Mια μάνα!! Χαρές, αγωνίες, λύπες και μετά... ο διαβήτης

Η εταιρία NOVO NORDISK σταματάει να εισάγει στην Ελλάδα τις ινσουλίνες της γιατί θεωρεί πως το τιμολόγιο που έχει οριστεί δεν την συμφέρει.

«Για την Novo Nordisk αποτελεί παράδοση να δίνει, με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της, πάντα το παρόν κοντά στα άτομα με διαβήτη και τους γιατρούς τους, έχοντας σαν στόχο την επίτευξη καλύτερων θεραπευτικών αποτελεσμάτων». (!!)

«Όταν έγινα μάνα και κράτησα για πρώτη φορά στα χέρια μου το μικρό μου πλασματάκι, τη στιγμή που άνοιξε τα ματάκια του και με κοίταξε με εκείνο το γεμάτο αθωότητα και συνάμα σιγουρο βλέμμα, ορκίστηκα πως μέχρι να κλείσω τα μάτια μου θα παλεύω για το δικό του καλύτερο αύριο. 

Και αυτή ήταν η αρχή για έναν αγώνα ζωής. Χαρές, αγωνίες, λύπες και μετά ο διαβήτης.

Όλα τα άντεχα μα αυτό με ισοπέδωσε. Μέσα σε μια νύχτα κινδύνευα να χάσω το παιδι μου απο κετοξέωση. Το παιδί που του είχα ορκιστεί πως θα αγωνίζομαι για το καλύτερο αύριο του.

Περάσαμε 3 εικοσιτετράωρα που δεν ξέραμε ουτε αν θα ζήσει ούτε τι έχει.Οι γιατροί μας έλεγαν πως αν τα καταφέρει και ζήσει θα μας πουν τι έχει.

Θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχει σαν μανιακή έξω στο προαύλιο του νοσοκομείου και να τσιρίζει σαν τρελή:

«ΠΑΡΕ ΜΕ ΤΩΡΑ ΕΜΕΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΤΩΡΑ, ΜΟΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ».

Και θέλησε ο Θεός και έζησε. Και ξεκινήσαμε τον αγώνα μας πάλι. Πέντε φορές τουλάχιστον την ημέρα ινσουλίνη και άπειρες μετρήσεις στα μικρά του δαχτυλάκια. Δεν μπορώ ακόμη και σήμερα να ξεχάσω το προσωπάκι του που το γυρνούσε από την άλλη για να μη βλεπει τουλάχιστον την ένεση. Το κάνει ακόμη και σήμερα, μετά από 4 χρόνια. Δεν μπορώ να συνηθίσω με τίποτα τα δαχτυλάκια του που κάθε φορά που κάνει μπάνιο γίνονται σαν σουρωτήρια από τις τόσες τρύπες που έχουν. 

Δεν μπορώ να πάψω να νιώθω αυτό το σφίξιμο στο στομάχι κάθε φορά που τον τρυπάω.

ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ΚΑΠΟΤΕ ΠΩΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΛΕΥΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ.

Και παλεύουμε και κάποιες φορές πέφτουμε και πάλι ξανασηκωνόμαστε. Άλλες τόσες κλαίμε μαζί και άλλες χαιρόμαστε απλά αυτά που έχουμε μιας και είναι τουλάχιστον αντιμετωπίσιμα. Κάποιες φορές όμως κάποια πράγματα δεν εξαρτώνται από εμάς.

Η εταιρία NOVO NORDISK σταματάει να εισάγει στην Ελλάδα τις ινσουλίνες της γιατί θεωρεί πως το τιμολόγιο που έχει οριστεί δεν την συμφέρει. Μας εκβιάζει λοιπόν με το γάντι. Μας λέει με τακτ «λυπούμεθα πολύ αλλά η τσέπη του καθενός μας είναι σημαντικότερη από την υγεία των παιδιών σας».

Και η ελληνική κυβέρνηση λέει επίσης: «λυπούμεθα πολύ αλλά η υποτιθέμενη κάθαρση και το καλό της πατρίδας έχει κόστος για κάποιους και επειδή εμείς έχουμε μάθει να τρώμε με χρυσά κουτάλια και δεν κόβεται εύκολα αυτό, αποφασίσαμε αφού δεν είναι πλέον in ο Καιάδας, να αφήσουμε τα παιδιά σας να πεθάνουν στα χέρια σας».  
Ποια κυβέρνηση και ποια εταιρεία είναι αυτή που θα διαγράψουν το παιδί μου από τη λίστα τους; 

Ποιος γονιός πιστεύουν πως θα το ανεχτεί αυτό; 

Οι καιροί που κανένας δεν μιλούσε πέρασαν.Τώρα πια όλοι έχουν κάτι να πουν. Εμείς σαν γονείς διαβητικών παιδιών αρχικά λέμε πως δεν θα επιτρέψουμε ποτέ και σε κανένα να μας βγάλει στο περιθώριο. 

Στη συνέχεια όλοι εσείς που κατέχετε θέσεις ισχύος και μας υποτιμάτε θα μας βρείτε μπροστά σας.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.»

 

pisostapalia

AN....

• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
• Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και στη φιλία, μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Στη φαιά γη των Λαιστρυγόνων

Κοιμήθηκα, και βρέθηκα στη γη των Λαιστρυγόνων.
Πλατιοί οι δρόμοι κι άνετοι
πεντακάθαρα τα λιθόστρωτα.
Σπίτια, ψηλά και χαμηλά,
όλα, μα όλα, πλούσια.

και άνετα….

Όμορφη χώρα - μα παράξενα φοβική -
από την απουσία παιδιών και χρωμάτων.
Όλα, μα όλα γκρίζα. Γκρίζος ο ουρανός της. 
Και στις πλατείες τις φτιαγμένες από μάρμαρο γκρίζο, τα νερά των σιντριβανιών γκρίζα κι αυτά.
Και οι άνθρωποι,
γκρίζοι κι αυτοί κι απρόσωποι.

Και ρώτησα και μου ‘παν κι έμαθα
πως οι άρχοντες
(γίγαντες πελώριοι και δυνατοί),
για όλα φροντίζουν.
Αρχηγός τους ο Αντιφάτης πελώριος, επιβλητικός, κάποτε, από το πουθενά ξεπρόβαλε και μπόρεσε, (ας είν’ καλά οι δικαστές), με άλλους τριάντα έξι, μικρό να φτιάξει κόμμα. 
Για ελευθερία μίλαγε, ελευθερία λόγου και έργου,
άκρατη.
Ελευθερία υποσχόταν
ελευθερία αντιφατική
–το λέει και τ΄ όνομά του –:
Αντιφάτης.

Και ρώτησα και μου ‘παν κι έμαθα
τον τρόπο που επικράτησαν.
Αδιάφορα το είδαν,
αδιάφορα το δέχτηκαν
όλοι – σχεδόν όλοι –
και οι ντόπιοι και οι γείτονες και οι παραπέρα…
«Δε βαριέσαι, άλλος ένας περίεργος… άστον να λέει… λόγια είναι, τα λόγια δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν… δικαίωμα εξάλλου αναπαλλοτρίωτο η ελευθερία του λόγου….». 
Και από τα λόγια, αργά και ανεπαίσθητα, οι ιδέες τους πιάσανε τόπο, και η ιδεολογία τους έγινε η κυρίαρχη στον τόπο, έγινε έργο, και άλωσαν τη χώρα, αλλοτρίωσαν το πνεύμα και την ψυχή των πολιτών της.

Και ρώτησα και μου ‘παν κι έμαθα,
Πως οι πολίτες αποχαυνωμένοι
καλοπερνούν
χωρίς φορολογίες, έγνοιες
και άλλα παρόμοια
άκρως ενοχλητικά,
μιας και οι άρχοντες
(γίγαντες πελώριοι και δυνατοί),
για όλα φροντίζουν.
Πως το ιερατείο, απολαμβάνει μακάρια τα προνόμιά του,
και ανενόχλητο
δεν ενοχλεί.
Πως οι δικαστές,
που προώθησαν στην εξουσία τους Λαιστρυγόνες,
ανενόχλητοι και ευνοημένοι,
δεν ενοχλούν,
και πως οι άρχοντες ένα μόνο ζητούν
και απαιτούν:
Κάθε τόσο
Τα παιδιά των ανθρώπων να μαζεύουν
και να διαλέγουν,
να επιλέγουν
ποιά απ’ αυτά θα φάνε,
και με ποια θα «διασκεδάσουν»…,
- μιας και επιμελώς απ’ όλους έκρυψαν
ότι οι Λαιστρυγόνες Γίγαντες
είναι ανθρωποφάγοι, παιδοφάγοι -.
Κι έτσι το γκρίζο χρώμα, το φαιό,
παντού απλώθηκε…

Και ξύπνησα και άκουσα και έμαθα
ότι σε μια από τις Κάτω χώρες
Λαιστρυγόνες – παιδοβάτες,
καιροφυλακτούν
να μας αλώσουν,
και να χορτάσουν τη λαγνεία τους
με σάρκες παιδικές.
Φόβος δεν με κατάλαβε
Μόνο οργή και  η επιθυμία για αντίσταση.

Βασιλική Π. Δεδούση

Και συ Κοινωνία,

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Κ. Π. Καβάφης

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ
ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΟΦΙΛΩΝ – ΠΑΙΔΟΒΑΤΩΝ