Μεγαλώνοντας μαζί με τα παιδιά μας

Θεσσαλονίκη, 28/02/2012

Δωρεάν απογευματινές συναντήσεις γονέων για τους προβληματισμούς και τις ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας

Ζ΄ Περίοδος

«Μεγαλώνοντας μαζί με τα παιδιά μας».

Αγαπητοί γονείς,
Τα Πρότυπα Εκπαιδευτήρια Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της καλύτερης δυνατής συνεργασίας σχολείου και οικογένειας, αλλά και ανταποκρινόμενα στις ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας, διοργανώνουν για έβδομη συνεχή χρονιά τις «Απογευματινές συναντήσεις γονέων για τις ανάγκες και τους προβληματισμούς της σύγχρονης οικογένειας» με θέμα: «Μεγαλώνοντας μαζί με τα παιδιά μας».
Στις συναντήσεις αυτές θα συζητήσουμε και θα αναλύσουμε θέματα καθημερινά που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν σε σχέση με το γνωστό – άγνωστο κόσμο των παιδιών μας.

Κάθε Δευτέρα ή Τετάρτη, από τις 29 Φεβρουαρίου ως και τις 30 Απριλίου 2012, από τις 18:30 ως τις 20:30 θα συναντιόμαστε στους χώρους του σχολείου, όχι μόνο για να ακούσουμε καταξιωμένους ειδικούς επιστήμονες, αλλά και για να συζητήσουμε, να εκφράσουμε τις απορίες και τα ιδιαίτερα προβλήματά μας.

Πιστεύουμε ότι η συμμετοχή και η συνεργασία σας θα συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής, της ανάπτυξης και της συμπεριφοράς των παιδιών μας.

Παρακαλούμε δηλώστε εγκαίρως συμμετοχή στη γραμματεία του σχολείου ή στο e-mail: seminaria@protypa.gr.

Κατεβάστε εδώ το ενημερωτικό έντυπο

Κατεβάστε εδώ την δήλωση συμμετοχής

Κατεβάστε το  flyer

Παρατηρήσεις:

• Ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι περιορισμένος.

• Τις ώρες των συναντήσεων θα υπάρχει δυνατότητα φύλαξης των παιδιών στο χώρο του  σχολείου.

• Τα σεμινάρια είναι δωρεάν και απευθύνονται σε όλους τους γονείς της πόλης   

  μας.

 

ΠΡΟΤΥΠΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ActionAid: Βραδιά Αλληλεγγύης για τις Γυναίκες του Κόσμου

Αν η φτώχεια είχε πρόσωπο, θα ήταν εκείνο μιας γυναίκας. Το γνωρίζουμε πολύ καλά μέσα από το έργο μας, ότι τα πρώτα θύματα της απόλυτης φτώχειας, της βίας, του αναλφαβητισμού, είναι πάντα τα κορίτσια και οι γυναίκες.

Ανοίξτε τα μάτια και την καρδιά σας
στα εκατομμύρια των γυναικών
που περιμένουν τη βοήθειά σας.

Το 70% του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες έσχατης φτώχειας είναι γυναίκες. Γυναίκες τρέφουν τις οικογένειές τους, εκείνες καλλιεργούν το 80% των χωραφιών. Όμως, έχουν στην ιδιοκτησία τους μόλις το 1% της γης αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν τα δικαίωμα να κληρονομήσουν τίποτα από το βιος της οικογένειάς τους. Γυναίκες και κορίτσια είναι τα περισσότερα θύματα trafficking και κάθε μορφής βίας. Σημαίνουν όμως κάτι για εμάς αυτοί οι αριθμοί;
Ανοίξτε τα μάτια και την καρδιά σας στις εκατομμύρια γυναίκες που περιμένουν τη βοήθειά σας. Η καθημερινότητα των γυναικών είναι σκληρή και άδικη. Θα παραμείνει έτσι αν δεν κάνουμε τώρα κάτι για να την αλλάξουμε.

Εμείς στην ActionAid γνωρίζουμε ότι η λύση για το πρόβλημα της φτώχειας βρίσκεται στα χέρια των γυναικών και των κοριτσιών και χρόνια τώρα παλεύουμε στο πλευρό τους.

Από τις 8 έως τις 15 Μαρτίου η Action Aid θα πραγματοποιήσει μια σειρά δράσεων όπου μπορούμε να συμμετέχουμε όλες και όλοι. 

Ξεκινώντας από τις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας όπου σας καλούμε στην Βραδιά Αλληλεγγύης στις Γυναίκες του Κόσμου.

Το πατρικό φιλί - I Like to Kiss my Son

Ο σύγχρονος πατέρας είναι λίγο πιο... μπαμπάς!

I Like to Kiss my Son

Πριν από την πατρότητα το φιλί ήταν περισσότερο μια προσδοκία. Αυτό που ήθελες να μοιραστείς με τη γυναίκα η οποία μπορεί να είχε στο πίσω μέρος του μυαλού της να γίνει μητέρα των παιδιών σας. Η μητέρα των παιδιών σας γίνεται τελικά η γυναίκα, που, όσο ισχυρό χαρακτήρα και αν έχεις, σε κάνει να νιώθεις απλό πιόνι στο βιολογικό παιχνίδι της εξέλιξης. Δίπλα σε αυτή παίρνεις την απόφαση να γίνεις πατέρας. Τουλάχιστον αυτός είναι ο πιο εμπειρικός και ρομαντικός λόγος που σε κάνει πατέρα. 

... το στερεότυπο του πατρικού φιλιού θέλει
τον πατέρα να φιλάει το παιδί του στο μέτωπο.

Μετά τη γέννηση του παιδιού ισχύει ο εξής απλός νόμος: όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο πολλά φιλιά θέλεις να του δώσεις. Οσο πιο μικρά και ανήμπορα είναι τα παιδιά τόσο πιο χαριτωμένα φαίνονται. Οσο πιο χαριτωμένα φαίνονται τόσο πιο πολύ σου προκαλούν το αίσθημα να τα προστατέψεις – αν και αυτό δεν είναι απόλυτο, διότι ο πατέρας πάντα βρίσκει το παιδί του χαριτωμένο, ακόμη και όταν είναι μεγαλύτερο. Και αυτό σηκώνει μια παρένθεση που αφορά την εξέλιξη της πατρότητας.
Παρ’ ότι δεν διαθέτω στατιστικές που το αποδεικνύουν, νομίζω ότι η γενιά των πατεράδων μας φιλούσε λιγότερο από ό,τι φιλάμε εμείς τα δικά μας παιδιά. Ο σύγχρονος πατέρας είναι λίγο πιο μπαμπάς: αφήνει το παιδί να τον καβαλικέψει – παίζοντας, βέβαια και – κυρίως για να δει, για τουριστικούς λόγους, πώς είναι να βρίσκεσαι για λίγο πιο πάνω από τον πατέρα. Επίσης, τα πρώτα του χρόνια φτιάχνει το γάλα στο μπιμπερό και το αλλάζει πιο συχνά. 

Η γενιά των πατεράδων μας είχε μεγαλύτερη απόσταση από το παιδί, άρα και λιγότερα φιλιά σε σχέση με εμάς που παριστάνουμε τους χαζομπαμπάδες. Αυτό που ίσχυε και για τις προηγούμενες γενιές πατεράδων είναι ότι το φιλί του πατέρα σημαίνει επιβράβευση, τρυφερότητα, λες και τα πατρικά χείλη μεταβιβάζουν το αίσθημα της ασφάλειας (που στις μέρες μας έχει γίνει περισσότερο συναισθηματική παρά οικονομική) με έναν τρόπο που μόνο ένας πατέρας ξέρει να κάνει προς το παιδί του.  
Συνήθως ο πατέρας φιλάει το παιδί του στο κεφάλι, ενώ το στερεότυπο του πατρικού φιλιού θέλει τον πατέρα να φιλάει το παιδί του στο μέτωπο. Είναι σαν μια εκδήλωση τρυφερότητας προς το κέντρο σκέψης του παιδιού, το μέτωπο. Χωρίς να είμαι λάτρης της μεταφυσικής που θα ήθελε τον πατέρα να φιλάει το παιδί του στο τρίτο του μάτι, θα έλεγα ότι η αγάπη του πατέρα προς το παιδί αποτελεί την πιο εξιδανικευμένη έκφραση τρυφερότητας του παλιού προς τον νεότερο. 

Το Βήμα