Ποια λάθη κάνουμε στην πειθαρχία του παιδιού;

Τα συνηθισμένα λάθη που κάνουμε ως γονείς στην πειθαρχία των παιδιών μας

Όταν τα παιδιά κάνουν κάτι, τα ανταμείβουμε, τους αφαιρούμε προνόμια ή δοκιμάζουμε τις κλασικές λογικές συνέπειες. Ωστόσο, μερικές φορές νιώθουμε ότι παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις στρατηγικές που ακολουθούμε, το παιδί συνεχίζει να φέρεται άσχημα, να αντιμιλά και να μας αγνοεί. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι κάνουμε κάποιο από τα παρακάτω λάθη στην πειθαρχία του.

*Δεν σεβόμαστε τα χαρακτηριστικά του παιδιού μας

Τα χαρακτηριστικά του παιδιού μας επηρεάζουν το πώς θα ανταποκριθεί σε διάφορες στρατηγικές πειθαρχίας. Τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την προσωπικότητα, την ιδιοσυγκρασία, τα ταλέντα, τις δεξιότητες, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες. Για παράδειγμα, η ανατροφή ενός παιδιού που αναστατώνεται εύκολα απαιτεί διαφορετικές στρατηγικές πειθαρχίας σε σύγκριση με ένα ήρεμο παιδί που είναι πρόθυμο να συμβιβαστεί. Σκεφτόμαστε λοιπόν τι είδους κανόνες, όρια και συνέπειες ταιριάζουν καλύτερα στα μοναδικά χαρακτηριστικά του δικού μας παιδιού.

*Δεν λαμβάνουμε υπόψιν την ηλικία του παιδιού

Η ηλικία του παιδιού επηρεάζει την προσέγγιση πειθαρχίας που θα ακολουθήσουμε. Τα μικρότερα παιδιά χρειάζονται άμεσες συνέπειες, ενώ τα μεγαλύτερα καταλαβαίνουν ότι η λάθος συμπεριφορά τους το πρωί μπορεί να έχει συνέπειες αργότερα μέσα στην ημέρα.

*Δεν είμαστε συνεπείς

Οι αρνητικές συνέπειες πρέπει να είναι σταθερές. Αν έχουμε προειδοποιήσει το παιδί ότι αν συνεχίσει την κακή συμπεριφορά θα τιμωρηθεί (π.χ. αν χτυπήσεις τον αδερφό σου, δεν θα δεις τηλεόραση για 2 ημέρες), και στη συνέχεια δεν εφαρμόσουμε την τιμωρία, του περνάμε το μήνυμα ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς συνέπειες.

*Ενθαρρύνουμε την κακή συμπεριφορά

Μερικές φορές τα παιδιά λαμβάνουν ενθάρρυνση για αρνητικές συμπεριφορές, γεγονός που τα κάνει να συνεχίζουν την κακή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, ένα παιδί που λαμβάνει πολλή προσοχή επειδή γκρινιάζει, μαθαίνει ότι το κλαψούρισμα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να τραβήξει την προσοχή.

*Δεν επικροτούμε την καλή συμπεριφορά

Ένα παιδί που δέχεται επαίνους για την καλή του συμπεριφορά είναι πιο πιθανό να τη συνεχίσει στο μέλλον και να υπακούει στους κανόνες. Εάν διαπιστώσουμε ότι το παιδί δεν λαμβάνει αρκετή θετική ενίσχυση για την καλή του συμπεριφορά, προσαρμόζουμε τη στρατηγική πειθαρχίας μας έτσι ώστε να αυξήσουμε το κίνητρό του να συμπεριφέρεται καλά.

vita.gr

Πονάω ρε γαμώτο…

Νιώθω τα μέσα μου να ξεσκίζονται. Θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να αρχίσω να ουρλιάζω. Να αρχίσω να σπαράζω. Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Ξανά και ξανά. Μέχρι να μην μπορώ άλλο, μέχρι να γονατίσω κάτω στο πάτωμα εξαντλημένος και να ξεσπάσω σε κλάματα. Και μετά, να μείνω εκεί, κάτω, πεσμένος, για ώρες… Έτσι, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, χωρίς κανένα λόγο.

Δεν ξέρω αν όλο αυτό θα με ανακουφίσει. Δεν ξέρω αν θα με κάνει να σταματήσω να σκέφτομαι.

Πονάω όμως τόσο πολύ, τόσο βαθιά, που δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορώ να κάνω…’’

Εσύ, ίσως να μην πονάς… Πραγματικά στο εύχομαι. Εύχομαι ποτέ να μην πονέσεις.

Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τον βιώνουνε αυτόν τον πόνο. Γι’ αυτό σου γράφω. Για να σου πω, πως τους ανθρώπους που πονάν, να μην τους ξεχνάς ποτέ. Δεν θέλουνε την λύπησή σου. Όχι. Ούτε λόγια, ούτε θεωρίες, ούτε φιλοσοφίες. Να είσαι δίπλα τους. Αυτό μόνο. Και να μην τους ξεχνάς ποτέ στην προσευχή σου…

Αν από την άλλη αυτόν τον πόνο τον νιώθεις και εσύ, γράφω για να σου πω, πως δεν έχω να σου πω πολλά… Παρά μόνο ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπούν. Που σε αγαπούν πολύ. Πάρα πολύ. Και ας μην μπορούν, και ας φοβούνται να σε καταλάβουν…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μήπως το παιδί έχει αργήσει να μιλήσει;

Πώς μπορούμε να ξέρουμε αν αυτό είναι φυσιολογικό ή αν το παιδί μας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξή του;

Το έχουμε γράψει πολλές φορές: Το κάθε παιδί αναπτύσσεται με τον δικό του ρυθμό, χωρίς αυτό να σημαίνει το οτιδήποτε για τη μελλοντική του εξέλιξη. Άλλωστε, η ηλικία στην οποία σας λένε ότι “θα έπρεπε” να έχει κάνει το οτιδήποτε, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας μέσος όρος. Και αυτό σημαίνει ότι κάποια παιδιά – αν όχι τα περισσότερα – περνούν από τα διάφορα αναπτυξιακά στάδια σε διαφορετική στιγμή της ζωής τους. Ως γονείς όμως, είναι δύσκολο να μην ανησυχούμε.

Ιδιαίτερα όταν βλέπουμε ότι άλλα παιδάκια που βρίσκονται στην ίδια ηλικία μιλούν ακατάπαυστα, ενώ το δικό μας παιδί… προτιμά τη σιωπή του. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να ξέρουμε αν αυτό είναι φυσιολογικό ή αν το μικρό μας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξή του;

Γιατί αργεί να μιλήσει;

Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι που ένα παιδάκι που αναπτύσσεται φυσιολογικότατα αργεί να πει τις πρώτες του λέξεις. Ίσως προτιμά τις πιο ενεργητικές δραστηριότητες, όπως το σκαρφάλωμα και έχει εστιάσει όλη του την προσοχή στο να τις τελειοποιήσει.

Ίσως έχετε μάθει να “διαβάζετε” τόσο καλά τις ανάγκες του και να ανταποκρίνεστε σε αυτές, ώστε να μην χρειάζεται να προσπαθήσει να μιλήσει για να το καταλάβετε. Ίσως απλώς μεγαλώνει σε ένα δίγλωσσο περιβάλλον, κι έτσι του παίρνει περισσότερο καιρό να αποκωδικοποιήσει και τις δύο γλώσσες – όμως αργότερα θα είναι εξαιρετικά ευνοημένο.

Σε κάθε τέτοια περίπτωση, το παιδί σας δεν χρειάζεται βοήθεια.

Κάντε υπομονή και σύντομα το σπίτι σας θα γεμίζει από τις λεξούλες του.

Μήπως αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα;

Φυσικά, ορισμένα παιδιά όντως παρουσιάζουν καθυστερήσεις στην ανάπτυξή τους.

Ένας τρόπος να καταλάβετε αν συμβαίνει κάτι τέτοιο με το μικρό σας, είναι παρατηρώντας τις αντιδράσεις του στη λεκτική επικοινωνία. Καταλαβαίνει όταν το ρωτάτε αν πεινάει ή νυστάζει; Ανταποκρίνεται σε εύκολες οδηγίες;

Αν όχι, καλό είναι να ζητήσετε τη γνώμη του παιδιάτρου σας. Εκείνος ή εκείνη θα σας προτείνει τις κατάλληλες εξετάσεις, αλλά και τον ειδικό που μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας σε περίπτωση που αυτό κριθεί απαραίτητο.

imommy.gr