«Το παιδί το παίρνει η μάνα»

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2004 άρχισε η περιπέτεια Επιμέλειας του 3 ετών υγιέστατου υιού μας.

Μετά από ασφαλιστικά μέτρα που έλαβε -η μητέρα του-, αν και της διεγνώσθη ψυχιατρικό νόσημα, κρίθηκε καταλληλότερος γονέας από τον υγιή και ικανό πατέρα-γονέα.

Την 1 Νοεμβρίου 2004, αναγκάστηκα να τον παραδώσω στην ψυχικά ασθενή μητέρα του.

Σε πρόσφατη παιδοψυχιατρική εξέταση (Ιούνιος 2008), κρίθηκε
πως το -σχεδόν 7 ετών- παιδί μας, βρίσκεται
σε "κρίσιμη κατάσταση για την ψυχική του υγεία" ,
και "χρίζει παρακολούθησης για τουλάχιστον ένα χρόνο".

Αγαπητό μου χαμομηλάκι, 
Πως φτάσαμε ως εδώ, ποιος φταίει …

Μετά από 4 (σχεδόν) χρόνια ΚΑΝΕΙΣ δεν μπόρεσε (! ;) να αποτρέψει ΤΙΠΟΤΑ.

Κανένα προληπτικό μέτρο για την προστασία των δικαιωμάτων του.

Κάθε προσπάθεια μου, πέφτει πάνω στον τοίχο της δικαστική απόφαση που έκρινε την επιμέλεια. (2004 - 2005)

Και τα δικαιώματα του σταμάτησαν εκεί , όπως διαπιστώνω τέσσερα χρόνια τώρα . 

Σε αυτό το παιδί, ακόμα, δεν δόθηκε ΜΙΑ ευκαιρία να ζήση και να αναπτυχθεί σ΄ένα υγιές περιβάλλον. 

Η μητέρα είναι πλέον βέβαιο πως για μια ακόμη φορά θα κριθή καταλληλότερη για την επιμέλεια, μιας και γνωρίζει από ψυχιατρικές νόσους και αγωγές, από το 1997 τουλάχιστον.  

Η γνώση υπάρχει και εφαρμόζεται μόνο σαν απόλυτη εξαίρεση στον κανόνα

«Το παιδί το παίρνει η μάνα »

Το λιοντάρι και το πρόβατο

Μια μέρα, ένα μικρό λιονταράκι έπαιζε μόνο του στην ζούγκλα ενώ η μητέρα του κοιμόταν εκεί κοντά.

Διάφορα αντικείμενα τραβούσαν την προσοχή του, και το λιονταράκι απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από την ασφάλεια της μητέρας του, εξερευνώντας παιχνιδιάρικα τον κόσμο γύρω του.

Πριν καλά καλά το καταλάβει, το λιονταράκι είχε φτάσει τόσο μακριά, που δεν μπορούσε να βρει τον δρόμο της επιστροφής.

Το μικρό λιονταράκι είχε χαθεί.

Πολύ φοβισμένο, έτρεχε από δω κι από κει, προς κάθε κατεύθυνση, καλώντας αξιολύπητα την μητέρα του, που ήταν πιο τόσο μακριά που δεν μπορούσε ν’ ακούσει τις σπαρακτικές κραυγές του.

Εκεί κοντά βρισκόταν μια προβατίνα, που μόλις είχε χάσει το μονάκριβο αρνάκι της. Άκουσε τις σπαρακτικές κραυγές του λιονταριού και πήγε κοντά να δει τι συμβαίνει. Η ήρεμη παρουσία της καλμάρισε το λιονταράκι. Η προβατίνα συμπάθησε το μικρό λιονταράκι και το υιοθέτησε.

Περνούσε ο καιρός και το λιονταράκι μεγάλωνε με το γάλα της προβατίνας και πολύ σύντομα ήταν πολύ μεγαλύτερο από την θετή του μητέρα. Μάλιστα υπήρχαν και κάποιες στιγμές που η προβατίνα παρατηρούσε ένα παράξενο, απόμακρο βλέμμα στα μάτια του λιονταριού, και κάποιες άλλες στιγμές το μέγεθος του και η αγριάδα του σχεδόν την φόβιζαν. Αλλά τις περισσότερες φορές αυτή και ο υιοθετημένος της γιος ζούσαν πολύ ευτυχισμένα και ήταν ικανοποιημένοι.

Τότε μια μέρα, όταν το λιονταράκι είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, ένα άλλο μεγαλοπρεπές λιοντάρι εμφανίστηκε εκεί κοντά, και το μυώδες σώμα και η χαίτη του διαγράφονταν πολύ έντονα στον βραδινό ουρανό. Το λιοντάρι τίναξε την χαίτη του και βρυχήθηκε, και αυτός ο μοναδικά εντυπωσιακός ήχος γέμισε όλη την κοιλάδα και αντήχησε στους λόφους.

Η προβατίνα παρέλυσε από φόβο, και στεκόταν τρέμοντας, με την μοναδική ελπίδα ότι το καστανόξανθο τρίχωμά της, σαν του υιοθετημένου της γιου, θα την καμουφλάριζε στους βράχους, και δεν θα την έβλεπε το λιοντάρι. 
Από τον φόβο της, ούτε καν παρατήρησε πόσο μαγεμένο στεκόταν το λιονταράκι από την εμφάνιση του Βασιλέα των Ζώων. Δεν μπορούσε να ξέρει ότι όσο αυτή στεκόταν παγωμένη από φόβο, ότι το λιονταράκι βίωνε ένα κύμα ενθουσιασμού πρωτοφανές για την μέχρι τώρα ζωή του.

Ο βρυχηθμός του λιονταριού άγγιξε για πρώτη φορά μια χορδή στην φύση του μικρού λιονταριού. Του ξύπνησε μια δύναμη μέσα του και ανέσυρε πρωτόγνωρες επιθυμίες. 
Για πρώτη φορά στην νεανική ζωή του το λιονταράκι συνειδητοποιούσε τη δύναμή του. Μια νέα φύση ύπαρξης σάλεψε μέσα του και χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε στον βρυχηθμό του λιονταριού με τον δικό του.

Τότε, καθώς αυτή η νέα επίγνωση ξεπέρασε τον φόβο και την έκπληξη που ένιωσε πριν από λίγες στιγμές, το νεαρό λιοντάρι κοίταξε για τελευταία φορά την θετή του μητέρα, και έπειτα με ένα εκπληκτικό άλμα πήδηξε μακριά, τρέχοντας προς το εντυπωσιακό λιοντάρι στον λόφο. 
Γνωρίζοντας μόνο ότι επιτέλους τον καλούσε το σπίτι του, το λιονταράκι ανταποκρίθηκε με ετοιμότητα και δεν κοίταξε πίσω του ούτε μια φορά.

Το χαμένο λιοντάρι βρήκε τον εαυτό του.

Για λίγο έπαιξε με τα πρόβατα και προσπάθησε κι αυτό να γίνει ένα από αυτά, και να συμμορφωθεί με τους προβατίσιους τρόπους. Ούτε μια φορά δεν είχε συνειδητοποιήσει την δύναμή του, την ικανότητά του να προξενεί τρόμο στην καρδιά όλων των ζώων της ζούγκλας, συμπεριλαμβανομένης και της προβατίνας που του έδωσε καταφύγιο. Αντί γι αυτό, είχε καθίσει δίπλα στην θετή του μητέρα και έτρεμε και αυτός με παρόμοιο τρόπο, κάθε φορά που άκουγαν να πλησιάζουν ύαινες και τσακάλια. 

Τώρα, προς έκπληξή του, είδε ότι αυτά τα ίδια ζώα που τον είχαν τρομάξει έτρεχαν μακριά του προσπαθώντας να του ξεφύγουν.

Όσο το λιοντάρι θεωρούσε τον εαυτό του πρόβατο, έδειχνε την δειλία του πρόβατου, και μαζευόταν από φόβο. Η δύναμη και το θάρρος του ήταν σαν εκείνα του πρόβατου και αφού δεν ήξερε το φυσικό του δικαίωμα δεν είχε ιδέα ότι το θάρρος και η δύναμη του λιονταριού ήταν δικά του φτάνει να άπλωνε το χέρι του να τα πάρει.

Εξέπεμπε τις δονήσεις ενός προβάτου και γι αυτό έβρισκε και την ανάλογη μεταχείριση.

Αλλά τώρα, οι δονήσεις του άλλαξαν. 

Ήταν ένα Λιοντάρι: Ο Βασιλέας των Ζώων. 

Και κάθε άλλο ζώο στην ζούγκλα μπορούσε να νιώσει άμεσα αυτή την αλλαγή και να αντιληφθεί την πλήρη ισχύ του.

Ο βρυχηθμός ενός λιονταριού σε ένα μακρινό λόφο αφύπνισε το κοιμώμενο λιοντάρι μέσα στο μικρό λιονταράκι.

Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι ο ήχος του βρυχηθμού από μόνος του δεν είχε δύναμη. Δεν ήταν αυτός καθαυτός που πρόσθεσε στην δύναμη του μικρού λιονταριού. 

Στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να του δώσει τίποτα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να του θυμίσει αυτό που είχε ήδη. Μπορούσε μόνο να του προξενήσει την επίγνωση της φυσικής του κατάστασης και να του υπενθυμίσει ότι είχε κάθε δικαίωμα να ζήσει την ζωή ενός λιονταριού, να βιώσει την ελευθερία ενός λιονταριού και να επιδείξει την δύναμη ενός λιονταριού.

Ήταν καθαρά θέμα επιλογής του μικρού λιονταριού αν θα έμενε πρόβατο ή θα γινόταν αυτό για το οποίο γεννήθηκε.

Και αυτό έκανε.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Αυτή η ιστορία είναι μια παραβολή, ένας παραλληλισμός για τον τρόπο που ζούμε την ζωή μας, πιστεύοντας ότι είμαστε κάτι πολύ λιγότερο από ό,τι είμαστε στην πραγματικότητα.

Πόσα παιδιά δεν υπάρχουν που έχουν μεγαλώσει μέσα στη μιζέρια ή μέσα στο τέλμα και θεωρούν τον εαυτό τους διαφορετικά από τα άλλα παιδιά γύρω τους, πιστεύοντας λανθασμένα ότι δεν θα γίνει κάτι ιδιαίτερο με το μέλλον τους, τίποτα αξιοσημείωτο που να μπορεί να τους ανυψώσει από το τωρινό απελπιστικό περιβάλλον τους.

Αλλά κάποια στιγμή κάτι συμβαίνει: κάποια επείγουσα κατάσταση, κάποιο ταρακούνημα, κάποιο κάλεσμα γι αφύπνιση από ένα μακρινό λόφο, που τους θυμίζει το μεγαλείο της ύπαρξής τους. 

Και ανταποκρίνονται, ανακαλύπτοντας προς μεγάλη τους έκπληξη ότι δεν είναι πια σαν τους γύρω τους, όπως και το λιοντάρι δεν είναι σαν το πρόβατο.

Είναι σε αυτό το σημείο, όταν το μεγαλείο της ύπαρξής μας αρχίζει να αναδεύεται μέσα μας, που γινόμαστε γνώστες του τι είμαστε. Και μόλις έρθει η επίγνωση, δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Από αυτό το σημείο και μετά βρίσκουμε ότι πρέπει να εκπληρώσουμε τον προορισμό μας.

Αν δεχτούμε οτιδήποτε λιγότερο, εξαπατούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά στερούμε και από ολόκληρο τον κόσμο τα δώρα που έχουμε να του δώσουμε.

Πρέπει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα. 

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Καθώς αποκτούμε συνείδηση της αλήθειας της ύπαρξής μας, καθώς νιώθουμε την συγκίνηση της θεϊκής ενέργειας που φουσκώνει μέσα μας και κατακλύζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μας, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πραγματικά δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του Δημιουργού μας, άρα είμαστε προορισμένοι να είμαστε απόλυτα ασφαλείς και έχουμε πρόσβαση σε απεριόριστη Δύναμη.

Έχουμε έρθει εδώ με ένα σκοπό και αυτός ο σκοπός δεν είναι να είμαστε δειλοί, αδύναμοι, φοβισμένοι και διστακτικοί.

Ο σκοπός είναι να γίνουμε όλα αυτά που μπορούμε, να πάρουμε την ζωή από το χέρι και να δηλώσουμε: «Απαιτώ το ΚΑΛΥΤΕΡΟ από σένα!»

Φαντάσου ένα κόσμο όπου ο κάθε άνθρωπος θα νιώθει ευλογημένος από την παρουσία των άλλων. Απλά φαντάσου τι όμορφος θα ήταν ένας τέτοιος κόσμος.

Help the Children ...

Creating this video was very hard for me. 

I hope that noone will like it ... 

Margarita

 

Το έστειλε το maraki1908

Σωκράτους Φιλοσόφου Επιστολή, «Προς Βατοπεδινούς»

«ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, Ἀθηναῖος ὤν, πόλεως τῆς μεγίστης καὶ εὐδοκιμωτάτης εἰς σοφίαν καὶ ἰσχύν, χρημάτων μὲν οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος ὅπως σοι ἔσται ὡς πλεῖστα, καὶ δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως δὲ καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ οὐδὲ φροντίζεις;»

Μετάφραση

«Σπουδαίε άνθρωπε, ενώ είσαι Αθηναίος, πολίτης δηλαδή της πιο σημαντικής και της πιο φημισμένης για τη σοφία και την ισχύ της πόλης, δεν ντρέπεσαι από τη μια να πασχίζεις για το πώς θα αποκτήσεις όσο γίνεται περισσότερα χρήματα, φήμη και τιμές, ενώ από την άλλη για τη φρόνηση και την αλήθεια και το πώς η ψυχή σου θα γίνει όσο το δυνατόν καλύτερη ούτε φροντίζεις ούτε μεριμνάς;»

 Πλάτωνα Απολογία Σωκράτους 29d-5

Δεν αφήνεις «Άγιε» Ηγούμενε τις μπίζνες και τις λαμογιές με την εξουσία και να πιάσεις κανένα κομποσκίνι;

Δεν αφήνεις λέω εγώ τα μέγαρα, τις λίμνες και τα δάση, τον πλουτισμό και τις κομπίνες και να χτίσεις καμιά καλύβα να στεγαστούν όσοι δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι;

-
Ένα λιοστάσι για το λάδι σας, ένας κήπος για τα ζαρζαβατικά και ένα χωραφάκι για τη φακή σας νομίζω ότι σας φτάνουν.

Τι λες Εφραίμ εκ Κύπρου; Σκοπεύεις να ευφράνεις κανένα ορφανό, κανένα υποσιτισμένο χαμομηλάκι ή θα εξακολουθήσεις να σκανδαλίζεις την ελληνική κοινωνία εσύ και τα «πνευματικά σου παιδιά»;

Κόψε το κάπνισμα και για τους ΔΥΟ - Quit smoking for both of you

Τώρα που είσαι έγκυος 

δεν τρως μόνο για δύο,

 .

αλλά και αναπνέεις για δύο

Κόψε το κάπνισμα και για τους ΔΥΟ

Κίνδυνοι από την υπερθέρμανση της Γης

Με τη βοήθεια της μητέρας του, ένα κοριτσάκι κρατάει στα χέρια του μια δυσανάλογα μεγάλη ομπρέλα για να προφυλάξει από τις ακτίνες του ήλιου ένα ομοίωμα παιδιού σκαλισμένο σε πάγο. 

.

περισσότερα στο Πράσινο χαμομηλάκι

Το νερό στα νεογέννητα - Water: Dangerous for newborns?

Αν και το νερό είναι το πιο υγιεινό ρόφημα για τα παιδιά και τους ενηλίκους, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τα νεογέννητα, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Το νερό που περιέχεται στο μητρικό γάλα ή προστίθεται στο τεχνητό, συνήθως τους παρέχει όλη την ποσότητα που χρειάζονται για να αντικαταστήσουν όσο χάνουν μέσω της ούρησης και άλλων λειτουργιών, σύμφωνα με τον παιδίατρο Άλαν Γκριν.

Η συμπληρωματική χορήγηση μπορεί να αποβεί επιζήμια εάν πρόκειται για μεγάλες ποσότητες, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε αυξημένη αποβολή νατρίου (άλατος), το οποίο τα μωρά δεν αναπληρώνουν αφού δεν τρώνε φαγητό, ενώ υπάρχει και πιθανότητα λοίμωξης περίπου 1% εάν το νερό δεν είναι καλά βρασμένο και αποστειρωμένο.

Πρόσθετο νερό συνιστάται σε μικρές ποσότητες αν κάνει πολλή ζέστη (αλλά χωρίς να πιέζονται τα μωρά να το πίνουν) και μετά την έναρξη στερεάς τροφής.

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Water: Dangerous for newborns?

Question: I am breastfeeding my newborn baby. My mother recommended that I offer her water each day but I thought I remember reading that water could be dangerous to newborns. Should I offer water to my nursing baby?

Answer: Feeding of water to newborns is not recommended. Water fills a baby up with absolutely no nutrition. Rapid brain growth is taking place at this time in a baby's life, so it really isn't wise to be feeding a baby empty calories. It also takes away from important time spent at the breast, and frequent supplementation in a newborn may permanently decrease a mother's milk supply. Exclusive breastfeeding -- where all of a baby's sucking and nutritional needs are met at the breast -- is recommended for babies until the age of four to six months.

A recent study involving 1677 mothers and babies found that although 25 percent of the mothers surveyed offered their babies water, this type of supplementation is unnecessary, and may be dangerous to an infant, especially one under four weeks of age. Water supplementation in an infant can lead to oral water intoxication.
When this happens, the sodium in his bloodstream becomes so diluted that the baby's body is unable to function properly. This can result in an altered mental state, abnormally low body temperature, bloating, and even seizures (Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine. 1997;151:830-32).

Isn't it wonderful to know that you can fulfill all of your baby's nutritional needs at your breast? My best wishes in mothering!

Read more: http://parenting.ivillage.com

Σωστός δάσκαλος, καλός μαθητής

Οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά σκιαγραφούν το ιδανικό προφίλ αλλήλων για ένα αποδοτικό μάθημα

Μια μεγάλη έρευνα με την οποία σκιαγραφείται το ιδανικό προφίλ των εκπαιδευτικών (από την πλευρά των μαθητών) αλλά και το ιδανικό προφίλ των μαθητών (από την πλευρά των εκπαιδευτικών) και οι απαιτήσεις που έχουν οι μεν από τους δε, ίσως προσφέρεται για μια πιο... νηφάλια ανάγνωση, τώρα που και οι δύο πλευρές βρίσκονται σε διακοπές, αναμένοντας το «πρώτο κουδούνι» στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Έτσι λοιπόν, «αγάπη στους μαθητές του, γνώση του αντικειμένου του, μεράκι και όρεξη για δουλειά, υπομονή» είναι τα βασικά προσόντα που πρέπει να έχει ο εκπαιδευτικός σύμφωνα με τους Έλληνες μαθητές οι οποίοι δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, ώστε να τους βοηθήσει να αγαπήσουν το σχολείο. Στα χέρια ενός αδιάφορου, μέτριου δασκάλου ακόμη και η καλύτερη μέθοδος και το καλύτερο σχολικό βιβλίο θα φαίνεται αδιάφορο, το σχολικό περιβάλλον απωθητικό...

Από την πλευρά τους, οι δάσκαλοι βάζουν τις δικές τους προδιαγραφές για τον καλό μαθητή. «Να είναι πειθαρχημένος, να κάνει με συνέπεια τις εργασίες του, να είναι ομαδικός, να μην μπλέκει σε καβγάδες». Το πρότυπο του ιδανικού δασκάλου - καθηγητή και του ιδανικού μαθητή προκύπτει από τις απαντήσεις 1.500 μαθητών από την Α’ Δημοτικού έως και την Γ’ Γυμνασίου και 1.000 εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οι οποίοι συμμετείχαν σε πανελλαδική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το 2004 έως το 2007. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον επίκουρο καθηγητή του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Ευστράτιο Παπάνη, τον σχολικό σύμβουλο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Παναγιώτη Γιαβρίμη και την κ. Αγνή Βίκη από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Εντύπωση προκαλεί ότι οι επτά στους δέκα εκπαιδευτικούς (ακριβές ποσοστό 68,2%) θεωρούν ως χαρακτηριστικό του καλού μαθητή να παρακολουθεί ιδιαίτερα μαθήματα. Δηλαδή, αμφισβητούν ουσιαστικά το έργο που γίνεται στο σχολείο, ενώ στέλνουν και το μήνυμα ότι οι εκπαιδευτικοί εκτός από το πρωινό τους ωράριο, έχουν και απογευματινό ωράριο διδασκαλίας εκτός σχολείου βέβαια.

Μαθητές με συνέπεια, πειθαρχία, ομαδικότητα

Να ακούτε τις οδηγίες των δασκάλων, να ολοκληρώνετε τις εργασίες μόνοι (χωρίς τη βοήθεια των γονέων σας), να είστε ομαδικοί, να μην ενοχλείτε τους συμμαθητές. Αυτές είναι οι βασικές από τις οδηγίες εκπαιδευτικών προς τους μαθητές, ώστε αυτοί να πληρούν τις «προδιαγραφές» του επιμελούς. Οι εκπαιδευτικοί σκιαγραφούν το προφίλ του καλού μαθητή με τα εξής χαρακτηριστικά:

• Ο μαθητής πρέπει να πραγματοποιεί έγκαιρα τις εργασίες και τις ασκήσεις που έχει. Η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών –92%– θεωρεί ότι είναι το βασικό στοιχείο του καλού μαθητή.
• Είναι εντυπωσιακό ότι το 68,2% των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στην έρευνα, θεωρεί ως χαρακτηριστικό του καλού μαθητή... οι γονείς του να τον στέλνουν να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα.
• Η πειθαρχία στις οδηγίες του εκπαιδευτικού πρέπει να χαρακτηρίζει, επίσης, τον καλό μαθητή – αυτό υποστηρίζει το 84,1% των εκπαιδευτικών.
• Η ομαδικότητα είναι μεγάλο προσόν τόσο στο σχολείο όσο και στη ζωή. Το 77,7% λέει ότι η συμμετοχή σε ομαδικές δραστηριότητες είναι βασικό χαρακτηριστικό του καλού μαθητή.
• Όλοι γνωρίζουν ότι ένας μαθητής μαθαίνει μόνο όταν έχει απορίες. Οι δύο στους τρεις δασκάλους (67,6%) θεωρούν προτέρημα το να έχουν οι μαθητές απορίες.
• Ένα ακόμη προσόν του καλού μαθητή είναι να προσαρμόζεται εύκολα (το προτάσσει το 81,2% των εκπαιδευτικών) στη σχολική διαδικασία.

Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι στην εικόνα του μαθητή διαδραματίζει ρόλο και η παρουσία των γονέων του. Είναι ενδεικτικό ότι:

• Το 82,7% θεωρεί ότι οι γονείς πρέπει να ενδιαφέρονται ευρύτερα για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
• Οι γονείς πρέπει να επισκέπτονται συχνά το σχολείο για να συζητούν για την πορεία του παιδιού, τόνισε το 72,4% των δασκάλων.
• Τέλος, το 76,7% των εκπαιδευτικών ανέφερε ότι οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τις παρέες των παιδιών τους.

Δάσκαλοι με γνώσεις, και αγάπη

Να γνωρίζει καλά το αντικείμενο που διδάσκει, να έχει χιούμορ, να οργανώνει σωστά την τάξη και το χρόνο διδασκαλίας, να είναι δίκαιος, να μπορεί να εμπνεύσει στους μαθητές ενθουσιασμό για το μάθημα. Αυτά είναι τα κύρια προσόντα που ζητούν οι μαθητές να έχει ο δάσκαλός τους (ή καθηγητής τους) ώστε οι συνθήκες του μαθήματος να είναι ιδανικές. Τα παιδιά περιγράφουν το προφίλ του ιδανικού εκπαιδευτικού με τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:

• Το 77,4% των μαθητών ζητεί ο δάσκαλος να οργανώνει το μάθημα με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητό και να μην μένουν κενά.
• Το 71,3% θεωρεί ότι ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να είναι απόμακρος, τυπικός ή αυστηρός, αλλά φιλικός με τους μαθητές του.
• Τα παιδιά (το 67,3%) θεωρoύν ότι πρέπει ο δάσκαλος να δείχνει ενδιαφέρον για τη δουλειά του.
• Ο δάσκαλος πρέπει –λέει το 65,5% των μαθητών– να είναι πρόθυμος και να ακούει τους μαθητές εάν κάτι τους απασχολεί.
• Το 65% τονίζει ότι ο δάσκαλος πρέπει να έχει υπομονή και να εξηγεί πολλές φορές μια δυσνόητη ενότητα του μαθήματος.
• Επίσης, το 65% δηλώνει ότι θέλει να είναι ο δάσκαλος δημοκρατικός.
• Ο δάσκαλος, όπως αναφέρει το 66% των μαθητών, πρέπει να επιβραβεύει την προσπάθεια, και όχι το αποτέλεσμα που ορισμένες φορές είναι λάθος.
• Το 62% ζητεί από τον δάσκαλό του να χρησιμοποιεί παραδείγματα για τη διευκρίνιση των δύσκολων σημείων του μαθήματος.
• Επίσης, οι έξι στους δέκα μαθητές –60,6%– αναφέρουν ότι ο καλός δάσκαλος πρέπει να δίνει οδηγίες για τις ασκήσεις και τις εργασίες.
• Οι έξι στους δέκα μαθητές αναφέρουν ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να είναι δύσπιστος, ώστε να κερδίσει τους μαθητές και να δομήσει μια αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης.
• Το 42,7% θεωρεί ότι ο δάσκαλος πρέπει να είναι λίγο αυστηρός (και όχι πολύ...) μέσα στην τάξη και όταν διορθώνει τις εργασίες. Το 27,8% πιστεύει ότι ο δάσκαλος χρειάζεται να μην είναι καθόλου αυστηρός, το 20,9% αρκετά και το 8,6% πολύ.
• Οι τρεις στους δέκα (32,8%) θεωρούν ότι ο δάσκαλος (ή καθηγητής) πρέπει σε λίγες περιπτώσεις να επιβάλει ποινές ή να ανταμείβει με μια ιδιαίτερη διάκριση τους μαθητές.

Του Αποστολου Λακασα
πηγή: Εφημ. Καθημερινή

Ο θάνατος των πελαργών ...

 Δεκάδες πελαργοί βρήκαν ακαριαίο θάνατο από ηλεκτροπληξία σε πυλώνες της ΔΕΗ, ενώ κάποια πουλιά γλίτωσαν με τραύματα. 
Με κοινή επιστολή προς τη ΔΕΗ, 
η οργάνωση ΑΝΙΜΑ και η Δ ΚΟΣΕ ζήτησαν τη λήψη μέτρων

περισσότερα στο Πράσινο χαμομηλάκι

Μανούλα φοβάμαι! - ❝Mommy, I had a bad dream!❞

Helping Kids Cope with Fears and Nightmares

see below

Το μικρό σας μέχρι τα δύο πιθανόν να μοιάζει ατρόμητο έως ριψοκίνδυνο. Κανένα εγχείρημα δεν φαίνεται να είναι τόσο τρομερό για εκείνο, ώστε να του βάλει φρένο. Μέχρι τότε, βλέπετε, λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο και τα αντανακλαστικά παρά με τη λογική. 

Όσο μεγαλώνει όμως, η νοημοσύνη του αναπτύσσεται και ο κόσμος γύρω του αρχίζει να του φαίνεται πιο επικίνδυνος και απειλητικός. 
Από τη στιγμή, λοιπόν, που αρχίζει να επεξεργάζεται λογικά τα πράγματα κι έχει ερωτήματα, αρχίζει να φοβάται περισσότερο, κάθε φορά που χρειάζεται να αναμετρηθεί με κάποιο εμπόδιο. 
Το μέχρι πρότινος θαρραλέο παιδί σας μπορεί ξαφνικά να αρχίσει να φοβάται, καθώς διανύει τον τρίτο χρόνο της ζωής του. Μπορεί να αρνείται να πάει μόνο του στο δωμάτιό του ή στο μπάνιο, να μην αντέχει το σκοτάδι ή να φοβάται ακόμα και μικρά κατοικίδια ζωάκια.

Οι φόβοι στην ηλικία αυτή πολύ συχνά συνδέονται με τον έλεγχο που έχει ή δεν έχει το παιδί απέναντι σε μία κατάσταση. Για κάθε μικρό παιδί, μία κατάσταση που του προκαλεί φόβο, στην ουσία ισοδυναμεί με μία ευκαιρία να αναμετρηθεί με κάποιο εμπόδιο και να βρει τη δύναμη να το ξεπεράσει. Εμείς οι ενήλικοι είναι δύσκολο να ταυτιστούμε και να καταλάβουμε τους φόβους του μικρού παιδιού.

Όσο κι αν προσπαθήσουμε να πείσουμε με λογικά επιχειρήματα ένα τρίχρονο πιτσιρίκι, που ξυπνάει τρομαγμένο μέσα στη νύχτα, να γυρίσει στο κρεβάτι του και να ξανακοιμηθεί ήσυχο ή να το παροτρύνουμε να πάει στην τουαλέτα χωρίς τη συνοδεία μας, ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Για εκείνο οι φόβοι δεν είναι παράλογοι, αλλά αληθινοί. Και επειδή δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει μόνο του, χρειάζεται υποστήριξη μέχρι να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Σε αυτή την ηλικία αρχίζουν και οι πρώτοι εφιάλτες. Το μικρό παιδί που ξυπνάει τρομαγμένο κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν ξέρει ότι είδε ένα κακό όνειρο. 
Δεν μπορεί να διακρίνει εύκολα τα όρια μεταξύ του φανταστικού και του ρεαλιστικού κόσμου και δυσκολεύεται να ξεχωρίσει όχι μόνο το υπαρκτό από το ανύπαρκτο, αλλά και το ψεύτικο από το αληθινό. 

Οι αόρατοι φίλοι και εχθροί είναι αρκετά φυσιολογικοί σε αυτή τη φάση και συχνά είναι άσκοπο να αρνηθείτε την ύπαρξή τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεται να τους αποδεχτείτε κιόλας. Αυτό που χρειάζεται να θυμάστε είναι ότι σπάνια ένα παιδί χρησιμοποιεί μία φοβία για να τραβήξει την προσοχή σας.

Όσο κι αν οι φόβοι του μικρού παιδιού είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, συχνά είναι ενοχλητικοί και προκαλούν τόσο στους γονείς όσο και στο παιδί περιττό στρες και αγωνία. Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν θα πρέπει να αντιδράτε στη φοβία του παιδιού με ενοχή, ανησυχία και υπερβολή. 
Οι δισταγμοί που προκύπτουν σε αυτή τη φάση σταδιακά ξεπερνιούνται. 
Στην πραγματικότητα αποτελούν και αυτοί ένα σημάδι ωρίμανσης.
Κάθε φορά που το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μία φοβία, να θυμάστε ότι στόχος σας δεν πρέπει να είναι να αποδείξετε στο παιδί ότι δεν πρέπει να φοβάται αυτό που φοβάται, αλλά να το βοηθήσετε να νιώσει σιγουριά και ασφάλεια, ώστε να ξεπεράσει το φόβο του.  

Για να αποδυναμώσετε μία φοβία, θα πρέπει πάντα να στέκεστε δίπλα στο μικρούλι προσφέροντάς του υποστήριξη. Γι’ αυτό:

• Πείτε αντίο σε κάθε είδους εκφοβισμούς ως μέσο πειθαρχίας, τύπου μπαμπούλας, αστυνόμος, λύκος κ.λπ. και μην ξεχνάτε να προτρέψετε και τον παππού και τη γιαγιά να κάνουν ακριβώς το ίδιο
• Μην ενισχύετε οποιαδήποτε φανταστική ύπαρξη. Ούτε όμως να επιμένετε ότι είναι ανύπαρκτο αυτό που υποστηρίζει το παιδί ότι υπάρχει. Είναι προτιμότερο να ελέγξετε κάτω από το κρεβάτι του και να το διαβεβαιώσετε ότι εκεί δεν κρύβεται το τέρας που φοβάται, παρά να μπείτε στη διαδικασία να το πείσετε ότι απλώς δεν υπάρχουν τέρατα. Με αυτόν τον τρόπο ανταποκρίνεστε άμεσα στο αίτημα του παιδιού για σιγουριά κι ασφάλεια
• Ελέγξτε τι βλέπει στην τηλεόραση. Ακόμη και τα παιδικά προγράμματα μπορεί να το τρομάξουν προσωρινά
• Μη σπρώχνετε ποτέ βίαια το παιδί κοντά στον παράγοντα που του προκαλεί φόβο, γιατί έτσι μπορεί να μεγεθύνετε τη φοβία του.

Προσπαθήστε απλά να το εξοικειώσετε σταδιακά

• Μη γελοιοποιείτε την κατάσταση αλλά ούτε να υπερβάλλετε και να αποφεύγετε οτιδήποτε σχετίζεται ή συνδέεται με τη συγκεκριμένη φοβία του παιδιού
• Προσπαθήστε όσο αστεία κι αν σας φαίνονται, να μην κοροϊδεύετε το παιδί στην προσπάθειά σας να το βοηθήσετε να αποβάλει το φόβο του
• Βοηθήστε το να εξοικειωθεί σταδιακά με αυτό που το φοβίζει κρατώντας το στην αγκαλιά σας, για να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια
• Αποδυναμώστε το φόβο του διαβάζοντας σχετικά παιδικά βιβλία, φτιάχνοντας αστείες ιστορίες ή μέσα από τη ζωγραφική
• Δείξτε υπομονή συνοδεύοντας το παιδί και κάνοντας ό,τι μπορείτε για να νιώσει πιο ασφαλές επιβραβεύοντάς το κάθε φορά που τα καταφέρνει
• Αποφύγετε να του διηγήστε ιστορίες ή να διαβάζετε παραμύθια, που ξέρετε ότι θα το τρομάξουν
• Αποφύγετε τα πολλά ερεθίσματα πριν την ώρα του ύπνου και ιδιαίτερα την τηλεόραση
• Εξασφαλίστε ήρεμο περιβάλλον, γιατί πολύ συχνά ο ύπνος του παιδιού επηρεάζεται απ’ όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας

Δημοσίευση: 21-6-2008

 

"Mommy, I had a bad dream!" We've all heard that at least once. What's the best way to comfort your child? 

Psychologist and sleep expert Jill Spivack shares her expert pointers.  

 

Jill Spivack: Fears and occasional nightmares are normal in childhood.

When children are around 2 ½ to 3 years old, their imaginations develop quite a bit and having fears becomes more common. They are now recognizing that they can't be protected from every disappointment or injury by their parents, and their sense of vulnerability increases.

Fears vary depending on the age of the child, but they are a natural part of growth and development all the way through the teen years.

Nightmares are often a reflection of a child's current fears and challenges ... sort of like how adult dreams are often about stressors or unfulfilled wishes in their lives. Nightmares can also come up when there is a major transition going on -- like a move of houses, a sibling's birth, Mom traveling, starting school, or a major stressor in the house. Most nightmares involve some anxiety-producing theme where the child is in danger and feels powerless to help themselves.

When to worry: Nightmares are normal, but very frequent ones are not. If a child is having nightmares 3 times per week or more, this is excessive and may be related to a more serious anxiety disorder or a sign of excessive stress.

 

more

Η Ανάγκη για Αγκαλιά

Είναι άκρως συγκινητικό να βλέπετε το νεογέννητο μωρό σας να σφίγγει αντανακλαστικά το δάχτυλό σας με τη μικροσκοπική του παλάμη. Στην πραγματικότητα αυτό το έμφυτο αντανακλαστικό ένστικτο είναι ένας τρόπος για να μας πουν τα μωρά ότι έχουν ανάγκη να τα αγγίζουμε. Η αγκαλιά είναι το πρώτο προστατευμένο περιβάλλον που γνωρίζει το μωρό μετά τη γέννησή του και την έχει ανάγκη -όποιο κι αν είναι το ταμπεραμέντο του- ιδιαίτερα τους πρώτους τρεις μήνες.

Για να ησυχάσετε, λοιπόν, το μωρό σας κάθε φορά που κλαίει, το πρώτο και καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να το πάρετε αγκαλιά. Αυτή είναι η καθησυχαστική κίνηση. Ταυτόχρονα όμως προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε την αιτία: θέλει να φάει, χρειάζεται άλλαγμα, είναι άρρωστο, έχει κολικούς;

Η αγκαλιά τους πρώτους μήνες ζωής του μωρού είναι η πρώτη γλώσσα που μιλάνε οι γονείς με το μωρό ή καλύτερα είναι μια μέθοδος αλληλεπίδρασης, καθώς με το τρυφερό τους άγγιγμα το μαθαίνουν να νιώθει ασφαλές και ευχαριστημένο. 

Ιδιαίτερα κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του είναι σημαντικό να αντιδράτε θετικά στις ανάγκες του μωρού, γιατί έτσι μαθαίνει ότι είναι ικανό να επικοινωνήσει μαζί σας και σας εμπιστεύεται για να το βοηθήσετε. Αυτά το δύο μαθήματα είναι σημαντικά για τη μεταξύ σας σχέση, καθώς το μωρό μεγαλώνει και μαθαίνει να εκφράζει τον εαυτό του και τις ανάγκες του και με άλλους τρόπους.

Στοιχεία από έρευνες αποκαλύπτουν ότι η αγκαλιά και η σωματική επαφή τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα επηρεάζει θετικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, δίνει ώθηση στη φυσική ανάπτυξη, μακροπρόθεσμα ενισχύει την αυτοπεποίθηση του παιδιού και την αίσθηση ευεξίας, ενώ συγχρόνως το βοηθά να αναπτύξει καλύτερες σχέσεις με τους γύρω του.

Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να καταφεύγετε πάντα στην αγκαλιά ως μέσο ανακούφισης του μωρού. Μετά τους έξι μήνες το παιδί μπορεί να αρχίσει να θεωρεί την αγκαλιά δεδομένη και να κλαίει μόνο και μόνο επειδή την απαιτεί. Γι’ αυτό καλό είναι να δοκιμάζετε και άλλους τρόπους για να ανακουφίσετε το μωρό από την γκρίνια, όπως να του χαμογελάτε, να του μιλάτε γλυκά, να του βάλετε μουσική ή να το πάτε μια βόλτα με το καρότσι ή το αυτοκίνητο.

Επίσης καλό είναι να αρχίσετε να το βάζετε, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα στο ριλάξ ή το παρκάκι, ενώ βρίσκεστε στον ίδιο χώρο, έτσι ώστε να μαθαίνει να μένει έστω και για λίγο μόνο του. Όταν αποκοιμιέται στην αγκαλιά σας, θα πρέπει να το βάζετε στο κρεβατάκι του.

Από τη στιγμή που το παιδί σταθεί για πρώτη φορά όρθιο και αρχίσει να περπατά -λίγο πριν ή λίγο μετά τον πρώτο χρόνο- μπορεί να εξακολουθεί να αποζητά την αγκαλιά, ιδιαίτερα όταν έρχεται αντιμέτωπο με καινούργιες καταστάσεις ή νέα πρόσωπα. Σε αυτή την περίπτωση ζητά να νιώσει ασφάλεια. Επίσης μπορεί να αναζητά την αγκαλιά σας για οτιδήποτε πηγαίνει στραβά στη διάρκεια της ημέρας, π.χ. όταν χτυπήσει ή απογοητευθεί. Είναι σημαντικό να τη χαρίζετε απλόχερα στο παιδί, όταν νιώθει ανασφάλεια ή ψάχνει για ανακούφιση, χωρίς να το πιέζετε να ανεξαρτητοποιηθεί πρόωρα. Έτσι τονώνετε την αυτοπεποίθησή του και ενισχύετε τη μεταξύ σας σχέση.

Αγκαλιά με μέτρο

Πάντα υπάρχει ο φόβος μήπως το μωρό γίνει ανασφαλές και περισσότερο εξαρτημένο, αν το παίρνετε συνέχεια αγκαλιά. Όμως οι ειδικοί διευκρινίζουν: αυτό που βλάπτει δεν είναι η αγκαλιά, αλλά η κατάχρηση. Γι’ αυτό η αγκαλιά:

• Δεν πρέπει να είναι ο μόνος τρόπος απασχόλησης του παιδιού. Μπορείτε να παίξετε με το παιδί, να του μιλήσετε, να κοιτάξετε μαζί ένα βιβλίο. Η επαφή και η αλληλεπίδραση πρέπει να ενισχύονται και με την ομιλία, την οπτική επαφή, το χαμόγελο.
• Να την προσφέρετε μόνο αφού αποκλείσετε άλλες αιτίες που προκαλούν δυσαρέσκεια στο μωρό. Μήπως πεινάει, είναι λερωμένο, κρυώνει, βαριέται, θέλει βόλτα, θέλει να παίξετε;
• Δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να φάει ή να κοιμηθεί το μωρό.
• Έτσι δίνετε λανθασμένα πρότυπα στη διατροφή και στις συνήθειες του ύπνου. 

πηγή

Είπαν για το δάσκαλο

• Οι δάσκαλοι, πιστεύω, είναι τα πιο υπεύθυνα και σημαντικά μέλη της κοινωνίας επειδή οι εκπαιδευτικές τους προσπάθειες επηρεάζουν τη μοίρα του πλανήτη.
  Helen Caldicott, συγγραφέας και ακτιβίστρια για την ειρήνη
  
• Το όνειρο ξεκινά, τις περισσότερες φορές με ένα καθηγητή που πιστεύει σε εσένα, που σε τραβά, σε σπρώχνει, σε οδηγεί στο επόμενο υψίπεδο, που μερικές φορές σε κεντρίζει με ένα κοφτερό ραβδί που ονομάζεται αλήθεια.
  
  Dan Rather

Με κοροϊδέψατε...

Από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, άκουγα από γονείς δασκάλους, κατηχητές, την φράση «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο». Όσο μεγάλωνα, εκεί στα εφηβικά μου χρόνια, η φράση συνδυαζόταν σαν σύσταση για τις εφηβικές μου αταξίες «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο, εμείς οι παλιοί, που τον γνωρίσαμε, δεν τα κάναμε αυτά».

Το πρώτο μεγάλο βιβλίο της βιβλιοθήκης μου, που μου χάρισε ο παππούς μου, θύμα και αυτός του πολέμου, ήταν η ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεφυλλίζοντας το με τα παιδικά μου χέρια, έβλεπα στις φωτογραφίες του βιβλίου, νεκρούς σκελετωμένα κορμιά, κατεστραμμένα κτήρια, καμένη γη. Οι φωτογραφίες αυτές αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου και αισθανόμουν τυχερός, που δεν ζούσα εκείνη την εποχή. 
Μεγάλωσα, λίγο η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων, λίγο ο κοινός εχθρός η δικτατορία, λίγο το επάγγελμα, τα βάσανα της οικογένειας και ο αγώνας της επιβίωσης, μ’ έκαναν και δεν συνειδητοποιούσα τους πολέμους, που γινόταν μακριά από την χώρα μας, που δυστυχώς ήταν τόσο κοντά μου και αισθανόμουν τυχερός που δεν γνώρισα τον πόλεμο.

Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά, για να συνειδητοποιήσω, ότι ζούσα μέσα στον πόλεμο. Εμφύλιος στην Ελλάδα αμέσως μετά το 1944, πόλεμος για την ανεξαρτησία της Κύπρου, πόλεμος το 1974 στην Κύπρο, πόλεμος στα Ίμια και όλα αυτά μέσα στην πατρίδα μου. Τώρα αν πάμε παραπέρα θα γράψω σελίδες για τους πολέμους, που έγιναν στον κόσμο μετά το 1944. 
Ψυχρός πόλεμος και παρ’ ολίγο πυρηνικός, πόλεμος στην Κορέα, Ταϊβάν, Βιετνάμ Καμπότζη Ταϊλάνδη, Λάος, Παλαιστίνη, Λίβανος, Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Ινδία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σουέζ, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Κογκό, Ουγκάντα, Λιβερία, Νιγηρία, σε ολόκληρη την Αφρική, Παναμά, Χιλή, Αργεντινή, Κολομβία, Κούβα, σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική., Ουγγαρία Πολωνία Ρουμανία, Τσετσενία, τέως Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Κόσοβο. Τι να πρωτοθυμηθώ, πόλεμοι παντού και όλοι στο όνομα της Ειρήνης.

Με κοροιδέψατε γονείς, δάσκαλοι και κατηχητές μου, ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε την ημέρα που τέλειωσε ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Μπορεί, όλοι εμείς οι τυχεροί, να μη νοιώσαμε το κάψιμο της σφαίρας, αλλά είμαστε τόσα χρόνια αιχμάλωτοι των συμφερόντων των υπερδυνάμεων και σήμερα της υπερδύναμης, δηλαδή είμαστε θύματα πολέμου.

(σημείωση: το κείμενο εστάλη από φίλο αναγνώστη με mail, η πηγή του μου είναι άγνωστη)

πηγή:  alliapopsislade

Πέτυχε στις Πανελλαδικές … μετά θάνατον

Το παλληκάρι, έδωσε εξετάσεις και περίμενε τα αποτελέσματα. Αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε ο … πελτές. Παραμονές ανάρτησης των αποτελεσμάτων ο νεαρός έφαγε σάλτσα από κονσέρβα πελτέ ντομάτας και ... πάει.

Χτες, οι γονείς του έμαθαν τα αποτελέσματα. Ο γιος τους πέτυχε στο Πολυτεχνείο, στην σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων και αντί για γιορτή είχαν κηδεία.

Το παραπάνω περιστατικό, περιέγραψε ο Βερύκιος στον Άλφα σήμερα το πρωί, παρουσία (από τηλεφώνου) του προεδρεύοντος του ΕΦΕΤ, ο οποίος προσπαθούσε να εξηγήσει πως πήραν 80 αυτοκίνητα από τα λεφτά μας και την ευρωπαϊκή ένωση και πως τα έχουν και κάθονται, αντί να τα κυκλοφορούν οι ειδικοί και να ελέγχουν τα δηλητήρια που μας ταΐζουν.

Έξαλλος ο Βερύκιος αποχώρησε κλαίγοντας.

Όλοι πρέπει να κλαίμε. Όλοι. Ας γίνουμε χώρα, κράτος με τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας σαν πολίτες.

Πάει το παλληκάρι, επειδή κάποιοι, δεν δουλεύουν και τρώνε από τα λεφτά μας.

Παρακαλώ τα σχόλια σας, επειδή την πληροφορία δεν την βρήκαμε πουθενά γραμμένη.

Απογοήτευση για τους εφήβους

Χαμηλού επιπέδου η ποιότητα ζωής των εφήβων στην Ελλάδα
Απογοητευτικά είναι τα επίπεδα της ποιότητας ζωής των εφήβων στην Ελλάδα όπως καταγράφονται σε μεγάλη πανευρωπαϊκή έρευνα. Οι Έλληνες μαθητές ηλικίας 12- 18 ετών δηλώνουν φτωχότερη ποιότητα ζωής σε σχέση με τους συνομηλίκους τους Ευρωπαίους σε τομείς όπως η σωματική και η ψυχολογική ευεξία, οι σχέσεις με τους γονείς και τους συμμαθητές και η αυτονομία. Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τα θέματα υγείας, η πλειονότητα των εφήβων επισκέπτεται το γιατρό για λόγους βαριάς ασθένειας και σχεδόν ποτέ για προληπτικό έλεγχο.  

Σχετικά με την ψυχική υγεία, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στη χώρα μας δεν καταγράφονται επισκέψεις των εφήβων σε ψυχοθεραπευτή παρόλο που κάποιοι από αυτούς, σύμφωνα με δηλώσεις των γονέων τους, αντιμετωπίζουν είτε ψυχολογικές διαταραχές είτε αναπτυξιακές και μαθησιακές δυσκολίες.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση - και μάλιστα με μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες - στις ιατρικές επισκέψεις τις οποίες οι γονείς πληρώνουν από την "τσέπη" τους.
 
Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων μαθητών δηλώνει ότι δεν έχει αυτονομία λόγω του φορτωμένου εξωσχολικού προγράμματος, όπως τα φροντιστήρια, ωστόσο τα αγόρια φαίνεται ότι απολαμβάνουν περισσότερα προνόμια από τα κορίτσια. Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τους γονείς και τους συμμαθητές, πολλοί έφηβοι τις χαρακτηρίζουν προβληματικές. Ενδεικτικά, στους 10 μαθητές, οι 2-3 δηλώνουν ότι σπάνια ή και ποτέ δεν μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους όταν το έχουν ανάγκη. Από την άλλη πλευρά, οι γονείς φαίνεται ότι δεν έχουν συναίσθηση του προβλήματος καθώς μόνο 7 στους 100 δηλώνουν ότι δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με το παιδί τους. Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο της έρευνας για την ποιότητα ζωής των εφήβων είναι ότι 4 στους 10 μαθητές δεν έχουν ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι. Αυτό το ποσοστό της Ελλάδας είναι το μεγαλύτερο που καταγράφηκε στις χώρες της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε η έρευνα.
Επίσης περίπου το 32% των εφήβων δεν διαθέτει δικό του υπνοδωμάτιο. Και αυτό το ποσοστό είναι πολύ μεγάλο στην Ευρώπη καθώς το ξεπερνούν μόνο τα αντίστοιχα ποσοστά της Τσεχίας και της Πολωνίας.

Ορσαλία Φυτά - 28/03/2007

Σχέση γονιού και εφήβου

Παρακαλούμε, γονείς, μη συγκρούεστε με τα παιδιά σας, με τους νέους. Είναι στην δυσκολότερη ηλικία. Ακούστε προσεκτικά αυτά που έχουν να σας πουν.

Δείξτε όση αγάπη μπορείτε περισσότερο. Οικοδομείστε σχέση εμπιστοσύνης. Μην εισπράττετε προσωπικά την κριτική τους. Η κριτική τους αφορά όλους τους γονείς, όλη την προηγούμενη γενιά. Θεωρούν ότι επικρατεί χάσμα μεταξύ γονιών και νέων. Μη προσπαθήσετε να τους πείσετε ότι κάνουν λάθος. Απλά αντιμετωπίστε ήρεμα την συμπεριφορά τους. Είναι μεγάλοι πλέον, έχουν άποψη, ο κόσμος που τους προσφέρουμε δεν τους αρέσει και έχουν δίκαιο. Δείξτε τους σεβασμό. Χρειάζεται κόπος και προσπάθεια για να κερδίσετε εσείς οι γονείς την εμπιστοσύνη των εφήβων σας. Η συνέπεια και η ειλικρίνεια είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί ισχυρή εμπιστοσύνη μεταξύ σας.

Ακούστε τους. Η προσεκτική ακρόαση είναι η βάση της καλής επικοινωνίας. Αν αγαπητοί γονείς κάνετε άλλα πράγματα ενώ σας μιλάει ο γιος ή η κόρη σας, δίνετε την εντύπωση ότι υποβαθμίζετε την συνομιλία στη συγκεκριμένη στιγμή.

Οι ερωτήσεις προς τα παιδί δεν πρέπει να έχουν μορφή ανάκρισης. Προσεγγίστε τα με υπομονή και ήπιο τρόπο. Η επικριτική προσέγγιση δεν βοηθά. Μην πείτε: «είδες που σου τα ‘λεγα»; ειδικά όταν πρόκειται για μια δυσάρεστη εξέλιξη, δεν θα σας ξαναμιλήσουν άνετα, δεν θα μοιραστούν το πρόβλημά τους την επόμενη φορά. Εσείς έχετε το πάνω χέρι, απλά χειριστείτε το θέμα ήρεμα. Σκεφθείτε: «Ήρεμη Δύναμη» και χαλαρώστε, μαλακώστε. Το δικό σας το παιδί είναι απέναντί σας.

Βγάλτε όσα αποθέματα αγάπης έχετε μέσα σας. Δείξτε το εμπράκτως. Κάντε αυτό που θα σας ζητήσουν. Αντιμετωπίστε τους σαν ίσος προς ίσον. Είναι ισότιμοι σας κι ας στηρίζονται οικονομικά ακόμη από σας.

Αν αντιδράσετε και επιμείνετε, τα αποτελέσματα είναι γνωστά απογοήτευση, κατάθλιψη και απομάκρυνση από το σπίτι.

Δεν έχετε πλέον επιρροή επάνω τους λόγω διαφοράς ηλικίας, πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους και αυτό προϋποθέτει αγάπη. Ελάτε στην θέση τους. Όχι καυγάδες, για κανένα λόγο, ούτε με τον νεολαίο, ούτε μεταξύ σας.

Βγάλτε όλα τα αποθέματα της ΑΓΑΠΗ σας. Η επικοινωνία μεταξύ γονιού και εφήβου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κατανοήστε ότι συχνά για τον νέο, αγάπη σημαίνει χρόνος μαζί του. Κι αν τώρα δεν σας δίνει χρόνο, να δείξετε υπομονή, να περιμένετε, απλά δείξτε ότι είστε διαθέσιμοι. Μη του κολλάτε, πότε θα φάει πότε θα διαβάσει και τι θα κάνει στην ζωή του. Έχει προβλήματα από μόνος του, μη του προσθέτετε τα δικά σας.

Δεν θα έχετε απαντήσεις για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Ρωτήστε το παιδί μέσα σας τι να κάνετε. Αφουγκραστείτε το δικό σας παιδί, έχετε πολλά να μάθετε. Βγάλτε την Αγάπη για το παιδί σας πάνω – πάνω και όλα θα πάνε καλύτερα.

Με αγάπη

Το χαμομηλάκι

Η Πατρίδα μας... «Γη του πυρός...»

Πατρίδα μας,

τα χαρακωμένα πρόσωπα
απ’ τις ανελέητες αχτίνες
στις λιόπυρες αρένες της Δήμητρας. 

Πατρίδα μας,
οι ρόζοι στα χέρια, 

π' απλώνονται
ανοιγμένα σε δέηση απόγνωσης.

Πατρίδα μας,
το κατακόκκινο πονεμένο βλέμμα
που αντιφεγγίζει τις παμφάγες φλόγες.

Πατρίδα μας, και ψυχή της,
οι στάχτες της ΜΑΝΑΣ
που καλύπτουν προστατευτικά
τα χαμομηλάκια της,
τα άνθια της ζωής της,
εκεί… εκεί …, στον ελαιώνα
του Μαρτυρίου....

Βασιλική Π. Δεδούση, (για τη μαύρη Παρασκευή του 2007)

SOS γιατρών:«παγκόσμια η καταστροφή στην υγεία από το κλίμα»

Για «παγκόσμια καταστροφή στον τομέα της υγείας» προειδοποιούν 18 επαγγελματικές ιατρικές ενώσεις σε περίπτωση που οι συνομιλίες στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, δεν καταλήξουν σε συμφωνία για το διάδοχο του Κιότο.

Με δημοσίευσή τους στις επιστημονικές επιθεωρήσεις The Lancet και The British Medical Journal, οι ιατρικές οργανώσεις καλούν τους γιατρούς να βρεθούν μπροστά στην εκστρατεία κατά της κλιματικής αλλαγής.

Οι προπαρασκευαστικές συζητήσεις για την σύνοδο του Δεκεμβρίου χαρακτηρίζονται από έντονες διαφωνίες όσον αφορά το πόσο θα περιοριστούν οι εκπομπές αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και πώς θα χρηματοδοτηθεί η προστασία του κλίματος για τις φτωχές χώρες.

«Οι πολιτικοί θα είναι αναποφάσιστοι σε τέτοιες ταραχώδεις οικονομικά εποχές», επισημαίνεται σε επιστολή που υπογράφεται από τους επικεφαλής των 18 οργανώσεων. «Αν η ανταπόκρισή τους είναι αδύναμη, τότε οι επιπτώσεις στην παγκόσμια υγεία θα είναι καταστροφικές».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αυξημένες θερμοκρασίες είναι πολύ πιθανό να συμβάλουν στην εξάπλωση των μολυσματικών ασθενειών, να περιορίσουν τις ποσότητες τροφίμων και πόσιμου νερού στις αναπτυσσόμενες χώρες καθώς και να οδηγήσουν σε αύξηση των θανάτων από ασθένειες που συνδέονται με τις υψηλές θερμοκρασίες.
 

τα νεα

White Dove - Scorpions

White Dove Lyrics

Λευκό περιστέρι, πέτα με τον άνεμο

πάρε τις ελπίδες μας κάτω απ' τα φτερά σου...

Πως θα κάνουμε το παιδί να αισθανθεί την αγάπη μας

I. Αφιερώστε του την προσοχή σας

Αφιερώνοντας την προσοχή σας δείχνετε στο παιδί από τις πρώτες κιόλας μέρες της ζωής του το πόσο σημαντικό είναι αυτό για σας. Για να τραβήξουν την προσοχή των γονιών τα
παιδιά μπορεί να χρησιμοποιήσουν αρνητική συμπεριφορά. Αν ο γονιός περιμένει κάθε φορά να αντιδράσει όταν εμφανισθεί αυτή η αρνητική συμπεριφορά, το παιδί μαθαίνει να
χρησιμοποιεί όλο και πιο αρνητικές συμπεριφορές για να τραβήξει την προσοχή.
Είναι προτιμότερο να δώσουμε άμεσα προσοχή στο παιδί. Ειδικά για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας οτι αναζητούν την προσοχή μας κάθε λίγα λεπτά.
Όταν συμβεί αυτό, θα πρέπει να απαντήσουμε με ένα βλέμμα προς το παιδί, ίσως ένα
σύντομο άγγιγμα και ένα μικρό σχόλιο σχετικά με αυτό που κάνει το παιδί τη συγκεκριμένη στιγμή. Ένας άλλος τρόπος να αφιερώσουμε προσοχή στο παιδί είναι μέσω του ειδικού χρόνου (special time).
Για το παιδί, ο χρόνος που ο γονιός “ξοδεύει” αποκλειστικά μαζί του (δηλαδή χωρίς τα άλλα μέλη της οικογένειας) είναι είναι μία τρανή απόδειξη αγάπης προς την πλευρά του, ιδίως όταν ο γονιός δεν προσπαθεί κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου να κατευθύνει την κοινή δραστηριότητα ή να κρίνει τη συμπεριφορά και τις πράξεις του παιδιού.

Ο τρόπος ο οποίος θα πρέπει να προσφέρεται στο παιδί ο “ειδικός χρόνος” είναι ο εξής:

• θα πρέπει να προσφέρεται ανεξαιρέτως κάθε μέρα ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά (καλή ή κακή) του παιδιού. Δεν πρέπει να αποφύγουμε να αφιερώσουμε αυτόν το χρόνο στο παιδί με την υπόσχεση οτι τη επόμενη μέρα θα του αφιερώσουμε διπλάσιο χρόνο.

• να χαρακτηρίζεται από το γονιό ως “ειδικός χρόνος” (ή με όποιο άλλο τρόπο αυτός θέλει) έτσι ώστε το παιδί να καταλάβει οτι του προσφέρθηκε.

• να είναι περιορισμένης και σύντομης σχετικά διάρκειας, 10-15 λεπτά. Μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα μπορεί να κάνουν το γονιό ή/και το παιδί να βαρεθούν, ή το γονιό να αποφύγει να τον προσφέρει στο παιδί λόγω κούρασης ή έλλειψης χρόνου. ο γονιός αποφασίζει πότε θα δοθεί αυτός ο χρόνος. Δε χρειάζεται να είναι την ίδια ώρα κάθε μέρα.

• να αφήσουμε στο παιδί να αποφασίσει (έως κάποιο λογικό όριο) ποιά θα είναι η δραστηριότητα. Ο γονιός θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγει να επιβάλλει τον έλεγχο της δραστηριότητας. Ο ειδικός χρόνος δεν είναι κατάλληλος για εκπαίδευση ή διόρθωση συμπεριφορών.

• προτιμήστε μία ενεργή δραστηριότητα και όχι μία παθητική (πχ να δείτε μαζί τηλεόραση)

• Το διάστημα να είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στο παιδί χωρίς διακοπές από τηλέφωνα, αδέλφια ή άλλα μέλη της οικογένειας.

II. Μην είστε υπερβολικά αυστηροί.

Μικροτσακωμοί με τα αδέλφια, χαζολόγημα κατά τη διάρκεια των γευμάτων και άλλες μικροσκανταλιές, καλό είναι να αγνοούνται γιατί διαφορετικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να τραβήξουν την προσοχή. Με αυτόν τον τρόπο επίσης τα παιδιά δε θα αισθανθούν οτι τακριτικάρουμε ασταμάτητα.

Σε περίπτωση τσακωμού μεταξύ αδελφών το σωστότερο είναι να απαντήσουμε προοδευτικά δηλαδή:

1) αγνοώντας τα,

2) επεμβαίνοντας απλά περιγράφοντας την κατάσταση που παρατηρούμε και εκφράζοντας την πεποίθηση οτι μόνα τους θα βρούν τη λύση στη διένεξη,

3) επεμβαίνοντας, περιγράφοντας την κατάσταση και χωρίζοντας τα παιδιά ή αφαιρώντας
τους το αντικείμενο της διένεξης (πχ ηλεκτρονικό παιχνίδι),

4) επεμβαίνοντας, ακούγοντας τις απόψεις κάθε παιδιού και επιβάλλοντας στη συνέχεια τη σχετική τιμωρία στο καθένα.

III. Κάντε το παιδί να αισθανθεί οτι το βλέπετε πάντα με θετικό βλέμμα.

Ο τρόπος με τον οποίο οι ενήλικες μιλούν στο παιδί είναι ιδιαίτερο σημαντικός στην
προσπάθεια να αισθανθεί το παιδί την αγάπη τους. Υπάρχουν ορισμένες αρχές για τον τρόπο επικοινωνίας με το παιδί έτσι ώστε αυτό να νοιώθει οτι το βλέπουμε πάντα με θετικό
βλέμμα.

Χαρακτηρίστε τη συμπεριφορά, όχι το παιδί. Είναι πολύ σημαντικό να αποφευγούμε να

χαρακτηρίζουμε απευθείας το παιδί (θετικά ή αρνητικά). Δεν υπάρχουν “κακά” παιδιά, παρά μόνο “κακές” συμπεριφορές. Όταν μεταφέρετε στο παιδί την άποψη σας για κάποια

συμπεριφορά του προσπαθήστε να ξεκινήστε την πρότασή σας με το “εγώ” ή το “εμένα” και

όχι με αφορισμούς, πχ η σωστή αντίδραση σε ένα παιδί που φωνάζει χωρίς λόγο είναι να

πούμε “(εμένα) δε μου αρέσει που φωνάζεις, πονάνε τα αυτιά μου” και όχι να πούμε

“σταμάτα, είσαι φωνακλάς”.  
Ο απευθείας χαρακτηρισμός ενός παιδιού ώς “χαζός”, “ηλίθιος” ή “κακός”, είναι προσβλητικός και αρνητικός για το ηθικό του, ενώ το παιδί μπορεί να το εκλάβει ώς μια μόνιμη κατάσταση που δεν έχει περιθώρια αλλαγής ή βελτίωσης. 

Ακόμα όμως και οι θετικοί χαρακτηρισμοί δε θα πρέπει να χρησιμοποιούνται χωρίς μέτρο. Όταν λέμε συνέχεια σε ένα παιδί το πόσο καλό είναι, ακόμα και το ίδιο γνωρίζει οτι αυτό δεν είναι πάντα πραγματικό και το γεγονός αυτό βάζει τους γονείς υπό αμφισβήτηση. Κάτι τέτοιο μπορεί μάλιστα να οδηγήσει σε μια προσπάθεια να αποδείξουν οτι ο γονιός κάνει λάθος δείχνοντας την άσχημη πλευρά τους ή ακόμα σε μια προσπάθεια να “τεστάρουν¨αν οι γονείς τους τούς αποδέχονται ακόμα και αν είναι “κακοί¨.
Δώστε συγκεκριμένη και όχι αφηρημένη αναφορά. Τα παιδιά και πιο συγκεκριμένα αυτά της προσχολικής ηλικίας έχουν ανάγκη να δέχονται αναφορά για τις πράξεις τους πολύ συχνά, ακόμα και κάθε 5 λεπτά. Δώστε απλές και συγκεκριμένες αναφορές για τις πράξεις τους.

Θυμηθείτε οτι καλό είναι οι προτάσεις να ξεκινούν με το “εγώ” ή το “εμένα”. Για παράδειγμα 

“Μου αρέσει αυτό το μαζεμένο δωμάτιο. Βλέπω οτι μάζεψες όλα τα παιχνίδια και τα βιβλία

σου”. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται οι αφορισμοί και οι γενικεύσεις του τύπου “δε

μαζεύεις ποτέ τα παιχνίδια σου όταν στο ζητάω”. Αν του πούμε οτι ποτέ δε μαζεύει δεν έχει

τίποτε άλλο να κάνει παρά να επιβεβαιώσει αυτήν την εντύπωση συνεχίζοντας ποτέ να μη

μαζεύει. 

Με το να είμαστε συγκεκριμένοι στις αναφορές μας αποφεύγουμε επίσης τιςσυγκρίσεις με άλλα παιδιά ή με τον εαυτό του (του παιδιού) σε άλλες χρονικές στιγμές.
Δε θα πρέπει να περιμένουμε πάντα από το παιδί να μαζεύει το δωμάτιό του. Με το να του πούμε οτι σήμερα δεν έκανε τίποτα ενώ άλλες μέρες το μάζεψε κανονικά μπορεί να το κάνουμε να πιστέψει οτι δεν προσπαθεί αρκετά. Κάτι τέτοιο ρίχνει το ηθικό και μπορεί να λειτουργήσει ώς αρνητικό κίνητρο.

IV. Προσοχή στο συναισθηματικό τόνο της ομιλίας μας.

Ο συναισθηματικός τόνος της ομιλίας του γονιού θα πρέπει να είναι συμβατός με το
περιεχόμενο του μηνύματός που θέλει να μεταφέρει στο παιδί. Στην αντίθετη περίπτωση
μπορεί να του επιφέρει σύγχυση αντί να του μεταφέρει το ουσιαστικό νόημα. Αν πχ ένα παιδί χτυπήσει με δύναμη την αδελφή του στο κεφάλι με ένα σφυρί και ο γονιός αντιδράσει
μαλθακά λέγοντάς του “Σε παρακαλώ Ανδρέα, να είσαι τρυφερός με τη Μαρία” ο Ανδρέας δε θα καταλάβει το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που μόλις έκανε και γι’αυτό το λόγο μπορεί να το ξανακάνει. Από την άλλη πλευρά επίσης, αν ο γονιός δείξει περισσότερο ενθουσιασμένος με μια καλή συμπεριφορά από οτι πραγματικά θα έπρεπε, κινδυνεύει να μη γίνει πιστευτός από το παιδί.
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν συχνά τη δυνατότητα επιλογής στη σειρά και το χρόνο των δραστηριοτήτων τους κατά τη διάρκεια της ημέρας αφού θα πρέπει να ακολουθούν τους γονείς τους. 

Ως δείγμα σεβασμού απέναντι στην προσωπικότητά τους (και ας είναι μικροί) είναι σωστό να τους δίνεται μια προειδοποίηση πριν την αλλαγή κάποιας δραστηριότητάς τους. 

Ο γονιός θα πρέπει να παρατηρήσει σε πιο στάδιο βρίσκεται κάποια δραστηριότητα του παιδιού, να περιμένει μια μικρή παύση αυτής της δραστηριότητας (πχ παιχνίδι) και τότε να εξηγήσει στο παιδί τι και πότε θα συμβεί στη συνέχεια.

Με αυτόν τον τρόπο οι μεταβάσεις θα γίνονται με πιο ήπιο τρόπο, χωρίς να περιμένουμε να εξαφανίσουμε πάντως τις αντιδράσεις από τη μεριά του παιδιού.

V. Πείτε του ευχαριστώ

Αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά του παιδιού μας, του υπενθυμίζουμε το πόσο σημαντικό είναι αυτό (το παιδί) για μας. Είναι ένας πολύ απλός αλλά ιδιαίτερα ισχυρός τρόπος να το κάνουμε να αισθανθεί την αγάπη και την αναγνώρισή μας, ιδίως όταν αφορά μικρές καθημερινές πράξεις τις οποίες πολλές φορές θεωρούμε ως δεδομένες. Μαθαίνει επίσης στο παιδί τη θετική επίδραση που μπορούν να έχουν οι πράξεις του στο γύρω κόσμο. Έναςχρήσιμος τρόπος να πείτε ευχαριστώ είναι: Σε ευχαριστώ για ... (την πράξη που μόλις έκανε), με κάνει να αισθάνομαι ... (πως αισθάνεσθε), πχ “σε ευχαριστώ που με βοήθησες να ταίσω το σκύλο, με κάνει να αισθάνομαι οτι θέλεις να φανείς χρήσιμος”.

VI. Απολογίες

Με το να απολογηθούμε στο παιδί μας για κάποια πράξη μας του δείχνουμε οτι τα αισθήματα του μετρούν για μας. Του διδάσκει την ταπεινότητα και το οτι δεν πρέπει να είμαστε ισχυρογνώμονες και εγωιστές αλλά μπορούμε να αλλάξουμε άποψη και στάση. Επίσης τους δίνει τη δυνατότητα να συγχωρήσουν κάποιον (στη συγκεκριμένη περίπτωση το γονιό) για τις πράξεις τους.  
Ο γονιός μπορεί να ζητήσει συγνώμη για κάτι που έγινε πριν από αρκετό καιρό έτσι όταν η συναισθηματική φόρτιση θα έχει καταλαγιάσει. Αυτό δείχνει επίσης στο παιδί οτι είναι κάτι που ο γονιός δεν έχει ξεχάσει αλλά έχει από καιρό στο μυαλό του. Πρέπει να επισημανθεί πάντως οτι είναι λάθος να ζητήσουμε συγνώμη στο παιδί ακριβώς αμέσως μετά κάποια τιμωρία που του επιβάλλαμε γιατί αυτό φανερώνει αδυναμία και οτι η τιμωρία επιβλήθηκε υπό την επήρεια θυμού.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση τμημάτων των παρακάτω άρθρων:

1. Larsen MA, Tentis, E. The art and science of disciplining children. Pediatric Clinics of North America, Volume 50 • Number 4 • August 2003
2. Howard B. Discipline in early childhood. Pediatric Clinics of North America, Volume 38 • Number 6 • December 1991

περισσότερα