«Παραμύθι με όνομα»

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια πλούσια «νύφη», που είχε αφιερώσει τη ζωή και την περιουσία της στις αγαθοεργίες. Από την κληρονομιά της έδινε συνέχεια…. Τάιζε πεινασμένους, πότιζε διψασμένους, έντυνε γυμνούς, περιέθαλπε αρρώστους, φρόντιζε φτωχούς, προστάτευε ορφανούς, μόρφωνε απόρους, γλίτωνε από την φυλακή και την κατάσχεση αδυνάμους, ελευθέρωνε αιχμαλώτους…

Η αλήθεια χωρίς ιδεοληψίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις

Και όλα αυτά σε εποχές δύσκολες, ακόμα και όταν-ή μάλλον κυρίως όταν- η πατρίδα της αντιμετώπιζε δυσκολίες και το Γένος της ήταν υπόδουλο..

Αυτή, συνέχιζε το έργο της… Και το περίεργο ήταν ότι ποτέ η περιουσία της δεν στέρευε, αφού οι γνωστοί και οι φίλοι της, βλέποντας τον αγώνα και την αγωνία της, πάντα συνέτρεχαν και τη βοηθούσαν και την ενίσχυαν, άλλος από το περίσσευμα, άλλος από το υστέρημά του.

Το έργο της είχε επεκταθεί παντού… Παντού υπήρχαν ιδρύματα στο όνομά της, στα οποία αφοσιωμένοι στο έργο της διάκονοι, άντρες και γυναίκες, εργάζονταν, προσεύχονταν και υπηρετούσαν το συνάνθρωπό τους.

Κι’ όταν χρειάστηκε να συντρέξει το Γένος της στην προσπάθειά του ν’ αποτινάξει τα δεσμά της σκλαβιάς, μπήκε στην πρωτοπορία του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία….

Αλλά όταν, ύστερα από αγώνες και θυσίες, κατακτήθηκε η ελευθερία, τότε οι Κυβερνήτες της ελεύθερης πια Πατρίδας αντί να της ζητήσουν συνεργασία για να αντιμετωπίσουν μαζί τις δυσκολίες ανασυγκρότησης του νέου Κράτους, απαίτησαν να πάρουν στα χέρια τους την περιουσία της, γιατί, λέει, αυτοί ήταν πλέον οι αρμόδιοι….

Ο πρώτος, που ήταν ξένος και ετερόδοξος, της είπε ότι πρέπει να ιδρύσει ειδικό Ταμείο, ώστε να υπάρχει πρόνοια για τους συνεργάτες της.

Και χωρίς να τη ρωτήσει διάλυσε 416 καθιδρύματά της, πήρε την ακίνητη περιουσία τους και πούλησε τα κειμήλιά τους στα παζάρια των χωριών και των πόλεων.. Αλλά Ταμείο δεν συστάθηκε… Και η νύφη εσιώπησε…

Λίγο αργότερα, ο ίδιος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά μεγάλη περιουσία   των ιδρυμάτων, που της απέμειναν "χάριν, λέει, θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων", που ουδέποτε έγιναν…. Και η νύφη υποχώρησε

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, ένας άλλος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους "προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας" εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και σαν αντάλλαγμα της κατέβαλε μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές).

Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια της τα οφείλει ακόμα! 

Πριν 60 χρόνια, άλλος πάλι, «προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων" αυτή τη φορά, την ανάγκασε να του παραχωρήσει το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως.

Μάλιστα, υπέγραψε τότε και Σύμβαση, στην οποία περιέχονταν η διακήρυξη ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπήρχε και η δέσμευση ότι θα της παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία της, για να συνεχίσει το φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο.

Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η "μισθοδοσία" των συνεργατών της, αφού δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να της πληρώσει το αντίτιμο, που είχε συμφωνηθεί και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος.

Η «νύφη», όμως, παρ’ όλ’ αυτά, παρά τη στέρηση της περιουσίας της, παρά τις συνεχείς φορολογίες, που της έβαζαν με την πρώτη ευκαιρία, παρά τις συκοφαντίες και τα υπονοούμενα, που δεχόταν, συνέχιζε το έργο της, χωρίς μνησικακία, αλλά με ανοχή και αγάπη και ενδιαφέρον για τις ανάγκες του τόπου.

Έτσι, χωρίς να της ζητηθεί ένα καθίδρυμά της στην Αθήνα, που κατείχε σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο του τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών.

Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί: 

η Ριζάρειος Σχολή, 

η Ακαδημία Αθηνών, 

το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, 

το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, 

το Σκοπευτήριο, 

το Πτωχοκομείο, 

η Μαράσλειος Ακαδημία, 

το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός", 

το Αρεταίειο νοσοκομείο, 

η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, 

οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, 

το Νοσοκομείο Παίδων, 

το Νοσοκομείο Συγγρού, 

το Λαϊκό Νοσοκομείο "Σωτηρία", 

το Ασκληπείο Βούλας, 

η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, 

το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, 

το ΠΙΠΚΑ Βούλας, 

το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, 

το Γηροκομείο, 

η Εθνική Βιβλιοθήκη, 

το Πανεπιστήμιο Αθηνών, 

142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής, 

ενώ και σε άλλα μέρη του τόπου παραχώρησε εκτάσεις μεγάλης αξίας, προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού…

Ύστερ’ απ’ όλ’ αυτά, λίγα της έχουν απομείνει…. Και παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζει το έργο της, με υπομονή και σιωπή, ακόμα και όταν διαπιστώνει ότι αυτοί, που της πήραν την περιουσία και την δαπάνησαν δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν απολογισμό πόσα πήραν και τι τα έκαναν …

Έτσι, το παραμύθι αυτό, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν είχε το γνωστό επιμύθιο «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς καλύτερα, αλλά το «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς ;….»

Μέχρι τώρα, γιατί κατά πώς φαίνεται, και υπό συνθήκες έστω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας, υπάρχουν πολιτικοί άνδρες, που, χωρίς ιδεοληψίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις τολμούν να ομολογήσουν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν την προσφορά της και εμφανίζονται πρόθυμοι να τη βοηθήσουν να αξιοποιήσει, προς όφελος πάντα του πενομένου λαού, το εναπομείναν 4 % της περιουσίας της, γεγονός που μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι θα ζήσουμε όλοι καλύτερα!

Υ.Γ. Για όσους δεν κατάλαβαν, το όνομα της νύφης είναι Εκκλησία!

Συντάχθηκε από τον Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο - 15 Ιούλιος 2011 Ρομφαία

Μάικλ Σαντέλ:«Ανήθικη η κοινωνία της αγοράς» Morality and the Free Market - Michael Sandel

 

«Ο Αριστοτέλης θα έλεγε ότι ένα πολύ μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς θα υπονόμευε την πολιτική αρετή και το κοινό καλό.»

.  

*************************

Αν σας ρωτούσαν ποιο είναι το πιο δημοφιλές μάθημα στο Χάρβαρντ, δύσκολα θα μαντεύατε τη σωστή απάντηση: 

Είναι οι παραδόσεις του Μάικλ Σαντέλ για την πολιτική φιλοσοφία. Όπου και αν μιλάει, από τη Βοστώνη ως το Τόκιο, τον υποδέχονται σαν ροκ σταρ. Στις διαλέξεις του δεν πέφτει καρφίτσα από ανθρώπους που τρέχουν να ακούσουν πώς θα απαντούσε, π.χ., σήμερα ο Αριστοτέλης στα ηθικά διλήμματα του 2011: Πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν τα βάρη της λιτότητας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πλουσίων σε μια δίκαιη κοινωνία; Πρέπει να υπάρχουν ηθικά όρια στις αγορές; «Σε καιρούς οικονομικής κρίσης ξεχάσαμε την ηθική και χάσαμε την τέχνη του δημοκρατικού διαλόγου» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο αμερικανός καθηγητής, ο οποίος πιστεύει ότι και τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα μπορούν να φωτιστούν από μια στέρεη ηθική επιχειρηματολογία.

 

Ο Μάικλ Σαντέλ πιστεύει ότι η κρίση χρέους της Ελλάδας έχει και ηθικές διαστάσεις. «Στις δυτικές δημοκρατίες προσπαθούμε συχνά να συζητήσουμε για την πολιτική και την οικονομία χωρίς να αναφερόμαστε σε ζητήματα ηθικής, αξιών και κοινού καλού. Πιστεύω ότι είναι λάθος. Οδηγεί σε μια τεχνοκρατική, διαχειριστική πολιτική που δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες να συμμετέχουν. Δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς να απαντήσουμε σε ηθικά ερωτήματα- ποια αγαθά αξίζει να επιδιώξουμε; ποιες αρετές αξίζει να καλλιεργήσουμε και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας απέναντι στους άλλους πολίτες; Οπως βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα,η συζήτηση για τα οικονομικά προβλήματα,για το χρέος, τα ελλείμματα, τη λιτότητα και τη φοροδιαφυγή είναι αναπόφευκτα ηθικά ερωτήματα. Πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν τα βάρη της λιτότητας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πλουσίων προς τα λιγότερο προνομιούχα μέλη της κοινωνίας; Πώς απαντά σε αυτά τα ερωτήματα μια δίκαιη κοινωνία;».

Αντίθετα από πολλούς σύγχρονους φιλοσόφους, λέει ότι πρέπει να υπάρχουν ηθικά όρια στις ελεύθερες αγορές: «Οι αγορές είναι... 

Πότε το σπίτι «δηλητηριάζει» τα παιδιά A Guide to Home Safety

Οι τοξικές παγίδες που κρύβει ένα σύγχρονο σπίτι για τα μικρά παιδιά είναι πολλές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γονείς πασχίζουμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά μας και συνήθως οι προσπάθειές μας καρποφορούν. 

Guide to Home Safety 

Ωστόσο τα απρόοπτα συμβαίνουν: σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Κέντρου Δηλητηριάσεων το οποίο λειτουργεί στο Νοσοκομείο Παίδων «Π. και Α. Κυριακού», περισσότερες από τις μισές δηλητηριάσεις τον χρόνο (54,2%) αφορούν παιδιά ηλικίας από μερικών μηνών ως 14 ετών και η συντριπτική πλειοψηφία από αυτές συμβαίνει στο σπίτι. 

Ιδιαίτερα επιρρεπή είναι τα παιδιά μεταξύ ενός και πέντε ετών, τα οποία «πετυχαίνουν» να εμπλέκονται στο 78,2% των δηλητηριάσεων της παιδικής ηλικίας. Στη βρεφική ηλικία...

περισσότερα στο πράσινο χαμομηλάκι

Λόγια της... πίκρας: Κατεδαφίστηκε το σπίτι του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην παραλία των Λεχαινών

Οι «αυθαίρετοι» κατεδάφισαν το σπίτι με τις πικροδάφνες... Οι «άλλοι» αντέδρασαν κατόπιν εορτής!!   . Κοιτάξτε παιδιά. Μέσα στο γενικό μπάχαλο, μη σας ξεφύγει τίποτα, μην αφήσετε κάτι όρθιο!!

Ανδρέας Καρκαβίτσας

Ο Σύλλογος Οικιστών προέβη σε αυτήν την ενέργεια, καθώς -σύμφωνα με τον ίδιο- «επρόκειτο για ένα ερείπιο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους»  

Το παραλιακό σπίτι με τις πικροδάφνες του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην παραλία των Λεχαινών ισοπεδώθηκε πριν από δύο ημέρες. 

Το γκρέμισαν οι άνθρωποι του Συλλόγου Οικιστών (αυθαιρέτων), με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, καθώς όπως υποστηρίζουν επρόκειτο για «ένα ερείπιο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους».

Η ενέργεια έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία. 

Διαβάστε on line

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

ΟΙ ΦΡΕΓΑΔΕΣ

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ

ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ

Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ 

ΟΙ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΕΣ

ΚΑΒΟΜΑΛΙΑΣ

Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ

ΘΕΙΟΝ ΟΡΑΜΑ

ΚΑΚΟΤΥΧΟΣ

Ο ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ

ΠΕΙΡΑΓΜΑΤΑ

ΓΕΡΑΚΑΣ

ΚΑΚΟΣΗΜΑΔΙΑ

Η ΓΟΡΓΟΝΑ

ΝΑΥΑΓΙΑ

ΟΙ ΚΟΥΡΣΑΡΟΙ

ΤΕΛΩΝΙΑ

  ΤΟ ΓΙΟΥΣΟΥΡΙ

Κοινή ανακοίνωση διαμαρτυρίας, εξέδωσαν η «Ένωση Πολιτών για την Οικολογία και το Περιβάλλον», η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα και η «Μορφωτική Ένωση Λεχαινών ''Ανδρέας Καρκαβίτσας"», η οποία έχει ως εξής:

«Το μόνο σπιτάκι που θα έπρεπε να διατηρηθεί στην παραλία του Αγίου Παντελεήμονα Λεχαινών «το σπίτι του Καρκαβίτσα», ισοπεδώθηκε προχθές από τον Σύλλογο των (αυθαίρετων) Οικιστών με τη δικαιολογία ότι ήταν ερειπωμένο και εστία μόλυνσης!

Άραγε από πού αντλεί αυτή την εξουσία ο Σύλλογος των (αυθαίρετων ) Οικιστών; Ποιος νόμος του δίνει το δικαίωμα να κατεδαφίζει κτίσματα σε δημόσια παραλιακή έκταση, τα εκατοντάδες κτίσματα της οποίας έχουν από το 1997 χαρακτηρισθεί αυθαίρετα και παράνομα; Εδώ ας απαντήσουν οι αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές».

Τ ο παραλιακό σπίτι, -πνιγμένο στις πικροδάφνες- της οικογένειας του συγγραφέα Ανδρέα Καρκαβίτσα το έχτισε... 

Μια ταινία για όλα «τα Αόρατα Παιδιά» All the Invisible Children

Επτά διαφορετικές ιστορίες σε διαφορετικές περιοχές με παιδάκια πλούσια, φτωχά, άστεγα, που κινδυνεύουν από πολέμους και διαμελισμό σε μια συγκλονιστική δημιουργία. 

 .

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ». 

Αντιπροσωπεύοντας επτά διαφορετικές εθνικότητες ή γεωγραφικές περιοχές, το κάθε ξεχωριστό κομμάτι αναλαμβάνει να σκιαγραφήσει τις ζωές και τις συνθήκες της πιο αδικημένης ίσως «μειονότητας» στις σύγχρονες κοινωνίες: εκείνης των μικρών παιδιών. 

All the Invisible Children

Όλα τα αόρατα παιδιά

Μια ταινία για όλα τα αόρατα παιδιά, σε κάθε γωνιά της γης. Για όλα τα παιδιά του πολέμου, τα παιδιά της πείνας, τα παιδιά της φτώχειας, τα παιδιά της βίας.. 7 συγκλονιστικές ταινίες με τη σκηνοθετική μαεστρία 8 μεγάλων δημιουργών από κάθε γωνιά του κόσμου που αγγίζουν το μαγικό κόσμο των παιδιών με αφοπλιστική αμεσότητα και ειλικρίνεια που προσφέρουν τα δικά τους σχόλια και την προσωπική τους οπτική γωνία στο επείγον αυτό θέμα, ευελπιστώντας να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη. 

Οι παραγωγοί της ταινίας διέθεσαν μέρος των εσόδων στο ταμείο All the Invisible Children (UNICEF, Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού, Επιτροπή Αναπτυξιακής Βοήθειας). 

Και οι 8 σκηνοθέτες δούλεψαν χωρίς αμοιβή καθώς και οι τραγουδίστριες Tina Turner και την Elisa προσφέρθηκαν εθελοντικά. 

«All the invisible children» Δεν υπάρχει ελληνικός τίτλος, κατά λέξη σημαίνει «Όλα τα αόρατα παιδιά». 

Αποτελείται από επτά διαφορετικά σκετς, που σκηνοθετούν διάσημα ονόματα όπως οι Εμίρ Κουστουρίτσα, Ρίντλεϊ Σκοτ, Σπάικ Λι, Τζον Γου και άλλοι. 

Επτά διαφορετικές ιστορίες σε διαφορετικές περιοχές με παιδάκια πλούσια, φτωχά, άστεγα, που κινδυνεύουν από πολέμους και διαμελισμό σε μια συγκλονιστική δημιουργία. Διαφορετικά σκηνοθετικά στιλ, λειτουργική μουσική, εξαίρετη φωτογραφία.

πηγή