδική Κακοποίηση. Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε, για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας. 

1.0 Σωματική Κακοποίηση

2.1 Σεξουαλική Κακοποίηση

2.2 Σεξουαλική Κακοποίηση (Πρόληψη)

2.3 Ο Κανόνας του εσώρουχου»

3.0 Συναισθηματική Κακοποίηση

4.0 Συναισθηματική Σεξουαλική

5.0 Παιδική εργασία

Πηγές: Το Χαμόγελο του Παιδιού

«Μικρές Χαρές» - Small Pleasures Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Οι «Μικρές Χαρές» είναι μια ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, η οποία κέρδισε το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας στο πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών υγείας της Κω. 

«Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή, ζούσε ένα αγόρι. Διαφορετικό από όλα τα άλλα. Τον έλεγαν Ευτύχη. 

Όλα κυλούσαν ήρεμα στη ζωή του ώσπου κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, ένα γεγονός έγινε η αιτία για να δει τη ζωή με άλλα μάτια.

Τότε, του αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μυστικό. 

Η λύση σε ένα γρίφο που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να λύσουν εδώ και χιλιετίες. 

Του αποκαλύφθηκε τ ο ν ό η μ α τ η ς ζ ω ή ς. 

Ο Ευτύχης τώρα ξέρει πως η ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές μικρές, ασήμαντες, αδιόρατες στιγμές.

Όπως το να σε σκεπάζει κάποιος μέσα στη νύχτα. 

Να ονειρεύεσαι. 

Να ξυπνάς από το τραγούδι ενός σπουργιτιού, πάνω σε φρεσκοπλυμμένα μυρωδάτα σεντόνια. 

Δίπλα σε κάποιον που αγαπάς, να τον αγγίζεις, να τον μυρίζεις.

Να αισθάνεσαι το ζεστό νερό να πέφτει με δύναμη στο πρόσωπό σου. 

Το σπίτι να γεμίζει μυρωδιά από φρεσκοψημένο κέικ. 

Να κρατάς μια ζεστή κούπα όταν έξω κάνει κρύο. 

Να κόβεις ένα λεμόνι κατευθείαν από το δέντρο. 

Να νιώθεις τον δροσερό φθινοπωρινό άνεμο να σου χτυπάει το πρόσωπο. 

Να αισθάνεσαι ελαφρύς και άδειος από σκέψεις, μέσα στην απόλυτη ηρεμία. Κάτω από το νερό.

Να συνεχίζεις να κάνεις πράγματα που έκανες μικρός. 

Όταν όλοι τρέχουν κάτω από τις ομπρέλες, εσύ να στέκεσαι κάτω από τη βροχή. 

Να περπατάς ξυπόλητος άνω στο φρεσκοβρεγμένο, δροσερό γρασίδι. 

Να βγάζεις βόλτα ένα μπαλόνι. 

Να πιστεύεις σε πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν, πως μια πασχαλίτσα είναι ένας καλός οιωνός. 

Να μη φοβάσαι. 

Να κάνεις πράγματα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία σου.

Να ακούς τα κύματα να σκάνε στην ακτή. 

Να νιώθεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. 

Να μη σκέφτεσαι τίποτα. 

Να σου ψιθυρίζει κάποιος ένα μυστικό. 

Να βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα, ακόμα κι αν οι άλλοι ξέρουν πως... δεν μπορείς να το δεις». 

a-prosar

-------------------
Once upon a time in a country far far away a boy lived, very different from all the others. 

His name was Eftichis. Everything ran smoothly in his life until one day, many many years ago an incident made him see life from a different perspective. 

And suddenly, a big secret was revealed.

.....................

Σεξουαλική Παιδική Κακοποίηση (Πρόληψη)

ΠΡΟΛΗΨΗ

Πώς μπορούμε να προλάβουμε τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών;
Θα πρέπει τόσο οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι ώστε να προστατεύουν τα παιδιά, όσο και τα ίδια τα παιδιά να γνωρίζουν το σώμα τους και τη λειτουργία του και τους πιθανούς κινδύνους που τα απειλούν για να προφυλάσσονται.

Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;

• Το παιδί πάνω από τα τρία χρόνια του πρέπει να γνωρίζει τα μέρη του σώματός του, το όνομά τους και τη λειτουργία τους. Μιλάμε γι' αυτά με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία και ανάλογα με την ηλικία.
• Το παιδί πρέπει να γνωρίζει να λέει «όχι» σε οποιονδήποτε προσπαθεί να το αγγίξει ενώ το ίδιο δεν θέλει. Το σώμα του παιδιού του ανήκει και πρέπει να απαιτεί σεβασμό από τους άλλους σε αυτό.
• Το παιδί πρέπει να σέβεται τους ενήλικες αλλά να μην συγκατατίθεται σε ό,τι του ζητούν, αν αυτό το ενοχλεί και το τρομάζει ή δεν το έχει διδαχθεί από τους ίδιους τους γονείς του.
• Δεν αφήνουμε το παιδί μόνο του, ή με κάποιον που δεν γνωρίζουμε καλά για πολλές ώρες και χωρίς διακριτική παρακολούθηση. Αν το παιδί είναι δυσαρεστημένο με αυτόν που το προσέχει, να μιλάμε με το παιδί για αυτό το θέμα.
• Όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν δικαίωμα στον ιδιωτικό χώρο όταν ντύνονται, πλένονται, κοιμούνται ή έχουν άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά πρέπει να τα ακούμε και να τα σεβόμαστε.
• Ενθαρρύνουμε το παιδί σε ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία μαζί μας ώστε να μπορεί να μας εκμυστηρευθεί ό,τι του συμβαίνει, ακόμη κι αν αισθάνεται (συν-)ενοχή. Ακούμε πάντα προσεκτικά ό,τι μας λέει και δεν εκφραζόμαστε αρνητικά ή απορριπτικά αλλά το διερευνούμε. Αν του δείξουμε ότι δεν το πιστεύουμε, δεν θα μας ξαναεμπιστευθεί.
• Ελέγχουμε τους λόγους που κάνουν το παιδί να μην θέλει να μείνει με κάποιον ή που τον αποστρέφεται.
• Γνωρίζουμε πάντα τους φίλους και τους ανθρώπους που είναι κοντά του.
• Επιβλέπουμε το παιδί όταν πλοηγείται στο διαδίκτυο ή χρησιμοποιεί τον υπολογιστεί του.
• Κανείς, ακόμη και κάποιος που αγαπούν, δε θα πρέπει να τους ζητήσει να κρατήσουν μυστικό για φιλιά, αγγίγματα, αγκαλιές.
• Δεν είναι ποτέ φταίξιμο του παιδιού αν κάποιος τα κακοποιήσει.
• Ότι δε θα θυμώσουμε αν σας πουν, ακόμη κι αν εκείνα νομίζουν ότι έκαναν κάτι λάθος ή αν αυτό περιλαμβάνει κάποιον γνωστό ή άτομο της οικογένειας.
• Αν κάποιος τα αγγίξει με τρόπο που τα φοβίζει ή τα μπερδεύει πρέπει να το πουν. Τα συναισθήματα φόβου και σύγχυσης μπορεί να έρθουν για κάποιο άτομο και πριν ακόμη τα αγγίξουν.

Τι πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά

• Το σώμα μου και το μυαλό μου είναι δικά μου. Οι άλλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να σέβονται το δικαίωμά μου αυτό.
• Μπορώ να πω «όχι» σε κάποιον που θέλει να με αγγίξει ενώ εγώ δεν το επιθυμώ.
• Πρέπει να λέω «όχι» σε κάθε συμπεριφορά που με κάνει να ανησυχώ, να φοβάμαι ή να νιώθω μπερδεμένος/η.
• Τρέχω μακριά από όποιον με κάνει να φοβηθώ.
• Λέω πάντα στους γονείς μου -και στους δύο ή στον ένα από τους δύο- ό,τι μου συμβαίνει κυρίως αν με κάνει να νιώθω άσχημα.
• Οι γονείς μου και οι δικοί μου άνθρωποι γνωρίζουν πάντα που βρίσκονται και με ποιον.
• Δεν πηγαίνω ποτέ κάπου όπου δεν γνωρίζω και αν μου συμβεί κάτι δεν θα ξέρω πώς να βοηθήσω.
• Δεν ακολουθώ ποτέ αγνώστους και δεν πλησιάζω περισσότερο από όσο πρέπει αυτοκίνητα με ανθρώπους που δεν γνωρίζω.
• Βρίσκω πάντα κάποιον που να μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη για να με βοηθήσει, όπως οι δάσκαλοί μου.
• Γνωρίζω τον αριθμό 1056 για να τηλεφωνήσω από παντού και χωρίς χρήματα και να ζητήσω βοήθεια, συμβουλή και υποστήριξη.

Σειρά Παιδική Κακοποίηση: Οπτικοακουστική ενημέρωση

Το βίντεο αποτελεί μέρος της σειράς που ετοίμασε
το Χαμομηλάκι για την Παιδική Κακοποίηση.
Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε,
για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.

 Α' Δημοσίευση: 28 Ιανουαρίου 2009

1.0 Σωματική Κακοποίηση

2.1 Σεξουαλική Κακοποίηση

2.2 Σεξουαλική Κακοποίηση (Πρόληψη)

2.3 Ο Κανόνας του εσώρουχου»

3.0 Συναισθηματική Κακοποίηση

4.0 Συναισθηματική Σεξουαλική

5.0 Παιδική εργασία

Πηγές: Το Χαμόγελο του Παιδιού

Σεξουαλική Παιδική Κακοποίηση

Το απεχθέστερο όλων των εγκλημάτων, το έγκλημα που κυριολεκτικά καταστρέφει τη ζωή των παιδιών.

Τι είναι η σεξουαλική κακοποίηση;

Σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενηλίκου με ένα παιδί με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη γιατί τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να συγκατατεθούν σε οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια.

Τι συμπεριλαμβάνει η σεξουαλική κακοποίηση; Επαφή καθ' οιονδήποτε τρόπο με τα γεννητικά όργανα του παιδιού από ενήλικα και το αντίστροφο.
Διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του παιδιού.
Έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό οπτικά ή ακουστικά.
Παρακολούθηση ενός παιδιού χωρίς ρούχα από ενήλικα ή το αντίστροφο.
Βιασμό.

Ποιοι είναι συνήθως οι δράστες της σεξουαλικής κακοποίησης
Συνήθως είναι άτομα του οικογενειακού, φιλικού και κοινωνικού περιβάλλοντος του παιδιού. Άτομα που έχουν επαφές με το παιδί και σχέση εξουσίας μαζί του, ώστε να εξασφαλίσουν τη σιωπή του.

Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν ένα παιδί έχει γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης;
Παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις εκμυστηρεύσεις του και τις εξετάζουμε με βοήθεια ειδικού.
Ανησυχούμε με την αλλαγή συμπεριφοράς του π.χ. αύξηση επιθετικότητας, εσωστρέφεια, ενδιαφέρον για το σεξ κ.α.
Εξετάζουμε τους λόγους παλινδρόμησης σε προηγούμενες συμπεριφορές όπως ενούρηση και εγκόπρηση ενός παιδιού που είχε μεγαλώσει και έλεγχε τις συμπεριφορές αυτές.
Ελέγχουμε τον τρόπο που απέκτησε γνώση για το σεξ μεγαλύτερη από την ηλικία του.
Προβληματιζόμαστε με τη συμπεριφορά του αν είναι ξαφνικά πολύ ενοχική και εκφράζεται είτε με συστολή και σιωπή είτε με πολλή προθυμία και κολακεία.

Πώς αντιμετωπίζεται ένα θύμα σεξουαλικής κακοποίησης
Με τη βοήθεια ειδικών του σώματος και της ψυχής θα ανιχνευθεί η ακριβής φύση και ο βαθμός της κακοποίησης και το παιδί θα δεχθεί υποστήριξη και θεραπεία για να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις αν το παιδί δεν βοηθηθεί;
Στην περίπτωση που το παιδί δεν επικοινωνήσει με οποιονδήποτε τρόπο το συμβάν και οι δικοί του δεν το αντιληφθούν, μένει με φοβερά αισθήματα ενοχής, άγχους, κατάθλιψης, μειονεξίας, σοβαρά ψυχικά τραύματα που έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε όλες τις εκδηλώσεις της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του καθώς και στη φυσιολογική σεξουαλική του ζωή. 

Πολλά θύματα αποκτούν εξαρτήσεις από ουσίες και αντικοινωνική συμπεριφορά ή φτάνουν ακόμη και στην αυτοκτονία.
. 
Σειρά: Παιδική Κακοποίηση - Οπτικοακουστική ενημέρωση
Το βίντεο αποτελεί το δεύτερο μέρος της σειράς που ετοίμασε το Χαμομηλάκι για την Παιδική Κακοποίηση. Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε, για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.

Α' Δημοσίευση: 28 Ιανουαρίου 2009 
. 

1.0 Σωματική Κακοποίηση

2.1 Σεξουαλική Κακοποίηση

2.2 Σεξουαλική Κακοποίηση (Πρόληψη)

2.3 Ο Κανόνας του εσωρούχου»

3.0 Συναισθηματική Κακοποίηση

4.0 Συναισθηματική Σεξουαλική

5.0 Παιδική εργασία

.
Πηγές

• Το Χαμόγελο του Παιδιού

Σωματική Παιδική Κακοποίηση

Τι συνιστά σωματική κακοποίηση;

• Το να χτυπά κάποιος ένα παιδί, να το τσιμπά, να του τραβά τα μαλλιά, να το χαστουκίζει, να το δαγκώνει, να το καίει π.χ. με τσιγάρο.

• Η χρήση αντικειμένων για να πονέσει το παιδί π.χ. ξύλο με ζώνη, κουτάλα, ραβδί.

• Χρήση ακατάλληλων μεθόδων πειθαρχίας για την ηλικία του παιδιού π.χ. να ταρακουνά κάποιος ένα βρέφος ή να το πετά δυνατά σε μία επιφάνεια, ακόμη και στην κούνια του.

Δυστυχώς, η σωματική τιμωρία αποτελεί συνηθισμένη και αποδεκτή τακτική για την πειθαρχία των παιδιών σε αρκετές χώρες και μάλιστα είναι ιδιαίτερα γνωστή και στη χώρα μας. Η εφαρμογή και αποδοχή της σωματικής τιμωρίας σχετίζεται άμεσα με τη στάση και τις αντιλήψεις των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα ως προς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών .

Σύμφωνα με ενδεικτικές μελέτες σε όλο τον κόσμο, οι γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους μπορεί να αντιμετωπίζουν:

• Σοβαρές ψυχικές παθήσεις, όπως κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας, σπανιότερα ακόμη και ψύχωση.

• Περιορισμένες νοητικές ικανότητες.

• Μεγάλο βαθμό δυσκολίας ώστε να καταφέρνουν να ελέγχουν επιθετικά τις εκρήξεις θυμού τους.

• Αίσθημα βαθιάς ανεπάρκειας για τον εαυτό τους και το ρόλο τους ως γονείς.

• Έντονη ανάγκη να αισθάνονται εξάρτηση και προσοχή από τους άλλους με αποτέλεσμα να «βλέπουν» τα παιδιά τους ως πηγή φροντίδας και βαθιάς αφοσίωσης και αναγνώρισης με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να υιοθετούν ρόλο γονέα απέναντί τους.

• Κακές σχέσεις με τους δικούς τους γονείς ως παιδιά. Οι περισσότεροι γονείς που κακοποιούν έχουν υπάρξει οι ίδιοι θύματα κακοποίησης όταν ήταν παιδιά. Μέσα από την κακοποίηση των παιδιών τους – χωρίς να το καταλαβαίνουν – ελέγχουν και ανακουφίζουν τα δικά τους παιδικά τραύματα.

Ένα κακοποιημένο παιδί ενδέχεται να γίνει ένας βίαιος γονιός στο μέλλον.

Οι γονείς που κακοποιούν σπάνια εκδηλώνουν ενθάρρυνση απέναντι στα παιδιά τους. Τα συμβουλεύουν και τα καθοδηγούν λιγότερο συγκριτικά με άλλους γονείς ενώ τους στερούν και αναφαίρετα δικαιώματά τους όπως είναι το παιχνίδι. Από την άλλη πλευρά μπορεί αναφέρονται με άσχημο τρόπο για το παιδί τους και να του αποδίδουν αρνητικούς χαρακτηρισμούς όπως: «δύσκολο», «κακό», «προβληματικό» γεγονός που σημαίνει ότι ασυνείδητα η γνώμη που έχουν για τα παιδιά τους δεν είναι άλλη από αυτή που έχουν για τον εαυτό τους. Πολύ συχνά η κακοποίηση συνυπάρχει με παραμέληση δηλαδή τη στέρηση βασικών αγαθών για την ανάπτυξη του παιδιού, όπως ακατάλληλες συνθήκες σίτισης και στέρηση /απαγόρευση φαγητού, αδιαφορία για τη σχολική του επίδοση κ.α.

.
Οι επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία εκδηλώνονται κυρίως με έντονο κλάμα και εκρήξεις έντονου θυμού που δεν κατευνάζεται εύκολα ενώ τα παιδιά εμφανίζονται απαιτητικά και ανυπόμονα. Κατά τη μετέπειτα παιδική και εφηβική ηλικία τα παιδιά που έχουν υποστεί ή υπόκεινται σωματική βία έχουν:

• Φοβισμένη και επιφυλακτική στάση απέναντι στους άλλους. Δείχνουν να αποτραβιούνται στο ενδεχόμενο σωματικής επαφής ή στο άγγιγμα, κυρίως όταν βλέπουν απότομες κινήσεις π.χ σήκωμα χεριού.

• Έντονη ψυχοκινητική ανησυχία και υπερ-κινητικότητα

• Καταθλιπτικά συμπτώματα όπως χαμηλή αυτό-εκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια, απάθεια.

• Χαμηλή σχολική επίδοση ακόμη και μαθησιακές δυσκολίες ως αποτέλεσμα του ψυχικού πόνου που βιώνουν.

• Διαταραχές συμπεριφοράς. Ο έντονος θυμός και η επιθετικότητα του κακοποιημένου παιδιού μπορεί να εκδηλωθεί με: αντιδραστική είτε επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους συνομήλικους ή μεγαλύτερούς του, καταστροφική συμπεριφορά σε παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα, αυτο-επιθετική στάση απέναντι στον εαυτό του με απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμούς, χρήση ναρκωτικών ουσιών. Επίσης, ο πόνος και η οργή από την κακοποίηση μπορεί να εξωτερικευτεί με αντικοινωνική συμπεριφορά και με παραβίαση ηθικών κανόνων ή και του ίδιου του νομικού πλαισίου. Σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν ψευτο-ωριμότητα ενώ μπορεί να καταβάλουν υπερβολική προσπάθεια να γίνουν αγαπητά και αποδεκτά από τους άλλους με την κρυφή ελπίδα να τα αποδεχτούν και να τα αγαπήσουν οι γονείς τους. Στην προσπάθειά τους αυτή να γίνουν αγαπητά και ευχάριστα, τα παιδιά δείχνουν υποδειγματική, καταναγκαστική και πειθήνια στάση καθώς και τελειομανία.

Τι κάνουμε σε περίπτωση που υπάρχει υποψία ή/και ενδείξεις ότι κάποιο παιδί υφίσταται σωματική κακοποίηση;

1. Ενημερώνουμε τις αρμόδιες αρχές (εισαγγελέα, αστυνομία) ώστε το παιδί να εισαχθεί στο νοσοκομείο, να διαγνωστεί η κακοποίηση από τους γιατρούς και να αντιμετωπιστούν οι όποιες σωματικές βλάβες που έχουν επέλθει.

2. Μετά την καταγγελία ενός περιστατικού κακοποίησης παρέχεται βοήθεια από διεπιστημονική ομάδα (παιδοψυχίατρο, παιδοψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, παιδίατρο) στο παιδί και στην οικογένεια ενώ αν κριθεί αναγκαίο το παιδί μεταφέρεται σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (παιδόπολη, ξενώνα), μακριά από τους γονείς.

3. Παράλληλα διευθετούνται νομικά ζητήματα, όπως η αφαίρεση (προσωρινή ή όχι) της επιμέλειας του παιδιού από τους γονείς τους.

Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι «το ξύλο δεν βγήκε απ’ τον παράδεισο» και ότι η κακοποίηση ενός παιδιού μας αφορά όλους. Άλλωστε τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν πέρα από τον ίδιο τους τον εαυτό. Τα παιδιά είναι το μέλλον του κόσμου και θα πρέπει να εξασφαλίσουμε γαλήνιες και ευτυχισμένες παιδικές ψυχές χωρίς πόνο και φόβο. Ίσως αυτό ακούγεται απλό αλλά στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα που πρέπει να επιτύχουμε …
.

Σειρά: Παιδική Κακοποίηση. Οπτικοακουστική ενημέρωση
Το βίντεο αποτελεί το πρώτο μέρος της σειράς που ετοίμασε το Χαμομηλάκι για την Παιδική Κακοποίηση.
Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε, για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.
 
Το χαμομηλάκι
.

1.0 Σωματική Κακοποίηση

2.1 Σεξουαλική Κακοποίηση

2.2 Σεξουαλική Κακοποίηση (Πρόληψη)

2.3 Ο Κανόνας του εσώρουχου»

3.0 Συναισθηματική Κακοποίηση

4.0 Συναισθηματική Σεξουαλική Παιδική Κακοποίηση

5.0 Παιδική εργασία

 Πηγές

• Το Χαμόγελο του Παιδιού

Ράγισε καρδιές η ομιλία ενός 18χρονου αριστούχου με ανίατη ασθένεια

«Κανείς από εμάς δεν είναι αθάνατος, να είσαστε γενναίοι, ευγενικοί και ευγνώμονες για τις ευκαιρίες που έχετε».

Αυτές είναι οι συναισθηματικές λέξεις που είπε σε ομιλία του ο 18χρονος αριστούχος μαθητής, Jake Bailey, στον οποίο διαγνώστηκε επιθετικής μορφής καρκίνου λίγες εβδομάδες πριν από την τελετή αποφοίτησης.
Ο νεαρός μαθητής του Λυκείου Christchurch Boys είχε ήδη γράψει την ομιλία που επρόκειτο να απευθύνει στους συμμαθητές και τους δασκάλους του, όταν έμαθε ότι έπασχε από  λέμφωμα Burkitts Non-Hodgkins , μια ανίατη και καλπάζουσα μορφή καρκίνου, που απαιτεί εντατική χημειοθεραπεία.
Οι θεράποντες ιατροί του έδιναν μόλις μια εβδομάδα ζωής αν δεν έκανε εντατικές θεραπείες και του ζήτησαν να μην παραστεί στην τελετή αποφοίτησης, ωστόσο αυτός δε το έβαλε κάτω.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του μίλησε και για τον θείο του Ross Bailey, έναν παγκοσμίου φήμης χειρουργό που είχε πραγματοποιήσει την πρώτη μεταμόσχευση νεφρού της Νέας Ζηλανδίας και πνίγηκε κατά τη διάρκεια των διακοπών του στη Σρι Λάνκα.
Ο Bailey έκλεισε την ομιλία του ενθαρρύνοντας τους συμμαθητές του να αδράξουν την ημέρα. "Ξεχάστε τους μακροπρόθεσμους στόχους", είπε ο Jake Bailey. "Να είστε παθιασμένα αφοσιωμένοι στο κυνήγι των μεσοπρόθεσμων στόχων. Δουλέψτε με πάθος και υπερηφάνεια γι αυτά που βρίσκονται μπροστά μας. Δεν ξέρουμε που μπορεί να καταλήξουμε ή που μπορεί αυτό να τελειώσει.... Ηθικό σθένος είναι να λαμβάνει κανείς τη συνειδητή απόφαση να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια όταν αυτός είναι ο εύκολος δρόμος. Δεν ξέρω τι θα συμβεί για κανέναν από εμάς, για εσάς. Αλλά σας εύχομαι τα καλύτερα στο ταξίδι σας και σας ευχαριστώ όλους που ήσασταν μέρος του δικού μου ταξιδιού. Ήταν απόλαυση για μένα να μεγαλώνω με καθέναν και όλους σας".

ΠΗΓΗ: nzherald.co.nz

HuffPost Greece  |  Στέφανος Νικήτας

Μύθοι για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση

Το να είσαι γονιός έχει πολλές δυσκολίες… και αυτό δεν είναι μύθος.

Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή όπου τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών όχι μόνο δεν σπανίζουν αλλά αποτελούν πλέον αποτροπιαστικά εγκλήματα που ζωντανεύουν στα δελτία ειδήσεων σχεδόν σε καθημερινή βάση όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρο το  κόσμο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι και ένας από τους χειρότερους εφιάλτες για μας τους γονείς… μην συμβεί και στο παιδί μας, ακυρώνοντας σε μια στιγμή την αθωότητα στη ψυχή τους, το φως στο βλέμμα τους, όλη τη χαρά της ζωής.

Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν να παίξουν έξω ανέμελα, να τρέξουν, να κρυφτούν, να λερωθούν, να παίξουν με το χώμα και με την φύση. Οι κίνδυνοι όμως της πραγματικότητας είναι τόσο κοντά μας και τόσο αληθινοί που το μόνο που θέλουμε είναι να τα έχουμε δίπλα μας, κοντά μας, περιορισμένα όσο το δυνατόν περισσότερο σε ένα ασφαλές περιβάλλον, υπερβάλλοντας πολλές φορές στην προσπάθεια μας να τα προφυλάξουμε από όλα όσα φοβόμαστε.

Στην ουσία όμως αυτό δεν αποτελεί λύση. Ο έλεγχος εννοείται πως είναι πάντα ένα ουσιαστικό και θεμιτό στοιχείο στο ρόλο του γονιού, το κλειδί όμως για να μην περάσει ο γονιός στην άλλη όχθη, αυτή της απαγόρευσης και της ακρότητας βρίσκεται στην σωστή ενημέρωση τόσο των γονιών όσο και των παιδιών και φυσικά στην καλή επικοινωνία μεταξύ τους.

Αυτή είναι και η μοναδική ασπίδα που χρειάζονται τα παιδιά ώστε να θωρακιστούν και να αποτελέσουν μία δύσκολη και απροσπέλαστη λεία για το κάθε αρπαχτικό- επιτήδειο. Η καλύτερη άμυνα των παιδιών μας είναι η γνώση, ο διάλογος με τους γονείς, η αληθινή και ειλικρινής επικοινωνία. 

Σε αυτή την προσπάθεια ενίσχυσης και θωράκισης του παιδιού απέναντι στον αληθινό εφιάλτη της σεξουαλικής κακοποίησης θα πρέπει καταρχήν να απομυθοποιήσουμε ορισμένους μύθους που τα τελευταία χρόνια έχουν φορτίσει την καθημερινότητά μας ως γονείς, αλλά και ως ενήλικες που κατακλυζόμαστε από έναν ορυμαγδό πληροφοριών, τις οποίες και θα πρέπει να αξιολογήσουμε κρατώντας μόνο ό,τι πραγματικά ισχύει..


Μύθος 1: «Μην μιλάς σε ξένους»
Το να μάθετε στο παιδί σας να μην μιλάει στους ξένους είναι ιδιαίτερα σημαντικό όμως θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι «ξένοι» αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% των δραστών της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Στο υπόλοιπο 90%, οι θύτες είναι οι άνθρωποι που το παιδί ήδη γνωρίζει, αγαπά και εμπιστεύεται. Γι' αυτό οι γονείς από νωρίς πρέπει να συζητούν με τα παιδιά τους για το σώμα τους, να κατανοήσουν ότι τους ανήκει και δεν θα επιτρέπουν σε κανένα γνωστό ή άγνωστο να τα αγγίξει εκτός από τους γονείς ή το παιδίατρό τους όταν χρειάζεται. Να μπορούν να αναφέρουν στους γονείς κάθε άγγιγμα που τους φαίνεται περίεργο ή τα κάνει να νιώθουν άβολα.

Μύθος 2: Οι Γυναίκες δεν κακοποιούν παιδιά
Οι δράστες της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άνδρες. Κακοποίηση όμως διαπράττουν και οι γυναίκες, αλλά σπανίως μόνες τους. Κατά κανόνα συμμετέχουν παθητικά είτε με την ανοχή τους είτε και παίζοντας κάποιο ρόλο στην όλη κακοποίηση. Σύμφωνα με μελέτες ένα ποσοστό 14% των περιπτώσεων που καταγγέλλονται από τα αγόρια και το 6% από τα κορίτσια είναι γυναίκες.

Μύθος 3: Τα παιδιά δεν κακοποιούν σεξουαλικά άλλα παιδιά
Εκτιμάται ότι το 23% των κρουσμάτων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών διαπράττονται από άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών (αμερικανική ψυχολογική εταιρεία). Για αυτό είναι απαραίτητο να μην αφήνουμε τα παιδιά χωρίς την διακριτική επίβλεψη ενός ενήλικα είτε στο σπίτι μας ή σε άλλο φιλικό σπίτι.

Μύθος 4: Δεν έγινε και τίποτα αν φιλήσει την θεία ή τον παππού ενώ δεν το θέλει
Είναι συνηθισμένη εικόνα σε οικογενειακές ή φιλικές συναντήσεις γονείς να προτρέπουν ή και να πιέζουν τα παιδιά τους να είναι διαχυτικά με τους συγγενείς ή τους φίλους τους θέλοντας να δείξουν ότι το παιδί είναι ευγενικό και έχει καλούς τρόπους. Ωστόσο αν το παιδί δεν δείχνει διάθεση να φιλήσει κάποιο πρόσωπο δεν πρέπει να το πιέζουν να το κάνει. Να του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να εκφράζεται με όση εγκαρδιότητα και τρυφερότητα εκείνο επιλέγει. Να είναι όμως προσεκτικοί όταν το παιδί δείχνει επιφυλακτικότητα ή και φόβο να πλησιάσει ένα άτομο με το οποίο πριν φαινόταν άνετο. 

Μύθος 5: Είναι λιγάκι ντροπιαστικό να μάθουμε στα παιδιά την λέξη «κόλπος» ή «πέος». Είναι καλύτερα, αν δεν μάθουν τα πραγματικά ονόματα των γεννητικών οργάνων τους μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά.
Η ενημέρωση των παιδιών για το σώμα τους και τη σεξουαλικότητά τους καλό είναι να ξεκινά νωρίς με πολύ απλά λόγια προσαρμοσμένα στη ηλικία τους, στα ερωτήματά τους και να προχωρά σταδιακά μέχρι και την εφηβεία που πλέον ολοκληρώνεται. Από τα 5 -6 χρόνια είναι καλύτερα να αποκαλούν τα γεννητικά όργανα με την κανονική ονομασία. Να μιλούν στα παιδιά για το σώμα τους με άνεση όπως για κάθε άλλο θέμα. Αν δυσκολεύονται μπορούν να προμηθευτούν κάποιο βιβλίο σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από τα πολλά που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία.

Μύθος 6: Τα παιδιά λένε ψέματα ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά για να τραβήξουν την προσοχή
Όταν ένα παιδί μας εκμυστηρεύεται αυτή την εμπειρία πάντα πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε γιατί δεν αντέχουμε. Τα παιδιά σπάνια λένε ψέματα και μάλιστα αυτού του είδους. Εξάλλου υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που μπορεί να προβληματίζουν τους γονείς όπως οι ξαφνικές, ανεξήγητες και αναίτιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Σε αυτή τη περίπτωση οφείλουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, να διαβεβαιώσουν το παιδί ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για αυτό που συνέβη, να το απομακρύνουν άμεσα από το άτομο που το κακοποιούσε και να το καθησυχάσουν ότι είναι ασφαλές.

Μύθος 7: Δεν χρειάζεται να ψάχνω το κινητό ή να ελέγχω το tablet ή τον υπολογιστή του. Του έχω εμπιστοσύνη.
Ο διάλογος, η σωστή επικοινωνία γονιού παιδιού και η ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης είναι βασικοί στόχοι της διαπαιδαγώγησης του παιδιού. Οι γονείς είναι απαραίτητο από τη στιγμή που δίνουν στα παιδιά τους την δυνατότητα να έρχονται σε επαφή με τα ηλεκτρονικά μέσα να καθιερώνουν κανόνες για την ορθή τους χρήση καθώς και να τα ενημερώνουν για τους κινδύνους του διαδικτύου τονίζοντας την αποφυγή επικοινωνίας με αγνώστους να μη δίνουν προσωπικές πληροφορίες, ή φωτογραφίες του κλπ. Να υπάρχει ένας διακριτικός έλεγχος στις ηλεκτρονικές του δραστηριότητες, τις επαφές τους και στις συνομιλίες του, που καλό είναι να το γνωρίζει το παιδί και να γίνεται με την συναίνεσή του από την αρχή που ξεκινά τη χρήση του διαδικτύου. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να γνωρίζει ότι είστε δίπλα του ανοικτοί να το βοηθήσετε σε ότι χρειαστεί.

Μύθος 8: Αν πέσει κάτι στην αντίληψή σας, μη το καταγγείλετε. Η όλη δικαστική διαδικασία είναι περισσότερο επώδυνη και τραυματική για το παιδί από την ίδια την πράξη.
Αν αντιληφθείτε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με το παιδί σας ή σας το αποκαλύψει άμεσα πρέπει να απευθυνθείτε στην αστυνομία, σε ειδικές υπηρεσίες ή σε ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να σας καθοδηγήσει προκειμένου να το βοηθήσετε. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να καταγγείλετε το περιστατικό γιατί αυτά τα άτομα πρέπει να τιμωρούνται, αν τα αφήνουμε ατιμώρητα ουσιαστικά είναι σαν να ενισχύουμε τη δράση τους.

Με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου Ψυχολόγου - Παιδοψυχολόγου - Συγγραφέως www.akappatou.gr
Νινέττα Φαφούτη, imommy.gr