Το παιδί σου είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ευθύνη, Αγαπητέ γονιέ.

Φέραμε στη ζωή, ένα, δύο, τρία, όσα παιδιά, τέλος πάντων, αποφασίσαμε να κάνουμε. 

Μεγάλη χαρά τα παιδιά, μεγάλη φροντίδα, να τα ταΐσματα τους, να οι γιατροί τους, να το κοίμισμά τους, κουτσά – στραβά κάπως πορευόμαστε μέχρι να ορθοποδήσουν. 

Ο καιρός περνάει γρήγορα, μέχρι την εποχή που τα παιδάκια θα πάνε στον παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο. 

Έτσι, να βρουν τη σειρά τους. Για να ελαφρώσουμε κι εμείς.

Να ξαναβρούμε τη ζωή μας που χάσαμε.

Να βρούμε τις παρέες μας, τις εξόδους μας, τη διασκέδασή μας, την ανάπαυσή μας, τα δικά μας τέλος πάντων.

Ευτυχώς οι εταιρείες τα έχουν όλα φροντίσει! 

Έχουν εφεύρει τα "Nickelodeons", έχουν κατασκευάσει ωραία παιγνίδια, έχουν δημιουργεί κέντρα φύλαξης... από όλα τα καλά!! 

Έτσι, κάπου να τα παρκάρουμε, να ησυχάσουμε κι εμείς.

Εεεε, κι άμα έχει απορίες, σε λίγο καιρό θα του δώσουμε και πρόσβαση στο internet και θα τα μάθει όλα. 

Θα λύσει τις απορίες του.

Αμ, δεν είναι έτσι. Σας γελάσανε φίλοι μου. Δεν σας τα είπανε καλά. Αυτοί που σας συνιστούν τις παραπάνω λύσεις, είναι μακριά νυχτωμένοι. 

Έτσι δεν κάνεις παιδιά, ζόμπι κάνεις.

Το να κάνεις παιδί είναι η μέγιστη ευθύνη. Φέρνεις στον κόσμο ζωές. 

Δεν τις παρκάρεις και κάνεις εσύ τη δική σου ζωή. 

Ζωή σου είναι η ζωή του παιδιού σου.

Δηλαδή; Τί θα πει αυτό;

Αυτό θα πει, ότι το παιδί δεν το παρκάρεις πουθενά. 

Το παιδί είναι δική σου ευθύνη. 

Το παιδί σου είναι το μεγαλύτερο project που θα σου ανατεθεί. Βρε, δεν πα να πετύχεις σε έργο ολκής και να καταφέρεις πράγματα και θαύματα; 

Τίποτε δεν κατάφερες, αν δεν πετύχεις με το παιδί σου.

Και πώς θα πετύχεις;

Θα πετύχεις, άμα είσαι η συντροφιά του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι το παιγνίδι του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι η τηλεόραση του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι το θέατρο του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι το διαδίκτυο του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι ο πρώτος "παιδικός" του παιδιού σου.

Θα πετύχεις, άμα είσαι παρών στις ανάγκες του παιδιού σου.

Και ανάγκες του παιδιού σου, δεν είναι το τάισμα, ο γιατρός και το να μη πάρει φωτιά το παιδί σου.

Οι ανάγκες του είναι για σένα το παιγνίδι, η απασχόληση, η συζήτηση, το τραγούδι κι η χαρά.

Οι ανάγκες του παιδιού σου είναι η αγάπη στο παιδί σου.

Και αγάπη remotely δεν χορηγείται.

Με αγάπη και παντοτινά δικό σας,

το χαμομηλάκι

Η Ζωοδόχος Πηγή

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. 

Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. 

    Στη Κωνσταντινούπολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας. Η Παναγία μας ονομάζεται έτσι, γιατί δέχθηκε μέσα στα σπλάχνα της τον χορηγό και εξουσιαστή της ζωής τον Χριστό. 

Έτσι για το αγίασμα που ανέβλυζε συνεχώς και παρείχε ιάσεις δίπλα στο ναό δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερο όνομα. Τα εγκαίνια του ναού αυτού ετελέσθησαν την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος και έκτοτε καθιερώθηκε να γιορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη των εγκαινίων αυτού του ναού κάθε χρόνο την ίδια μέρα.

    Ο ναός αυτός υπέστη κατά καιρούς διάφορες καταστροφές από σεισμούς και επιδρομές εχθρών, με μεγαλύτερη καταστροφή κατά την τουρκοκρατία, οπότε κατεδαφίσθη ολοσχερώς. Ανοικοδομήθηκε και πάλι το 1833-1834 (εντός 15 μηνών) επί σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄ και πατριάρχου Κωνσταντίου του Α΄. Είναι ο γνωστός ναός της Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλή. Ο περιηγητής Gerlach (1576) αναφέρει για πρώτη φορά τους θρυλικούς ιχθύς εκ των οποίων προήλθε και η τουρκική ονομασία Μπαλουκλή (Θ.Η.Ε. 5,1242).

    Έτσι την Παναγία μας, που την τιμάμε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής με την ακολουθία των Χαιρετισμών, την τιμάμε και αμέσως μετά την ανάσταση με τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Θα λέγαμε ότι η γιορτή αυτή είναι και η πρώτη θεομητορική γιορτή μετά την ανάσταση του Χριστού. 

    Και η γιορτή αυτή δεν είναι τόσο η ανάμνηση του σπουδαίου αυτού γεγονότος, της ευρέσεως δηλαδή του αγιάσματος της Παναγίας μας και της ανεγέρσεως του ναού, όσο ένας πανηγυρισμός και μία υπενθύμιση της ζωντανής πραγματικότητας, ότι η Παναγία μας -κατ’ άνθρωπον- είναι η πηγή της ζωής. Ότι ο Χριστός είναι η αληθινή ζωή. Ότι ο Χριστός μας είναι ο χορηγός της ζωής.

    Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο. Απ' εδώ διαδόθηκε ο τύπος της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας.

Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ΄ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινήσίμου Εβδομάδας.

 

Το Μπαλουκλί (Τα ψάρια της Ζωοδόχου Πηγής),
ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού

Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
την Πόλη την μεγάλη.

Σαράντα μέρες έκαμεν ο 'γούμενος το ψάρι
στα χείλη του να βάλη.

Απ' τες σαράντα κι ύστερα, πεθύμησε να φάγη
τηγανισμένο ψάρι.

– Αν μας φυλάγ' η Παναγιά καθώς μας'ε φυλάγει,
την Πόλη ποιος θα πάρη;

Ρίχτει τα δίχτυα στον γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
– Θεός να τα βλογήση!

Το λάδι βάλλει στην φωτιά μες στ' αργυρό τηγάνι,
για να τα τηγανίση.

Τα τηγανίζ' από την μια, και πά' να τα γυρίση
κι από το άλλο μέρος.

Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
και τάχασεν ο γέρος!

– Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
στην Πόλη την μεγάλη!

Την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει,
μας κόβουν το κεφάλι!

– Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι Αγαρηνού ποδάρια!
Με φαίνεται σαν ψεύμα!

Μ' αν είν' αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια
να πέσουν μες στο ρεύμα!

Ακόμ' ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι' απ' το τηγάνι,
την μια μεριά ψημένα,

πηδήξανε κι επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,
γερά, ζωντανεμένα.

Ακόμ' ώς τώρα πλέουνε, κόκκιν' από το μέρος,
όπου τα είχε ψήσει.

Φυλάγουν το Βυζάντιο ν' αναστηθή κι ο γέρος
να τ' αποτηγανίση.

 

pemptousia.gr

saint.gr
 

Σχετικά: Η «Νιά Παρασκευή» της Ζωοδόχου Πηγής και οι Βογόμιλοι στη Νέα Χαλκηδόνα

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι