"Δεν καλούν το παιδί μου στα παιδικά πάρτι"

Όταν το παιδί πηγαίνει στο σχολείο, κοινωνικοποιείται και αποκτάει φίλους, αρχίζουν και τα παιδικά πάρτι. Στην αρχή, στο νηπιαγωγείο μπορεί τα πάρτι να είναι μικρά σε αριθμό παιδιών λόγω ηλικίας, μεγαλώνοντας όμως τα πάρτι μεγαλώνουν και σε αριθμό καλεσμένων. 

Τι γίνεται όμως, όταν το παιδί μας δεν λαμβάνει την πρόσκληση για παιδικά πάρτι; Κι όταν μάλιστα σ΄αυτό το πάρτι, θα πάνε και φίλοι του; Εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα...

Μπορεί το παιδί να είναι ντροπαλό ή να μην κάνει παρέα με το ή τα παιδάκια που κάνουν το πάρτι. Και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ο γονιός επιλέγει τους πιο κοντινούς φίλους του παιδιού, για την ημέρα του πάρτι για να μην κάνει επιπλέον έξοδα. 

Σ΄αυτή την περίπτωση οι καλοί τρόποι επιβάλλουν βέβαια, να μην μοιράσει αυτό το παιδί προσκλήσεις στο σχολείο, ώστε να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με τα άλλα παιδάκια. Μάλιστα κάποια σχολεία το επιβάλλουν αυτό. Αν σας συμβαίνει κάτι τέτοιο, ζητήστε από τη δασκάλα ευγενικά να κάνει κάτι αντίστοιχο. 

Πριν από αυτό όμως, συζητήστε με την δασκάλα:

Πώς συμπεριφέρεται το παιδί σας στην τάξη, στο διάλειμμα, παίζει με τα υπόλοιπα παιδάκια ή προτιμά να κάθεται μόνο του; 

Μήπως δημιουργεί φασαρίες ή μπλέκεται σε καβγάδες; 

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να δείτε πώς είναι η κατάσταση στο σπίτι σας. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης του σπιτιού τους. 

Γίνονται καβγάδες στο σπίτι σας; 

Μήπως έχει πρόσφατα αποκτήσει ένα καινούργιο αδελφάκι και δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο σπίτι; 

Εσείς πώς φέρεστε στο παιδί; 

Μήπως είστε αρκετά απαιτητική ώστε να το αγχώνετε; 

Σας εμπιστεύεται; 

Όλα αυτά θέλουν κουβέντα και μια ώριμη παρατήρηση του περιβάλλοντός στο οποίο ζει και μεγαλώνει το παιδί. 

Αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, εσείς πρέπει με αγάπη και υπομονή να ηρεμήσετε το παιδί σας. Και να του αφιερώσετε χρόνο γι αληθινή κουβέντα, παιχνίδι κι αγκαλιά.

Μπορεί το παιδί να είναι προσκολημένο σε ένα άλλο παιδάκι. Μόνο σ΄ένα και να κάνουν παρέα μόνο οι δυο τους. Έτσι απομονώνονται από τα υπόλοιπα παιδιά και δεν θεωρούνται μέρος της παρέας τους. Αν συμβαίνει αυτό, αφήστε το να διαχειριστεί όπως θέλει τις κοινωνικές του σχέσεις.

Αν το παιδί είναι ντροπαλό και δεν κάνει εύκολα παρέες, σε μικρή ηλικία, περίπου μέχρι τα 7 μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε λίγο. 

Τηλεφωνήστε σε μαμάδες και οργανώστε ένα απόγευμα ένα καφέ στο σπίτι σας να γνωριστείτε εσείς και να παίξουν τα παιδιά. Ή οργανώστε μια επίσκεψη σε ένα θέατρο. Βοηθήστε κι εσείς με την εμπειρία σας το παιδί να κοινωνικοποιηθεί.

Και τώρα ερχόμαστε σ΄εσάς. 

Πώς είστε με τις άλλες μαμάδες; 

Πηγαίνετε σε άλλα πάρτι, μιλάτε μαζί τους, είστε ευχάριστη ή κάθεστε όταν συναντιέστε και παίζετε με το κινητό σας; 

Μήπως εξαφανίζεστε τελείως επικαλούμενη μια δουλειά που πρέπει να τακτοποιήσετε; 

Να θυμάστε πως οι μαμάδες αποζητούν την παρέα με άλλες μαμάδες, αρκεί να ταιριάζουν ή έστω να περνούν κι αυτές καλά. Αν φυσικά νιώθετε πως δεν "κολλάτε" μαζί τους, δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζεστε, αλλά σίγουρα θα πρέπει λίγο να προσπαθήσετε, για χάρη του παιδιού σας.

Τέλος, υπάρχουν και γυναίκες που τις προσκλήσεις στα παιδικά πάρτι τις κάνουν με τα δικά τους προσωπικά κριτήρια που είναι άσχετα από τις προτιμήσεις του παιδιού τους. 

Μπορεί να είναι από την ίδια γειτονιά, ή να ταιριάζουν τα επαγγέλματά τους, δεν θα ψάξουμε τα κριτήρια. 

Σ΄αυτή την περίπτωση δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, εκτός από το να είστε ευγενική και φιλική κάθε φορά που συναντιέστε και να καλέσετε μια δυο φορές το παιδί στο σπίτι σας για παιχνίδι. Οι καλοί τρόποι επιβάλλουν ν΄ανταποδώσει... Οπότε ο σκοπός σας θα έχει επιτευχθεί.

Πάντως αν το παιδί μάθει για το ή τα πάρτι, έχει να κάνει με την ηλικία του το τι θα του πείτε. Η αλήθεια είναι πάντα το καλύτερο, όπως "δεν κάνετε πολλή παρέα μ΄αυτό το παιδάκι γι αυτό δεν μας κάλεσε, όμως εμείς θα πάμε σινεμά κι έπειτα να παίξουμε στην παιδική χαρά", όμως αν το παιδί είναι κάτω από 6 ετών, κι αναλόγως της ωριμότητάς του, μπορείτε να πείτε πως έχετε κανονίσει κάτι άλλο για την ημέρα εκείνη, ώστε να μην θεωρήσει πως δεν πάει επειδή δεν προσκλήθηκε αλλά ίσως επειδή εσείς δεν μπορούσατε.

yolife

«Μου το υποσχέθηκες μαμά...»

«Να υπόσχεσαι μόνο όσα μπορείς να πραγματοποιήσεις. Να πραγματοποιείς όμως, περισσότερα από όσα υποσχέθηκες!»

J. Brown, Αμερικανός συγγραφέας

Γράφει η Ελένη Σίγκου, Ψυχολόγος - Ενίσχυση Δεξιοτήτων Μάθησης & Συμβουλευτική Γονέων

Οι άνθρωποι δίνουμε μεγάλη σημασία και αξία στις υποσχέσεις. Η υπόσχεση είναι η βάση της συλλογικής μας ζωής και θεωρείται σημαντική πτυχή της ανθρώπινης συνύπαρξης. 

Κάθε υπόσχεση που δίνουμε συνδέεται άμεσα με τη διαβεβαίωση για την εκπλήρωσή της και τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτή, αναμένουν ότι οι όροι θα τηρηθούν. Όταν δεν τηρείται μια συμφωνία ή υπόσχεση, ο καθένας από εμάς το αντιλαμβάνεται ως κάτι κακό. 

Όταν κάποιος δεν τηρεί αυτό που υποσχέθηκε, μάς δημιουργεί συναισθήματα αβεβαιότητας και ουσιαστικά κλονίζει την εμπιστοσύνη που του έχουμε. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να δημιουργήσει συγκρούσεις και να διαταράξει τη σχέση μας με το άλλο πρόσωπο. 
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους;
Όταν οι γονείς υπόσχονται...
Πολλοί ίσως είναι οι γονείς που δεν έχουν κρατήσει υπόσχεση στα παιδιά τους. Μπορεί να υποσχέθηκαν πως θα γυρίσουν μια συγκεκριμένη ώρα στο σπίτι ή πως θα κάνουν μαζί μια δραστηριότητα, αλλά τελικά να μην τα κατάφεραν. 

Αν και το απρόοπτο ή το έκτακτο είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και να σπάσει την υπόσχεση, όταν η αθέτησή της επαναλαμβάνεται συστηματικά τα παιδιά δεν μένουν ανεπηρέαστα. Για τα παιδιά, οι γονείς είναι το κέντρο του κόσμου τους και όταν δεν τηρούν αυτά που τους υπόσχονται, είναι σαν να γκρεμίζεται ένα κομμάτι από αυτόν. 

Η αθέτηση της υπόσχεσης μπορεί να θυμώσει και να απογοητεύσει τα παιδιά γιατί την αντιλαμβάνονται ως έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό τους. Επίσης, μπορεί να τα κάνει να αισθανθούν ανασφάλεια και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία των γονιών τους. Για τα παιδιά, οι γονείς είναι οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Οι προσδοκίες και οι εμπειρίες που έχουν από τους γονείς, διαμορφώνουν τις προσδοκίες που έχουν για τον κόσμο. Όταν οι γονείς σπάνε τις υποσχέσεις τους, τα παιδιά μαθαίνουν πως οι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι και δεν μπορούν να τους εμπιστευτούν.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς πρέπει να προσπαθήσουν να είναι συνεπείς σε αυτά που υπόσχονται στα παιδιά. Αν θεωρήσουν πως κάτι είναι πολύ πιθανό να μην τηρηθεί από αυτό που θα υποσχεθούν, είναι προτιμότερο να μην υποσχεθούν καθόλου. 

Επειδή όμως το λάθος πάντοτε μπορεί να συμβεί και μια υπόσχεση να μην μπορέσει τελικά να κρατηθεί, τότε οι γονείς το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να ζητήσουν συγγνώμη. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά διδάσκονται να ζητούν και τα ίδια συγγνώμη όταν κάνουν κάποιο λάθος, αλλά παράλληλα γνωρίζουν πως οι γονείς σέβονται τα συναισθήματά τους.

Όταν τα σχέδια πρέπει να αλλάξουν και να ανατραπεί το αρχικό πλάνο που θα οδηγούσε στην τήρηση της υπόσχεσης, οι γονείς πρέπει να ενημερώσουν και να εξηγήσουν στο παιδί τι συνέβη και όχι να περιμένουν να φέρει το ίδιο το θέμα ή να ελπίζουν πως θα το ξεχάσει. 

Τα παιδιά δεν έχουν τις ίδιες πιέσεις και περισπασμούς, όπως εμείς οι μεγάλοι, και τα φρέσκα κύτταρα του εγκεφάλου τους δεν τους επιτρέπουν να ξεχνούν εύκολα αυτά που τους λένε οι γονείς. Είτε υπόσχονται μέσα σε φωνές και φασαρία, είτε υπόσχονται νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ, η υπόσχεση των γονιών γίνεται κάτι που τα παιδιά προσδοκούν όλη την ημέρα, όλη την εβδομάδα, ακόμη και ολόκληρο το μήνα αν χρειαστεί. 

Την επόμενη φορά επομένως είναι καλό να σκεφτούν διπλά οι γονείς τι θα υποσχεθούν, αν θέλουν να δουν το παιδί τους να εμπιστεύεται τόσο τους ίδιους, όσο και τον κόσμο γύρω του!

infokids