Είναι τυφλή η δικαιοσύνη ;;

Έγινε το Αυτόφωρο για τον Νομαρχιακό υπάλληλο με τα παιδεραστικά γούστα στο Internet και η Θέμιδα αποφάνθηκε:

Ένα χρόνο με αναστολή για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, ενώ η πρόταση του εισαγγελέα ήταν 5 χρόνια για κατοχή και διακίνηση...

Σας θυμίζω ότι στο σπίτι του βρήκαν 3000 (!!!) φωτογραφίες και DVD, που υποτίθεται ήταν για δική του χρήση... 

Ο εισαγγελέας αναμένεται ότι θα ασκήσει έφεση κι όσο για μένα και την υπόλοιπη κοινωνία, αυτό δεν είναι δικαιοσύνη αλλά χάδι...

Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, αλλά τα παιδιά μου με κοιτάζουν με απορημένο βλέμμα...

από aletri 

---

Η γνώμη μας ....

Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή.

Που θα πει, ότι δεν πρέπει να επηρεάζεται από παράγοντες για να δικάσει. Αλλά εδώ στην περίπτωση του υπάλληλου της Νομαρχίας μου φαίνεται ότι μόνο τυφλή δεν είναι.

Ο Δικαστής ίσως να γνωρίζεται με τον Νομάρχη της περιφερειακή πόλης. Ο Νομάρχης ίσως να είχε προσλάβει τον υπάλληλο που δεν χρειαζόταν. Ο υπάλληλος που δεν χρειαζόταν, δεν είχε δουλειά, δεν είχε αντικείμενο και ξυνόταν όλη μέρα, μέχρι που βρήκε απασχόληση να μαζεύει υλικό παιδικής πορνογραφίας.

Και μόνο που έμμισθος, με τα δικά μας λεφτά, δεν δούλευε σε ώρες γραφείου, αλλά με εξοπλισμό που πληρώσαμε εμείς, χάζευε στο διαδίκτυο, έπρεπε να φάει ένα χρόνο με αναστολή.

Αλλά να ρίχνεις τέτοια ποινή, να αθωώνεις δηλαδή, ένα κάθαρμα, που εγκληματεί πάνω σε ότι πιο τρυφερό έχουμε να παρουσιάσουμε σαν κοινωνία, έεεε, αυτό είναι σκάνδαλο.

Αυτή η δικαιοσύνη, δεν είναι τυφλή, είναι εξαρτημένη, είναι πουλημένη, είναι διαπλεκόμενη.

Σκέψου "κύριε" δικαστή μου, ανάμεσα στις τρεις χιλιάδες (3000) φωτογραφίες, που βρήκαν στο πισί του, να ήταν και μια φωτογραφία από το δικό σου παιδάκι. Για σκέψου το, κύριε δικαστή.

Αλλά σ' αυτόν τον άθλιο, τεμπέλη, βολεμένο, εν δυνάμει παιδεραστή, του αξίζει πέρα από κάθε τιμωρία, η απομόνωση, το φτύσιμο, ο κοινωνικός αποκλεισμός.

Κύριε δικαστή, να παντρέψεις την κόρη σου με αυτό το τέρας εσύ και να κάνει τα εγγονάκια σου, αυτός που αθώωσες. Πως σου φαίνεται;

Άντε κύριε εισαγγελέα μου, κάνε την έφεση σου και τσάκισε το, το κάθαρμα, τσάκισε το σε παρακαλώ...

Η γέννηση της πεταλούδας - Ινδιάνικος Μύθος / How Butterflies Came To Be - Indian Legend

Κάποια μέρα ο Δημιουργός, ξεκουραζόταν και καθισμένος κοιτούσε μερικά παιδιά που έπαιζαν σε ένα χωριό, γελώντας και τραγουδώντας.

How Butterflies Came To Be - Indian Legend

Καθώς τα κοιτούσε άρχισε να σκέφτεται ότι τα παιδιά αυτά κάποια στιγμή θα γεράσουν. Το δέρμα τους θα ζαρώσει. Τα μαλλιά τους θα γκριζάρουν. Τα δόντια τους θα πέσουν.
Τα αξιολάτρευτα κοριτσάκια μεγαλώνοντας θα γίνουν άσχημες γριές γυναίκες.
Αλλά ακόμα και τα παιχνιδιάρικα κουτάβια θα γίνουν γέρικοι, τυφλοί και ψωριάρικοι σκύλοι. Τα τόσο όμορφα λουλούδια θα μαραθούν. Κι αυτά τα φύλλα από τα δέντρα θα πέσουν και θα ξεραθούν.

Αυτά σκεφτόταν ο Δημιουργός και γινόταν όλο και πιο λυπημένος. Ήταν φθινόπωρο και η σκέψη του χειμώνα, που ακολουθούσε, του βάραινε την καρδιά. Ο καιρός βέβαια ήταν ακόμα ζεστός και ο ήλιος έλαμπε.
Ο Δημιουργός παρατήρησε το παιχνίδισμα του φωτός στο έδαφος και τα κίτρινα φύλλα που τα παρέσυρε ο άνεμος εδώ κι εκεί. 

Κοίταξε το γαλάζιο του ουρανού, το λευκό του καλαμποκάλευρου και ξαφνικά χαμογέλασε. Όλα αυτά τα χρώματα, σκέφτηκε, πρέπει να διατηρηθούν. Θα φτιάξω κάτι που θα με κάνει χαρούμενο, κάτι που θα το βλέπουν τα παιδιά και θα διασκεδάζουν.
Έτσι ο Δημιουργός πήρε την τσάντα του και άρχισε να μαζεύει χρώματα: μια ηλιαχτίδα, μια χούφτα μπλε του ουρανού, λευκό από το καλαμποκάλευρο, λίγη σκιά από τα παιδιά που έπαιζαν, μαύρο από τα όμορφα μαλλιά ενός κοριτσιού, κίτρινο από τα φύλλα που έπεφταν, πράσινο από τις πευκοβελόνες, κόκκινο, μωβ και πορτοκαλί από τα λουλούδια.
Αφού τα έβαλε όλα αυτά, στην τσάντα του, πρόσθεσε και τα τραγούδια των πουλιών.

Τότε περπάτησε ως το σημείο που έπαιζαν τα παιδιά και τους είπε:
— Παιδιά, αυτό είναι για εσάς, τους έδωσε την τσάντα και συνέχισε
— Ανοίξτε το, υπάρχει κάτι όμορφο μέσα.

Τα παιδιά άνοιξαν την τσάντα και τότε εκατοντάδες πολύχρωμες πεταλούδες ξεχύθηκαν έξω από αυτήν, πέταξαν χορεύοντας γύρω από τα παιδιά, κάθισαν λίγο στα μαλλιά τους και ξανασηκώθηκαν πετώντας κατά κύματα από το ένα λουλούδι στο άλλο.
Τα παιδιά γοητευμένα από το θέαμα, είπαν ότι δεν είχαν ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο.
Τότε οι πεταλούδες άρχισαν να τραγουδάνε, ενώ τα παιδιά τις χάζευαν χαμογελώντας.
Καθώς γίνονταν όλα αυτά, ένα πουλί ήρθε πετώντας και κάθισε στον ώμο του Δημιουργού, λέγοντας του:
— Δεν είναι σωστό, που έδωσες τα τραγούδια μας σε αυτά τα όμορφα νέα πλάσματα. Όταν μας δημιούργησες, μας είπες ότι κάθε πουλί θα έχει το τραγούδι του. Τώρα έδωσες και αλλού αυτά τα τραγούδια. Δεν είναι αρκετό που έδωσες στα πλάσματα αυτά, τα χρώματα του ουράνιου τόξου;
— Έχεις δίκιο», είπε ο Δημιουργός «έδωσα σε κάθε πουλί από ένα τραγούδι και δεν έπρεπε να σας πάρω ό,τι σας ανήκει».
Έτσι πήρε πίσω τα τραγούδια από τις πεταλούδες και γι' αυτό από τότε εκείνες είναι σιωπηλές.
— Ακόμα και έτσι είναι όμορφες!

από paidika

Ελληνική Μυθολογία: Ηρακλής1 - Η γέννηση HERCULES GREEK MYTHOLOGY STORY

Ο Ηρακλής πηγαίνει για μάθημα

Ο Ηρακλής (στην αρχ. ελλ. Ἡρακλῆς) ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. 

Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιος του Δία και της Αλκμήνης, απόγονος του Περσέα.

Η μητέρα του Αλκμήνη ήταν παντρεμένη με τον Αμφιτρύωνα, με τον οποίον κατέφυγαν στη Θήβα, επειδή ο Αμφιτρύωνας είχε δολοφονήσει τον Ηλεκτρύωνα κατά λάθος (πατέρα της Αλκμήνης και γιο του Περσέα). 

Ο Δίας πήρε τη μορφή του Αμφιτρύωνα και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη. Πριν γεννηθεί ακόμα ο Ηρακλής, ο Δίας ανήγγειλε στους Θεούς ότι θα γεννηθεί από την Αλκμήνη απόγονος του Περσέα, που θα βασιλεύσει στον Θρόνο των Περσίδων.

Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, η οποία τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε. 

Ο θετός πατέρας του Ηρακλή, ο Αμφιτρύωνας, ο οποίος ανέλαβε να τον μεγαλώσει, τον δίδαξε την τέχνη του ηνιόχου, ο Κάστορας του δίδαξε την οπλασκία, ο Αίλυκος την πάλη, ο Εύρυτος το τόξο, ο κένταυρος Χείρωνας τις Επιστήμες και ο Λίνος τη Μουσική.
.

Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, όταν ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. 

Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε, θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. 

The Choice of Hercules, a painting by Nicolas Poussin.

 

 Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του.

Έτσι ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του.

Πηγή: el.wikipedia