«Ὃποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά» Ο «Θούριος» του Ρήγα

Η σύλληψη του Ρήγα και των συντρόφων του  έγινε από τις Αυστριακές αρχές, κατόπιν πληροφοριών που τους παρείχε ένας πλούσιος Έλληνας ο οποίος διέβλεπε στην επαναστατική του δράση κίνδυνο για τα συμφέροντά του.

Ακολούθως ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του που είχαν Οθωμανική υπηκοότητα απελάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, παραδόθηκαν στις οθωμανικές αρχές, φυλακίστηκαν στον πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου, βασανίστηκαν, στραγγαλίστηκαν στις 24 Ιουνίου του 1798 και τα σώματά τους πετάχτηκαν στον Δούναβη.

Ναι, αλλά τον ήρωα μπορείς να τον σκοτώσεις, το μάρτυρα ποτέ. Στα καφενεία της μετεπαναστατικής Ελλάδας (για να θυμηθώ ένα παράθεμα της "Ιστορίας" εκείνης που με στοίχειωσε όταν ήμουν μαθητής και έδινα Πανελλήνιες) έβλεπες συχνά κρεμασμένη μια χαλκογραφία: Η Ελλάδα γονατισμένη κι αλυσοδεμένη και δυο άντρες να προσπαθούν να την ελευθερώσουν. Ο Κοραής και ο Ρήγας.

 Ο "Θούριος"  (αρχαιοπρεπές επίθετο που σημαίνει οργισμένος, μαινόμενος) δεν ήταν ποίημα. Ήταν επαναστατική προκήρυξη γραμμένη σε στίχους για να απομνημονεύεται ευκολότερα...

Αποτελεί έμμετρη ανάπτυξη  τη  φράσης που απηχεί την βασική προβληματική της πολιτικής και επαναστατικής σκέψης  του Ρήγα - "Όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά"- και μέρος του ευρύτερου οράματος- προγράμματός του για την αφύπνιση των υπόδουλων στην Οθωμανική αυτοκρατορία, το οποίο περιλάμβανε:
την παιδεία ("Φυσικής Απάνθισμα", "Σχολείο των Ντελικάτων Εραστών"),
την ηθική καλλιέργεια (Ηθικός Τρίπους)
την ιστορική μνήμη (χαλκογραφία του Μεγαλέξανδρου),
την πατριδογνωσία (η σειρά χαρτών που δημοσίευσε),
την ευνομία και κοινωνική δικαιοσύνη ("Νέα Πολιτική Διοίκησις"... μέρος της οποίας αποτελούσε Ο Θούριος).

afterschoolbar

Μήπως είστε υπερπροστατευτικοί; Συμβουλές…ισορροπίας!

Της Σοφίας Εφραιμίδου

 

Το να είσαι γονιός, θεωρείται ένα απ' τα πιο σκληρά «επαγγέλματα» στον κόσμο. Οι περισσότεροι γονείς αναζητούν αυτή τη «δουλειά» πρόθυμα και χαρούμενα και φυσικά με τις καλύτερες προθέσεις.

 

6 Things Overprotective Parents Do Wrong

 Ποιός δεν θέλει να μεγαλώσει ευτυχισμένα και υγιή παιδιά, σ' αυτόν τον κόσμο που σε πολλές, συγκεκριμένες, χαρακτηρίζεται άδικος ή έστω δύσκολος;

Πάνε όμως τα πράγματα όπως τα υπολογίζει -θεωρητικά- ένος γονιός ή μήπως κάτι μπορεί να πάει στραβά; Είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε τους γονείς που δεν κάνουν σωστά την «δουλειά τους». 

Τέτοιες περιπτώσεις είναι γονείς με πολλά δικά τους προβλήματα, όπως  κατάχρηση ουσιών, σοβαρή ψυχική ασθένεια, ενδοοικογενειακή βία κτλ. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μη ασφαλή περιβάλλοντα βρίσκονται σε κίνδυνο ν' αναπτύξουν συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα.

 

Αλλά τι γίνεται με τα παιδιά που προέρχονται από αγαπημένες οικογένειες με καλούς γονείς που «πλημμυρίζουν» τα παιδιά τους με προσοχή, αγάπη, καθοδήγηση κι ευκαιρίες όλων των ειδών;

Γιατί ναι, ισχύει. Μπορείτε να «πνίξετε» ένα παιδί με την υπερβολική αγάπη και προσοχή!

 

Οι γονείς σήμερα είναι πολύ καλύτερα ενημερωμένοι για τη σημασία της δημιουργίας ισχυρών δεσμών με τα παιδιά τους. Τα μωρά πρέπει να γνωρίζουν ότι οι φροντιστές τους θα καλύψουν τις συναισθηματικές και σωματικές τους ανάγκες. 

Αλλά κάθε χρόνος που περνάει, τα παιδιά χρειάζονται επίσης την ελευθερία να εξερευνήσουν ανεξάρτητα, προκειμένου να αναπτύξουν μια αίσθηση αυτονομίας.

 

Αν λοιπόν αισθανθείτε ότι

• Δεν αφήνετε τα παιδιά σας ν' αποτύχουν και να μάθουν από τα λάθη τους,
• Δεν αφήνετε τα παιδιά σας να πάρουν πρωτοβουλίες,
• Δεν αφήνετε τα παιδιά σας, να θυμώσουν με αποτέλεσματα να μην βάζετε όρια και να μην μπορείτε να τα εφαρμόσετε,
• Κάνετε τις εργασίες ή/και τα διαβάσματα τους,
• Κάνετε πράγματα για τα παιδιά/εφήβους τα οποία μπορούν να κάνουν μόνα/μόνοι τους(καθάρισμα του δωματίου, μαθήματα, τα πηγαίνετε στο σχολείο, στο γυμναστήριο κτλ.),
• Είστε περισσότερα συναισθηματικά δεμένοι με το παιδί σας, παρά με τον σύντροφό σας,
• Η αίσθηση του εαυτού σας προέρχεται μόνο από τα επιτεύγματα του παιδιού σας και όχι από τα δικά σας,

τότε είστε ένας υπερπροστατευτικός γονιός.

 

Πώς μπορείτε να ισορροπήσετε τη σχέση με το παιδί σας;

1. Να θυμάστε ότι ο στόχος της γονικής μέριμνας είναι να προωθήσει την ανεξαρτησία και την ικανότητα.
2. Διδάξτε στο παιδί σας πως να εργάζεται, επιτρέποντάς του να ολοκληρώσει αυτά που τον απασχολούν σύμφωνα με την ηλικία και την ικανότητά του.
3. Να επαινείτε την προσπάθεια κι όχι την εξυπνάδα.
4. Επιτρέψτε στο παιδί σας να βιώσει πόνο, απώλεια και αποτυχίες, προκειμένου να αναπτύξει την ανθεκτικότητα του.

Πηγή: 4yourfamily.gr

σχετικά:

Πώς δημιουργείς φόβους στο παιδί δίχως να το καταλαβαίνεις

Και τα αδέρφια των παιδιών με αναπηρίες έχουν... ανάγκες ...

Η ατομική ψυχολογία του A. Adler - To χαμομηλάκι - Blogger

Οι ερωτήσεις της Ελληνίδας μάνας στο παιδί της, που ...

Πώς δημιουργείς φόβους στο παιδί δίχως να το καταλαβαίνεις

Μεγαλώνοντας τα παιδιά σε ένα περιβάλλον ...

Η προσκόλληση του παιδιού στον γονιό του | To χαμομηλάκι

Η πιο σιωπηλή μορφή παιδικής κακοποίησης - To χαμομηλάκι

Ασφάλεια στο σχολείο | To χαμομηλάκι

Μητέρες εναντίον μικροβίων | To χαμομηλάκι

Πως να μεγαλώσετε ένα ανεξάρτητο παιδί Raise Independent Children

Η απεριόριστη ελευθερία μπορεί να κάνει ένα παιδί ανεξέλεγκτο, ενώ η περιορισμένη μπορεί να το κάνει εξαρτημένο και ανασφαλές.
Η ισορροπία είναι το κλειδί για να μεγαλώσουμε ένα αληθινά ανεξάρτητο παιδί.

 

Raise Independent Children

 

Ποιος γονιός δεν έχει νιώσει αυτήν την ενδόμυχη ανασφάλεια όταν το παιδί του κοιμάται για πρώτη φορά στον κολλητό του, χάνεται τρέχοντας στην παιδική χαρά ή όταν για πρώτη φορά διασχίζει μόνο του το δρόμο;
Το μόνο σίγουρο γεγονός είναι πως όλα τα παιδιά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και θα φύγουν από την προστατευμένη μας φωλίτσα.
Αυτό όμως χρειάζεται δουλειά από πολύ νωρίς μας λέει η ψυχοθεραπεύτρια Gael Lindenfield στο βιβλίο της Confident Children: Help children feel good about themselves.
Το να δείχνουμε στο παιδί μας την αγάπη μας και να προσπαθούμε να του διδάξουμε την εμπιστοσύνη δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται οπωσδήποτε να του μάθουμε και πως θα γίνει ανεξάρτητο, μαθαίνοντας του παράλληλα τα όρια του.

1. Διδάξτε του την υπευθυνότητα
Η ανεξαρτησία συνδέεται άμεσα με την υπευθυνότητα. Τα υπεύθυνα παιδιά συνεργάζονται με τους άλλους ανεξάρτητα από την αντίδραση του ατόμου απέναντι τους, ή την αποδοχή. Συνεργάζονται γιατί είναι περίεργα, για την ικανοποίηση ότι τελείωσαν μία δουλειά, για τη χαρά της μάθησης, ή για να έχουν πρόσβαση σε κάποια σημαντική δραστηριότητα ή πλεονέκτημα μέσα από αυτό που κάνουν. Τα υπεύθυνα παιδιά έχουν εμπιστοσύνη στο ένστικτο τους και στην ικανότητά τους να φροντίσουν τον εαυτό τους χωρίς να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο, απλά να αποφύγουν κάποιος ή κάποιοι να τους γελοιοποιήσουν ή να τους εγκαταλείψουν αβοήθητους. Με λίγα λόγια, τα υπεύθυνα παιδιά μπορούν να ελέγξουν την ζωή τους. Και βέβαια αυτό είναι και το πρώτο μάθημα ανεξαρτησίας.

2. Δείξτε υπομονή
Η υπομονή είναι η λέξη κλειδί για την ανεξαρτησία του νηπίου, τόσο σε σχέση με σας, όσο και με εκείνο. Όσες φορές και να προσπαθήσει να ανεβεί στην καρέκλα, άλλες τόσες θα πρέπει να προσπαθήσετε να το αφήσετε μόνο του. Σε αυτό το δύσκολο κύκλο της επανάληψης κι εκείνο αντίστοιχα δοκιμάζει τη δική σας υπομονή τα δικά σας όρια. Ίσως χρειαστεί να πείτε δεκάδες εκατοντάδες φορές όχι και τις αντίστοιχες να το ακούσετε και από αυτό. Το όχι άλλωστε είναι η πιο συνηθισμένη και δημοφιλής λέξη στο λεξιλόγιο των νηπίων.

3. Δώστε του επιλογές
Αλλά όχι και πολλές. Όταν το ρωτάτε αν πεινάει θα πρέπει ήδη να έχετε προαποφασίσει πως έχει μόνο δύο επιλογές. Οι περισσότερες μπορούν να το μπερδέψουν, αλλά και να το κάνουν να πιστεύει πως μπορεί να –σας- κάνει ότι θέλει.

4. Δώστε του ευθύνες
Αν από μικρά μάθουν να ακολουθούν οδηγίες, να βοηθούν σε μικροδουλειές του σπιτιού και να αναλαμβάνουν τη φροντίδα του κατοικίδιου σίγουρα θα μπορούν να αναπτύξουν γρήγορα ένα ανεξάρτητο και δομημένο χαρακτήρα

5. Προτρέψτε το σε δημιουργικές δραστηριότητες
Αφήστε τα να εκτονώσουν την ενεργητικότητα τους στο παιχνίδι, στη ζωγραφική, σε ένα σπορ. Αφήστε τα να νιώσουν ελεύθερα χωρίς να ξεχνάτε να τους υπενθυμίζετε πως δεν είναι ίδιοι όλοι οι χώροι ούτε και όλες οι ώρες.

6. Ενθαρρύνετε την κοινωνικότητα και τις φιλίες
Οι φίλοι είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να περάσει ένα παιδί στη φάση της ανεξαρτησίας. Η συνενοχή, η τρυφερότητα, η αγάπη, το δέσιμο είναι χαρακτηριστικά που συνθέτουν την ανεξάρτητη φύση ενός ανθρώπου. Από τα δύο και μετά το παιδί αισθάνεται έντονη την ανάγκη να ανήκει κάπου. Τους φίλους του τους επιλέγει με βάση τα κοινά τους ενδιαφέροντα, ενώ πολλές φορές επιδιώκει να κάνει παρέα με παιδιά τα οποία θαυμάζει και θέλει να τους μοιάσει. Με αυτά συνάπτει πιο στενές και ουσιαστικές σχέσεις κι αρχίζει να συνειδητοποιεί ποιες συμπεριφορές το κάνουν δημοφιλές και ποιες προκαλούν αρνητικά σχόλια.

7. Αφήστε το να φοβηθεί
Η ανεξαρτησία πάντα πάει μαζί με νέους φόβους. Ο φόβος είναι ένα προστατευτικό συναίσθημα. Το παιδί πρέπει να το βγάλει κι ο γονιός να παρέμβει όταν χρειαστεί. Αυτό που δεν πρέπει να κάνετε είναι να κοροιδέψετε τους φόβους του. Κλισέ όπως «οι άντρες δεν κλαίνε» ή «τα παιδιά δε φοβούνται», είναι όχι μόνο περιττά, αλλά μπορούν να δώσουν και αντίστροφα αποτελέσματα. Για ένα παιδί πάντα υπάρχει ένα τέρας στη ντουλάπα. Το θέμα δεν είναι να του αποδείξετε πως δεν υπάρχει, αλλά να το εξαφανίσει από μόνο του.

8. Διδάξτε του την αισιοδοξία
Επειδή καθώς το παιδί μεγαλώνει, δε μπορούμε να είμαστε κάθε στιγμή δίπλα του για να το προστατεύουμε από προβλήματα και στεναχώριες, είναι σημαντικό από μικρή ηλικία να το μάθουμε να βλέπει από μόνο του την ζωή με θετικό μάτι. Γιατί με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρνει να τα ξεπερνά πιο εύκολα και γρήγορα. Και σε αυτήν την περίπτωση ισχύει η θεωρία της μίμησης του παιδιού προς τον γονιό. Είναι δεδομένο πως όσο πιο χαμογελαστοί, φιλικοί και πρόσχαροι είναι οι γονείς, άλλο τόσο θα είναι και το παιδί αν μάθει έτσι από μικρό.

9. Υποστηρίξτε τα ενδιαφέροντά του
Όσο παράξενα και να μας φαίνονται, χωρίς να ασκούμε κριτική. Ένα ανεξάρτητο και υγιές παιδί θα μπορέσει να αποκρούσει τα πειράγματα των συμμαθητών του επειδή πχ κάνει μαθήματα μαγειρικής ή χορού.

10. Δείξτε διακριτικότητα
Όσο κι αν σας φαίνεται παράλογο, το νήπιο έχει κι αυτό «προσωπική ζωή», μια που μεγαλώνοντας διαμορφώνει ανεξάρτητο πλέον από εσάς τις δικές του σχέσεις με άλλα παιδιά. Όταν λοιπόν καλεί φίλους στο δωμάτιό του για να παίξουν, θέλει την πόρτα κλειστή και όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο. Το δωμάτιό τους είναι η δική τους επικράτεια. Θυμηθείτε να χτυπάτε πάντα την πόρτα πριν μπείτε στο δωμάτιό του και μην εισβάλλετε αδιάκριτα. Παράλληλα, μην έχετε την απαίτηση να έχει την πόρτα συνεχώς ανοιχτή.

Από: Ελένη Χαδιαράκου 
Πηγή: imommy.gr