Το πιάνο

Το πιάνο είναι ένα σόλο μουσικό όργανο, που μπορεί να θεωρηθεί έγχορδο ή κρουστό. Παίζεται με πλήκτρα, τα οποία όταν πατηθούν από τον πιανίστα σηκώνουν σφυράκια που χτυπούν τις χορδές του, παραγοντας έτσι ήχους. Η δυνατότητα να δίνει μια διαφορετική νότα από το κάθε δάχτυλο και να κάνει κάθε νότα απαλή ή δυνατή, δίνει στο πιάνο μια εκπληκτκή ποικιλία έκφρασης.
Το πιάνο μπορεί να αποδώσει μουσική είτε ως σόλο όργανο, είτε μέσα σε μια ορχήστρα. Άν και πολλοί πιστεύουν πώς χρησιμοποιείται κυρίως στην κλασική μουσική, το πιάνο κατέχει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και στην τζαζ, την μπλουζ και το ροκ εν ρολ, καθώς και στη λαϊκή μουσική όπου είτε κυριαρχεί είτε λειτουργεί ως βοηθητικό για άλλα όργανα.
Τα καλύτερα καθώς και αρκετά ακριβά σε τιμή είναι τα πιάνα με ουρά που ειναι μεγάλα όχι μονο σε μέγεθος αλλά και σε ήχο. Τα όρθια πιάνα είναι ίσως πιο συνηθισμένα γιατί καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο αλλά και επειδή είναι λιγότερο ακριβά.
Το πιάνο ονομάστηκε έτσι διότι μπορούσε να παίζει "πιάνο" (piano) που στην ιταλική γλώσσα -και σύμφωνα με τους μουσικούς όρους- σημαίνει σιγά. Τα πρώτα πιάνα, τα φόρτε πιάνο όπως ονομάζονταν (δηλαδή δυνατά-σιγά), εφευρέθηκαν γύρω στα 1700.
Όσον αφορά τη λειτουργία του, πατώντας καποιο πλήκτρο η χορδή που του αντιστοιχεί "χτυπιέται" από ένα μαλακό σφυράκι καλυμμένο από τσόχα που επιστρέφει πισω στη θέση του όταν χτυπηθεί η χορδή. Επιπρόσθετα το πιάνο έχει και δύο πεντάλ κατω στο κέντρο στο ύψος του πέλματος. Το αριστερό είναι το σιγανό: πατώντας το, σηκώνεται ένας μοχλός που μετακινεί τα σφυράκια κοντύτερα στις χορδές με αποτέλεσμα ο ήχος να είναι σαφώς σιγανότερος. Το δεξί πενταλ που ονομάζεται πεντάλ διαρκείας ή δυνατό πεντάλ ανασηκώνει τους σιωπητήρες από τις χορδές και διατηρεί τον ήχο.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Παιδιά - Το μέτρο για να μετράμε τη φτώχεια

Ποιες είναι οι Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες;

Ανάμεσα στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου υπάρχουν αρκετές που βρίσκονται σε ιδιαίτερα δυσχερέστερη θέση και ονομάζονται «Λιγότερο Ανεπτυγμένες» σύμφωνα με τρία βασικά κριτήρια:
Εισόδημα: Αυτές που έχουν (τώρα) ετήσιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) μικρότερο των 900 δολαρίων κατά κεφαλήν.
Ποιότητα ζωής: Συμπεριλαμβάνει το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση, την κατανάλωση θερμίδων κατά κεφαλήν, το ποσοστό εγγραφής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τον αλφαβητισμό ενηλίκων.

Οικονομική ποικιλομορφία και διάρθρωση: Βασίζεται στο μερίδιο της βιομηχανικής παραγωγής στο ΑΕΠ, το μερίδιο του εργατικού δυναμικού στη βιομηχανία, την ετήσια κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας και την κατανομή εμπορικών εξαγωγών όπως καθορίζονται από τη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD).
Το Φεβρουάριο του 2001, προστέθηκε και η Σενεγάλη στην κατηγορία των Λιγότερο Ανεπτυγμένων Χωρών (Λ.Αν.Χ.), πολύ αργά για να συμπεριληφθεί στην παρούσα μελέτη.
 

Οι 48 Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες που εξετάζονται στην έκθεση
 

30 Αφρικανικές Λ.Αν.Χ. και Αϊτή: Αγκόλα, Αιθιοπία, Γκάμπια, Γουινέα, Ζαίρ, Ισημερινή Γουινέα, Γουινέα Μπισάου, Ερυθραία, Ζάμπια, Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, Μπενίν, Λέσοθο, Λιβερία, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Μάλι, Μαυριτανία, Μοζαμβίκη, Μπουρκίνα Φάσο, Μπουρούντι, Νίγηρας, Ουγκάντα, Ρουάντα, Σιέρα Λεόνε, Σομαλία, Σουδάν, Τανζανία, Τζιμπουτί, Τόγκο, Τσαντ και Αϊτή.
 

7 Ασιατικές Λ.Αν.Χ. και Υεμένη: Αφγανιστάν, Βιρμανία, Καμπότζη, Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος, Μπανγκλαντές, Μπουτάν, Νεπάλ και Υεμένη.
 

9 Νησιωτικές Λ.Αν.Χ.: Κιριμπάτι, Κομόρος, Μαλδίβες, Πράσινο Ακρωτήρι, Νήσοι Σολομώντα, Σάο Τόμε & Πρίνσιπε, Σαμόα, Τουβαλού & Βανουάτου.

Tα παιδιά σ' αυτές τις χώρες παραμένουν ανάμεσα στα περισσότερα ευάλωτα σε όλο τον κόσμο. Οποιαδήποτε παρέμβαση που θα εξασφαλίσει μια μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη για τις Λ.Αν.Χ., είναι αναμφισβήτητο ότι πρέπει να ξεκινήσει από τα παιδιά. Όπως θα δούμε, η μεγάλη φτώχεια, το εξωτερικό χρέος και η επιδημία του AIDS, κάνουν απαραίτητη μια σημαντική αύξηση στη χρηματοδότησή τους ώστε να πετύχουν την ανάπτυξη και μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις.

Παιδιά - Το μέτρο για να μετράμε τη φτώχεια

Το δυσβάστακτο εξωτερικό χρέος των Λ.Αν.Χ. συμβάλει αποφασιστικά στην αναχαίτιση της προόδου που κάνουν ως προς την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών.
Από τις 41 υπερχρεωμένες φτωχές χώρες του κόσμου οι 30 είναι στην κατηγορία των Λ.Αν.Χ. Αυτές οι χώρες συνήθως δαπανούν σημαντικά λιγότερο στις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες από όσο για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους.
Οι περισσότερες Λ.Αν.Χ. είναι απίθανο να πετύχουν το σύνολο των στόχων που τέθηκαν για τη διεθνή ανάπτυξη μέχρι το 2015 χωρίς επιπλέον χρηματοδότηση και επιπλέον για τις χώρες αυτές η επένδυση στα παιδιά είναι ιδιαίτερης βαρύτητας για 5 βασικούς λόγους:
Το 2000, το 49% του πληθυσμού τους ήταν κάτω των 18 ετών και ο ετήσιος ρυθμός αύξησης πληθυσμού είναι σχεδόν διπλάσιος από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Οι Λ.Αν.Χ. αντιπροσωπεύουν το 1/10 του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά είναι υπεύθυνες για το 1/5 του ετήσιου αριθμού γεννήσεων παγκοσμίως - υπολογίζεται ότι 24 εκατομμύρια βρέφη γεννιούνται κάθε χρόνο, τα περισσότερα σε φτωχές οικογένειες. Άρα η αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας είναι η αφετηρία για την αντιμετώπιση της φτώχειας γενικότερα.
Η φροντίδα στην πρώιμη παιδική ηλικία προσφέρει μια κρίσιμη ευκαιρία για την διανοητική, φυσική και συναισθηματική ανάπτυξη των ανθρώπων. Οι επιπτώσεις από την απώλεια αυτής της μοναδικής ευκαιρίας είναι μη αντιστρέψιμες.
Το παιδιά που μεγαλώνουν στη φτώχεια, χωρίς προνόμια, καλή υγεία, μόρφωση, ευκαιρίες, θα μεγαλώσουν και τα ίδια φτωχά παιδιά, διαιωνίζοντας τη φτώχεια και στις επόμενες γενιές.
Τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα στη φτώχεια και πληρώνουν δυσανάλογο τίμημα για το ότι γεννήθηκαν φτωχά. Επίσης εξαρτώνται αποκλειστικά από τους μεγάλους για να φροντίσουν για το μέλλον τους. Ένας αξιόπιστος δείκτης της ανάπτυξης μιας χώρας είναι το πώς αντιμετωπίζει τα πιο ανίσχυρα μέλη της. Άρα αποτελεί ηθική επιταγή για κάθε κράτος να μειώσει το βάρος που επωμίζονται τα παιδιά.
Ένας πέμπτος και ουσιαστικής σημασίας λόγος, είναι ότι η επένδυση στα παιδιά δεν είναι απλώς μια επιλογή. Η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, επικυρωμένη από 191 χώρες, υποχρεώνει τις χώρες να εξασφαλίσουν στα παιδιά τα δικαιώματα που καθορίζει. Σ' αυτά συμπεριλαμβάνεται το δικαίωμα στην καλή υγεία, τη διατροφή, την εκπαίδευση και ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης.
Το έργο της εξασφάλισης σε όλα τα παιδιά των δικαιωμάτων τους φαίνεται κολοσσιαίο αλλά ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να το φέρει σε πέρας - χάρη στην χωρίς προηγούμενο παγκόσμια οικονομική άνθηση στο τέλος του 20ου αιώνα. Αυτό που απαιτείται είναι μια μεταστροφή από την πολιτική ρητορική σε κινητοποίηση πόρων και δράση για όλα τα παιδιά.

 

Μαθήματα της δεκαετίας του '90 για τις Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες

• Το μέτρο για να μετράμε τη φτώχεια
• Αγώνας για επιβίωση
• Οι οικονομικές τάσεις
• Εξωτερική βοήθεια
• Συρράξεις AIDS
• Βασικές υπηρεσίες
• Εκπαίδευση
• Υγεία & Διατροφή
• Τα εργαζόμενα παιδιά στις Λ.Αν.Χ.
• Εξωτερικό χρέος

 

Πρώτη ανάρτηση 8 Δεκεμβρίου 2006 

Σουδάν: Περίθαλψη για τα υποσιτισμένα παιδιά - το πρόβλημα παραμένει

Πάνω από 80.000 εκτοπισμένοι άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί σε καταυλισμούς που στήθηκαν μέσα και γύρω από την πόλη Ελ Τζενίνα στην περιοχή Δυτικό Νταρφούρ του Σουδάν. Ζουν -ή, καλύτερα, επιζούν- κάτω από εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες. Ένας από τους μεγαλύτερους καταυλισμούς είναι γνωστός με το όνομα Αρνταμάτα και φιλοξενεί σχεδόν 20.000 εκτοπισμένους Σουδανούς.

Εκατοντάδες μικροσκοπικά καταλύματα, φτιαγμένα από χαλαρά συνδεδεμένα υπολείμματα ξύλου, κομμάτια σκισμένου καμβά, χόρτα και μπάζα, είναι σκορπισμένα σε ολόκληρο τον καταυλισμό. Μερικά έχουν στέγη καλυμμένη από πλαστικά φύλλα που διανεμήθηκαν από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται εκεί, κι έτσι παρέχουν στους εκτοπισμένους ένα λίγο πιο ασφαλές καταφύγιο. Ωστόσο, τα περισσότερα είναι εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο καυτός ήλιος τα διαπερνάει. Τη νύχτα, τα νερά από τις κατακλυσμιαίες βροχές -που θα διαρκέσουν όλο το καλοκαίρι- μπαίνουν μέσα πλημμυρίζοντας τα υποτυπώδη καταλύματα.

 

Οι νυχτερινές βροχές ποτίζουν το χορτάρι. Μερικά γαϊδουράκια βόσκουν το λεπτό, πράσινο στρώμα που σκεπάζει την κόκκινη σαν τούβλο γη. Τα παιδιά τρέχουν στα μονοπάτια και οι γυναίκες δουλεύουν στα μικρά κομμάτια γης, εδώ κι εκεί. Ωστόσο, αυτή η εικόνα «κανονικής» ζωής στους καταυλισμούς -που κάποιοι θα ήθελαν να δουν ως πραγματικότητα- είναι μόνο μια οφθαλμαπάτη.
Τα πλήθη στο Κέντρο Σίτισης που άνοιξαν πρόσφατα οι ΓΧΣ, αποτελούν μια υπενθύμιση ότι οι εκτοπισμένοι δεν είναι έτοιμοι να ξαναρχίσουν μια κανονική ζωή.
.

Ένα στα τέσσερα παιδιά είναι υποσιτισμένο 
Μια διατροφική έρευνα που έγινε στον καταυλισμό Αρνταμάτα, στο Δυτικό Νταρφούρ, αποκάλυψε υψηλό ποσοστό υποσιτισμού, που πλήττει 1 στα 4 παιδιά.

Κάθε πρωί, δεκάδες γυναίκες φέρνουν ένα ή περισσότερα παιδιά στο Κέντρο Σίτισης των ΓΧΣ, παρακινημένες από την υπόσχεση για τρόφιμα και δωρεάν ιατρική φροντίδα.Όταν τα παιδιά φτάνουν στο Κέντρο Σίτισης, το επίπεδο υποσιτισμού των παιδιών καθορίζεται με τη μέθοδο MUAC (μέτρηση της περιφέρειας του μέσου άνω βραχίονα), κατά την οποία ένα χάρτινο περιβραχιόνιο τοποθετείται στον άνω βραχίονα του παιδιού και τραβιέται μέχρι να κλείσει πάνω στο βραχίονα. Υπάρχουν τρεις ζώνες, που φαίνονται μέσα από ένα μικρό παράθυρο, που δίνουν μια γρήγορη εκτίμηση για το επίπεδο υποσιτισμού του παιδιού. Εάν η μέθοδος MUAC δείξει την πράσινη ζώνη, η διατροφική κατάσταση του παιδιού είναι καλή. Η κίτρινη ζώνη δείχνει πρώιμα σημάδια υποσιτισμού. Η κόκκινη ζώνη δείχνει σοβαρό υποσιτισμό, γεγονός που απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα.
Ένα-ένα τα παιδιά ζυγίζονται και μετριούνται ώστε το ιατρικό προσωπικό να μπορεί να έχει μια πιο ακριβή εικόνα για τη σοβαρότητα του υποσιτισμού τους. Θερμομετρούνται και ένας γιατρός τα εξετάζει προσεκτικά, τους χορηγεί αντιβιοτικά, βιταμίνη Α και φολικό οξύ για την πρόληψη της αναιμίας και τα εμβολιάζει κατά της ιλαράς.
Τα πιο σοβαρά περιστατικά -τα παιδιά που χωρίς κατάλληλη διατροφή και ιατρική φροντίδα μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρές παρενέργειες ή θάνατο- παραπέμπονται στο Κέντρο Θεραπευτικής Σίτισης στην Ελ Τζενίνα, πέντε χιλιόμετρα από τον καταυλισμό.

Θεραπεία χωρίς εισαγωγή στο νοσοκομείο
Το προσωπικό στο Επισιτιστικό Κέντρο των ΓΧΣ προσπαθεί να εντοπίσει άμεσα τις περιπτώσεις οξέος υποσιτισμού, ώστε να αποφευχθεί η ανάγκη εισαγωγής στο νοσοκομείο.
«Μετά την ιατρική εξέταση, τους μοιράζουμε ένα σακουλάκι με πολτό φιστικιού, μια εμπλουτισμένη, έτοιμη τροφή που είναι φτιαγμένη με βάση το φιστικοβούτυρο», εξηγεί η Φλόρενς, η νοσηλεύτρια των ΓΧΣ που επιβλέπει τη θεραπεία των παιδιών στο κέντρο.
«Παρακολουθούμε για να δούμε εάν το παιδί μπορεί να φάει, εάν έχει όρεξη.

Εάν έχει, μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του με μια μερίδα φαγητού που θα μοιραστεί με την οικογένειά του. Η μερίδα περιλαμβάνει πέντε κιλά CSB (ένα μείγμα σιταριού και σόγιας, εμπλουτισμένο με βιταμίνες) και ένα λίτρο λαδιού. Το παιδί δε χρειάζεται να ξανάρθει στο Κέντρο παρά μόνο τρεις ημέρες αργότερα, όταν θα εξεταστεί και πάλι και θα πάρει περισσότερα τρόφιμα. Εάν όμως δεν μπορεί να φάει καλά, πρέπει να παραπεμφθεί στο νοσοκομείο για την κατάλληλη θεραπεία και διατροφή».

Το πλεονέκτημα του Κέντρου Θεραπευτικής Σίτισης για εξωτερικούς ασθενείς είναι ότι οι μητέρες, που συχνά είναι επικεφαλής των οικογενειών εδώ, μπορούν να επιστρέψουν σπίτι και φροντίσουν και για τα άλλα τους παιδιά.

Όταν ένα παιδί εισάγεται στο νοσοκομείο, τα άλλα παιδιά μένουν μόνα και οι μητέρες δεν μπορούν να φροντίσουν για τροφή, νερό και ξύλα που είναι αναγκαία για την επιβίωση της οικογένειας.