Η παιδική φιλία χτίζει μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή

Η παιδική φιλία είναι μία στενή και έντονη συναισθηματική σχέση που νιώθει ένα παιδί προς ένα ή περισσότερα παιδιά.
Η σχέση αυτή είναι πολύ σημαντική για το παιδί, γιατί με τους φίλους του μοιράζεται πολλές στιγμές της καθημερινής του ζωής στο σχολείο και στη γειτονιά και ανταλλάσσει μαζί τους απόψεις για τους στόχους, τα ενδιαφέροντα και τα προβλήματα που τα απασχολούν.

Κατά πρώτο χρόνο της ζωής ενός βρέφους υπάρχει ελάχιστη αλληλεπίδραση με τα άλλα βρέφη.
Η κοινωνική του ανταπόκριση, σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης κατευθύνεται κυρίως προς τους ενηλίκους και προς τα μεγαλύτερα αδέλφια του.
Στην ηλικία περίπου των επτά μηνών, το μωρό παίζει μόνο του, αγνοώντας τα άλλα παιδιά, ενώ στην ηλικία των έντεκα μηνών ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιχνίδια του και λιγότερο για τα παιδιά που παίζουν μαζί του.
Το ενδιαφέρον του βρέφους αρχίζει να στρέφεται προς τα άλλα παιδιά περίπου στην ηλικία των δεκαπέντε μηνών ενώ στο δεύτερο χρόνο της ζωής του το παιδί αρχίζει να τροποποιεί τη συμπεριφορά του και να προσαρμόζεται με τις δραστηριότητες των άλλων παιδιών, άρα να αλληλεπιδρά κοινωνικά.
Οι φιλικές επαφές των παιδιών, στην προσχολική ηλικία, αυξάνονται ραγδαία μεταξύ του δεύτερου και του πέμπτου χρόνου της ζωής τους.
Τα νήπια δημιουργούν τις πρώτες τους φιλικές σχέσεις, κατά κανόνα, με άτομα του ίδιου φύλου και η κοινωνική τους αλληλεπίδραση είναι περισσότερο φιλική και συνεργατική παρά ανταγωνιστική και εχθρική.
Μετά τον πέμπτο χρόνο της ζωής τους, οι φιλικές σχέσεις παίρνουν τη μορφή στενής προσκόλλησης προς συγκεκριμένα παιδιά ενώ οι συνομήλικοι και οι στενοί φίλοι ασκούν σημαντικές κοινωνικές επιδράσεις στο παιδί.
Τα πιο πολλά παιδιά, στην ηλικία περίπου των επτά ετών, διαλέγουν ως συμπαίκτες τους στα παιχνίδια τόσο τα κορίτσια όσο και τα αγόρια.
Μετά, όμως, τον όγδοο χρόνο οι επαφές με τα άτομα του αντίθετου φύλου μειώνονται σημαντικά μέχρι την ηλικία περίπου των δώδεκα ετών.
Στην αρχή οι παιδικές φιλίες αλλάζουν συχνά και είναι περιορισμένης διάρκειας.
Με την πάροδο της ηλικίας, όμως, γίνονται σταθερότερες γιατί παγιώνονται τα κοινά ενδιαφέροντα των παιδιών. Πάντως, ακόμα και στις λεγόμενες ευκαιριακές φιλίες, οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των παιδικών φίλων είναι ιδιαίτερα έντονες και ξεχωριστές.
Βασικό κριτήριο επιλογής των πρώτων παιδικών φίλων είναι η τοπική εγγύτητα, δηλαδή όταν τα παιδιά μένουν στην ίδια γειτονία ή πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο.
Τα παιδιά που ζουν σε απομονωμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές, κατά κανόνα, δυσκολεύονται στην απόκτηση φίλων αφού το πεδίο των επιλογών είναι πολύ περιορισμένο. Αργότερα η ευκαιριακή φιλία λόγω τοπικής εγγύτητας παύει να υφίσταται και το παιδί ωριμάζοντας αποκτά φιλίες με βάση συγκεκριμένα κριτήρια.
Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας επιλέγουν κυρίως για φίλους άτομα με υψηλή δημοτικότητα που έχουν φιλική και χαρούμενη διάθεση.
Οι φιλικές σχέσεις των παιδιών στηρίζονται κυρίως στην έννοια της ισοτιμίας και της ομοιότητας. Δύο στενοί φίλοι μπορεί να μην έχουν ίδιες γνωστικές, μαθησιακές και κοινωνικές δεξιότητες ( δηλαδή ίδια επίδοση στα σχολικά μαθήματα, κοινά ταλέντα) έχουν όμως ίδιες αξίες και κοινές αντιλήψεις, φιλοδοξίες σκοπούς και στόχους.
Επίσης, υπάρχουν φιλίες μεταξύ παιδιών τα οποία έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, που όμως αλληλοσυμπληρώνονται.
Για παράδειγμα, ένα αυταρχικό παιδί μπορεί να δημιουργήσει μία φιλική σχέση με ένα άλλο παιδί που είναι κυρίως υποτακτικό. Πάντως, μία φιλία για να είναι βιώσιμη πρέπει να ικανοποιεί αμοιβαία και τα δύο μέρη. Αν ένα μέλος δεν αντλεί ικανοποίηση και αισθάνεται δυσαρεστημένο από τη φιλική σχέση, τότε η φιλία είναι καταδικασμένη. Σταθερότερες είναι οι φιλικές σχέσεις που έχουν ευελιξία στους ρόλους, που στηρίζονται στην ελεύθερη προσωπική έκφραση και που δεν υφίσταται ανταγωνισμός μεταξύ των παιδιών.
Ορισμένα, όμως, παιδιά δεν καταφέρνουν να αναπτύξουν φιλίες με τους συνομηλίκους τους. Αυτό συμβαίνει για τους εξής λόγους:

α) το παιδί με την συμπεριφορά του προκαλεί την απορριπτική στάση των άλλων παιδιών
β) το παιδί ζητάει μόνο την συντροφιά των ενηλίκων
γ) το παιδί δεν έχει κοινά ενδιαφέροντα με τα άλλα παιδιά
δ) το παιδί είναι υπερβολικά εσωστρεφές και απομονωμένο.

Ένα τέτοιο παιδί πιθανότατα να αντιμετωπίσει αργότερα τόσο στην εφηβεία όσο και στην ενήλικη ζωή του σοβαρή ψυχοκοινωνική ανεπάρκεια.
Οι παιδικές φιλίες δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να νιώσει ελεύθερο και να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για πρώτη φορά με τους φίλους του. Αν το παιδί δεν αποκτήσει φίλους, θα παρουσιάσει δυσκολίες αργότερα όταν θα χρειαστεί να έχει μία στενή σχέση με το άλλο φύλο, μια σχέση περισσότερο πολύπλοκη και απαιτητική. Άρα το παιδί που δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει στενές διαπροσωπικές σχέσεις και να έχει φιλίες, πιθανώς να ζήσει και τις επόμενες φάσεις της ζωής του στη μοναξιά και στη συναισθηματική αποξένωση.

celebrity
tampouloukia.gr

Ποια αθλητική δραστηριότητα είναι κατάλληλη για το παιδί μου;

Η άσκηση ενός αθλήματος ή η τακτική σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να κατέχει κεντρική θέση στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα του παιδιού εξαιτίας των θετικών επιδράσεων που αποφέρει στη φυσική και ψυχική του υγεία.

Πράγματι, η σωματική δραστηριότητα τόσο στα ατομικά όσο και στα ομαδικά αθλήματα διδάσκει τον αυτοέλεγχο στα υπερκινητικά παιδιά, την αυτοπεποίθηση στα άτολμα, την αυτονομία στα πιο κλειστά και την αποφασιστικότητα σε αυτά που βιώνουν διάφορες φοβίες. Σε καμία περίπτωση λοιπόν μην διστάσετε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να συμμετάσχει σε κάποια αθλητική δραστηριότητα της επιλογής του.

Κίνδυνοι που εγκυμονούν κατά την επιλογή του κατάλληλου αθλήματος
Συχνά οι γονείς αντιμετωπίζουν ορισμένες δυσκολίες στην επιλογή του αθλήματος και ειδικότερα, στην αναγνώριση των αθλητικών δυνατοτήτων του παιδιού τους.
Άλλοι πάλι γονείς ενθαρρύνουν ή ακόμη πιέζουν το παιδί να ξεκινήσει μία συγκεκριμένη δραστηριότητα που ταυτίζεται με τις δικές τους φιλοδοξίες ή ένα άθλημα που ασκείται από τους ίδιους ή εκείνο που οι ίδιοι ποτέ δεν κατάφεραν να ασκήσουν, παραβλέποντας την κλίση του παιδιού τους.

Πώς να επιλέξετε το άθλημα εκείνο που θα ταιριάζει στο παιδί σας και θα του αρέσει;
Προς την κατεύθυνση αυτή, υπάρχουν ορισμένα κριτήρια που μπορούν να λειτουργήσουν βοηθητικά. Προτού όμως συζητήσουμε για αυτά, ας αναλογιστούμε γιατί είναι ύψιστης σημασίας η παρακίνηση του παιδιού σας στη φυσική δραστηριότητα.

Τα πολλαπλά οφέλη του αθλητισμού
Η συμμετοχή στα οργανωμένα αθλήματα προσφέρει τη δυνατότητα στα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και να συνηθίσουν σε έναν τρόπο ζωής και άσκησης που θα ακολουθήσουν και στην ενήλικη ζωή τους.
Η πρακτική της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας είναι ικανή να μειώσει την πιθανότητα εκδήλωσης καρδιαγγειακών παθήσεων, διαβήτη, παχυσαρκίας, ορισμένες μορφές καρκίνου, οστεοπόρωσης και κατάθλιψης.
Πέραν όμως της καλής φυσικής κατάστασης, των δυνατών οστών και μυών, τα παιδιά αναπτύσσουν διάφορες κοινωνικές δεξιότητες. Σε αδρές γραμμές, από τη στιγμή που το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας μαθαίνει να συνεργάζεται για την επίτευξη ενός στόχου, να αποδέχεται τη διαφορετικότητα του άλλου και να υπακούει στους κανόνες ισότιμα.
Επιπλέον, ενισχύεται η αυτοεκτίμησή του και αποκτά νέους φίλους.

Παράγοντες επιλογής του αθλήματος
Η κατάλληλη επιλογή του αθλήματος οφείλει να υλοποιηθεί συναρτήσει ορισμένων παραμέτρων. Καταρχήν, η επιλογή αφορά όχι μόνο τις δεξιότητες του παιδιού που μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, αλλά και τις επιδόσεις του στο άθλημα και συγχρόνως τη χαρά που βιώνει κατά τη συμμετοχή του στο άθλημα - παιχνίδι. Κατ’ επέκταση, η σωστή επιλογή επηρεάζεται από την ηλικία του και την ένταξή του σε ατομικό άθλημα ή ομαδικό άθλημα ανάλογα με την προσωπικότητά του.
Δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς γονιός και τη σωματική διάπλαση του παιδιού η οποία θα του επιτρέψει να βελτιώνεται σωματικά και πνευματικά και να διασκεδάζει. Και τελικά η συζήτηση και η επικοινωνία με το παιδί είναι αυτή που θα διαλευκάνει το τοπίο δίνοντας την οριστική λύση. Βέβαια, μην ξεχνάτε πως τα παιδιά συχνά αλλάζουν γνώμη για το άθλημα για το οποίο θα ήθελαν να ασχοληθούν, γι’ αυτό να είστε προσεκτικοί και ευέλικτοι κατά την τελική σας απόφαση. Και αφού αποφασίσατε, οφείλετε προηγουμένως να επισκεφτείτε έναν παιδίατρο και έναν παιδοκαρδιολόγο για τη διεξαγωγή ιατρικών εξετάσεων και δη καρδιολογικού ελέγχου.

Αθλητική δραστηριότητα: Ποια είναι η κατάλληλη για το παιδί μου; Ποιο άθλημα ταιριάζει στο δικό σας παιδί; Το ατομικό ή το ομαδικό; Ιδού το ερώτημα
Ποδόσφαιρο:
Το άθλημα αυτό επιφέρει διασκέδαση, πειθαρχία και αναπτύσσει την κοινωνικότητα του παιδιού. Μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια σημειώνει και το ποδόσφαιρο γυναικών. Από την ηλικία μάλιστα των 5 ετών υπάρχουν αρκετές γυναικείες -παιδικές ομάδες.
Μπάσκετ:
Το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα αντοχής και το παιδί σας πρόκειται να το αγαπήσει αν αγαπημένο αντικείμενό του είναι η μπάλα και του αρέσει να παίζει με άλλα παιδιά. Το άθλημα αυτό είναι κατάλληλο για παιδιά που διανύουν το 6ο έτος της ηλικίας τους. Οι αρχάριοι μικροί αθλητές χωρίζονται σε μικρές ομάδες που αποτελούνται από 2 ή 3 παιδιά και το καλάθι τοποθετείται πιο χαμηλά.
Τένις:
Οι ειδικοί λένε πως το τένις είναι από τα αθλήματα που ενισχύουν σημαντικά την αυτοπεποίθηση, την πειθαρχία και την αντοχή. Μάλιστα, το παιδί μαθαίνει να λύνει προβλήματα, να σκέφτεται στρατηγικές και να προβλέπει τις κινήσεις του αντιπάλου και όλα αυτά προϋποθέτουν αντίληψη και εγρήγορση. Η κατάλληλη ηλικία συμμετοχής στο άθλημα αυτό κρίνεται η ηλικία των 5 ετών. Οι αρχάριοι μικροί αθλητές συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια με μπάλες αφρού και αργότερα, ασκούνται με πραγματικές.
Πολεμικές τέχνες (τζούντο, καράτε κ.ά.):
Εάν το παιδί σας διακρίνεται για την αυτοπειθαρχία του, τη συγκέντρωση, την αυτοπεποίθηση και είναι ευλύγιστο και έχει καλό συντονισμό κινήσεων τότε μία πολύ καλή επιλογή είναι η εγγραφή του σε κάποια πολεμική τέχνη. Αυτές τις αρετές πρόκειται να τις εξελίξει. Η κατάλληλη ηλικιακή περίοδος είναι η ηλικία των 5 ετών κατά την οποία μπορεί να μάθει τις πρώτες αρχές των τεχνών αυτών. Μετά την ηλικία των 5 μπορεί να μάθει να πειθαρχεί μέσα από ειδικούς κανόνες.
Κολύμβηση:
Η κολύμβηση είναι το ιδανικό άθλημα για εκείνα τα παιδιά που υποφέρουν από άσθμα και μυοσκελετικά προβλήματα. Το κολύμπι αποτελεί μία πολύ καλή άσκηση κατά την οποία ασκούνται και αναπτύσσονται όλοι οι μύες του ατόμου. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως το χλώριο επιδρά αρνητικά στους πνεύμονες και μπορεί να δημιουργήσει αναπνευστικά προβλήματα και να σκοτώσει κάποια βακτηρίδια του δέρματος. Η κατάλληλη ηλικία είναι αυτή των 4 ετών.
Χορός:
Εάν το παιδί σας συχνά επιδίδεται σε καλλιτεχνικές κινήσεις για να εκφραστεί μέσα από αυτές με τη συνοδεία μουσικής, τότε το μόνο σίγουρο είναι η κλίση του για το χορό. Με το χορό αναπτύσσεται η αυτοσυγκέντρωσή του, βελτιώνεται η στάση του σώματός του, ενισχύεται η αυτοπεποίθησή του και αναπτύσσει φιλίες. Επίσης, και ένα παιδί χωρίς ρυθμό μπορεί μέσα από τα μαθήματα χορού να αποκτήσει. Υπάρχουν διάφορα είδη χορού ανάμεσα στα οποία μπορείτε να επιλέξετε όπως είναι το κλασσικό μπαλέτο, ο σύγχρονος χορός, οι ελληνικοί χοροί, οι ευρωπαϊκοί, οι latin χοροί, hip hop, jazz κ.α. Η κατάλληλη ηλικία εγγραφής του παιδιού σας είναι η ηλικία των 2 ετών.

flowmagazine.gr

celebrity

Παιδικοί φόβοι

Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε
 

Οι περισσότεροι από εμάς, σε αρκετές στιγμές της ζωής μας, έχουμε νιώσει φόβο, κυρίως όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία κατάσταση ή κάποιο δυσάρεστο γεγονός.
.
Top 10 Toddler Fears
.

Όταν αξιολογούμε λοιπόν κάποια κατάσταση ως επικίνδυνη, τότε ένας ολόκληρος μηχανισμός από σωματικά ερεθίσματα μπαίνει σε άμεση λειτουργία και μας βοηθά να αποφεύγουμε τον πραγματικό κίνδυνο. 
Όλα τα παιδιά έχουν αναπτυγμένο αυτόν τον σωτήριο μηχανισμό φόβου και είναι φυσιολογικό να φοβούνται διάφορα ερεθίσματα, ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξής τους.

Συγκεκριμένα:

• 0-2 χρόνια. Φοβάται τους δυνατούς ήχους ή θορύβους, τον αποχωρισμό από τους γονείς του, τους ξένους όταν το πλησιάζουν, τα μεγάλα αντικείμενα.

• 2-4 χρονών. Φοβάται τα ζώα, τα έντομα, τους δυνατούς θορύβους, να μένει μόνο του, το μπάνιο, την εκπαίδευση της τουαλέτας, τα τέρατα, τα φαντάσματα.

• 4-6 χρονών. Φοβάται τον ύπνο, το σκοτάδι, τα τέρατα, δείχνει συστολή προς τους αγνώστους, φόβο για την απώλεια ενός γονιού, φόβο για το διαζύγιο.

• Μετά τα 6 χρόνια, οι φόβοι αγγίζουν την καθημερινή ζωή. Το παιδί φοβάται μήπως χτυπήσει, να μείνει μόνο του στο σπίτι, τις καταιγίδες, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται ο φόβος για το θάνατο κάποιου από τους γονείς του.

• Από τα 8-9 χρόνια οι φόβοι βαθμιαία ελαττώνονται. Οι φόβοι του έχουν πιο ορθολογική βάση, νιώθει φόβο για το πώς θα τα πάει στο σχολείο, για την απόρριψη από τα συνομήλικα παιδιά, ανησυχεί περισσότερο για το θάνατο, τους κλέφτες και τον πόλεμο.

• Μέχρι τα 11 χρόνια, και τα αγόρια και τα κορίτσια τείνουν να εκπροσωπούνται ισότιμα στους φόβους. 
  
  Μετά τα 11 χρόνια, τα αγόρια μειώνουν πιο γρήγορα τους φόβους τους από τα κορίτσια. Υπολογίζεται ότι το 90% των παιδιών ηλικίας από 2-14 ετών παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα συγκεκριμένο φόβο που είναι φυσιολογικός.

Τι θα πρέπει να κάνετε:

• Να σέβεστε τα συναισθήματα και τους φόβους του παιδιού σας.

• Να το ρωτάτε γιατί φοβάται στην συνέχεια να μιλάτε για αυτό, χωρίς να το επικρίνετε.

• Δώστε του την στήριξη που χρειάζεται, ώστε σταδιακά να αντιμετωπίσει τους φόβους του.

• Προσπαθείτε να του δημιουργείτε αίσθημα ασφάλειας.

• Να καλλιεργείτε από νωρίς την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

• Να του εξηγείτε ότι όλα τα παιδιά της ηλικίας του αισθάνονται τους ίδιους φόβους.

• Να το βοηθάτε να έρχεται σταδιακά σε επαφή και να αντιμετωπίζει το φοβογόνο ή την κατάσταση που φοβάται. Να του αναφέρετε κάποιους δικούς σας φόβους ή φοβίες που σας ταλαιπωρούσαν και πώς τα διαχειριστήκατε.

• Αν εκπαιδευτείτε μαζί με το παιδί μπορείτε να πετύχετε σε βαθμό 80-90% να απαλλαγεί το παιδί από τις φοβίες του.

• Να απευθύνεστε σε ειδικό αν βλέπετε ότι το παιδί σας υποφέρει από κάποια φοβία.

Τι θα πρέπει να αποφύγετε:

• Να είστε υπερπροστατευτικοί μαζί του.

• Να αντιδράτε υπερβολικά.

• Να χρησιμοποιείτε τον εκφοβισμό ως μέσο διαπαιδαγώγησης.

• Να το υποχρεώνετε με τη βία να αντιμετωπίζει αυτό που φοβάται.

• Να το υποτιμάτε ή να το κοροϊδεύετε.

Από το βιβλίο «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά» της ψυχολόγου-παιδοψυχολόγου, Αλεξάνδρας Καππάτου.

Πηγή: mothersblog.gr