Κοινωνικές δεξιότητες παιδιών

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που οι γονείς καλούνται να αντιμετωπίσουν

Ένα παιδί έχει αυτοπεποίθηση όταν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του θετικά και πιστεύει στις δυνατότητες και τις ικανότητές του. Η αυτοπεποίθηση αντανακλάται μέσα από τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις του ατόμου. Ένα παιδί που έχει αυτοπεποίθηση λειτουργεί ανεξάρτητα, αναλαμβάνει ευθύνες, υπερηφανεύεται για τις επιτυχίες του, ανέχεται απογοητεύσεις, δοκιμάζει νέα πεδία και προκλήσεις, ενώ μπορεί να διαχειρίζεται τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα. Ακόμη, ένα παιδί που έχει αυτοπεποίθηση είναι ένα παιδί που μπορεί να προσφέρει βοήθεια στους άλλους. Ωστόσο, ένα παιδί που δεν αποφεύγει τις νέες εμπειρίες, αισθάνεται μονίμως πως δεν το αγαπούν και δεν το θέλουν, κατηγορεί τους άλλους για τις δικές του αδυναμίες, δεν μπορεί να ανεχθεί απογοητεύσεις, αυτομειώνεται και είναι ευάλωτο.

Πώς κτίζεται όμως η αυτοπεποίθηση;

Η αυτοπεποίθηση κτίζεται όταν εκφράζει κανείς σταθερά τις επιθυμίες του, όταν μαθαίνει να παίρνει την ευθύνη για τα συναισθήματα του, όταν εστιάζεται σε αυτά που μπορεί να καταφέρει και όταν φέρεται κανείς στον εαυτό του με τον τρόπο που θέλει οι άλλοι να του φέρονται.

Οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους όταν δείχνουν ότι χαίρονται με τις επιτυχίες των παιδιών τους και το δείχνουν, και όταν είναι γενναιόδωροι με τους περιγραφικούς επαίνους. Ακόμη οι γονείς ενισχύουν τα παιδιά τους όταν τα μαθαίνουν να κάνουν θετικές αυτο-δηλώσεις, όταν αποφεύγουν τη γελοιοποίηση των παιδιών, αλλά και όταν διδάσκουν στα παιδιά τους τρόπους για το πώς να λαμβάνουν και να αξιολογούν τις αποφάσεις τους. Ένας πολύ εποικοδομητικός τρόπος είναι η άσκηση των παιδιών στην αυτοπειθαρχία.

Ένα παιδί το οποίο πιστεύει και εκτιμά τον εαυτό του είναι πιο επιδέξιο σε κοινωνικές δεξιότητες. Με τον όρο κοινωνικές δεξιότητες ονομάζουμε τις καλές κοινωνικές δεξιότητες που επιτρέπουν στο παιδί να γνωρίζει τι πρέπει να πει και πώς να κάνει καλές επιλογές, αλλά και πώς να συμπεριφερθεί σε διαφορετικές συνθήκες. Οι καλές κοινωνικές δεξιότητες αποτελούν τη βάση για την καλή σχολική επίδοση, την ορθή συμπεριφορά, τις υγιείς οικογενειακές σχέσεις, καθώς και τη συμμετοχή σε εξωσχολικές δραστηριότητες.

Πώς όμως αποκτά ένα παιδί θετικές κοινωνικές δεξιότητες;

Συνήθως η διαχείριση του θυμού και των συγκρούσεων, η κατανόηση κι αναγνώριση της γνώμης των άλλων, η δυνατότητα διαπραγμάτευσης και αντίστασης με τους συνομηλίκους, η ενεργητική ακρόαση και η αποδοχή και ανοχή του διαφορετικού λειτουργούν υποβοηθητικά στη δόμηση θετικών κοινωνικών δεξιοτήτων.

Αν τοποθετούσαμε τις κοινωνικές δεξιότητες σε κατηγορίες, θα αναφέραμε τέσσερεις κατηγορίες: τις δεξιότητες επιβίωσης, τις διαπροσωπικές δεξιότητες, τις δεξιότητες λύσης προβλημάτων και τις δεξιότητες λύσης των συγκρούσεων. Θα λέγαμε λοιπόν πως ένα παιδί που μπορεί να ακολουθεί οδηγίες και αγνοεί περισπάσεις έχει έναν επαρκή δείκτη δεξιοτήτων επιβίωσης. Όσον αφορά τις διαπροσωπικές δεξιότητες, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ένα παιδί που μπορεί να συμμετάσχει στις δραστηριότητες και να περιμένει τη σειρά του έχει μια επαρκή ανταπόκριση διαπροσωπικής επικοινωνίας. Ακόμη, ένα παιδί που μπορεί να λύνει προβλήματα, να ζητά βοήθεια, να απολογείται και να δέχεται τις συνέπειες των πράξεών του, και ένα παιδί που αντιμετωπίζει την ήττα, τις κατηγορίες και την πίεση της ομάδας μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοινωνικά δεξιότεχνο.

Οι βασικές δεξιότητες αυτοελέγχου είναι πολύ σημαντικές για να αντεπεξέλθει το παιδί στις κοινωνικές προκλήσεις. Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά του το παιδί, παρατηρώντας προσεκτικά, καθυστερώντας την αντίδρασή του και γνωρίζοντας εναλλακτικές αντιδράσεις του, μπορεί να ελέγξει τις παρορμήσεις του αποτελεσματικά και να αντεπεξέλθει στις κοινωνικές προκλήσεις!

Δρ. Αριστονίκη Θεοδοσίου Τρυφωνίδου, MA, Msc, MAAT, PgP, PHD, Ψυχολόγος Εξελικτικής-Σχολικής κατεύθυνσης-Ψυχοθεραπεύτρια
infokids.gr

«Δεν Θα Αρέσεις Σε Όλους, Αγαπημένο Μου Παιδί» Το γράμμα μιας μαμάς στο παιδί της για τη διαφορετικότητα

Όλες οι μαμάδες θέλουν να πείσουν το παιδί τους να είναι ο εαυτός του! Να αποδέχεται τον χαρακτήρα του και τις διαφορές του, χωρίς να απογοητεύεται! Και φυσικά να καταλάβει, πως το διαφορετικό δεν είναι κακό.

Μία μαμά προσπαθεί με ένα γράμμα στο παιδί της, όπως δημοσίευσε το herviewfromhome.com, να πετύχει αυτό ακριβώς. 
Και πιστεύουμε, ότι πολλοί από εσάς θα συμφωνήσετε μαζί της:

«Αγαπημένο μου παιδί,
Θέλω να σου πω κάτι, το οποίο μπορεί να σου φανεί σκληρό, αλλά πρέπει να μου υποσχεθείς, ότι θα με ακούσεις μέχρι το τέλος. Λοιπόν, ξεκινάω:

Δεν υπάρχει περίπτωση να αρέσεις σε όλους!

Ορίστε το είπα. Ξέρω τι σκέφτεσαι και πριν προχωρήσει το μυαλό σου σε άλλες σκέψεις θέλω να ξέρεις, ότι δεν πειράζει. 
Δεν πειράζει καθόλου, αν δεν σε συμπαθούν όλοι.
Μπορεί ήδη να το ξέρεις, αλλά η επανάληψη δεν βλάπτει. 
Είσαι διαφορετικός. Όλοι είμαστε! 
Το να είσαι διαφορετικός ή μοναδικός είναι καλό πράγμα. 
Ο κόσμος γύρω μας μπορεί να γίνει πολύ βαρετός αν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν όλοι έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες ιδέες και γνώμες, δεν θα μπορέσουμε να ωριμάσουμε. Η ύπαρξή μας θα είναι στάσιμη χωρίς νέες σκέψεις και προοπτικές. Οπότε, το διαφορετικό είναι καλό.
Σου έχω, όμως, και μερικά άσχημα νέα: 
Μερικοί άνθρωποι δεν συμπαθούν το διαφορετικό. 
Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να καταλάβουν εμπειρίες πέρα από τις δικές τους και μερικοί άνθρωποι μπορεί να γίνουν ακόμα και κακοί. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι μπορεί να μην σε συμπαθήσουν. Μπορεί να μην τους αρέσουν οι ιδέες σου, η γνώμη σου, η εμφάνισή σου, ο τρόπος που μιλάς, το χρώμα του δέρματός σου ή χιλιάδες ακόμα πράγματα που κάνεις. 
Το ξέρω αυτό από προσωπική πείρα. 
Είτε το πιστεύεις είτε όχι πολλοί αντιπαθούν και τη μαμά σου. 
Ήμουν στο δημοτικό όταν το κατάλαβα για πρώτη φορά – όταν έμαθα, ότι δεν είναι όλοι φίλοι μου. Και θα είμαι ειλικρινής: Ένιωσα συντετριμμένη! Από τότε, έχω μάθει, ότι τα διαφορετικά μου σημεία είναι και τα δυνατά μου σημεία. Μακάρι να το ήξερα αυτό νωρίτερα. Γι’ αυτό σου γράφω τώρα αυτό το γράμμα.

Το να σε απορρίπτουν πονάει και σε θυμώνει. Θέλω να ξέρεις, ότι δεν είναι μεμπτό να κρύβεις αυτά τα συναισθήματα. Μπορείς να είσαι θυμωμένος ή λυπημένος ή και τα δύο, αλλά ποτέ μην νιώσεις ντροπή γι’  αυτό που είσαι.
Όταν ήμουν μικρή δεν ήθελα να ξεχωρίζω, δεν ήθελα να είμαι διαφορετική. Ήθελα απλώς να ταιριάζω, να είμαι ίδια, να είμαι “μέσα” σε όσα έκαναν οι άλλοι.
Θα έδινα τα πάντα τότε για να ανήκω. Μπορεί να νιώθεις το ίδιο τώρα. Μπορεί να θέλεις να κρυφτείς ή να αλλάξεις τις ιδέες σου και το ποιος είσαι για να “συμβαδίζεις” με τους άλλους.  

ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. 
Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να “σβήσει” τη λάμψη σου, να σου πάρει το φως σου. Επειδή το πράγμα έχει ως εξής: Δεν μπορείς να κάνεις τους πάντες χαρούμενους, είναι αδύνατον!
Θα υπάρχει πάντα κάποιος που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από εσένα. Κάποιος που δεν σε καταλαβαίνει ή δεν μοιράζεται τα ίδια πιστεύω με εσένα. Αυτό δεν είναι κακό. 
Μην ξεχνάς “το διαφορετικό είναι καλό”. 

Μάλιστα, θα συναντήσεις και εσύ ανθρώπους που δεν θα καταλαβαίνεις. Και σου ζητάω, σε αυτή την περίπτωση, να παραμείνεις “ανοιχτός”. 
Όχι να γίνεις “κολλητός” τους, αλλά να τους δώσεις μια ευκαιρία. Μην υποθέτεις, ότι ξέρεις όλη τους την ιστορία. Άκουσέ τους, δες τη δική τους οπτική. Ακόμα και αν δεν τους καταλαβαίνεις πλήρως, τις περισσότερες φορές θα κερδίσεις κάτι. Οι διαφορές μας μας δίνουν καμιά φορά τα καλύτερα μαθήματα.

Γι’ αυτό μην πάψεις ποτέ να είσαι μαθητής.

Μείνει ο εαυτός σου, ακόμα και όταν είναι δύσκολο. Να είσαι ανοιχτός και δείξε στον κόσμο, ότι δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι για να ζούμε μαζί. 
 Μην απογοητεύεσαι όταν δεν σε καταλαβαίνουν ή σε απορρίπτουν – αυτές τις στιγμές μαθαίνεις! Αυτές τις στιγμές μεγαλώνεις. Και αν όλα αυτά σου φαίνονται πολύ περίπλοκα να θυμάσαι, ότι δεν υπάρχει λόγος να τρως συνέχεια πίτσα όταν μπορείς να φας burgers, σουβλάκια, γλυκά και φρούτα. Η ποικιλία είναι το αλάτι της ζωής και εσύ είσαι τέλειος όπως ακριβώς είσαι!»

Πηγή
Jim Jimmy (Κλεισθένης) (αγαπημένη Ιδεοπηγή)