Thursday 27 July 2017

Πόση αγκαλιά είναι αρκετή; Τι απαντάτε σε όσους επιμένουν ότι με την αγκαλιά το κακομαθαίνετε (ή ότι θα το κάνετε "μαμάκια");

Τα μωρά όχι μόνο θέλουν αλλά έχουν και ανάγκη την αγκαλιά 
και το δείχνουν με πολλούς τρόπους. 

Από την πρώτη στιγμή που το μωρό θα σφίξει το δάχτυλό σας αντανακλαστικά, σας λέει ότι έχει ανάγκη να το αγγίζετε. 
Και κάθε φορά που σταματάει να κλαίει μόλις το πάρετε αγκαλιά ή κοιμάται ήσυχα ενώ το κρατάτε πάνω σας, σας δείχνει ότι έχει ανάγκη να νιώθει κοντά σας.
Το πρώτο πράγμα εξάλλου που σας υπαγορεύουν λογική και ένστικτο κάθε φορά που ακούτε το μωρό σας να κλαίει είναι να πάτε αμέσως κοντά του και να το πάρετε αγκαλιά
Και πολύ σωστά κάνετε, πράγμα που επιβεβαιώνουν και οι ειδικοί οι οποίοι εξηγούν ότι τα μωρά μαθαίνουν μέσα από την ανταπόκρισή της μητέρας τους στο κλάμα τους.
Ένα μωρό που η μητέρα του ανταποκρίνεται αμέσως στο κλάμα του παίρνοντάς το αγκαλιά, παίρνει το μήνυμα ότι οι γύρω του ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του και νιώθει ασφαλές και ευχαριστημένο
 Αντίθετα, ένα μωρό που βλέπει ότι αδιαφορούν για το κλάμα του, αισθάνεται ότι η προσπάθειά του να τραβήξει την προσοχή και να νοιαστούν για τις ανάγκες του μένει άκαρπη οπότε νιώθει στρες και απογοήτευση. 
Έρευνες μάλιστα έχουν δείξει ότι τα μωρά στην Αφρική που τα κουβαλούν πάνω τους οι μητέρες τους είναι αυτά που κλαίνε λιγότερο!
Τι απαντάτε όμως σε εκείνους που επιμένουν ότι παίρνοντας το μωρό συχνά αγκαλιά το κακομαθαίνετε; Έχουν δίκιο ή άδικο;

Τι λένε οι ειδικοί 
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι είναι λάθος να στερούμε από ένα μωρό την αγκαλιά από το φόβο μήπως το κακομάθουμε. 
Στοιχεία από έρευνες μάλιστα αποκαλύπτουν ότι η αγκαλιά και η σωματική επαφή τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα μπορεί να επηρεάσει θετικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, να δώσει ώθηση στη φυσική ανάπτυξη και μακροπρόσθεσμα να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού και την αίσθηση ευεξίας, ενώ το βοηθάει ν’ αναπτύξει καλύτερες σχέσεις με τους γύρω του. 
Παρόλα αυτά είναι σημαντικό οι γονείς να μπορούν να αποκωδικοποιήσουν σωστά κάθε φορά την ανάγκη του παιδιού τους για αγκαλιά καθώς εκείνο μεγαλώνει.

Η ανάγκη για αγκαλιά τον πρώτο χρόνο ζωής
Τις πρώτες 4-6 εβδομάδες: 
Είναι η περίοδος μετάβασης από τον προστατευμένο χώρο του αμνιακού σάκου στον έξω κόσμο. Η αγκαλιά είναι το πρώτο προστατευμένο περιβάλλον που γνωρίζει το μωρό μετά τη γέννησή του. 
Σκοπός κυρίως της μητέρας είναι να διευκολύνει αυτή τη μετάβαση, παίρνοντάς το αγκαλιά και ταΐζοντάς το, βοηθώντας έτσι το μωρό να νιώσει όσο το δυνατόν πιο ασφαλές.

Από 1-3 μηνών: 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι γονείς κάθε φορά που το μωρό τους κλαίει, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, είναι να ανταποκριθούν άμεσα σ’ αυτό και να το πάρουν αγκαλιά. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αποκωδικοποιήσουν το λόγο για τον οποίο κλαίει (θέλει να φάει, χρειάζεται άλλαγμα, είναι άρρωστο;). 
Επίσης για τους κολικούς που αρκετά συχνά εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου ζωής, η αγκαλίτσα μπορεί να είναι ένα μέσο αν όχι ανακούφισης, τουλάχιστον καθησυχασμού για το μωρό.
3-6 μηνών: 
Αν και συνήθως σ’ αυτό το διάστημα οι κολικοί μειώνονται, για κάποια μωράκια ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσουν και να σταματήσουν να γκρινιάζουν είναι να τα πάρουν αγκαλιά
Από αυτό το στάδιο, ωστόσο είναι σημαντικό να συμπληρωθεί η σωματική επαφή με περισσότερα επικοινωνιακά ερεθίσματα όπως: να του χαμογελάτε, να του μιλάτε γλυκά, να του βάλετε μουσική, να του δώσετε ένα παιχνιδάκι, να το πάτε βόλτα με το καρότσι κ.λπ.

Μετά τους 6 μήνες: 
Το παιδί μπορεί να αρχίσει να θεωρεί την αγκαλιά δεδομένη και να την απαιτεί συχνά κλαίγοντας καθώς εγκαινιάζεται η φάση της προσκόλλησης που χαρακτηρίζεται από το άγχος αποχωρισμού. 
Είναι σημαντικό και σε αυτή τη φάση να προσφέρετε την αγκαλιά σας στο παιδί σας ως ασφαλές καταφύγιο, αλλά μπορείτε να την προσφέρετε καθισμένη στον καναπέ ή στο πάτωμα εμπλουτίζοντάς την και με άλλες δραστηριότητες. 
Επίσης, καλό είναι να συνηθίζετε το παιδάκι σας να κάθεται στο relax ή να το βάζετε στο παρκάκι έστω και για σύντομα χρονικά διαστήματα.

Γύρω στο χρόνο: 
Ακόμα κι αν το παιδί έχει ξεκινήσει να περπατά, θα εξακολουθεί να θέλει να το πάρετε αγκαλιά προκειμένου να νιώσει ασφάλεια ιδιαίτερα όταν έρχεται αντιμέτωπο με καινούργιες καταστάσεις ή νέα πρόσωπα.
Μπορεί επίσης να αναζητήσει την αγκαλιά για οτιδήποτε πάει στραβά στη διάρκεια της ημέρας (όπως αν χτυπήσει ή απογοητευθεί). Να θυμάστε ότι είναι σημαντικό να ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του παιδιού χωρίς να το πιέζετε να ανεξαρτητοποιηθεί πρόωρα.

Κάποια μωρά θέλουν περισσότερη αγκαλιά
Ενώ κάποια μωρά μόλις ξυπνήσουν μπορεί να μείνουν χωρίς να διαμαρτυρηθούν στην κούνια τους, κάποια άλλα αρχίζουν αμέσως να κλαίνε και δε σταματούν παρά μόνο όταν τα πάρουν αγκαλιά
Γενικά να θυμάστε ότι ένα μωρό που σταματά να κλαίει αμέσως μόλις το πάρουν αγκαλιά μπορεί να έχει ανάγκη από περισσότερη επαφή. 
 Καλό είναι λοιπόν να μην του στερείτε την αγκαλιά σας, η οποία σύμφωνα με τους ειδικούς είναι σημαντική για την υγιή ανάπτυξή του.

Τα σημάδια της κατάχρησης!
Η αλήθεια, είναι στους περισσότερους γονείς πάντα υποβόσκει ο φόβος ότι αν παίρνουν πολύ συχνά αγκαλιά το παιδί τους, εκείνο θα γίνει περισσότερο ανασφαλές και εξαρτημένο.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί αυτό που βλάπτει δεν είναι η αγκαλιά αλλά η κατάχρησή της.

Γι’ αυτό η αγκαλιά δεν πρέπει...
...να είναι ο μόνος τρόπος απασχόλησης του παιδιού. Δηλαδή να τη χρησιμοποιείτε αντί να παίξετε με το παιδί, να του μιλήσετε, να ξεφυλλίσετε μαζί ένα βιβλιαράκι.

...να παίρνει τη θέση άλλων σημαντικών για την ανάπτυξη του παιδιού παραμέτρων. Η επαφή πρέπει να είναι ενισχυμένη προς όλες τις κατευθύνσεις μέσω δηλαδή της ομιλίας, της βλεμματικής επαφής, του χαμόγελου και γενικά της αλληλεπίδρασης με τη μαμά και τον μπαμπά.

...να ακολουθεί τα θέλω του παιδιού χωρίς να εξετάζονται και οι υπόλοιπες εναλλακτικές που μπορεί να καλύψουν τις ανάγκες του π.χ. βόλτα, παιχνίδι κλπ.

... να χρησιμοποιείται ως τρόπος για να φάει ή να κοιμηθεί γιατί μπορεί να θέσει λαθεμένα πρότυπα στη διατροφή και στις συνήθειες του ύπνου του.

Οι εναλλακτικές της αγκαλιάς
Όσο πρόθυμη κι αν είστε να πάρετε αγκαλιά το παιδί σας, κάποια στιγμή αυτό μπορεί να αποδειχθεί κουραστικό και επιβαρυντικό για τη μέση και τα άκρα σας. 
Παρακάτω θα βρείτε μερικούς τρόπους για να σας νιώθει το μωρό κοντά του χωρίς να χρειάζεται να το κρατάτε στα χέρια.

Συνηθίστε το από την αρχή σε «καθιστή» αγκαλιά, ώστε να μάθει στη σωματική επαφή με περισσότερα επικοινωνιακά ερεθίσματα και να μην επιβαρύνεστε σωματικά καθώς το παιδί θα αποκτάει μεγαλύτερο βάρος. Επίσης με αυτό τον τρόπο οι αγκαλιές μπορούν να συνεχίζονται για χρόνια ακόμα.

Αφήστε τη μυρωδιά σας. 
Τοποθετήστε στην κούνια του μωρού ένα μαξιλαράκι με το οποίο έχετε κοιμηθεί για λίγες μέρες ή ένα μακό μπλουζάκι που έχετε φορέσει. Η μυρωδιά σας μπορεί να είναι καθησυχαστική για το μωρό σας όταν βρίσκεται στην κούνια του.

Κοιμηθείτε κοντά του. 
 Αν έχετε διαπιστώσει ότι το μωρό σας κλαίει επειδή σας αναζητά, είναι προτιμότερο να μεταφέρετε την κούνια του στο δωμάτιο σας ή να βάλετε ένα κρεβάτι στο βρεφικό δωμάτιο ώστε να κοιμάστε δίπλα του. Έτσι θα σας νιώθει κοντά του χωρίς να χρειάζεται να το κρατάτε συνέχεια αγκαλιά.

Καθίστε κάτω στο πάτωμα και παίξτε μαζί του. 
Στρώστε μια κουβέρτα, απλώστε πάνω ασφαλή παιχνιδάκια και περάστε ποιοτικό χρόνο με το μωρό σας.

Επιστρατεύστε το μάρσιπο. 
Αν έχετε δουλειές και δεν μπορείτε να ασχοληθείτε αποκλειστικά με το μωρό αλλά εκείνο διαμαρτύρεται αναζητώντας την αγκαλιά σας, δοκιμάστε να το βάλετε στο μάρσιπο. 
Και το μωρό είναι πιθανό να σταματήσει να κλαίει από την επαφή με την αγκαλιά σας κι εσείς μπορείτε να κινηθείτε, να πάτε για ψώνια ή να κάνετε κάποιες δουλειές χωρίς να επιβαρύνετε η μέση σας και να δεσμεύονται τα χέρια σας.

Ο ρόλος των γονέων
στις διατροφικές διαταραχές των κοριτσιών

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το τι μπορεί να ευθύνεται για τις διατροφικές διαταραχές, πώς μπορεί κάποιος να τις αναγνωρίσει και τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε κάποιον που πάσχει. 
Όμως, νιώθω, πως αυτό στο οποίο αξίζει να δώσουμε προσοχή είναι η πρόληψη (που είναι χίλιες φορές καλύτερη από τη θεραπεία) και το τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατέψουμε και να θωρακίσουμε τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, σε μια κοινωνία, που δυστυχώς προωθεί μη ρεαλιστικά και άκρως επικίνδυνα πρότυπα ομορφιάς και επιτυχίας.
Δυστυχώς, όσον αφορά τις αιτίες πίσω από αυτές τις διαταραχές (που πλήττουν κυρίως -αν και όχι αποκλειστικά- κορίτσια), δεν υπάρχει μια απλή απάντηση. 
Συνήθως, προκύπτουν από ένα συνδυασμό κοινωνικών, συναισθηματικών και βιολογικών παραγόντων, όμως, σίγουρα, η ωραιοποίηση του υπερβολικά αδύνατου σώματος σε συνδυασμό με το περιβάλλον, τις συναισθηματικές δυσκολίες, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και τραυματικά γεγονότα που μπορεί να βιώσει κάποιος, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση και πορεία της νόσου. 

Παράγοντες όπως η αρνητική εικόνα για το σώμα, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η δυσκολία κάποιου να διαχειριστεί και να εκφράσει τα συναισθήματά του, η τελειοθηρία, προβληματικές σχέσεις και ιστορικό κακοποίησης πολύ συχνά κρύβονται πίσω από ιστορίες παρόμοιες με αυτήν που πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας με τον θάνατο μιας νέας κοπέλας.
Μπορεί να μην μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από όλους τους πιθανούς κινδύνους, όμως υπάρχουν τρόποι που μπορούμε να τα βοηθήσουμε χωριστά οι μπαμπάδες και οι μαμάδες για να έχουμε μια θετική επιρροή στην αυτο-εικόνα τους, που μπορεί να κάνει τη διαφορά στο μέλλον τους.
Μπαμπάδες που μεγαλώνετε κόρες: 
μπορείτε να κάνετε τεράστια διαφορά στο πώς η κόρη σας βλέπει το σώμα της και πώς νιώθει με την εμφάνισή της, και συνακόλουθα στην αυτοεκτίμησή της.
Προσπαθήστε να θυμάστε:

1. Δουλέψτε τη σχέση σας. 
Περάστε χρόνο μαζί, βοηθήστε την να νιώσει πως αξίζει, πως την αποδέχεστε και την αγαπάτε. Όταν ένα παιδί νιώθει πως στερείται την έγκριση και την προσοχή των γονιών του, θα ψάξει τρόπους (πολλές φορές επιζήμιους) για να τη διεκδικήσει.
2. Δείξτε με τις πράξεις σας την τρυφερότητά σας. 
Πολλοί μπαμπάδες, μεγαλώνοντας οι κόρες τους και αλλάζοντας το σώμα τους, νιώθουν άβολα να τις παίρνουν αγκαλιά, όπως παλιά. Δυστυχώς, ένα παιδί μπορεί να εκλάβει αυτήν την αλλαγή σαν απόρριψη των αλλαγών που βιώνει και μάλιστα σε μια περίοδο που αυτό που έχει πιο πολύ ανάγκη είναι η αποδοχή. Δείξτε στα παιδιά σας πως δεν υπάρχει τίποτα κακό σε ένα σώμα που μεγαλώνει και αλλάζει.
3. Δώστε προσοχή στο πώς μιλάτε για τις γυναίκες. 
Εάν εστιάζετε συχνά με τα σχόλια σας στην εμφάνιση των γυναικών και αμελείτε να εστιάζετε σε άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά τους, περνάτε υποσυνείδητα το μήνυμα πως αυτό που έχει σημασία είναι η εμφάνιση και τίποτα άλλο. 
Βοηθήστε τις κόρες σας να καταλάβουν πως σέβεστε και θαυμάζετε τις γυναίκες γι’ αυτό που είναι συνολικά, με όλα τα δυνατά τους σημεία και τις ικανότητές τους, πέρα από την εμφάνισή τους. Άλλωστε, η στάση σας δημιουργεί στην κόρη σας και τις προσδοκίες που θα έχει αργότερα για το πώς πρέπει να της φέρονται οι άνδρες.
4. Μην ασκείτε κριτική στην εμφάνισή της. 
Ακόμη και αθώα σχόλια που μπορεί να κάνετε γύρω από το βάρος της, μπορεί να την οδηγήσουν να πιστέψει πως είναι υπέρβαρη και απορριπτέα.
5. Προσπαθήστε να της κάνετε κομπλιμέντα. 
Προσπαθήστε να εστιάζετε σε διάφορα χαρακτηριστικά της, χωρίς να συνδέετε την εμφάνιση με το βάρος. Αντί να σχολιάσετε το αν αδυνάτισε, βρείτε να της πείτε κάτι για τα μάτια της, το σύνολο που διάλεξε, τα μαλλιά της. Δε θέλετε με τίποτα να πιστέψει πως χρειάζεται να χάσει βάρος για να διατηρήσει την έγκρισή σας όσον αφορά την εμφάνισή της.
6. Επαινέστε την για όλα τα δυνατά της σημεία. 
Όσο κι αν χρειάζεται θετικά σχόλια για την εμφάνισή της, τόσο κι ακόμη περισσότερο, χρειάζεται να της αναγνωρίζετε όλα όσα την κάνουν μοναδική και ξεχωριστή. 
Πρέπει να καταλάβει πως αυτό που βλέπετε σε αυτήν είναι πολύ παραπάνω από αυτό που φαίνεται και έχει να κάνει με το ποια είναι σας άνθρωπος, το χιούμορ της, την καλοσύνη της, τη γενναιοδωρία της, την εξυπνάδα της, και όλα όσα ενισχύουν την αυτοπεποίθησή της.
Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι, πως αποτελείτε ένα πρότυπο στη ζωή του παιδιού σας. Το πώς εσείς θα της φερθείτε θα υπαγορεύσει τι θα περιμένει στη ζωή της από τους άλλους μεγαλώνοντας. 
Ο ρόλος σας είναι να της διδάξετε πως την αποδέχεστε και την αγαπάτε ακριβώς γι’ αυτό που είναι (όχι το πώς είναι). Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να της κάνετε.

Μαμάδες που μεγαλώνετε κορίτσια: 
οι κόρες σας βλέπουν και ακούν πέρα από όσα συνειδητά τους λέτε.
Κυρίως τώρα το καλοκαίρι, για τις περισσότερες γυναίκες η ενασχόληση με το σώμα τους και την εικόνα τους με μαγιό γίνεται όλο και εντονότερη. 
Και οι περισσότερες από εμάς μπορεί να δυσκολευόμαστε, να θέλουμε να ξεκινήσουμε δίαιτα, γυμναστήριο, να νιώθουμε άβολα και να ξεφυσάμε κάθε φορά που περνάμε μπροστά από καθρέφτη. Όσο αστείο κι άνευ σημασίας κι αν ακούγεται, όταν μεγαλώνουμε κορίτσια, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να τα επηρεάσει σημαντικά, με τρόπους που δε θα θέλαμε. 
Γιατί αρνητικά σχόλια για τη δική μας εικόνα δεν είναι επώδυνα μόνο για εμάς, αλλά κυρίως για τις κόρες μας. Γιατί είναι πολύ επιζήμιο για ένα κορίτσι να βλέπει και να ακούει τη μαμά του να μιλάει άσχημα για το σώμα και την εικόνα της. Αν εμείς δεν έχουμε θετική εικόνα για τον εαυτό μας και την εικόνα μας, πώς περιμένουμε να έχουν τα παιδιά μας;
Ό,τι κι αν λέμε στις κόρες μας για τη δική τους εμφάνιση και ομορφιά, εάν εμείς είμαστε συνέχεια επικριτικές και σκληρές με τον εαυτό μας, το ίδιο θα κάνουν κι αυτές.
Άλλωστε, όταν συνολικά η κοινωνία περνάει το μήνυμα πως η εμφάνιση είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς μας, και τα κορίτσια “μαθαίνουν” από τα μέσα πως η αξία τους σαν άτομα είναι ταυτόσημη με την εικόνα τους, εμείς πρέπει συνειδητά στο σπίτι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην ενισχύουμε τέτοιες πεποιθήσεις.

Τι να κάνουμε:
1. Ας προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε σε πιο βαθμό η δική μας ταυτότητα είναι συνυφασμένη με την εικόνα μας και ας προσπαθήσουμε συνειδητά να εστιάζουμε σε άλλα πράγματα που μας κάνουν αυτό που είμαστε.
2. Ας προσπαθήσουμε να δίνουμε στις κόρες μας συχνά την ευκαιρία να μας ακούν να μιλάμε για χαρακτηριστικά δικά μας και άλλων γυναικών, ανεξάρτητα από την εμφάνιση. Διδάξτε τους πως οι γυναίκες είναι πολύ πιο πολύτιμες και άξιες από μια απλή εικόνα.
3. Ας προσπαθήσουμε να εξοικειώσουμε τα παιδιά με διαφορετικούς σωματότυπους και διαφορετικούς τύπους ομορφιάς, πέρα από αυτά που προωθούνται κατά κόρον. Ας τα βοηθήσουμε να καταλάβουν πως η αυθεντική ομορφιά δεν είναι περιορισμένη και συγκεκριμένη και μπορεί να εκφράζεται με πολλές διαφορετικές μορφές.

Μπορεί να είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, όμως πρέπει συνειδητά να προσέχουμε πολύ τι “δείχνουμε” στις κόρες μας με τη στάση μας και τα σχόλιά μας για εμάς και τους άλλους για να προστατέψουμε την αυτοεκτίμησή τους και την ανθεκτικότητά τους σε μια κοινωνία άκρως επικριτική και ανταγωνιστική.

Αθηνά Παντελίδου-Κωφίδου
Δημοσιεύτηκε στην «Μακεδονία της Κυριακής» στις 9 Ιουλίου 2017
makthes.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki