Βαρέθηκα να σου τα λέω, ξανά και ξανά... / Καληνύχτα...

Υπάρχουν άνθρωποι, που καταλαβαίνουν τη σιωπή σου, πιο πολύ από τα λόγια σου.
Άνθρωποι, που στη προσευχή τους λένε το όνομά σου, πριν από το δικό τους.
Υπάρχουν άνθρωποι, που προτιμάνε να αρρωστήσουν οι ίδιοι καταπίνοντας τα όσα είχαν να σου πουν, παρά να σε στεναχωρήσουν.

Υπάρχουν άνθρωποι, που στύβουνε το λίγο τους και βγάζουνε πολύ. Άνθρωποι, που πατάνε κάτω την κούρασή τους, για να μπορείς να δεις στο τέλος της ημέρας, ένα χαμόγελό τους.

Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι πάντοτε εκεί. Μπορεί όχι με τυμπανοκρουσίες και φωνές. 

Αλλά είναι εκεί… Παρόντες. Πάντοτε. Εκεί στο πόνο. Εκεί και στη χαρά.

Υπάρχουν άνθρωποι, που παλεύουνε καθημερινά για να είσαι εσύ καλά…

Βαρέθηκα να σου λέω, ξανά και ξανά, ότι πρέπει να τους εκτιμάς.
Προσπάθησε τουλάχιστον να είσαι καλά για χάρη τους.
Αυτό θέλουν αυτοί οι άνθρωποι. Να είσαι καλά…

Προσπάθησε να μαζέψεις λίγο τα μούτρα σου και να πεις ένα «Δόξα τω Θεώ» για ό,τι έχεις…

Αυτά για απόψε. Καλό βράδυ.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σε γέννησε, σε μεγάλωσε, σ' ανάθρεψε....

Κάτι για τη μάνα σου…

Αυτή σε γέννησε. Σε μεγάλωσε. Σε ανέθρεψε.

Αυτή σου έμαθε να μιλάς, να περπατάς, να τρέχεις. Ήταν εκεί σε κάθε βήμα σου. Στα άγχη. Στις λύπες. Στις χαρές σου. 

Τώρα μεγάλωσες. 

Μεγάλωσε και αυτή. Πρέπει να ‘χει πατήσει τα εξήντα.

Και εσύ παραπονιέσαι.
Γκρινιάζεις. Δε σε καταλαβαίνει λες. Σε πιέζει. Σε κουράζει.

Λες πως θες να αλλάξει η μάνα σου. Να φέρεται αλλιώς, να γίνει κάποια άλλη. 

Αν δεν αλλάξει, χωριό δεν κάνετε. Έτσι λες. 

Αν δεν αλλάξει, δεν μπορείτε μαζί να πορευτείτε.

Δες…
Εγώ δεν λέω. Δεν είναι αγία η μάνα σου. Όχι. 

Άνθρωπος και αυτή και κάνει λάθη.

Σκέψου λίγο όμως. Σκέψου και πες μου ειλικρινά.
Πώς ζητάς από αυτήν να κάνει την αλλαγή; 

Αυτή, ήτανε πάντα η ίδια. 

Εσύ είσαι που άλλαξες. Εσύ μεγάλωσες. 

Εσύ είσαι που πρέπει να βρεις ισορροπίες και να τις κρατήσεις.

Πρόσεξε. Δεν σου λέω πως έχει δίκιο.
Όχι.
Μπορεί λάθη πολλά να κάνει.
Η μάνα σου όμως πάντα η ίδια ήτανε. 

Εσύ μεγάλωσες. Εσύ άλλαξες.

Είναι δικό σου χρέος να βρεις ισορροπίες…

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ελένη Βακαλό: «Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος»

Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Από τη Συλλογή Του κόσμου (1978)

Ερωτήσεις και Απαντήσεις

πρώτη ανάρτηση
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι