Wednesday 1 April 2020

Ροδαρές: Οι Αναμνήσεις που δεν παίρνει ο Κορωνοϊός

Οι ροδαρές! Ένα κομμάτι από το παζλ που "έντυσε" με μυρωδιές, γλύκα και αγάπη τα παιδικά μας όνειρα. 
Είναι χρόνια πια που δεν τις φτιάχνουμε και φέτος δε θα τις πάρουμε ούτε φτιαγμένες από άλλα χέρια την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.
Της Μαρίας Καλλέργη
Ο κορωνοϊός μας έκλεισε στα σπίτια μας, έκλεισε και τις εκκλησιές και ποιός ξέρει τι μας φέρνει ακόμα, αφού οι επιστήμονες λένε πως είμαστε ακόμα στην αρχή.
Εκείνο που σίγουρα δεν μπορεί να μας πάρει κανείς, και ούτε ο κορωνοιός, όσο είμαστε ζωντανοί είναι οι αναμνήσεις μας.
Και αυτές ξεπετάχτηκαν μαζί με αρώματα σήμερα, μέρα που θα τις φτιάχναμε εκεί στο χωριό μου.
Η προετοιμασία λοιπόν, άρχιζε από την προηγούμενη μέρα καθώς γυρίζαμε με τα πανεράκια μας το χωριό να μαζέψουμε τα λουλουδάκια που θα τις φτιάχναμε.

Κι οι νοικοκυρές μας περίμεναν, και γαλαντόμες καθώς ήταν άδειαζαν κήπους και γλάστρες για να δώσουν τα καλύτερα τους λουλούδια για τις ροδαρές. 
Κρινάκια, ζουμπούλια ακόμα και αθάνατος βασιλικός προφυλαγμένος καλά σε μια γωνιά της αυλής από τις καιρικές συνθήκες.
Και μετά το βράδυ του Σαββάτου γίνονταν η μεγάλη μάζωξη, στο σπίτι του παππού όπως πάντα. Όλα μοσχοβολούσαν λουλούδια κι Άνοιξη. Ευλάβεια και κατάνυξη για τη Σταυροπροσκύνηση. 
Κι εμείς εκεί με τα μικρά μας χεράκια, πιάναμε τα λουλουδάκια τα κόβαμε τα "ταιριάζαμε" και τα δέναμε. Βάζαμε κι ένα κομμάτι αρισμαρί.
Κι η λεκανίδα με το νερό, που έμπαιναν για να διατηρηθούν όλο και γέμιζει. Τι κι αν μαζευόμαστε νωρίς για να τελειώσουμε και νωρίς; Πάντα περασμένα μεσάνυχτα φεύγαμε για τα σπίτια μας. 
Κι άντε μετά οι σκέψεις να μη σε αφήνουν να κοιμηθείς. Σχεδόν άυπνοι ακούγαμε την πρώτη καμπάνα και τρέχαμε στο σπίτι του παππού να πάρουμε τις ροδαρές.
Μισονυσταγμένοι και μισοκοιμισμένοι, η αλήθεια είναι, ακούγαμε τη λειτουργία και περιμέναμε την ώρα που θα μοιράζαμε τις ροδαρές. Τι χαρά ήταν αυτή! Τι ευτυχία!
Εκείνη η ανάμνηση δεν είναι απλώς μια ανάμνηση από μια πράξη θρησκευτική. 
Είναι η ζωή που άλλαξε, δραματικά πλέον και δεν ξέρουμε πόσο ακόμη μέχρι να τελειώσει η πανδημία του κορωνοιού. 
Είναι οι άνθρωποι που έφυγαν κι αυτοί που ήρθαν. 
Και οι γλυκές παιδικές μας αναμνήσεις, με αρώματα λουλουδιών, που κανείς δεν μπορεί να μας τις πάρει.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Προσοχή στους Ιερείς!

ΠΟΛΛΕΣ ευλαβείς-επιπόλαιες χριστιανές, αμνάδες και λαδικά -γριές, και όψιμες θαμώνες των Ναών- θα επιχειρήσουν (ίσως) αυτές τις ημέρες, αν και δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα, να δυναμιτίσουν τους φιλότιμους και καλοπροαίρετους ΙΕΡΕΙΣ,
προκείμενου να τελέσουν τώρα μυστικώς τις ακολουθίες και τις Θ. Λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας, προκείμενου να βιώσουν πρωτοχριστιανικές εμπειρίες κατακομβών και να έχουν να διηγούνται στην κυρά Κούλα και την κυρά Γωγώ της γειτονιάς με καύχηση τα κατορθώματά τους.
Βέβαια, όλο αυτό θα γίνει όχι με δικό τους προσωπικό κόστος, αλλά πάνω στην καμπούρα του κάθε Ιερέα, αφού, αν επέμβει η Αστυνομία μετά από διαρροή πληροφοριών από τους ίδιους «εχέμυθους» ζηλωτές Χριστιανούς, 
τον Ιερέα θα φυλακίσει, σε εκείνον θα επιβληθεί το πρόστιμο των 5.000 ευρώ και αυτόν και την οικογένειά του θα διασύρουν σέρνοντάς τον μία ζωή στα δικαστήρια, ανεβαίνοντας για πολλά χρόνια έναν μοναχικό γολγοθά λοιδορούμενος χαιρέκακα «ὡς εἴθισται» από τους συναδέλφους Ιερείς, ενώ 
οι θεούσες παράλληλα θα πίνουν μετά «ἀφάτου πνευματικῆς εὐδαιμονίας» το καφεδάκι τους μετά του απαραιτήτου, βεβαίως, κουλουριού και του νηστίσιμου κέικ ψευτομοιρολογώντας τον καημένο τον Παπά για το μαρτύριο που τραβά, ψηφίζοντας παράλληλα και πάλι τούς ίδιους πολιτικούς για να τούς κλείσουν και αύριο τις Εκκλησίες!
Όποιος και όποια, λοιπόν, θέλει παλικαριές ας τις κάνει μόνος του και όχι με συνειδησιακά παιχνίδια (συναισθηματικούς εκβιασμούς) και (ψευτο)διλήμματα να παίζει στα ζάρια τη ζωή και την ηρεμία των Ιερέων!
Άλλωστε το θέμα στην πνευματική ζωή δεν είναι και τόσο το τι πρέπει να κάνεις αλλά το τι μπορείς να σηκώσεις.
π. Διονύσιος Ταμπάκης
Επιμέλεια κειμένου και Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ποιος είδε Άνοιξη Καιρό...

Στρατάκης Νίκος: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... σοκάκια ερημωμένα 
με παραθύρια σφαλιχτά κι αυλές δίχως βεγγέρα 
Μαρτσάκης Αντώνης: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... να μη βλογούνται γάμοι 
κεριά να μην ανάβουνε, ο Θεός να συγχωρέσει 
Σπυριδάκης Δημήτρης: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... (ε)κκλησιές δίχως ανθρώπους 
κι αμοναχό του τον παπά, τα Άγια να βγάνει 

Στρατάκης Γιώργος: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... φαμίλιες χωρισμένες
και να δειπνούνε χωριστά, οι γέροι απ' τα κοπέλια 

Σαριδάκης Κώστας: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... να μην ανοίγουν πόρτες 
στον ξένο στο περαστικό να βρει να ξεδιψάσει 

Νίκος & Αντώνης Ξυλούρης: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... να μην γελούν κοπέλια 
να μη μαζώνουν κοπελιές, λουλούδια απ' τα χωράφια 

Μανωλαράκης Ανδρέας: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... το φόβο να πλανάται 
εγώ 'μαι απού τα θωρώ Θε μου ξεμίστευγέ μας 

όλοι μαζί παρέα: 
Ποιος είδε άνοιξη καιρό... το φόβο να πλανάται 
εγώ μαι απού τα θωρώ Θε μου ξεμίστευγέ μας

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki