Λεωφορεία «μόνο για Έλληνες»

Η ανάρτηση είναι ακατάλληλη για ρατσιστές 

Η Ραμπάπ γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1983. Το ίδιο και τα δύο αδέρφια της, το ίδιο και το παιδί της. Ο μικρός της γιος διανύει μόλις τον τρίτο χρόνο της ζωής του, όμως ήδη έχει δει το πιο σκληρό της πρόσωπο: αυτό της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού στην ίδια του τη χώρα.

«Ήταν 7 παρά 10’ το απόγευμα, όταν το λεωφορείο όπου επιβαίναμε έφτασε στον προορισμό μας, στη στάση Μπάτης στο Φάληρο» διηγείται η Ραμπάπ, η οποία φορά μουσουλμανική μαντήλα. «Περίμενα τους συνεπιβάτες μου να αποβιβαστούν, καθώς είχα τον μικρό στο καρότσι. Όταν έφτασε η σειρά μου και άρχισα να τον κατεβάζω σιγά σιγά, είδα την πόρτα να κλείνει επάνω στο καρότσι με δύναμη. Το λεωφορείο ήταν διπλό κι εγώ βρισκόμουν στο πίσω μέρος. “Δεν βλέπεις το καρότσι;” φώναξα στον οδηγό. Κι εκείνος άνοιξε αμέσως την πόρτα, μόνο και μόνο για να την ξανακλείσει δυνατά. Τρεις φορές την ανοιγόκλεισε πάνω στο καρότσι του παιδιού μου. Εάν είχε το χεράκι του απ’ έξω, θα του το είχε κόψει…» διηγείται η νεαρή γυναίκα.

«Αν δεν ανοίξεις την πόρτα, θα πάω τώρα να σου κάνω μήνυση», φώναξε στον οδηγό για τελευταία φορά. Κι εκείνος εκνευρίστηκε, άνοιξε με δύναμη και τη δική του πόρτα, και κατέβηκε απ’ το λεωφορείο για να πάει να τη βρει. Σχεδόν κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό της κι άρχισε να την προπηλακίζει.

«Σε “μένα θα κάνεις μήνυση; Ποια είσαι εσύ;» ρωτούσε τη γυναίκα, η οποία ξέρει τα δικαιώματά της και δεν φοβάται να τα διεκδικήσει. «Άι πνίξου μωρή μες τη θάλασσα και γύρνα πίσω στη χώρα σου. Και άμα σε ξαναδώ στο δρόμο, δεν σε βάζω μες το λεωφορείο», φώναξε έξαλλος ο οδηγός πριν φύγει.

«Η μαμά μου, που ήταν μαζί μας, τα ‘χε παίξει» αναφέρει η Ραμπάπ. «Κοίταζε πώς θα προστατέψει το μωρό, ενώ γινόταν ένας χαμός. Οι επιβάτες του λεωφορείου ήταν αμίλητοι και στο δρόμο δεν έδινε κανείς σημασία. Κοιτούσαν μόνο, κι εγώ είχα τρελαθεί. Το παιδί ούρλιαζε. Είχε τρομάξει πάρα πολύ με τις φωνές και με την πόρτα να κλείνει πάνω του. Κι από τότε, απ’ τις 9 Σεπτέμβρη, όταν συνέβη το περιστατικό, ακόμα το θυμάται. Πάντα, πριν μπούμε σε λεωφορείο με ρωτάει “Θα μου κλείσουν το χέρι στην πόρτα; Θα με χτυπήσει ο οδηγός;” Μου ζητά να τον πάρω αγκαλιά γιατί έχει αυτό το φόβο στο λεωφορείο και το τρόλεϊ».

Η ίδια η Ραμπάπ, που κατάγεται από την Αίγυπτο, έχει ξανασυναντήσει τέτοιες συμπεριφορές σε μέσα μαζικής μεταφοράς. «Με έχουν βρίσει πολύ χυδαία μέσα σε τρόλεϊ, επειδή με άκουσαν να μιλάω αραβικά με τη μητέρα μου. Άλλες φορές δεν με αφήνουν να μπω στο λεωφορείο γιατί έχω το καρότσι. “Απαγορεύεται το καρότσι στο λεωφορείο” μου είπε μία φορά ο οδηγός κι άλλη μια φορά μια κυρία που ήταν μέσα. Και όταν τη ρώτησα: “Εγώ πώς θα πάω;” μου απάντησε “με τα πόδια, τα λεωφορεία είναι μόνο για μας, όχι για εσάς”.

Πηγή: 1againstracism

Γιατί κλέβει το παιδί και πώς να το διαχειριστούν οι γονείς

Πώς θα αντιδρούσατε αν, στον φούρνο της γειτονιάς, το παιδί σας έβαζε το χέρι του σε ένα βάζο με κουλουράκια και έπαιρνε ένα κρυφά; Για κάποιους το συμβάν θα αποτελούσε πταίσμα. Άλλοι θα έδιναν πιο σοβαρές προεκτάσεις. Η αντίδραση, όμως, του γονιού σε μία τέτοια συμπεριφορά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο προκειμένου αυτή να εξηγηθεί όσο και για να αποφευχθεί επανάληψή της στο μέλλον.

Why Kids Steal -- and What to Do About It

Πώς θα αντιδρούσατε αν, στον φούρνο της γειτονιάς,
το παιδί σας έβαζε το χέρι του σε ένα βάζο με κουλουράκια
και έπαιρνε ένα κρυφά;

Η σύμβουλος ψυχικής υγείας – οικογενειακή θεραπεύτρια κ. Δήμητρα Βαΐτσου εξηγεί γιατί πραγματοποιούν τα παιδιά τέτοιες πράξεις, από ποια ηλικία ξεκινούν τα κρούσματα και συμβουλεύει τους γονείς στο πώς να αντιδράσουν με προσοχή και αποτελεσματικότητα.

Η πρώτη φορά που «απλώνει χέρι»
«Συνήθως την έννοια της ‘κλεψιάς’ ή ‘αρπάζω κάτι κρυφά’ οι περισσότεροι την έχουν συνδεδεμένοι με την σχολική φάση, δηλαδή από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, και αυτό γιατί είναι πιο εμφανής η δραστηριότητα αυτή στον περίγυρο της οικογένειας και του σχολείου», λέει η κ. Βαΐτσου. Ωστόσο, όπως εξηγεί, ακόμα και από την ηλικία του ενός ή δύο ετών τα παιδιά έχουν την τάση να κρατούν για εκείνα πράγματα άλλων, χωρίς βέβαια να έχουν συναίσθηση της πράξης αυτής. «Τότε δεν μιλάμε για κλεπτομανία, αλλά για την ανάγκη ενός μικρού παιδιού να κρατήσει για το ίδιο κάτι που του κάνει αίσθηση ή του προκαλεί εντύπωση», διευκρινίζει.
Συχνά οι γονείς χάνουν πράγματά τους στο σπίτι και τα βρίσκουν αργότερα στο δωμάτιο του παιδιού. «Η εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε εδώ είναι ότι το παιδί παίρνοντας ένα αντικείμενο και πηγαίνοντάς το στα δικά του πράγματα μπορεί: Πρώτον να νιώθει οικεία με τους υπόλοιπους στο σπίτι και έτσι ασυνείδητα να κάνει αυτή την πράξη («κρατάω κάτι γιατί είναι και αυτό δικό μου»). Δεύτερον να εκφράζει μία τάση ανεπάρκειας που μπορεί να νιώθει με τα πράγματά του και να θέλει όλο και περισσότερα στον δικό του χώρο».

Γιατί κλέβουν τα παιδιά;
Όπως εξηγεί η κ. Βαΐτσου, το κατακτητικό αλλά και κτητικό ένστικτο ενός παιδιού διαφαίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η έννοια «δικό μου είναι» και ο τρόπος που το διεκδικεί υποδηλώνει μία τάση του παιδιού  να ξεχωρίσει, να κατακτήσει, να νιώσει πολύ ξεχωριστό και στη συνέχεια σημαντικό.
Ωστόσο, όταν ένα παιδί στα 7 του χρόνια δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει μέσα του τι σημαίνει η έννοια «κάνω δικό μου κάτι που δεν μου ανήκει» τότε πολύ εύκολα και σχεδόν αυτόματα μπαίνει στην διαδικασία να «κλέβει». «Εδώ χρειάζεται οι γονείς να προσέξουν όταν ένα παιδί «κλέβει», αν αρπάζει κάτι και θέλει να το κάνει μόνο δικό του, αν το κρύβει για να μην το βρουν, αν θα σκαρφιστεί κάποια δικαιολογία για να αποφύγει τις συνέπειες. Αν το παιδί δεν έχει καταλάβει ότι η πράξη αυτή είναι παράβαση ηθικών κανόνων θα είναι λάθος να τιμωρηθεί από τους γονείς», τονίζει η ειδικός.
Εξηγεί δε ότι στην προσχολική ηλικία η έννοια της ξένης ιδιοκτησίας δεν είναι κάτι που τα παιδιά κατανοούν, οπότε μπροστά στην εικόνα κάτι έντονου, φανταχτερού, ιδιαίτερου, το θέλουν και το παίρνουν χωρίς να ρωτήσουν τον ιδιοκτήτη ή χωρίς να υπολογίσουν τα συναισθήματα του άλλου. Για το λόγο αυτόν είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να βοηθήσουν στο να κατανοήσουν τις έννοιες του «χαρίζω» και «δανείζομαι», που είναι πιο απλές.
Η κ. Βαΐτσου απαριθμεί κάποιους συνήθεις λόγους για τους οποίους κλέβουν τα παιδιά:
•  Για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, όπως των γονιών, αν εκείνοι είναι υπερβολικά απασχολημένοι.
•  Ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη αγάπης ή προσοχής, όπως αν οι γονείς είναι αυστηροί.
•  Επειδή το κάνουν και άλλοι συνομήλικοι, επιδιώκοντας έτσι να κερδίσουν τον θαυμασμό της παρέας τους.
•  Από διάθεση για περιπέτεια ή από απερισκεψία, εφόσον επιθυμούν να αποκτήσουν όλο και περισσότερα από τα αγαθά με τα οποία τους βομβαρδίζει η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
•  Σπανιότατα υπάρχουν παιδιά με εγκεφαλικές βλάβες ή με ψυχογενή τάση για κλέψιμο.

Η στάση του γονιού
Καθώς τα κίνητρα της κλοπής από ένα μικρό παιδί ποικίλουν είναι δύσκολο για τους γονείς να ανακαλύψουν τις πραγματικές αιτίες, ενώ συχνά και το ίδιο το παιδί δεν καταλαβαίνει γιατί προχώρησε σε μία τέτοια πράξη. Αν, μάλιστα, ρωτήσει κανείς ένα νήπιο «γιατί το πήρες αφού δεν είναι δικό σου;», το πιθανότερο είναι ότι αυτό δεν θα απαντήσει ή θα απαντήσει «δεν ξέρω».
Όπως εξηγεί η ειδικός, για να μπορέσει ο γονιός να εξηγήσει στο παιδί ότι μία τέτοια πράξη δεν είναι αποδεκτή, χρειάζεται να δείξει μεγάλη κατανόηση και να θέσει συστηματικά όρια. «Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά έχουν την τάση να κοινοποιούν κάτι που τα ενοχλεί, φοβίζει, τρομάζει μέσα από πράξεις, άλλοτε με τον έντονο τρόπο που παίζουν, άλλοτε με το να «αρπάζουν» πράγματα, άλλοτε με το να έρχονται σε άρνηση να τραφούν, να πλυθούν, να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες. Πάντοτε χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση και να «διαβάζουν» τα σημάδια αυτά που τους στέλνουν», λέει η ψυχολόγος.

Αντιμετώπιση ανά ηλικία
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας παίρνουν κάτι που θέλουν χωρίς να καταλάβουν ότι αυτό δεν είναι δικό τους ή ότι κοστίζει κάποια χρήματα και είναι λάθος να το πάρουν χωρίς να πληρώσουν. Στις ηλικίες αυτές, λέει η ειδικός, οι γονείς πρέπει να δίνουν στο παιδί με απλούς όρους να καταλάβει τι σημαίνει ιδιοκτησία, συναλλαγή και αντάλλαγμα. Με ηρεμία και σοβαρότητα θα πρέπει να εξηγούν στο παιδί ότι δεν είναι σωστό να παίρνει τα πράγματα άλλων, ότι αυτό τους πληγώνει, δημιουργεί προβλήματα και κλονίζει τις σχέσεις μας μαζί τους.
Μπορούν, ακόμα, να κάνουν αναστροφή ρόλων. Να βάζουν, δηλαδή, το παιδί στη θέση του άλλου με το εξής ερώτημα: «Πώς θα σου φαινόταν αν σου έπαιρναν το παιχνίδι σου;». Του δίνουν τότε χρόνο για να σκεφτεί και το ενθαρρύνουν υπομονετικά να απαντήσει.
Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας, αν και συνήθως γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να πάρουν κάτι που δεν είναι δικό τους ή που δεν έχουν πληρώσει, εντούτοις το παίρνουν, γιατί δεν έχουν αυτοέλεγχο.
Στην προεφηβική και εφηβική ηλικία τα παιδιά γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρέπει να κλέβουν, όμως μπορεί να το κάνουν γιατί τα ενθουσιάζει σαν πράξη, ή ίσως γιατί τα παρακινούν οι φίλοι τους. Μερικοί έφηβοι μπορεί να πιστεύουν ότι κανείς δεν θα τους καταλάβει. Καθώς στην ηλικία αυτή τα παιδιά αποκτούν περισσότερο έλεγχο της δικής τους ζωής, η κλοπή ίσως είναι γι’ αυτά είναι ένας τρόπος να κάνουν την επανάστασή τους.

Το όριο της κλεπτομανίας
Όταν αυτή η ασυνείδητη πράξη του «κλέβω» ή «αρπάζω» πράγματα  συνεχίσει και σε μεγαλύτερη ηλικία και συνοδεύεται από ψέματα τότε μιλάμε για κλεπτομανία .
Η ειδικός εξηγεί ότι τα παιδιά δεν έχουν τον έλεγχο της πράξης τους εκείνη την στιγμή, μέσα τους όμως νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση βαίνοντας σ’ αυτή την πράξη. Τα άτομα αυτά είναι κυριευμένα από έντονη ανασφάλεια και εσωτερική μοναξιά. 
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς χρειάζεται να αποταθούν σε έναν ειδικό κατάλληλο ειδικευμένο σε θέματα παιδιών, αλλά και οι ίδιοι να διερωτηθούν τι μπορεί να ώθησε το παιδί τους σ΄αυτή την κατάσταση και να βρουν πώς θα έρθουν κοντά του και θα το βοηθήσουν.

από Έλενα Μπούλια

mama365.gr

Γιατί το παιδί μου βλέπει εφιάλτες;

Μακάρι οι εφιάλτες του παιδιού σας να είχαν την απλοϊκή εξήγηση του «Μπαμπούλας ΑΕ». Μακάρι τα «τέρατα» που το ξυπνούν τα βράδια να ήταν τα συμπαθή χνουδωτά πλάσματα της Pixar. Δυστυχώς, όμως, πολλοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι με πολύ πιο «ζωντανούς» και λιγότερο αστείους φόβους των παιδιών τους, έστω κι αν αυτοί δεν κατοικούν παρά στα όνειρά τους.

Nightmares: Why they happen and what to do about them

Αν κι εσείς έχετε ξυπνήσει αρκετές νύχτες από τις φωνές του παιδιού σας, που ιδρώνει τρομαγμένο στο κρεβάτι του, χάρη σε έναν –επαναλαμβανόμενο ή μη- εφιάλτη, ξέρετε πολύ καλά πως όσο κι αν πρόκειται για «λάθος συναγερμό», οι εικόνες ενός εφιάλτη φαντάζουν πολύ αληθινές και καθόλου χαριτωμένες στο παιδικό του μυαλό.

Γι’ αυτό, αναζητάμε τις γνώμες των ειδικών παιδοψυχολόγων και της επιστημονικής έρευνας, και συγκεντρώνουμε συμβουλές και αλήθειες που εντοπίζουν τις πιθανές αιτίες αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης των άσχημων ονείρων που έχουν εγκατασταθεί… στο παιδικό δωμάτιο του σπιτιού.

Γιατί βλέπει εφιάλτες; Για τα μικρά παιδιά, οι εφιάλτες αποτελούν συχνό φαινόμενο και συχνά οφείλονται στην δυσκολία να αντιμετωπίσουν τα πρώτα πραγματικά άγχη της παιδικής ηλικίας. «Περίπου το 30-50% των παιδιών έχουν βιώσει ένα επεισόδιο εφιάλτη, ενώ ένα ποσοστό παιδιών από 7 ως 15% αντιμετωπίζουν εφιάλτες που επανέρχονται συχνά», μας λέει η κ. Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας. «Συνήθως οι εφιάλτες εμφανίζονται μετά την ηλικία των 2 ετών, και μάλιστα στο δεύτερο μισό του ύπνου, συνοδεύονται με φωνές και κλάμα, ενώ την επόμενη ημέρα το παιδί είναι σε θέση να θυμηθεί και να διηγηθεί το όνειρό του», μας εξηγεί.

Μια συνήθης αιτία εφιάλτη είναι η ακρόαση ή η θέαση κάτι τρομακτικού κατά την διάρκεια της ημέρας, ιδιαίτερα αν αυτό συνέβη λίγο πριν την ώρα του ύπνου. Μάλιστα, σε επιστημονική έρευνα του Ινστιτούτου Παιδικών Ερευνών του Seattle, κατά την οποία καταγράφηκαν οι επιδράσεις των καρτούν σε παιδιά νηπιακής ηλικίας, παρατηρήθηκε ότι τα παιδικά προγράμματα που εμπεριέχουν έστω και ελάχιστο ποσοστό βίας (από τον Spiderman και τον Batman, μέχρι τις επιθέσεις των καρτούν τύπου Bugs Bunny), αυξάνουν τις πιθανότητες ύπαρξης εφιαλτών.

Το στρες είναι επίσης ένας πιθανός ένοχος για τις εφιαλτικές νύχτες. Αιτίες άγχους μπορεί να είναι για παράδειγμα ο αποχωρισμός από τους γονείς για μεγάλο διάστημα, μια ασθένεια, ή ακόμη και ο ίδιος… ο ύπνος, αν έχει μόλις προηγηθεί η μεταφορά του παιδιού σε δικό του δωμάτιο. «Το στρες, η κούραση, η αλλαγή περιβάλλοντος είναι οι συχνότερες αιτίες εφιαλτών», αναφέρει η κ. Καππάτου και συμπληρώνει: «Με την σειρά τους, πηγές άγχους μπορεί να αποτελούν για το παιδί οι συνθήκες πίεσης στο περιβάλλον του, ο ερχομός ενός νέου μωρού, η έκθεση σε καβγάδες και δυσάρεστες καταστάσεις, η πρώτη περίοδος στον παιδικό σταθμό και άλλες καταστάσεις στις οποίες διαταράσσεται η οικογενειακή ζωή ή η δική του καθημερινότητα». Σε πιο ειδικές περιπτώσεις, πηγή εφιαλτών μπορεί να αποτελεί το μετατραυματικό στρες που παρουσιάζεται, σύμφωνα με μελέτες σε παιδιά με γονείς που πάσχουν από καρκίνο.

Πώς να αντιμετωπίσετε τους εφιάλτες Αυτό που πρέπει να κάνουν οι γονείς είναι να καθησυχάσουν το παιδί τους και να είναι όσο πιο ψύχραιμοι μπορούν για να του μεταφέρουν την ηρεμία και το αίσθημα ασφάλειας κάθε φορά που ξυπνά τρομαγμένο, μας εξηγεί η κ. Καππάτου. «Χωρίς να δείξουν οι ίδιοι αναστατωμένοι, θα πρέπει να πάνε στο δωμάτιό του, να το καθησυχάσουν με μια αγκαλιά, αλλά μόνο αν την δεχτεί το παιδί. Πολλές φορές, δεν είναι τόσο εύκολο για τα παιδιά που βιώνουν ένα επεισόδιο τρόμου μετά από εφιάλτη», λέει η ειδικός. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ οι γονείς δεν μπορούν να εμποδίσουν τους εφιάλτες των παιδιών τελείως, μπορούν να λάβουν μέτρα για να βοηθήσουν την εμφάνιση γλυκών ονείρων. Όπως μας εξηγεί, άλλωστε, η ειδικός, η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη.

Από τις πρώτες φορές που θα διαπιστώσουν ότι το παιδί τους είδε εφιάλτες, μας λέει η παιδοψυχολόγος, οι γονείς θα πρέπει να αναρωτηθούν αν υπάρχει πίεση στο περιβάλλον του ή κάποιοι από τους παράγοντες που προαναφέραμε πιο πάνω. «Αν είναι δυνατόν, αυτή η αιτία άγχους θα πρέπει να εξαλειφθεί, ενώ σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να φροντίζουν για την ύπαρξη των απαραίτητων συνθηκών για έναν καλό ύπνο. Το ήρεμο κλίμα, η τήρηση συγκεκριμένου ωραρίου ύπνου, η αποφυγή εντάσεων, καβγάδων και παρατηρήσεων πριν τον ύπνο είναι σωστά βήματα για να προληφθεί ένα δυσάρεστο κλίμα που μπορεί να οδηγήσει σε εφιάλτες», επισημαίνει η κ. Καππάτου.

«Την επόμενη ημέρα», μας λέει, «μπορεί να γίνει μια συζήτηση με το παιδί, ώστε να τους διηγηθεί τι ονειρεύτηκε, να του εξηγήσουν ότι αυτό ήταν απλώς ένα όνειρο και πως δεν πρόκειται να τους συμβεί στην πραγματικότητα και να ακολουθήσουν μια πρακτική μέθοδο: Να ζητήσουν από το παιδί να τους ζωγραφίσει αυτό που τους φόβισε, είτε ήταν ένας σκύλος, είτε ένας κλέφτης, ο αποχωρισμός του από τους γονείς κ.ο.κ. Στην συνέχεια, μπορούν να το ρωτήσουν τι είναι αυτό που πιστεύει πως θα μπορούσε να διώξει τον φόβο. Μπορεί να είναι η γάτα του, ο μπαμπάς, η κάτι άλλο, το οποίο και πάλι μπορεί να ζωγραφίσει. Έτσι, μέσω της αναπαράστασης, το παιδί μπορεί τελικά να νικήσει την κακή ανάμνηση». Επιπλέον, η ειδικός μας εξηγεί γιατί δεν πρέπει οι γονείς να επιτρέπουν στο παιδί να επιστρέφει στο δικό τους κρεβάτι για να κοιμηθεί, με την πρόφαση του φόβου. «Είναι λάθος η κίνηση αυτή των γονιών, καθώς δημιουργεί μια μορφή εξάρτησης. Συχνά τα παιδιά επιθυμούν μια συγκεκριμένη τελετουργία για να κοιμηθούν, που περιλαμβάνει την παρουσία του γονέα. Το να ξαπλώσει ο γονιός μέχρι να κοιμηθεί το παιδί είναι παγίδα, καθώς μπορούν τα παιδιά να αρχίσουν μια χειριστική συμπεριφορά που δύσκολα θα αποτραπεί στην συνέχεια», μας λέει. Αν οι εφιάλτες επιμένουν για αρκετό καιρό, και τα μέτρα που παίρνετε δεν έχουν αποτέλεσμα, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν παιδοψυχολόγο.

Tο Ίδρυμα Nemours για την Παιδική Υγεία και οι ειδικοί του νοσοκομείου Παίδων Lucile Packard των ΗΠΑ προσφέρουν τις εξής συμβουλές προς αυτή την κατεύθυνση:
* Να έχετε σταθερό πρόγραμμα στην ώρα του ύπνου και της έγερσης.
* Να διατηρείτε ήρεμη, ήσυχη, χαλαρή και σταθερή ρουτίνα για την ώρα του ύπνου-που θα περιλαμβάνει ίσως ένα μπάνιο, την ανάγνωση ενός ευχάριστου βιβλίου και αγκαλιές.
* Σιγουρευτείτε ότι το κρεβάτι του παιδιού είναι άνετο. Επιτρέψτε να υπάρχει η αγαπημένη του κουβέρτα ή το αγαπημένο του κουκλάκι. Αφήστε επίσης ανοιχτή την πόρτα του δωματίου του.
* Μην του επιτρέπετε να παρακολουθεί τρομακτικές εκπομπές πριν τον ύπνο.
* Να εξηγήσετε στο παιδί σας ότι οι εφιάλτες είναι μόνο όνειρα και ότι δεν μπορεί να του προκαλέσουν βλάβη.  

Δείτε σχετικό θέμα για τους παιδικούς εφιάλτες και την αντιμετώπισή τους, στο σχετικό δημοσίευμα του Mama365.gr.

του Γιώργου Κόκουβα  in2life.gr

Πώς θα το πείσω να τρώει φρούτα και λαχανικά!

Παιδί και Διατροφή

Το «αιώνιο» πρόβλημα των γονιών είναι η «μάχη» που έχουν με τους μικρούς τους ήρωες όσον αφορά στην κατανάλωση φρούτων και λαχανικών! Σίγουρα τα πιτσιρίκια θα προτιμήσουν μια λαχταριστή σοκολάτα ή ένα δροσερό παγωτό και όχι ένα κατακόκκινο μήλο ή ένα υγιεινό καρότο! Όλα όμως είναι θέμα σωστής τεχνικής και σωστού παραδείγματος.  
Αν εσείς δεν τρώτε λαχανικά και φρούτα μην περιμένετε να το πράξει το παιδί σας. Σας παρουσιάζουμε έξυπνες και εύκολες λύσεις για να βάλετε τα φρούτα και τα λαχανικά στη ζωή του παιδιού σας!

 
Αποθηκεύετε τα φρούτα και τα λαχανικά σε ορατά σημεία, ώστε να είναι άμεσα διαθέσιμα.

Κόψτε το φρούτο τους σε κύβους πριν τους το προσφέρετε. Αν τα παιδιά σας τρώνε καθώς παρακολουθούν τηλεόραση, δώστε τους σταφύλι, κεράσια ή φράουλες σε βαθύ μπολ. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν θα το φάνε.

Προσφέρετε φρούτα και λαχανικά σαν σνακ, χωρίς ιδιαίτερη επιμονή αν το παιδί αρνηθεί. Σε περίπτωση άρνησης μην του προσφέρετε εναλλακτική.

Μην επιβραβεύσετε το παιδί σας αν αντί για φρούτο ή λαχανικό προτιμήσει κάποιο άλλο τρόφιμο, όπως σοκολάτα ή γλύκισμα.

Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει για να κάνετε τα φρούτα και τα λαχανικά πιο ελκυστικά, επενδύστε σε ωραία χρώματα και σχήματα, φτιάξτε φρουτοσαλάτα με λίγο μέλι ή κανέλα!

Ζητήστε από το παιδί να σας βοηθήσει στην προετοιμασία της φρουτοσαλάτας ή του χυμού, φτιάξτε σχήματα με τη φλούδα και αφήστε το να παίξει με αυτά.

Φτιάξτε γρανίτα ή milkshake (ή ακόμα και παγωτό – sorbet, αν έχετε συσκευή) από φυσικό χυμό φρούτων.

Φτιάξτε τηγανίτες γεμιστές με φρούτα, όπως μπανάνες, φράουλες και βατόμουρα. Οι επιλογές σας είναι αμέτρητες!

Προσφέρετε σαλάτα σε κάθε γεύμα και σερβίρετε λίγη στο πιάτο του παιδιού. Επαναλάβετε ακόμη κι αν δε τη φάει, χωρίς όμως περαιτέρω σχόλια.

Ξεκινήστε με πιο προσιτά λαχανικά, όπως καρότο, ντομάτα κ.λπ.

Μην πιέζετε το παιδί να φάει ποσότητα, επιβραβεύστε -λεκτικά- απλά τη δοκιμή.

Χρησιμοποιήστε ως πρότυπα παιδικούς ήρωες (όταν η ηλικία το επιτρέπει) που καταναλώνουν τέτοια τρόφιμα, για να υπενθυμίσετε τα οφέλη από την κατανάλωσή τους (π.χ. βοηθούν στο να γίνουν πιο δυνατοί, γρήγοροι, έξυπνοι κ.λπ.).

Ζητήστε τους ακόμα να φτιάξετε ιστορίες με πρωταγωνιστές τα φρούτα ή και τα λαχανικά. Με αυτό τον τρόπο θα φροντίσετε να μάθουν τα παιδιά τα ευεργετικά τους αποτελέσματα στην υγεία!

Προσφέρετε έξυπνα σνακ με φρούτα και λαχανικά π.χ. τοστ με τυρί και λαχανικά, μήλο ή μπανάνα με λίγο φιστικοβούτυρο, μπαστουνάκια καρότου με ελαφριά ντιπ (π.χ. χούμους).

Tip: Οι σωστές διατροφικές συνήθειες στηρίζονται στην εκμάθηση και χτίζονται κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού! Μην ξεχνάτε όμως πως αν εσείς δεν είστε λάτρεις των φρούτων και των λαχανικών, μην περιμένετε να είναι τα παιδιά σας!

Δημοσιευμένο στην offsite.com.cy/insite-child 

Στη μνήμη του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη

Η Google τιμάει τη μνήμη του Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.

101 χρόνια πέρασαν από τη γέννηση του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 και απεβίωσε στις 18 Μαρτίου του 1996. Η Google τιμάει τη μνήμη του με το συλλεκτικό doodle (σκαρίφημα) που βλέπετε στην εικόνα της ανάρτησης (δίπλα από τη φωτογραφία του).

Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο μείζων ποιητής δίπλα στους μείζονας ποιητές της Ελλάδας. Αισθητικός και διδακτικός• ακατανόητος στους ανίσχυρους, τους αφυής και τους χρησιμοθήρες. Οι ποίησή του δεν καταναλώνεται, καταναλώνει το σκότος• δεν έχει τιμή, έχει άξια ανεκτίμητη• δεν πλουτίζει (υλικά), εμπλουτίζει την ψυχή και το πνεύμα• δεν χρησιμεύει, ελευθερώνει. Όπως κάθε ποίηση των μεγάλων ποιητών, προσεγγίζει περισσότερο τα άρρητα νοήματα της άναρχης και ατελεύτητης Αλήθειας. 

Δείτε τα βίντεο που ακολουθούν:

Στο απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ: «Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη», ο ποιητής εκφράζει την άποψή του για την Ευρώπη και την Ελλάδα. Παρακολουθήστε το σκεπτικό του και την επιχειρηματολογία του. Κρίνετε και συγκρίνετε τις απόψεις του με τις απόψεις που επικρατούν σήμερα.

Στο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ: «Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα», που γυρίστηκε λίγο μετά τη βράβευση του ποιητή με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979), μεταξύ άλλων, ακούμε τον Ελύτη να δίνει τον ορισμό της ελληνικότητας (στο 17:47 κ.έ.): «Ελληνικότητα είναι, απλούστατα, ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα». Η ελληνικότητα είναι μια διαχρονική σταθερά, ένας αμετάβλητος παράγων ανεξάρτητος από τις επιπτώσεις της Ιστορίας, που κάνει τον άνθρωπο να αντιδρά απέναντι στα πράγματα κατά ορισμένο τρόπο.

Δια χειρός NewNeuromancer