Παιχνίδια για μωρά ενός ή δυο έτων που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας

Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν, μαθαίνουν να κάνουν παρέα με... τον εαυτό τους -ζωγραφίζουν, διαβάζουν, παίζουν μόνα με τα παιχνίδια τους.
Τα πιτσιρίκια ενός ή δύο ετών είναι μια υπόθεση πιο δύσκολη. Αφενός γιατί συγκεντρώνονται πιο δύσκολα κι αφετέρου γιατί ό,τι παιχνίδι και να τους πάρεις σε δυο τρεις μήνες θα είναι πια πολύ "μωρουδίστικο".
Βρήκαμε οκτώ πρωτότυπες ιδέες για δραστηριότητες που απευθύνονται σε μπόμπιρες ενός έτους, με καθημερινά αντικείμενα που θα βρείτε στο σπίτι.

"Παζλ" με την φόρμα των μάφινς

Βάλτε μπροστά στο παιδί μια φόρμα για κεκάκια, μια παγοθήκη ή δυο-τρία τάπερ και μερικές μπάλες μεγάλες ή μικρές.
Δείξτε του πώς να βάλει τις μπάλες στις θήκες και αφήστε το να απασχοληθεί με το αυτοσχέδιο παζλ.

Η μαμά αυτής της μπουμπούς, δεν είχε αρκετά μπαλάκια
κι έτσι έκοψε στα δύο μερικά ρολό από χαρτί υγείας.

Παιχνίδι "γέμισε και άδειασε"

Αν όσο μαγειρεύετε το παιδί βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα πόδια σας προσπαθώντας να ανοίξει ντουλάπια και να εξερευνήσει κάθε γωνιά της κουζίνας, μπορείτε να του δώσετε ένα πλαστικό σκεύος (παλιά συσκευασία, κανάτα ή τάπερ) και μερικά ακόμη πλαστικά αντικείμενα (τουβλάκια, πλαστικά ποτηράκια ή οτιδήποτε άλλο διαθέτετε πρόχειρο).
Βάλτε μαζί όλα μέσα, αδειάστε τα και αφήστε το παιδί να "κολλήσει".

Μια παράξενη χρήση των ρολών απ' το χαρτί υγείας

Ντύστε με πολύχρωμα χαρτιά/πανιά ή ζωγραφίστε τα ρολό του χαρτιού υγείας και περάστε τα σε έναν σπάγγο.
Δέστε τις άκρες του σπάγγου σε ένα σταθερό σημείο (π.χ. στα πόδια μιας καρέκλας) και δείξτε στο μωρό το καινούριο παιχνίδι με τους χρωματιστούς κυλίνδρους που γυρίζουν.

Ρίξτε την μπάλα στην τρύπα της... κούτας

Φτιάξτε μεγάλες τρύπες σε μια παλιά κούτα, δώστε στο μωρό σας μπαλάκια και δείξτε του πώς να τα ρίχνει μέσα.
Μπορείτε να φτιάξετε ένα μεγάλο άνοιγμα στον πάτο του χαρτόκουτου, για να παίρνει το παιδί τις μπάλες που έριξε και να ξεκινά το παιχνίδι απ' τη αρχή....

ή ρίξ'την σε αυτοσχέδια τσουλήθρα.

Αντίστοιχα, μπορείτε να ενώσετε με ταινία και να χρωματίσετε μερικά ρολά από χαρτί κουζίνας και να στερεώσετε τον αυτοσχέδιο σωλήνα-τσουλήθρα με δύο κορδέλες στο πλάι της κούτας.

Νερό: το καλύτερο παιχνίδι

Στα περισσότερα πιτσιρίκια αρέσει πολύ το νερό. Τώρα, λοιπόν, που καλοκαίριασε μπορείτε να γεμίσετε μια μεγάλη λεκάνη ως τη μέση με νερό και να αφήσετε το μωρό σας να κάνει μπάνιο τα παιχνίδια του στο μπαλκόνι ή την βεράντα.

Το σουρωτήρι σε ρόλο παιχνιδιού

Δώστε στο παιδί ένα πλαστικό σουρωτήρι και μερικά πολύχρωμα καθαριστικά πίπας (θα τα βρείτε σε καταστήματα με είδη χειροτεχνίας) και δείξτε του πώς να τα περνάει μέσα από τις τρύπες του σκεύους.

Φουσκώστε μερικά μπαλόνια
Τα παιδιά ενθουσιάζονται με τα μπαλόνια: είναι στρογγυλά, πολύχρωμα και... πετάνε!
Δώστε μερικά απ' τα ψιλά που έχετε στο πορτοφόλι σας και πάρτε ένα, δυο σακουλάκια με μπαλόνια.
mama365

«Αγάπη» αυτό θέλουν τα παιδιά!

Το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο είναι φυσική εξέλιξη της ζωής. Για πολλούς είναι και το ίδιο το νόημα της ζωής, είναι ολοκλήρωση, είναι μια χαρά που δεν συγκρίνεται με άλλες. Δεν είναι όμως υποχρέωση. Είναι επιλογή.

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Επιλογή του γονέα και όχι του παιδιού -προφανώς. Θα 'πρεπε λοιπόν κάτι τέτοιο, να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψιν και να είναι μια συνειδητή και ώριμη απόφαση του καθενός.
Στο θέμα του παιδιού δεν χωράνε εγωισμοί, δεν χωράει το «εγώ» δεν χωράει η «θυσία». Επειδή ακριβώς είναι δική σου επιλογή και κανένας δεν σου έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο να γεννήσεις κι εσύ το δικό σου παιδί, πρέπει να το αντιμετωπίσεις με τη δέουσα προσοχή.
Αρχικά, το παιδί δεν είναι πιόνι του δικού σου παιχνιδιού. Δεν έρχεται για να ζήσει τη ζωή που δεν έζησες, τη ζωή που λαχτάρησες, να καλύψει τις "τρύπες" που θεωρείς ότι δημιούργησες. Όπως κι εσύ δεν ήρθες για να κάνεις όσα δεν έκαναν οι δικοί σου γονείς.
Πρέπει να εμφυσήσεις την έννοια της ελευθερίας στον καινούργιο αυτόν άνθρωπο, να ανοίξει τον δικό του δρόμο, βασισμένο στα δικά του "θέλω" και ανάγκες. Έναν δρόμο, που βασικός πρωταγωνιστής δεν θα είσαι εσύ, αλλά απλώς θα υπάρχεις κοντά και μακρυά του, θα λειτουργείς σαν ένα αόρατο δίχτυ προστασίας και στήριξης.
Άνθρωποι με δεκανίκια, ακόμα κι αν αυτά λέγονται γονείς, που διατηρούν και συντηρούν μια σχέση εξάρτησης και ακόμα χειρότερα "υποχρέωσης", φτιάχνουν μισούς ανθρώπους.
Η λέξη "θυσία" είναι κάτι άλλο, που δεν θα 'πρεπε να υπάρχει στο λεξιλόγιο των γονιών. "Εγώ θυσίασα για σένα το ένα και το άλλο και το παράλλο". Συγχαρητήρια. Ποτέ κανένα παιδί δεν ζητάει από τη μάνα και τον πατέρα να θυσιάσουν τίποτε. Δεν τίθεται κανένα θέμα θυσίας, όταν καλή σου φίλη είναι η επιλογή.
Όταν αγαπάς με την βαθύτερη και πιο ειλικρινή έννοια, δεν θυσιάζεις. Δίνεις την ψυχή σου και όση αγάπη δεν ήξερες ότι έχεις, επειδή αυτό νιώθεις, αυτό θέλεις. Δεν "χτυπάς" στο παιδί σου όλα όσα έκανες από μόνος σου γι΄αυτό. Κατά αυτόν τον τρόπο, το μόνο που κάνεις είναι να του δημιουργείς τύψεις και ενοχές και να φορτώνεις ένα ακατανόητο βάρος στο παιδί, που δεν του αναλογεί.

Αγάπη. Αυτό θέλουν τα παιδιά. Όση αγάπη μπορείς να βγάλεις. Έτσι θωρακίζεις και ενώνεις με σένα αυτό το κομμάτι του εαυτού σου. Άνευ όρων αγάπη. Αγάπη που δεν πνίγει, αλλά τυλίγει. Αγάπη που δεν περιμένει ευχαριστώ, που δεν περιμένει μπράβο. Και τότε μόνο η αγάπη γυρνάει πίσω, με σεβασμό και ευγνωμοσύνη, που δεν εκφράζεται με φθηνές κουβέντες.

mothersblog

Γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας χάνουν τη διάθεση για διάβασμα;

Σε μικρή ηλικία, το βιβλίο είναι ένας μαγικός κόσμος για τα παιδιά. Όταν μεγαλώνουν όμως, οι σελίδες τους κρύβουν μόνο... αγγαρεία. 

Μελέτες σε όλο τον κόσμο αποκαλύπτουν ότι όσο περνούν τα χρόνια, τόσο λιγότερο διαβάζουν τα παιδιά. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, σύμφωνα με έρευνα, οι έφηβοι διαβάζουν μόλις 6 λεπτά την ημέρα για ευχαρίστηση.

Η διάθεση για διάβασμα κορυφώνεται στα πρώτα σχολικά χρόνια, αλλά κάθε χρόνος που περνά στη συνέχεια, το ενδιαφέρον αυτό φθίνει, εξηγεί στην Washington Post ο Ντάνιελ Γουίλινγχαμ, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια.

«Για τα περισσότερα παιδιά το να μάθουν να διαβάζουν είναι μία επιβράβευση. Είναι ένα σημάδι ότι μεγαλώνουν, κατακτούν κάτι που τα μεγαλύτερα αδέρφια ή φίλοι μπορούν να κάνουν. Εκείνα τα χρόνια, προσπαθούν να καταλάβουν ιστορίες», εξηγεί ο ίδιος και αναλύει τους λόγους για τους οποίους αυτό αλλάζει στη συνέχεια.

 

Υψηλότερες απαιτήσεις
Οι ιστορίες γίνονται μεγαλύτερες και πιο περίπλοκες. Η σελίδα ενός βιβλίου για παιδιά της πρώτης τάξης μπορεί να έχει μία φωτογραφία και κείμενο 1-2 σειρών. Μέχρι την τρίτη τάξη, οι μαθητές αναμένεται να διαβάσουν βιβλία με κεφάλαια.

Λιγότερες επιλογές
Οσο τα παιδιά μεγαλώνουν, έρχονται αντιμέτωπα με περισσότερα κείμενα τα οποία είναι υποχρεωμένα να διαβάσουν και δεν έχουν συχνά την επιλογή να αντικαταστήσουν ένα βιβλίο που δεν τους αρέσει με κάτι άλλο.

Διαφορετικός σκοπός
Ισως το πιο σημαντικό είναι ότι οι δάσκαλοι ζητούν από τους μαθητές να διαβάζουν για νέους σκοπούς. Τα μικρότερα παιδιά διαβάζουν για να καταλάβουν και απολαμβάνουν τις διηγήσεις. Τα μεγαλύτερα ίσως διαβάζουν για να βρουν συγκεκριμένα στοιχεία, ψάχνοντας κάτι. Ή διαβάζουν για να μάθουν και να θυμούνται κάτι για ένα διαγώνισμα.

Ενας από τους λόγους που οι ώρες διαβάσματος των μαθητών, εκτός σχολείου, μειώνονται είναι ίσως ότι τα παιδιά δεν διαχωρίζουν τους διαφορετικούς τύπους διαβάσματος, τονίζει ο Γουίλινγχαμ. Το διάβασμα που κάνουν για το σχολείο το θεωρούν δουλειά και όχι κάτι για τον ελεύθερο χρόνο. Και για αυτό το λόγο αλλάζει γενικότερα η άποψή τους για αυτή τη συνήθεια.

Ο ίδιος προτείνει διάφορους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου. Μία λύση θα ήταν μεγαλύτερη προσφερόμενη ποικιλία, να διαβάζουν μόνο ότι τους ευχαριστούν, ό,τι κι αν είναι αυτό και να εγκαταλείπουν ένα βιβλίο αν δεν τους καλύπτει. Και θα εκπλαγούν από το πόσο θα ευχαριστηθούν το διάβασμα ενός βιβλίου που κανείς δεν τους υποχρεώνει να διαβάσουν, τονίζει.

_____________

Πηγή: iefimerida.gr

http://antikleidi.com