«Τὶ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεό». Ἔκθεση ἀπὸ μαθητὴ τοῦ δημοτικοῦ

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. 

Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! 

νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. 

Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. 

Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. 

Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. 

Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

 

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»

Ανατολική Αττική

Το ανόητο δέντρο

Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που οι άνθρωποι μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά και έλεγαν παραμύθια, έτυχε ο προπάππος του προπάππου μου να ακούσει μια αληθινή ιστορία που μοιάζει με παραμύθι.

Μπορεί όμως και να είναι ένα παραμύθι που μοιάζει με αληθινή ιστορία, Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που άλλος πιστεύει το πρώτο και άλλος το δεύτερο, γι' αυτό μπορείτε κι εσείς να πιστέψετε αυτό που σας φαίνεται πιο σωστό.

Λένε, πως ένα πουλί που πετούσε από δω και από κει, άφησε να πέσει από το ράμφος του ένα σπυρί..

Έπεσε ανάμεσα σε δυο πλαγιές ενός ψηλού πέτρινου γκρίζου βουνού.

Την άλλη χρονιά στη θέση που έπεσε ο σπόρος φύτρωσε ένα μικρό, τόσο δα πράσινο κλαράκι.

Ο καιρός περνούσε και το κλαράκι έγινε κλωνί και το κλωνί έγινε κλώνος και ο κλώνος έγινε ένα μικρό όμορφο δεντράκι.

Το βουνό σαν είδε την καινούργια ζωή, ένιωσε χαρά μεγάλη.

«Επί τέλους, είπε, δεν θα είμαι μόνο από πέτρα, θα έχω και κάτι πράσινο να απαλύνει τη μοναξιά μου, ίσως αλλάξω και γίνω ένα καταπράσινο βουνό, ίσως γίνω και ένα δάσος και τότε, πω-πω τι ευτυχία, πουλιά θα πετούν γύρω μου και θα μου τραγουδούν».

Έτσι σκεφτόταν το πέτρινο βουνό και έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει το μικρό δέντρο να μεγαλώσει.

Και πραγματικά, καθώς οι χειμώνες και τα καλοκαίρια έρχονταν και έφευγαν και καινούργιοι χειμώνες και καινούργια καλοκαίρια έβλεπαν το δέντρο να μεγαλώνει, το μικρό δεντράκι ψήλωσε, δυνάμωσε και τίναξε κλώνους και κλωνιά, έτσι που έγινε ένα κανονικό δέντρο.

Το βουνό καμάρωνε και χαιρόταν και από τη χαρά του άρχισε να ομορφαίνει.

Το δέντρο από την άλλη μεριά ήταν πολύ περήφανο για τον εαυτό του. Κοιτούσε γύρω του και αγαλλίαζε η ψυχή του που δεν υπήρχε τίποτε άλλο πιο όμορφο από το ίδιο. 

Κάθε πρωί μετρούσε το μπόι του και ανυπομονούσε να ψηλώσει περισσότερο. Είχε βάλει στόχο να φτάσει στο ίδιο ύψος με τις δυο κορφές του βουνού που έβλεπε δεξιά και αριστερά του.

Μια φορά, κάποια από τις Άνοιξες που πέρασαν από το πέτρινο βουνό, στάθηκε λίγο περισσότερο, καμάρωσε κι εκείνη το δέντρο αλλά κάτι της φάνηκε παράξενο και θέλησε να το ξεδιαλύνει.

Κάθισε λοιπόν και μίλησε μαζί του. «Δεν χρειάζεται να ρωτήσω για την υγεία σου, του είπε, σε βλέπω πολύ ζωηρό, χλωμάδα δεν υπάρχει στο πρόσωπό σου, είσαι ψηλό και δυνατό. Ένα δεν καταλαβαίνω, αφού είσαι γερό, θα έπρεπε ήδη να έχεις ρίξει το σπόρο σου στη γη».

«Και γιατί να το κάνω αυτό;»

«Γιατί αυτός είναι ο νόμος της ζωής, έτσι γεννάει η μια ζωή την άλλη και γιατί μετά από αυτό θα έχεις μια ωραία παρέα», εξήγησε η Άνοιξη.

«Χα, γέλασε το δέντρο, μα εγώ δεν θέλω να γίνει έτσι, έχω άλλο σκοπό στη ζωή μου. Θέλω να ψηλώσω περισσότερο, θέλω να φτάσω τις κορφές».

«Άδικα κοπιάζεις, απάντησε η Άνοιξη υπομονετικά, αυτό δεν θα το καταφέρεις ποτέ».

«Μπα, έτσι λες , είπε το δέντρο με αναίδεια, θα το είχα ήδη καταφέρει αν εσύ ήξερες να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου,

 θα έπρεπε να μένεις περισσότερο κοντά μου και να με βοηθάς.

Φέτος θα μείνεις εδώ, δεν θα σε αφήσω να φύγεις πριν γίνει αυτό που θέλω», είπε με πείσμα το δέντρο.

Η Άνοιξη ευαίσθητη και τρυφερή καθώς είναι, απογοητεύτηκε από τα λόγια του ανόητου δέντρου και πέταξε μακριά από το πέτρινο βουνό.

Το βουνό που άκουσε τη συζήτηση, θέλησε να το λογικέψει.

«Είσαι τόσο όμορφο, είπε στο δέντρο, κρίμα να είσαι ανόητο, κάνε αυτό που σε συμβούλεψε η Άνοιξη, έτσι θα βοηθήσεις να πραγματοποιηθεί και το δικό μου όνειρο.

Ονειρεύομαι να αποκτήσω καταπράσινες πλαγιές».

«Αυτό ξέχνα το, είμαι μοναδικό και θα παραμείνω μοναδικό, και ύστερα με ενδιαφέρει μόνο το δικό μου όνειρο και καθόλου το δικό σου», είπε με έπαρση το δέντρο.

Το βουνό έγινε πιο γκρίζο από τη στεναχώρια του που τόσο καιρό έτρεφε μάταιες ελπίδες. και δεν ξαναμίλησε ούτε ξαναβοήθησε το δέντρο.

Η φιλοδοξία του δέντρου διαδόθηκε στη γύρω περιοχή και στα χρόνια που ήρθαν, όλοι είχαν την περιέργεια να δουν τι θα συμβεί.

Οι Άνοιξες έμεναν όλο και λιγότερο στο πέτρινο βουνό και οι χειμώνες περιγελούσαν το δέντρο καθώς το έβλεπαν να χάνει τα λίγα καινούργια βλαστάρια που είχε αποκτήσει.

Πέρασε πολύς καιρός και το δέντρο από τη μεγάλη προσπάθεια να ρίξει μπόι όλο και αδυνάτιζε, όλο και χλώμιαζε.

Δεν ήταν πια το δυνατό όμορφο δεντρί που όλοι καμάρωναν και όλοι περίμεναν να απλωθεί και να αγκαλιάσει το βουνό.

Στο τέλος, βαρέθηκαν να ασχολούνται μαζί του, ξέχασαν και την περιέργειά τους και έμαθαν μόνο το νέο που τους είπε ο τελευταίος χειμώνας που πέρασε από το πέτρινο βουνό.

«Το βουνό είναι καλά και σας στέλνει χαιρετίσματα. Οι κορφές του είναι το ίδιο ψηλές και αγέρωχες. Το ανόητο δέντρο χάθηκε από την πλαγιά.

Είδα μόνον κάτι ξεραμένα ξύλα πεσμένα στη χαράδρα».

To alataki

Μαρμελάδα Γάλα ή Σπιτικό Ζαχαρούχο Γάλα French Milk Jam

Αν το ζαχαρούχο γάλα αρέσει σε εσάς ή τα παιδιά σας, δοκιμάστε να κάνετε το δικό σας σπιτικό!

Πανεύκολο και κυρίως χωρίς συντηρητικά!

French milk jam is cheap and easy to make—simply cook down whole milk with sugar and vanilla until it forms a caramel-like sauce.

Ταιριάζει σε πολλές συνταγές ζαχαροπλαστικής, με μπισκότα, φρυγανιές, κέικ ή ό,τι άλλο σας αρέσει και ακόμη πειραματιστείτε και δώστε το άρωμα που σας αρέσει!

από Funky Cook
 
Τα υλικά μας, για ένα βάζο
1.100 ml. γάλα φρέσκο πλήρες
550 gr. ζάχαρη
1 βανίλια
2 κουταλιές της σούπας λικέρ μαστίχα

Ας δούμε πώς φτιάχνεται
* Σε μία κατσαρόλα με βαρύ πάτο βάζουμε το γάλα με την βανίλια,προσθέτουμε την ζάχαρη και βράζουμε σε μέτρια φωτιά,ανακατεύοντας συνεχώς.
* Βράζουμε για 1 ώρα περίπου μέχρι να πήξει.
* Κατεβάζουμε από την φωτιά,προσθέτουμε το λικέρ,ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε να κρυώσει.
* Τοποθετούμε σε αποστειρωμένο βάζο.
* Διατηρείται στο ψυγείο για 2 μήνες περίπου.
 

Tips: Αρωματίστε την μαρμελάδα με κανέλα, λικέρ της αρεσκείας σας καρύδα, cointreau ή εσάνς.

Συμμάζεψε το δωμάτιό σου με τον Γούντι και τον Μπαζ και μπες στην κλήρωση για να κερδίσεις ένα ρολόι

Οι γονείς σου πάντα φωνάζουν να καθαρίσεις το δωμάτιό σου; Χρησιμοποιούν λέξεις όπως τη λέξη «αχούρι;» Ντρέπεσαι να καλέσεις τους φίλους σου; Μην ανησυχείς πια! Ο Γούντι και ο Μπαζ σού δίνουν εξαιρετικές συμβουλές για το πώς να συμμαζέψεις το δωμάτιό σου σε 10 εύκολα βήματα. 

1. Αρχικά, και πριν ξεκινήσεις, βάλε την αγαπημένη σου χορευτική μουσική. Θα σου δώσει κίνητρο και ενέργεια, έτοιμος να διώξεις τη βρομιά – στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
2. Ξεκίνα μαζεύοντας όλα τα σκουπίδια που βλέπεις, π.χ. κουτάκια, χαρτάκια από καραμέλες, κομματάκια από χαρτί, κτλ. Να θυμάσαι, τα σκουπίδια μπαίνουν μέσα κι όχι γύρω από το καλάθι αχρήστων. Επίσης, μην ξεχνάς να ανακυκλώνεις κάποια από τα σκουπίδια σου. Ζήτα τη συμβουλή των γονιών σου. Να αδειάζεις το καλαθάκι μια φορά τη μέρα – διαφορετικά, θα καταλήξεις με ένα βουνό από σκουπίδια που ΔΕΝ είναι ευχάριστο να καθαρίζεις.
3. Αν έχεις πιάτα στο δωμάτιο – πήγαινε τα αμέσως στην κουζίνα. Μην ξεχάσεις αυτό το βήμα, διαφορετικά, γρήγορα θα καταλήξεις ανάμεσα σε «πυρηνικά» απόβλητα που ακόμα κι ο Μπαζ δε θα μπορεί να σε βοηθήσει να μαζέψεις!
4. Ρούχα. Μάζεψέ τα ένα-ένα. Φτιάξε μία στοίβα από βρόμικα ρούχα για πλύσιμο και βάλε τα στο καλάθι για τα άπλυτα (ναι, και βέβαια έχεις ένα – πιθανότατα να βρίσκεται σε μια γωνιά, κάτω από τη στοίβα των ρούχων.) Δίπλωσε και μάζεψε τα καθαρά ρούχα ή κρέμασε τα στη ντουλάπα. Μην ξεχάσεις να τακτοποιήσεις και τα παπούτσια σου. Φαντάζεσαι την εκπληκτική συλλογή του Κεν από τιγρέ πουκάμισα και παπούτσια γνωστών σχεδιαστών να είναι σκόρπια στο πάτωμα;
5. Βιβλία. Φτιάξε τρεις στοίβες. Μία, με τα βιβλία που ανήκουν στο υπνοδωμάτιό σου. Μία, με τα βιβλία που ανήκουν σε άλλες γωνιές του σπιτιού και μία με βιβλία που ανήκουν στη βιβλιοθήκη (μην αφήνεις να περάσει η ημερομηνία επιστροφής!) Τακτοποίησε κάθε μία στοίβα ξεχωριστά. Τοποθέτησε την πρώτη στοίβα προσεκτικά σε ένα ράφι, κάπου μέσα στο δωμάτιό σου. Τα βιβλία της δεύτερης στοίβας πρέπει να επιστραφούν εκεί που ανήκουν (μήπως τα δανείστηκες από τον αδελφό ή την αδελφή σου;) Κάνε μία επιλογή από τα βιβλία της δανειστικής βιβλιοθήκης – κράτα μόνο αυτά που θα διαβάσεις και επέστρεψε τα άλλα.
6. Ώρα για ένα μικρό διάλειμμα. Πάρε να φας ένα νόστιμο σνακ και πιες κάτι, ξεκουράσου 5 λεπτά πριν ξεκινήσεις την επόμενη αποστολή σου… όμως, μην το παρακάνεις, γιατί η κυρία Πατάτα θα σε κατσαδιάσει!
7. Παιχνίδια. Μάζεψέ τα όλα σε ένα σημείο, κάθισε κάτω και ξεκίνα να τα ξεχωρίζεις. Παίζεις με όλα; Μήπως ήλθε η ώρα να τα χαρίσεις; Θα μπορούσες να τα δώσεις σε έναν παιδικό σταθμό… σε ένα μέρος σαν την Ηλιαχτίδα από το TOY STORY 3. Μην ανησυχείς, είμαστε σίγουροι ότι τα παιχνίδια σου θα είναι σε καλά χέρια!
8. Τώρα….ίσως να υπάρχουν διάφορα μικροπράγματα τριγύρω όπως στυλό, μολύβια και άλλα μπιχλιμπίδια. Μάζεψέ τα και βάλε τα στη θέση τους, κι αν δεν έχεις χρησιμοποιήσει κάποιο από αυτά πάνω από τρεις μήνες, ξεφορτώσου το! Βεβαιώσου ότι μάζεψες όλα τα παιχνίδια – το ίδιο θα έκανε κι ο Γούντι!
9. Τώρα, απομένουν μόνο μερικές αγγαρείες: σκούπισμα, ξεσκόνισμα, γυάλισμα… αυτό δε θα πάρει ώρα, σωστά;
10. Μετά από τόση σκληρή δουλειά, σου αξίζει ένα δώρο. Σίγουρα, η καλύτερη επιβράβευση θα ήταν μία βόλτα ως το σινεμά για να παρακολουθήσεις το TOY STORY 3

Σ’ αυτή τη νέα 3D κωμική περιπέτεια, ο Μπαζ, ο Γούντι και τα υπόλοιπα παιχνίδια, αντιμετωπίζουν ένα αβέβαιο μέλλον, καθώς ο Άντι ετοιμάζεται για το κολέγιο. Περισσότερα για τη νέα τους περιπέτεια στους κινηματογράφους της περιοχής σου από τις 24 Ιουνίου.

Αφού τελείωσες με αυτή την αποστολή, μπορείς να μπεις στην κλήρωση για το διαγωνισμό που ξεκινά σήμερα (24/6) και θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη 30 Ιουνίου, στις 12 μ. 5 Τυχεροί από εσάς θα κερδίσουν ένα ρολόι με θέμα την αγαπημένη σας ταινία. Toy Story 3. Καλή επιτυχία… και μην ξεχνάτε, το δωμάτιό σας πρώτα!

infokids

Το άπιαστο όνειρο έγινε πραγματικότητα (σε ένα σχολείο στην πλ. Βάθη)

Ο αγώνας ενός δασκάλου σε «σχολείο της απελπισίας», στην πλατεία Βάθη, ώστε οι ξένοι μαθητές να ενταχθούν στην τάξη

από arthrosyllektis  

Ένα όνειρο «άπιαστο», «τολμηρό», «μαγικό», το «όνειρό τους» έκαναν πραγματικότητα οι μαθητές της Ε΄ τάξης του 54ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, στην πλατεία Βάθη. 

Η παράσταση που έδωσαν με αφορμή το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς, «Ονειροταξιδευτές», την οποία διαμόρφωσαν οι ίδιοι, συνεπήρε το ετερόκλητο κοινό, το οποίο παρέμεινε μέχρι αργά το βράδυ στη μικρή αίθουσα χωρίς κλιματισμό. 

Παράλληλα, η παράσταση αντανακλούσε την πραγμάτωση των κόπων του δασκάλου τους, κ. Φώτη Ψυχάρη. «Έχω δει αυτά τα παιδιά να ψηλώνουν δέκα πόντους αυτήν τη χρονιά», λέει με καμάρι στην «Κ», καθώς τον αποχαιρετούν συγκινημένα για τις καλοκαιρινές διακοπές.

«Σχολεία της απελπισίας» ονομάζουν οι εκπαιδευτικοί σχολεία, όπως αυτό με πολλούς ξένους μαθητές, που ξεκινούν χωρίς να γνωρίζουν καν την ελληνική γλώσσα. «Το τοπίο που διαμορφώνεται είναι εκρηκτικό και αν δεν ασχοληθούμε συστηματικά με την εξομάλυνση του κλίματος, θα αντιμετωπίσουμε ακραία φαινόμενα bullying», εκτιμά ο 50χρονος δάσκαλος, ο οποίος διδάσκει, ωστόσο, στο ίδιο σχολείο σχεδόν 20 χρόνια.

Το μάθημα του κ. Ψυχάρη πάει πολύ «παρακάτω» από τα βιβλία του Οργανισμού. «Έχω πεισθεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά είναι ο βιωματικός», επισημαίνει, «πρέπει να κτίσεις μια ισότιμη σχέση μαζί τους, να τους δώσεις χώρο έκφρασης». Η διδασκαλία στηρίζεται πολύ στον διάλογο και στη σύνδεση αφηρημένων εννοιών με την καθημερινότητα. 

Η επεξεργασία κειμένων στο μάθημα της Ελληνικής Γλώσσας γίνεται με όρους όπως «κυρία Προβλεψούλα» και «κουκουτσάκι», ενώ στη διάρκεια των τεστ ακούγεται χαμηλά κλασική μουσική. «Είχα διαβάσει ότι ενισχύει την απόδοση στα μαθηματικά και στις δημιουργικές ασχολίες», εξηγεί ο κ. Ψυχάρης «και διαπίστωσα ότι όντως επιδρά θετικά. Φτιάχνει έστω τη διάθεση!»

Ο 50χρονος δάσκαλος αξιοποίησε ιδιαίτερα τη λεγόμενη «ευέλικτη ζώνη» που προβλέπεται από το σχολικό πρόγραμμα, δύο σχολικές ώρες, όπου μαζί με την εθελοντική συμμετοχή δραματοθεραπεύτριας, έκαναν με τους μαθητές θεατρικό παιχνίδι και προετοίμαζαν όλοι μαζί projects, από τα οποία τελικά προήλθε και το κείμενο της παράστασης. «Αν δεν δοκιμάζεις νέα πράγματα στη σχολική καθημερινότητα, που να σε εμπνέουν, βαλτώνεις».

Nέες φιλίες

Μεγάλη είναι η εμπειρία του 50χρονου εκπαιδευτικού και στη διαδικασία ένταξης των ξένων μαθητών στην τάξη. «Ο Κάρολος προσγειώθηκε στην τάξη μας από την Πολωνία λίγο πριν από τα Χριστούγεννα», διηγείται. «Μιλούσε ελάχιστα ελληνικά, προσπάθησα να του κάνω επιπλέον μαθήματα στα διαλείμματα ή στη διάρκεια άλλων μαθημάτων. Ανά δύο μέρες, όμως, ένας από τους υπόλοιπους μαθητές “αναλάμβανε” τον Κάρολο για να του διδάξει ό,τι εκείνος ζητούσε: στο διάλειμμα μια μέρα έμαθε να μετράει μέχρι το 100 και πετούσε από τη χαρά του! Έτσι, εντάχθηκε στην τάξη, ενώ δημιουργήθηκαν νέες φιλίες» σημειώνει.

Όλοι μαζί ως ομάδα

Ο Χασάν επιβίωσε του βομβαρδισμού του Λιβάνου, έχασε, όμως, αγαπημένα πρόσωπα και βίωσε τη βία στην πιο ακραία μορφή της. «Ήταν πολύ επιθετικός όταν ήρθε στο σχολείο, από την τάξη μέχρι τις τουαλέτες δάγκωνε από τρία παιδιά, επειδή ένιωθε επαπειλούμενος», θυμάται ο δάσκαλος. 

«Μια μέρα τον βρήκα εκτός σχολικής αίθουσας και τον ρώτησα αν ήθελε να παρακολουθήσει τις προετοιμασίες για την 28η Οκτωβρίου, όπου και πάλι κάναμε θεατρικό παιχνίδι», περιγράφει ο κ. Ψυχάρης. Στην αρχή, ο Χασάν παρατηρεί σιωπηλά, την επομένη ζητάει να παίξει με τα παιδιά, τότε «του επέτρεψα, βέβαια, αλλά του έθεσα όρια». «Τελικά, ο Χασάν μάς διηγήθηκε με τα λίγα ελληνικά του την εμπειρία των βομβαρδισμών, εκείνος απελευθερώθηκε και εμείς τη συνδέσαμε με τους βομβαρδισμούς του 1940. Συμμετείχε στις δραστηριότητες χωρίς επιθέσεις και, όποτε προέκυπτε πρόβλημα με τη συμπεριφορά του, συζητούσαμε όλοι μαζί ως ομάδα».

Τι ονειρεύεται ο χαρισματικός δάσκαλος; «Να φέρουμε τη χαρά, το παιχνίδι στο σχολείο», απαντά. «Αυτά αποτελούν την προϋπόθεση για μάθηση». «Αναρωτιέμαι ποιο είναι το όραμα της παιδείας», εξομολογείται. «Είμαι πάντως σίγουρος ότι δεν είναι μόνο το Ιντερνετ και οι διαδραστικοί πίνακες».

Έντονη κριτική από 10χρονους

Η ζωή στο σχολείο αλλά και η επικαιρότητα αποτέλεσαν πυρήνα της παράστασης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος του υπουργείου Παιδείας και εμπεριείχε χορό, μουσική και πλήθος συμβολισμών. Επιβεβαιώθηκε και πάλι ότι από «μικρό και τρελό» μπορείς να μάθεις την αλήθεια!

Κάποιος χωρίς όνειρα κλέβει μια βαλίτσα με τα όνειρα των ανθρώπων – έτσι ξεκινά μια εσωτερική αναζήτηση. «Η ζωή είναι φτιαγμένη από υλικά ονείρου. Τι γίνεται όταν αυτά χαθούν;» αναρωτιούνται οι μαθητές επί σκηνής, ενώ μας καταθέτουν τα προσωπικά τους όνειρα, όπως και το σχολείο των ονείρων τους. «Εκεί όπου σου διδάσκουν και να πλένεις, να ζυμώνεις, αλλά και να αγαπάς».

Έντονη η κριτική των 10χρονων στη νεοελληνική νοοτροπία. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» «Κοιτάω την πάρτη μου», λένε υποκρινόμενοι ξιπασμένους ενηλίκους με γυαλιά ηλίου. Ούτε όμως οι πολιτικοί και τα οικονομικά σκάνδαλα «γλίτωσαν» από τη σάτιρά τους. «Είναι πολλά τα δισ. για τα αεροπλάνα...» υπενθυμίζουν με νόημα. Φορώντας χάρτινα κουτιά στο κεφάλι, ο 20μελής θίασος αναπαράγει το δελτίο των 8 – από ΔΝΤ μέχρι συνεντεύξεις μοντέλων...

Όταν ο κλέφτης των ονείρων επιστρέφει τα κλοπιμαία, τα παιδιά τον συμβουλεύουν «μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις. Μέσα σου, καλά κρυμμένα, βρίσκονται τα όνειρά σου».

Της Ιωαννας Φωτιαδη

Πηγή Καθημερινή

19.6.2010

Κάποτε μιλάγαμε για νεόπλουτους... τώρα για νεοάστεγους

Άστεγος: «Ο άνθρωπος που ζει σε αβέβαιη στέγαση, στο ύπαιθρο, αναγκάζεται να μετακομίζει διαρκώς ανάμεσα σε ανεπαρκείς καταστάσεις στέγασης, ή να ζει σε κατοικία, η οποία είναι ακατάλληλη για στέγαση σύμφωνα με τα κοινά αποδεκτά πρότυπα»

από greekblock 

Η ζωή στην πόλη για τους άστεγους είναι μια καθημερινή μάχη με την ανέχεια, τον κίνδυνο αλλά και την επιβίωση. Σήμερα, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι στην Ελλάδα ζουν στους δρόμους, με τον αριθμό να μεγαλώνει απειλητικά τα τελευταία χρόνια και να αναμένεται να εκτιναχθεί μέσα στα επόμενα.  

Ανάμεσα τους και μια νέα γενιά αστέγων... οι νεοάστεγοι. Το προφίλ τους, άνθρωποι μορφωμένοι, πιθανόν με οικογένεια, που η ζωή πήρε άσχημη τροπή για αυτούς, αφότου έχασαν τη δουλειά τους ή επειδή δεν κατάφεραν να βρουν μία.

Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει το φαινόμενο ανθρώπων που απολύθηκαν λίγο πριν βγουν στη σύνταξη αλλά και νέων ανθρώπων που η ανεργία και η επακόλουθη αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις βασικές οικονομικές τους υποχρεώσεις τους οδήγησαν σε κάποιο πρόσκαιρο καταφύγιο στο δρόμο. 

Σε πολλές περιπτώσεις ο Αθηναίος μπορεί να δει ακόμη και οικογένειες με παιδιά να διαβιούν τους δρόμους.

Η εικόνα του περιθωριακού που οι περισσότεροι έχουμε στο μυαλό μας απέχει κατά πολύ με τη νέα γενιά ανθρώπων που έχουν βρεθεί σήμερα στην κατάσταση αυτή. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η ΜΚΟ Κλίμακα, το 23,5% των αστέγων είναι απόφοιτοι Λυκείου, το 11% του συνολικού αριθμού τους έχει λάβει πανεπιστημιακή μόρφωση, ενώ μόλις το 9,3% των αστέγων δηλώνουν αναλφάβητοι.

Οι κύριες αιτίες που έχουν αφήσει χωρίς στέγη τους ανθρώπους αυτούς, είναι σύμφωνα με την έρευνα η ανεργία και τα χαμηλά εισοδήματα, διάφορα προβλήματα υγείας, προβλήματα ψυχικής υγείας, η χρήση ουσιών, η απουσία οικογενειακού υποστηρικτικού περιβάλλοντος στις παραπάνω καταστάσεις αλλά και η μετανάστευση.

Κι ενώ άνθρωποι από κάθε μεριά του κόσμου προσπαθούν να βρουν μια καλύτερη τύχη στην Ελλάδα, κάνοντας όνειρα στα παγκάκια του κέντρο της Αθήνας, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η Κλίμακα, ο αριθμός των Ελλήνων μεταξύ των αστέγων είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από των αλλοδαπών.

Η Πολιτεία όμως φαίνεται να εφαρμόζει τη μέθοδο της στρουθοκαμήλου, και να προσποιείται πως ο αριθμός των Ελλήνων αστέγων είναι μικρότερος, καθώς η Ελλάδα έχει τυπικά αποδεχθεί τον ευρωπαϊκό ορισμό για τους αστέγους, ο οποίος ορίζει ως άστεγο «τον άνθρωπο που ζει σε αβέβαιη στέγαση, στο ύπαιθρο, αναγκάζεται να μετακομίζει διαρκώς ανάμεσα σε ανεπαρκείς καταστάσεις στέγασης, ή να ζει σε κατοικία, η οποία είναι ακατάλληλη για στέγαση σύμφωνα με τα κοινά αποδεκτά πρότυπα», νομικά όμως αναγνωρίζει ως άστεγο και τον εντάσσει σε προγράμματα πρόνοιας μόνο όποιον πιστοποιεί πως έχει τουλάχιστον 67% αναπηρία.

Άλλα στοιχεία που προέκυψαν, είναι ο μέσος όρος ηλικίας των αστέγων που υπολογίζεται γύρω στα 47 έτη, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι οι άνθρωποι που διαβιούν στους δρόμους έχουν προσδόκιμο ζωής τουλάχιστον 20 χρόνια κάτω από τον μέσο όρο. Στο μεταξύ, το 46,5% των ανθρώπων που ζουν ως άστεγοι στους δρόμους της Αθήνας, έχουν συμπληρώσει περισσότερα από 5 χρόνια στους δρόμους ,με το 78% αυτών των ανθρώπων έχουν συγγενείς που απλώς αδιαφορούν.

Κι ενώ η οικονομική κρίση γεννά φόβους ότι το φαινόμενο των αστέγων μπορεί να επεκταθεί ακόμη περισσότερο... κι ενώ η Πολιτεία συνεχίζει να αδιαφορεί... οι άστεγοι της Αθήνας συνεχίζουν να δίνουν μάχη για να εξασφαλίσουν μια καλή θέση για να κοιμηθούν στα 250 σημεία της πόλης που χρησιμοποιούνται ως προσωρινά καταλύματα, με τα πάρκα, τις πλατείες, τις προθήκες καταστημάτων και τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα να έχουν την τιμητική τους.

Η κρίση σπρώχνει στα ναρκωτικά…

Από alepounews

Βαρύτατες εκτιμάται ότι θα είναι οι επιπτώσεις από την οικονομική κρίση στον χώρο όπου κινείται μια ιδιαίτερη όσο και ευάλωτη κοινωνική ομάδα, εκείνη των εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες.
Οι Έλληνες ειδικοί αναμένουν ότι θα ενταθούν τα προβλήματα χρήσης ουσιών, ψυχικής υγείας, παραβατικής συμπεριφοράς, κοινωνικού αποκλεισμού και εξαθλίωσης στους χρήστες ναρκωτικών και στο περιβάλλον τους με ό,τι συνέπειες έχει αυτή η κατάσταση συνολικά για τον κοινωνικό ιστό. 

Τις μελανές αυτές εκτιμήσεις έκαναν σήμερα κατά τη διάρκεια του ετήσιου απολογισμού της δράσης τους οι εκπρόσωποι του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ).
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Δρα Χαράλαμπο Πουλόπουλο, διευθυντή του ΚΕΘΕΑ, «οι πρώτες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι ήδη εμφανείς σε όσους χρήστες βρίσκονται στη φάση της κοινωνικής επανένταξης, καθώς η ενσωμάτωση στην αγορά εργασίας γίνεται ολοένα και... πιο δύσκολη, ακόμα και για αυτούς που διαθέτουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και εργασιακή εμπειρία».
Παράλληλα, η οικονομική κρίση συρρικνώνει τις υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας και επιτείνει τα προβλήματα των φορέων. Αναφέρθηκε ενδεικτικά ότι ενώ η προσέλευση σε όλες τις μονάδες του ΚΕΘΕΑ παραμένει σταθερά υψηλή τα τελευταία χρόνια, οι προσλήψεις έχουν «παγώσει» από το 2006, η κρατική επιχορήγηση παραμένει στάσιμη και η γραφειοκρατία καθυστερεί τις διαδικασίες στέγασης των νέων μονάδων.
Κατά τον πρόεδρο του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, κ. Γεράσιμο Νοταρά, το τίμημα που θα κληθεί να καταβάλλει η πολιτεία θα είναι μεγάλο καθώς «οι όποιοι πόροι εξοικονομούνται σήμερα με τις περικοπές, αύριο θα καταβληθούν πολλαπλάσιοι, επειδή οι εξαρτημένοι θα συνεχίσουν να απασχολούν τα συστήματα δημόσιας υγείας αλλά και να απέχουν από την παραγωγική διαδικασία. Συγχρόνως βέβαια στερείται από χιλιάδες νέους ανθρώπους και τις οικογένειές τους η δυνατότητα διεξόδου από το πρόβλημα».
 

Το προφίλ του χρήστη ναρκωτικών
Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσαν από 2.900 χρήστες που προσήλθαν το έτος 2009 στα Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ, ο μέσος χρήστης είναι γένους αρσενικού που συμπληρώνει την τρίτη δεκαετία της ζωής του.
Οι περισσότεροι μένουν με την οικογένειά τους, είναι άνεργοι και έχουν διακόψει το σχολείο στην ηλικία των 15 χρόνων. Η πρώτη επαφή με τις παράνομες ουσίες γίνεται περίπου στα 16 έτη με την κάνναβη. Τρία χρόνια αργότερα ξεκινούν τη χρήση της κύριας ουσίας κατάχρησης, που για τους περισσότερους είναι η ηρωίνη.
Οι επτά στους 10 έχουν κάνει ενέσιμη χρήση στο παρελθόν, ενώ από αυτούς περισσότεροι από τους μισούς έχουν κάνει κοινή χρήση σύριγγας. Σημαντικό ποσοστό εξαρτημένων δεν έχουν προβεί σε έλεγχο της υγείας τους για μολυσματικές ασθένειες.
Αρκετά συχνά στο οικογενειακό περιβάλλον του εξαρτημένου υπάρχει ιστορικό χρήσης και κατάχρησης ψυχοτρόπων ουσιών.
Ένας στους 3 αναφέρει κάποιο πρόβλημα σωματικής υγείας και ένας στους 10 αναφέρει ιστορικό προβλημάτων ψυχικής υγείας. Ιδιαίτερα για την Ηπατίτιδα C, το 30,9% την αναφέρει ως διαγνωσμένο πρόβλημα υγείας. Η χρήση συνδέεται με την παραβατικότητα και κατά συνέπεια με την εμπλοκή με το ποινικό σύστημα. Οι 7 στους 10 έχουν συλληφθεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, ενώ οι 4 στους 10 έχουν τουλάχιστον μια καταδίκη.
Ο απολογισμός του ΚΕΘΕΑ για το έτος 2009
- 3.182 έφηβοι και ενήλικες χρήστες ουσιών απευθύνθηκαν στα 23 Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ σε όλη την Ελλάδα.
- 1.085 άτομα έλαβαν υπηρεσίες ψυχικής απεξάρτησης στις Θεραπευτικές του Κοινότητες.
- 515 άτομα συμμετείχαν στα Κέντρα Κοινωνικής Επανένταξης, ολοκληρώνοντας τη θεραπευτική τους πορεία με την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία.
- 6.000 γονείς και άλλα άτομα του στενού περιβάλλοντος των χρηστών συμμετείχαν στα προγράμματα των Κέντρων Οικογενειακής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ.
- 1.864 άτομα συμμετείχαν στα προγράμματα Συμβουλευτικής Υποστήριξης Κρατουμένων και 200 άτομα στα προγράμματα θεραπείας απεξάρτησης και επανένταξης για φυλακισμένους και αποφυλακισμένους.
- 2.000 χρήστες προσέγγισαν στην Αττική οι μονάδες άμεσης πρόσβασης του ΚΕΘΕΑ

Μια τρίφωνη Καλημέρα γεμάτη αγάπη :)

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά
γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν
και με αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά (τα λάθη μου όλα)
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά (μ΄αρέσουν όλα)
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί (να με φιλάς)
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. (ως το πρωΐ)
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειναι γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί…

Από τους Τρίφωνο