Οι υπερβολικά ανεκτικοί γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Είστε υπερβολικά ανεκτικοί και υποχωρητικοί με τα παιδιά σας και αρνείστε να τους βάλετε όρια στο όνομα του φιλελευθερισμού;

Ο νευροψυχίατρος και ειδικευμένος σε θέματα συμπεριφοράς D.r David Sack, μας λέει γιατί οι φιλελεύθεροι γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Ο γνωστός φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε: «Ελευθερία δεν είναι το να κάνει κανείς ό,τι θέλει αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει».

Σήμερα πολλοί γονείς βασιζόμενοι σε μια λανθασμένη ή ψεύτικη έννοια του φιλευθερισμού αναπτύσσουν μια υπερβολικά ανεκτική συμπεριφορά προς τα παιδιά τους, με καταστροφικά –πολλές φορές- αποτελέσματα.

Τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων γονιών

Οι ανεκτικοί και φιλελεύθεροι γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοικτά τις απόψεις και τα πιστεύω τους και  αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο.

Αισθάνονται αδύναμοι να εμποδίσουν την προκλητική συμπεριφορά των παιδιών τους και  φτάνουν να την θεωρούν ένα αναγκαίο κακό. 

Γιατί είναι λάθος

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του έχουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο και ότι φροντίζουν για την ασφάλειά του.

Τα όρια χρειάζονται γιατί κάποιος οφείλει να είναι υπεύθυνος και να φροντίζει τα πρέπει που είναι πιο σημαντικά από τα θέλω. Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να σκέφτεται ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για εκείνο σε ένα κόσμο που πιθανόν του φαίνεται τρομακτικός.

Όταν όλες οι επιθυμίες του παιδιού ικανοποιούνται ακόμα και εις βάρος κάποιου άλλου, εκείνο θεωρεί πως όλες οι σχέσεις λειτουργούν κατά αυτόν τον τρόπο.

Αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα στη σύναψη φιλικών και ερωτικών σχέσεων αργότερα, αφού κάθε φορά θα θεωρεί τις δικές του επιθυμίες σημαντικότερες.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο συνήθως καταλήγουν εγωκεντρικοί ενήλικες.

Αν οι γονείς κάνουν τα πάντα για να μην στεναχωρήσουν το παιδί του, αυτό λαμβάνει το μήνυμα πως  δεν μπορεί να ανεχθεί την απογοήτευση και τη στενοχώρια.

Σε όλη λοιπόν την ενήλικη ζωή του θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να αποφύγει συναισθήματα που θεωρεί ότι δεν μπορεί να αντέξει, όπως για παράδειγμα να αποφεύγει το ρίσκο

Ακόμα, με την υπερβολική ανεκτικότητα το παιδί δεν μαθαίνει ποτέ να θέτει όρια στον εαυτό του, μια δεξιότητα που είναι σημαντική την περίοδο του σχολείου και φυσικά στην ενήλικη ζωή του. 

Έτσι δεν αναπτύσσει αυτοπειθαρχία και δεν μπορεί να εργαστεί πάνω σε στόχους, που θα το βοηθήσουν να έχει μια χαρούμενη ζωή.

Με την συνεχή εκπλήρωση ακόμα και των πιο παράλογων επιθυμιών του, το παιδί δυσκολεύεται να αναπτύξει σεβασμό για τον εαυτό του. 

Η εσωτερική ευτυχία έρχεται όταν κάποιος αποδέχεται τον εαυτό του στην ολότητά του και κατανοεί και τα άσχημα συναισθήματά του, όπως τον θυμό, τη στενοχώρια ή την απογοήτευση. Οι γονείς που αντιδρούν με τρόπο που δείχνει ότι αποφεύγουν την «σκοτεινή» πλευρά του παιδιού του δίνουν το μήνυμα ότι η πλευρά αυτή δεν είναι αποδεκτή. Έτσι το παιδί αισθάνεται ότι δεν αγαπιέται ολοκληρωτικά.

Ο ανεκτικός τρόπος ανατροφής τελικά υποσκάπτει στη σχέση γονιού – παιδιού.

Όταν το παιδί δεν εμπιστεύεται τον γονιό του για να το βοηθήσει να διαχειριστεί όλη τη γκάμα των συναισθημάτων του, δεν αισθάνεται δεμένο μαζί του. Έτσι γίνεται πιο απαιτητικό και προκλητικό και αναζητά το ίδιο όρια, αλλά και αποδείξεις ότι πράγματι το αγαπούν. Για τα παιδιά όμως η προκλητική συμπεριφορά δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ασυνείδητη κραυγή αγωνίας προς τους γονείς του.  

Ζητάει το δικαίωμά του να βοηθήσουν τη διαδικασία ανάπτυξής του. Δοκιμάζει τη σταθερότητά τους και την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Έτσι θέλει να εμπεδώσει μέσα του ότι ανήκει σε μια στέρεη και ασφαλή οικογένεια. Τότε μόνο μπορεί να νοιώσει ήρεμο και ασφαλές ώστε να προχωρήσει στο  δρόμο της ανεξαρτητοποίησης του χωρίς το άγχος του αποχωρισμού και την αίσθηση του αδύναμου.

 

Πηγή: imommy.gr

antikleidi

Αντιγριπικές συμβουλές για γονείς!

Για μια ακόμα φορά οι πληροφορίες λένε ότι οι βρεφονηπιακοί και τα σχολεία σημειώνουν σημαντικό αριθμό απουσιών. Οι ανακοινώσεις για ασθένειες στους παιδικούς σταθμούς δίνουν και παίρνουν.

 

cold and flu tips for parents

 

Στις καθημερινές πλέον ιώσεις της εποχής προστίθεται και η γρίπη που τον τελευταίο καιρό έχει κάνει αισθητή την παρουσία της σε μικρούς και μεγάλους.

Έχω ερωτηθεί πώς μπορούμε να ανιχνεύσουμε το είδος ακριβώς του ιού, από τον οποίο έχει προσβληθεί και νοσεί ένα παιδί. Θα σας πω, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται ειδικές εξετάσεις, αλλά είναι και αρκετά υπερβολικό.

Εκείνο που σίγουρα χρειάζεται είναι ψυχραιμία.

Βέβαια, πού να βρει κανείς ψυχραιμία στον έλληνα γονιό που το παιδί του έχει υψηλό πυρετό ή ασταμάτητο βήχα ή εμέτους;

Η συμπτωματολογία των διαφόρων ιώσεων που κυκλοφορούν είναι εν πολλοίς μικτή με συμμετοχή τόσο του αναπνευστικού όσο και του πεπτικού συστήματος:

Ο πονοκέφαλος είναι δυνατός, ανυπόφορος, ίσως να φέρνει και ζάλη.

Ο πυρετός είναι υψηλός, ανεξέλεγκτος, υποχωρεί δύσκολα.

Ο βήχας είναι ερεθιστικός, ασταμάτητος, ενοχλητικός.

Η καταροή κοκκινίζει τις μύτες και εμποδίζει τη ρινική αναπνοή.

Οι πόνοι στο σώμα συνοδεύονται από κούραση, εξάντληση.

Παρατηρείται και ανορεξία τις περισσότερες φορές, πιθανόν και κοιλιακά άλγη.

Οι έμετοι τις πρώτες δώδεκα ώρες είναι συχνοί.

Η διάρροια μπορεί να ενοχλεί για μέρες.

Κι όλα αυτά μπορεί να επανέρχονται και να αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Δεν έχουν όλοι όλα τα παραπάνω συμπτώματα ούτε με την ίδια βαρύτητα και συχνότητα. Εννοείται ότι ποικίλλουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Δυστυχώς, κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα υπάρχουν και σε ασθένειες πολύ πιο σοβαρές από μία απλή ίωση.

Η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη.

Διότι, κατ αρχάς, ποτέ δεν μπορεί κάποιος να είναι απολύτως βέβαιος ότι πρόκειται για ίωση. Τα εργαστηριακά [αιματολογικές εξετάσεις ή ακτινογραφίες] βοηθούν, αλλά μόνον ο γιατρός ξέρει αν και πότε και ποια ακριβώς χρειάζονται, αναλόγως των ευρημάτων της κλινικής εξέτασης και του ιστορικού του ασθενούς. Συχνά σημειώνονται μικροβιακές επιπλοκές των ιογενών λοιμώξεων. Λίγο η άμυνα που πέφτει λίγο η ατμόσφαιρα που επιβαρύνει, ένα μικρόβιο μπορεί ευκολότατα να αναπτυχθεί και να πολλαπλασιαστεί προκαλώντας μια λοίμωξη, που για να περάσει χρειάζεται αντιβίωση.

Όταν τα συμπτώματα είναι βαριά και επιμένουν, ιδιαίτερα εφόσον δεν υπάρχουν μεσοδιαστήματα κατά τη διάρκεια των οποίων το παιδί είναι καλά και παίζει ανέμελο, επιβάλλεται να επισκεφθείτε τον παιδίατρό σας, ακόμα κι αν το έχει εξετάσει λίγες μέρες πριν. Οι ασθένειες εξελίσσονται όχι πάντα ευχάριστα, δηλαδή ενδέχεται να παρουσιαστεί κάποια επιπλοκή, όπως π.χ. μια πνευμονία. Η λέξη πια δε μας τρομάζει εμάς τους γιατρούς, αλλά και πάλι μια πνευμονία χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση.

Θεραπευτικά, μην ξεχνάτε:

Φροντίστε το παιδί σας να ξεκουραστεί και να φυλαχτεί.

Φροντίστε να δίνετε στο παιδί σας υγρά, νερό, ζεστά ροφήματα, χυμούς, γάλα, τα δυο τελευταία πιθανόν αραιωμένα.

Αν υπάρχουν έμετοι προσέξτε: υγρά και στερεά πρέπει να τα δίνετε λίγο-λίγο και σιγά-σιγά. Όχι αυτό το κλασικό λάθος που κάνουν όλοι οι γονείς και βιάζονται να δώσουν στο παιδί όσο νερό θέλει μετά τον εμετό για να μην αφυδατωθεί. Ακόμα και το νερό θέλει ρέγουλα. Αλλιώς το στομάχι παίζει πινγκ-πονγκ με οτιδήποτε του δώσετε.

Μην το πιέζετε να φάει με το ζόρι.

Μην του δίνετε να φάει βλακείες με τη δικαιολογία ότι είναι νηστικό και τα ζητάει. Μη ρωτήσετε τι είναι βλακείες! Τα ξέρετε, απλά κάνετε ότι τα ξεχνάτε! Εδώ ταιριάζει να πω την κλασική ατάκα του γονιού που, όταν του είπα ότι το παιδί του πρέπει να κάνει δίαιτα και να αποφύγει τις σοκολάτες, τις σάλτσες, τα λιπαρά, τα γαριδάκια, τα αλλαντικά, το γύρο, την πίτσα, με διέκοψε και ρώτησε: και τότε τι θα φάει; Και δεν αστειευόταν!

Η πρόληψη είναι ό,τι καλύτερο και στις ιώσεις.

Αποφύγετε τους κλειστούς χώρους.

Αποφύγετε να επισκεφθείτε φίλους ή συγγενείς που είναι άρρωστοι.

Αν τους περιποιείστε, χρησιμοποιείστε μάσκα, γάντια και κυρίως πλένετε πάντα καλά τα χέρια σας, ιδιαίτερα όταν έχετε μωρό!

Μην αφήνετε το παιδί σας να κυκλοφορεί άρρωστο. Δεν ωφελεί ούτε το ίδιο ούτε τους γύρω του.

Μάθετέ το να βήχει και να φτερνίζεται σωστά.

Μάθετέ το να πλένει τα χέρια του. Γιατί όλα αυτά είναι πάρα πολύ μεταδοτικά.

Προστατέψτε τα παιδιά από το παθητικό κάπνισμα.

Σταματείστε να καπνίζετε στους παιδότοπους και στις οικογενειακές συναθροίσεις. Αν το παιδί σας ανήκει σε ομάδα κινδύνου ή εφόσον το συζητήσετε με το γιατρό σας και συμφωνήσετε, εμβολιάστε το με αντιγριπικό εμβόλιο ή και εμβόλιο πνευμονιοκόκκου.

Μην τρέχετε στο φαρμακείο για να αγοράσετε βιταμίνες και φάρμακα. Επικοινωνείστε με το γιατρό σας και ακολουθείστε τις οδηγίες του. Ενοχλείστε τον, αν η κατάσταση στο παιδί σας δε βελτιώνεται! Επισκεφθείτε τον!

 

Ευδοκία Ξιούφη-Σπυρομήτρου-Παιδίατρος

iator

Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου Please Don't Help My Kids

Η ανάρτηση μιας μητέρας που απευθύνεται στους γονείς που συχνάζουν μαζί της στο πάρκο.

 

"Αγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:

Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους.

Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω.

Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις  έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό  να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι' αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα  εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους.

Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια.

Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο  να εργαστούν για την επίτευξή του.

Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν  χωρίς καμία βοήθεια από μένα.

Δεν είναι δουλειά μου - και σίγουρα δεν είναι δική σας - να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας.

Αν το κάνω,  θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους.

Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα 'σώσω' αμέσως.

Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις.

Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση.

Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά.

Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια χωρίς βοήθεια.

Δεν θέλω να μάθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια.

Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ό,τι τις κρατά πίσω.

 

Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα.

Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν  τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου.

Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους.

Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και  να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες.

Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους.

Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε.

Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα.

Γι 'αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς,  να δαγκώνω τη γλώσσα μου, όταν θέλω να φωνάξω, "ΠΡΟΣΟΧΗ" , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω.

Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί.

Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους "Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ", και ενώ αυτά τα 5 μέτρα  που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους."

Kate Bassford Baker

Please Don't Help My Kids

απόΑντικλείδι

Ηθική Νοημοσύνη: το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ' ένα παιδί

Το χαμομηλάκι λέει:
Απλά, να μάθουμε στα παιδιά μας το: "Αγαπάτε αλλήλους"

 

 

Τι είναι η ηθική νοημοσύνη;

Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Robert Coles στο βιβλίο του The Moral Intelligence Of Children(Η ηθική νοημοσύνη των παιδιών) διατυπώνει την άποψη ότι τα παιδιά χρειάζονται κάτι περισσότερο από επιτυχία στις σπουδές τους και από την ικανότητα να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους για μια ικανοποιητική ζωή. Χρειάζονται συνείδηση, δηλαδή την ικανότητα να ερμηνεύουν αυτά που νιώθουν και να είναι σίγουρα γι’ αυτά που ξέρουν. Τα παιδιά με αναπτυγμένη την ηθική νοημοσύνη βιώνουν συναισθηματική ασφάλεια επειδή εμπιστεύονται την εσωτερική αίσθηση που διαθέτουν για να διακρίνουν το σωστό απ’ το λάθος, το καλό απ’ το κακό. Αυτό είναι που τα βοηθάει να αισθάνονται ισχυρούς δεσμούς με τους άλλους ανθρώπους, όπως με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συμμαθητές τους.

Οι επτά βασικές αρετές της ηθικής νοημοσύνης

Στο βιβλίο Building Moral Intelligence (Χτίζοντας την Ηθική Νοημοσύνη) ο καθηγητής Dr Michele Borba και συγγραφέας του βιβλίου δίνει ένα σαφές πλάνο για το πώς μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά τις αρετές της ηθικής νοημοσύνης. Αυτές λοιπόν είναι επτά και καθεμία μπορεί να διδαχτεί με συγκεκριμένους τρόπους.

Ενσυναίσθηση: 

Είναι η ικανότητα να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.

Για να την αποκτήσει το παιδί θα πρέπει να το βοηθήσουμε να καλλιεργήσει την ευαισθησία του, να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του, αλλά και να του δείξουμε τον τρόπο να αναγνωρίζει τα συναισθήματα των άλλων.

Συνείδηση: 

Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις το σωστό και να μπορείς να το κάνεις.

Πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ηθική ανάπτυξη στην οικογένεια, να διδάξουμε στο παιδί να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό και να ενισχύσουμε την ηθική του ανάπτυξη (να βοηθάει, για παράδειγμα, όσους έχουν ανάγκη).

Αυτοέλεγχος:

Είναι η ικανότητα να ελέγχουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και να λειτουργούμε με τον τρόπο που έχουμε μάθει πως είναι ο σωστός.

Καλό είναι να διδάξουμε ως προτεραιότητα την αρετή της αυτοπειθαρχίας. Επίσης, να μάθουμε στο παιδί να θέτει στόχους και να βάζει τα δυνατά του για να τους πραγματοποιήσει.

Σεβασμός: 

Είναι το να δείχνεις πως εκτιμάς τους άλλους φροντίζοντάς τους, αλλά και μιλώντας τους με πολιτισμένο τρόπο.

Για να βοηθήσουμε το παιδί θα πρέπει να του διδάξουμε το σεβασμό αφού πρώτα το… σεβαστούμε. Πρέπει επίσης να του μάθουμε την αρετή της ευγένειας δίνοντας έμφαση...

 

περισσότερα εδώ