Τι είπε ο υπουργός παιδείας στους νέους της Νορβηγιας

«...
Αλλά θα ήθελα να μιλήσω λίγο για τα μεγαλύτερα παιδιά.
Που πρέπει να περιμένουν πιο πολύ.
Θα ήθελα να πω στους νέους μας ότι δεν τους έχουμε ξεχάσει!
Στόχος μας είναι να επιστρέψουν στο σχολείο πριν από το καλοκαίρι.
Ευχαριστήσαμε πολλούς για τις προσπάθειές τους.
Τώρα είναι καιρός να ευχαριστήσουμε τους νέους μας.
Θυσίασαν πολλά.
Τον τελευταίο καιρό, πολλοί ενήλικες έχουν απογοητευτεί επειδή δεν μπορούν να πάνε στο εξοχικό τους και επειδή δουλεύουν από το σπίτι.
Το καταλαβαίνω καλά!

Αλλά το εξοχικό σας περιμένει.
Η δουλειά θα είναι όπως πριν, όταν επιστρέψετε.
Αυτό δεν συμβαίνει το ίδιο όταν είσαι νέος.
Η άνοιξη που γίνεσαι 14 δεν περιμένει.
Δεν μπορείς να επιστρέψεις στο καλοκαίρι που ήσουν 17.
Εμείς ως ενήλικες μιλάμε για το επόμενο καλοκαίρι.
Το επόμενο καλοκαίρι δεν υπάρχει όταν είσαι νέος.
Όταν είσαι νέος, νοιάζεσαι μόνο για το τι θα συμβεί σήμερα και αύριο.
Ονειρεύεσαι τι θα συμβεί αυτό το καλοκαίρι και αυτήν την άνοιξη.
Ονειρεύεσαι το ποδοσφαιρικό κύπελλο όπου θα σκοράρεις το γκολ που κανείς δεν έχει δει ποτέ.
Ονειρεύεσαι την εκδρομή με το σχολείο όπου θα συναντήσεις και θα φλερτάρεις με το πιο γλυκό αγόρι της τάξης.
Ονειρεύεσαι τον σχολικό χορό.
Αλλά ήρθε ο ιός και κατέστρεψε όλα τα όνειρα.
Δεν θα υπάρχει ποδοσφαιρικό κύπελλο και δεν θα πάτε εκδρομή με το σχολείο.
Δεν θα υπάρξει σχολικός χορός.
Θα ήθελα να σας πω ότι σύντομα όλα θα είναι όπως πριν.
Αλλά δεν μπορώ.
Αυτή η άνοιξη θα είναι διαφορετική.
Αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό.
Αυτός ο χρόνος θα είναι διαφορετικός.
Είστε οι νέοι που πρέπει να κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.
Έχετε θέσει τη ζωή σε αναμονή - έτσι ώστε άλλοι να μπορούν να σώσουν τη ζωή σας.

Ελπίζω να χορέψετε - ακόμα κι αν δεν υπάρχει σχολικός χορός.
Ελπίζω να πετύχετε φανταστικά γκολ - ακόμα κι αν δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό κύπελο.
Ελπίζω να φλερτάρετε με χαριτωμένα αγόρια και χαριτωμένα κορίτσια - ακόμα κι αν δε γίνει η εκδρομή του σχολείου.
Αυτή η περίοδος είναι αλλιώτικη.
Ελπίζω να είναι ωραία ούτως ή άλλως.
Ευχαριστώ όλους τους νέους Νορβηγούς.»

Mania Rapti

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το γράμμα ενός παιδιού... σε καραντίνα

«Αγαπητή κυρία Νίκη, 

Ζητώ συγγνώμη για την οικειότητα, αλλά το επίθετό σας με δυσκόλεψε. Αυτό το –μέως ή μαίος, δεν το ξαναείδα και δεν ξέρω ποιο είναι σωστό. Τέλος πάντων, σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να γράψω το επίθετο της υπουργού λάθος...

Σας γράφω από το σπίτι μου, μόνη στο δωμάτιό μου, γιατί θέλω να σας πω κάποια μυστικά που σίγουρα δεν σας λένε, γιατί οι μεγάλοι πολλές φορές, χωρίς λόγο, μιλάνε πολύ και άλλες φορές πάλι, δεν μιλάνε όταν πρέπει. 

Με λένε Αθηνά και είμαι 12 ετών. Είμαι μαθήτρια στην έκτη δημοτικού. 

Το σχολείο μού αρέσει γενικά, αλλά πολλές φορές, αγχώνομαι πολύ και γυρίζω στο σπίτι ένα κουρέλι. Αυτό τον καιρό με τον ιό και την καραντίνα, κατάλαβα πολλά. 

Η μαμά μου είναι με ένα νεφρό και έφυγε από τη δουλειά την πρώτη μέρα. Ο μπαμπάς μου είναι οδηγός σε μεταφορική εταιρεία και δουλεύει συνέχεια. 

Εγώ είμαι στο σπίτι, μαζί με την αδερφή μου που είναι στη Β’ Λυκείου (δεν είναι ώρα να σας πω γι' αυτή- η μαμά λέει ότι είναι έτσι, γιατί είναι στην εφηβεία..). 

Ακούω όλους να λένε διάφορα για την καραντίνα, αλλά εγώ είμαι σίγουρη ότι πολλές φορές λένε ψέματα. Την ώρα που χάνονται τόσοι άνθρωποι, πώς να σας πουν ότι η καραντίνα ήταν για τους μαθητές, δώρο Θεού; Αυτήν την αλήθεια σας κρύβουν. Μην τους πιστεύετε, θέλουν να σας... αποπλανήσουν. 

Εγώ τι σας λέω να ακούτε, γιατί από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια! 

Στην καραντίνα, νιώσαμε άνθρωποι. Ξυπνάγαμε γύρω στις 9 το πρωί, χουζουρεύαμε λίγο, τρώγαμε πρωινό και γύρω στις 10 αρχίζαμε διάβασμα ή τηλεκπαίδευση, κάναμε μικρά διαλείμματα, ξαπλώναμε το μεσημέρι, συνεχίζαμε με ξένες γλώσσες το απόγευμα και νωρίς το βράδυ μας έμενε χρόνος για τόσα πολλά πράγματα. 

Πολλές φορές είπαμε με τους φίλους μου ότι αυτές τις μέρες, μάθαμε όσα δεν μάθαμε χρόνια... 

Επιτέλους, μια φορά διαβάζαμε, συζητάγαμε, και σταμάτησε η παπαγαλία και αυτό το «πες το απ’ έξω» της μαμάς, που δεν αντέχεται, κάθε βράδυ. 

Κυρία Νίκη, να ξέρετε ότι τα παιδιά είναι λυπημένα που θα γυρίσουν στο σχολείο και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που σας κρύβουν. Δεν ξέρω αν αυτό το κάνουν οι δάσκαλοί μας γιατί φοβούνται να μην τους διώξετε, ή οι γονείς μας γιατί δεν έχουν πού να μας αφήσουν, πάντως έτσι είναι τα πράγματα. Το σχολείο είναι σαν κλουβί. 

Ο τρόπος που κάθε μέρα γίνονται όλα, σε κάνει να μην θέλεις να το δεις στα μάτια σου. 

Μετά από ολόκληρο εξάωρο γυρίζουμε στο σπίτι μας και δεν προλαβαίνουμε να φάμε, γιατί πάμε στο φροντιστήριο αγγλικών, μετά στα κομπιούτερ και μετά στο βόλεϊ. 

Το βράδυ, γύρω στις 9 που γυρίζουμε, έχουμε να ετοιμάσουμε τα ελληνικά, τα αγγλικά και την εργασία της εβδομάδας. 

Τα παιδιά του λυκείου, όπως η αδερφή μου, είναι πολύ χειρότερα. 

Κυρία Νίκη, με όλο το θάρρος, σας ρωτάω: Είναι ζωή αυτή; 

Τώρα είδαμε πώς ζει ο κόσμος! Εγώ να φανταστείτε που από μικρή μού άρεσε το διάβασμα και αγόραζα πολλά βιβλία, τώρα βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω δύο από αυτά. 

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που τα αγόρασα! Τώρα συμπλήρωσα το αγαπημένο φυτολόγιό μου. Τώρα βρήκα λίγο χρόνο να παίξω με την Μπιζού, το σκυλάκι μας. Τώρα έζησα λίγο μέσα στο σπίτι μου, τακτοποίησα το δωμάτιό μου, πέταξα παλιά και άχρηστα πράγματα, έβαλα σε σειρά τη ζωή μου. 

Πώς τώρα θα τα αφήσω όλα αυτά; 

Πώς θα ξαναγυρίσω πίσω; 

Εσείς που είστε τόσο έξυπνη και φτάσατε τόσο ψηλά, δεν μπορείτε αλήθεια να βρείτε κάποιους καλούς ανθρώπους, που να έρθουν στο σχολείο να δουν από κοντά τα παιδιά και να σας πούνε την αλήθεια; 

Την είδατε την ταινία με τον Σβατσενέγκερ που ήταν μυστικός αστυνομικός και έγινε νηπιαγωγός, για να βρει την αλήθεια; Αυτό να κάνετε. Μυστικούς να στείλετε... Είμαι σίγουρη ότι τότε θα καταλάβετε και θα κάνετε το σωστό. 

Το όνειρο το δικό μου και των φίλων μου είναι το σχολείο μας να γίνει όμορφο και ευχάριστο – όπως το θέατρο, η μουσική, οι παιδικές χαρές. Να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα, να μην μας βάζουν να τα παπαγαλίζουμε και μετά να μην θυμόμαστε τίποτε! Τόσος κόπος χαμένος και στο τέλος είμαστε άσχετοι, ειδικά στην Ιστορία και τη Γεωγραφία. 

Εσείς, δεν σκέφτεστε γιατί μπερδεύουμε τις επαναστάσεις και τις πρωτεύουσες; 

Εμάς δεν μας πειράζει να μένουμε περισσότερο στο σχολείο και να φεύγουμε αργότερα, αλλά να μην κουβαλάμε πάλι το σχολείο μαζί μας, μέχρι αργά το βράδυ. 

Σήμερα αποφάσισα να σας γράψω, γιατί ξύπνησα πολύ χάλια. Τις τελευταίες ημέρες, όσο κοντεύει να τελειώσει η καραντίνα, αγχώνομαι πολύ. Στο μυαλό μου τριγυρνάει συνέχεια ένα ερώτημα, που κανείς δεν μου το απαντά... Σκέφτηκα, μήπως μου το απαντήσετε εσείς: Κυρία Νίκη,
Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να προτιμούν τη φυλακή της καραντίνας από το σχολείο;

Με αγάπη Αθηνά».

(Για τη «μεταφορά» Ευαγγελία Λιακούλη)

eleftheria.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν το παιδί βαριέται να διαβάσει...

Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε

Το διάβασμα για πολλούς γονείς αλλά και παιδιά μπορεί να εξελιχθεί σε ...μαρτύριο.

Nino Chakvetadze

Και επειδή κανείς δεν έχει την υπομονή που απαιτείται , ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι να μπουν μικροί - μεγάλοι σε πρόγραμμα, οι φωνές και τα νεύρα είναι το καθημερινό σκηνικό την ώρα της μελέτης.

Είναι, όμως, οι φωνές – που πάντα οδηγούν σε έντονες διαμάχες με το παιδί – και η λύση για να το κάνετε να διαβάσει; Όχι, δεν είναι. Με το να του φωνάζετε δεν πετυχαίνετε κάτι. Γιατί μπορεί στο τέλος να στρωθεί κάτω, όμως, θα το κάνει ως αγγαρεία. 

Και το διάβασμα, δεν θα πρέπει να περάσει στη συνείδηση του παιδιού, ως μία αγγαρεία. Γιατί, θα την κάνει για 12 χρόνια, όσο δηλαδή διαρκεί η σχολική ζωή, και αν από τα πρώτα χρόνια το αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο, η συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολη.

Κι επειδή, τα πάντα είναι θέμα οργάνωσης, θα πρέπει να οργανωθείτε σε αυτό κομμάτι. 

Αν το παιδί βαριέται να διαβάζει, καλό είναι αρχικά να ξεκινήσετε πιο χαλαρά στους χρόνους, ώστε να μη νιώθει πίεση, που θα φέρει αντίδραση.

Τι μπορείτε να κάνετε και τι να μην κάνετε:

📕 Οργανώστε ένα χώρο μελέτης, στην αρχή σε κοινό σημείο του σπιτιού για να έχετε την επίβλεψη του παιδιού (ανάλογα με την ηλικία του).

📕Οργανώστε του τα σχολικά του και κάντε τα όσο γίνεται διασκεδαστικά με όμορφες ετικέτες, αυτοκόλλητα και σχολικά είδη που αρέσουν στο παιδί σας ( για παιδιά Α κα Β Δημοτικού κυρίως).

📕 Μην είστε αυστηροί στην πρώτη δημοτικού: είναι πολύ σημαντικό το παιδί να υιοθετήσει μια θετική εικόνα για το σχολείο και την μελέτη. 

📕 Μην σκίζετε και μην φωνάζετε εάν δεν κάνει ολοστρόγγυλα γράμματα ή εάν κάνει μουτζούρες.

📕 Μην του κάνετε τα μαθήματα, μην υπόσχεστε δωράκια για να διαβάσει και μην χάνετε την υπομονή σας μπροστά στο παιδί, θα απογοητευτεί και θα τα παρατήσει.

📕 Να του διδάσκετε τον σεβασμό για την δασκάλα του. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα από αυτούς που αγαπούν και θαυμάζουν. Μην κακολογείτε την δασκάλα του μπροστά του.

📕 Εάν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να συγκρατήσετε τον θυμό σας ή «βαριέστε» να μελετήσετε με το παιδί σας ή δεν προλαβαίνετε λόγω δουλειάς, αναθέστο το σε κάποιον άλλο.

📕 Ένα παιδί που βαριέται εύκολα, δεν το πιέζετε. Το αφήνετε να κάνει μικρά και σύντομα διαλείμματα. 

📕 Επίσης, αν κατά την ώρα του διαβάσματος χαζεύει, πότε ξύνοντας το μολύβι, πότε ζωγραφίζοντας σε μία κόλλα χαρτί, δεν του βάζετε τις φωνές, ούτε το επαναφέρετε με την κλασική προσταγή «Διάβασε, μην χαζεύεις». Μπορεί, να είναι για εκείνο ένας τρόπος να σκέφτεται.  

📕 Αν δείτε, όμως, ότι το παρακάνει, τον επαναφέρετε στην τάξη, με ήρεμο τρόπο. «Για να συνεχίσουμε το διάβασμα…», είναι μία φράση που μπορείτε να τη λέτε.

📕 Επίσης, και αυτό αφορά όλα τα παιδιά, επειδή είναι πιο ξεκούραστα, ξεκινάνε να διαβάζουνε τα πιο δύσκολα μαθήματα και μετά προχωράνε στα πιο εύκολα. 

📕  Και το κυριότερο, δεν είμαστε πάνω από το κεφάλι τους. 

📕 Όσο διαβάζουν, η παρουσία μας είναι διακριτική και ρίχνουμε μόνο μικρές ματιές. Βοηθάμε το παιδί μόνο αν μας το ζητήσει, ενώ ελέγχουμε στο τέλος.

mothersblog

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι