Ο σύγχρονος πατέρας κάνει την «υπέρβαση» και νιώθει πιο ολοκληρωμένος

Η αξία του πατέρα βρίσκεται στην υπέρβαση του παραδοσιακού του «ρόλου»

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να αλλάζει ο ρόλος του πατέρα μέσα στην οικογένεια. Ο πατέρας, πλέον, αρχίζει να ξεφεύγει από τα παλιά πρότυπα του απόμακρου αρσενικού που αφήνει τη μητέρα να επωμιστεί εξ ολοκλήρου το έργο της ανατροφής των παιδιών. 

Ο σύγχρονος άντρας, βλέπουμε, είναι πιο συμμετοχικός και ενεργός στο σπίτι αλλάζοντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα. Παρακάτω ακολουθεί ένα άρθρο του ψυχολόγου Χάρη Πίσχου, που είδαμε στο psychologynow.gr, το οποίο αναλύει το ζήτημα αυτό θέτοντας τους όρους με τους οποίους ο πατέρας μπορεί να κάνει την «υπέρβαση» ώστε να νιώσει πιο ολοκληρωμένος στα πλαίσια της οικογένειας.

Έχουν γραφεί τόσα πολλά για τη σημασία της μητέρας στην οικογένεια αλλά τόσα λίγα για τον πατέρα. Αυτή η διαπίστωση μην σας εκπλήσσει: ο πατέρας ήταν παραδοσιακά πιο απόμακρος στην ανατροφή των παιδιών από τη μητέρα. Αν μπούμε να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, χρειάζεται να δούμε το «ρόλο» του πατέρα. Εκεί θα συναντήσουμε μόνο εγκλωβισμό. Άλλωστε το προτάσσει και η ίδια η λέξη «ρόλος».

Καλείται να παίξει κάτι, κάτι δοσμένο, κάτι άκριτο, κάτι υιοθετημένο. Ο ρόλος αυτός είναι τόσο δημοφιλής γιατί παρέχει και μία δόση ασφάλειας καθώς δίνει μία εγγύηση για ένα αποτέλεσμα. Είναι όμως αυτό το αποτέλεσμα του παρελθοντικού ρόλου του πατέρα, το ίδιο αποτελεσματικό με αυτό που χρειάζεται στο εδώ και τώρα;

Ο «ρόλος» του πατέρα, σχετίζεται με τον εξελικτικό ρόλο του ως άνδρα και τον προσδιορισμό του ως πατέρα μέσα από αυτόν. Κυριαρχικός, απόλυτος, επιβλητικός ως άνδρας, πάντα πρέπει να βασίζεται στην πυγμή, δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό του και να δημιουργήσει βαθιές σχέσεις με άλλους, πλην ανδρών και σε συγκεκριμένους χώρους. Η αρμοδιότητά του ως πατέρας ξεκινά έξω από το σπίτι. Είναι αυτός που φέρνει τα χρήματα στο σπίτι, που έχει κύρος και τον σέβονται όλοι, που αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες για τα έξοδα, που φρόντιζει για την εικόνα της οικογένειας.

Πρέπει να είναι σταθερός στις απόψεις του, να είναι θαρραλέος, να έχει λύσεις για όλα και να τα βγάζει πέρα και μόνος του. Πρέπει, πρέπει, πρέπει… Ακούγεται κουραστικό ήδη… Η πατριαρχική δομή, είναι εκείνη που έχει μορφοποιήσει την οικογένεια μέχρι και στις ημέρες μας. Οι συνθήκες αλλάζουν, αλλάζοντας και την ισορροπία στην οικογένεια.

Με τη μητέρα να εργάζεται πια σε ποσοστό 65% των οικογενειών και τον πατέρα να μη στηρίζεται αποκλειστικά σε εκείνη για την ανατροφή των παιδιών, ο «ρόλος» του πατέρα θα έλεγε κανείς ότι έχει ανατραπεί. Εγώ θα έλεγα ότι για πρώτη φορά ιστορικά, η οικογένεια ισορροπεί.

Ο πατέρας καλείται να βγάλει το κοστούμι του παραδοσιακού ρόλου και να σταματήσει να καθορίζεται από το παρελθόν του. Καλείται να υπερβεί τα οικογενειακά μοτίβα και τα κοινωνικά στερότυπα και να εμπιστευθεί τη σχέση με τη σύζυγο και τον εαυτό του στα προχωρήματά που θα ορίσει ο ίδιος. Για πρώτη φορά ο πατέρας, μπορεί να προσδιορίσει το ρόλο του, όχι πια συμπληρωματικός της μητέρας, αλλά ολόκληρο.

Είναι κάτι που γίνεται εύκολα; Σαφώς και όχι. Το ρόλο του παραδοσιακού πατέρα που στέκεται παρατηρητής των οικογενειακών σχέσεων, τον βλέπουμε ξεκάθαρα στις οικογενειακές θεραπείες. Κάθεται στην ακριανή καρέκλα και έχει τη μητέρα προστατευτική γέφυρα μεταξύ εκείνου και των παιδιών. Δυσκολεύεται να μιλήσει και συνήθως το κάνει για να γκρινιάξει για θέματα δουλειάς και πόσο τον κουράζουν που του κλέβουν από το χρόνο με την οικογένεια. Για τα θέματα της οικογένειας έχει μία επιφανειακή οπτική, στην οποία βρίσκει προστασία καθώς δεν είναι πολλές ώρες μέσα στο σπίτι.

Χρειάζεται να κάνουμε συμμαχία μαζί του για να μπορέσει να εμπιστευθεί και να ανοιχθεί και αυτό δεν είναι εύκολο. Τα συμπτώματα των παιδιών, που για αυτά έρχονται οι οικογένειες, τα αναπλαισιώνουμε πάντα μέσα από τις σχέσεις της οικογένειας και αρκετές φορές μέσα από την έλλειψη σχέσης με τον πατέρα. Οι πατεράδες είναι εκείνοι που δύσκολα έρχονται στη θεραπεία, όταν όμως έρχονται, όχι μόνο τους το αναγνωρίζουμε, αλλά τους αναδεικνύουμε μέσα στη θεραπεία, βάζοντάς τους να έχουν ενεργό ρόλο στο οικογενειακό σύστημα.

Τότε είναι που ανάλογα την ηλικιακή φάση της οικογένειας, φωτίζουμε το σημαντικό και πολυδιάστατο ρόλο του πατέρα, αναδεικνύοντας την ολόκληρη, και όχι συμπληρωματική, συμβολή του στο οικογενειακό σύστημα. Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν φροντίζει να μη λείψει τίποτα από την εγκυμονούσα και μελλοντική μητέρα, όλο το διάστημα της κυοφορίας, αναλαμβάνοντας διπλές και τριπλές αρμοδιότητες, με μεγάλη υπευθυνότητα, που δεν ταιριάζουν στο στερεοτυπικό του ρόλο.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν έχει το δημιουργικό άγχος να οργανώσει την οικογένεια (οικονομικά, χωροταξικά κτλ) για τον ερχομό του παιδιού.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν κοιμίζει, ταΐζει και πλένει το παιδί, όταν η μητέρα είναι κουρασμένη και καταβεβλημένη τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό. Η ενεργητικότητά του σε αυτή την οικογενειακή φάση είναι πολύ σημαντική καθώς η δική του υποστήριξη στη μητέρα, ενισχύει την καλή ψυχολογική της κατάσταση, της δίνει σιγουριά στο ρόλο της, την κάνει να νιώθει ασφαλής και αποτρέπει τον κίνδυνο εμφάνισης επιλόχειας κατάθλιψης.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν φροντίζει να μάθει στα παιδιά την πειθαρχία και τα όρια. Με τη μητέρα να έχει αναμφισβήτητα πιο δυνατό συναισθηματικό δέσιμο βάζοντας πιο χαλαρά όρια, ο πατέρας έρχεται, να ισορροπήσει τις σχέσεις και να κάνει τα παιδιά να νιώσουν ασφάλεια μέσα από τα όρια.

– Ο πατέρας είναι ολόκληρος όταν μαθαίνει στα παιδιά του τις αξίες της δημιουργικότητας, την ευθύνης, της ασφάλειας, της αυτονομίας και τους μεταδίδει μία σοφία που πηγάζει από τις εμπειρίες του.
Ο πατέρας σε σχέση με τη μητέρα

Πατέρας δε γίνεται ένας άνδρας μόλις γεννηθεί το παιδί του αλλά και μέσα από τη σχέση με τη σύζυγο και μητέρα των παιδιών. Αν η μητέρα είναι ανασφαλής, έχει άγχος (που αλίμονο να μην έχει άγχος τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού), εγκλωβίζεται στο δικό της ρόλο να αποδείξει ότι πρέπει να είναι καλή μητέρα και θέλει να τα κάνει όλα μόνη της, δημιουργεί ανισορροπία στο οικογενειακό σύστημα. Η μητέρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ολοκληρωτικότητα του πατέρα και είναι εκείνη που θα τον καλέσει να γίνει ενεργό μέλος της οικογένειας, βάζοντάς τον με όρους εμπιστοσύνης στη σχέση που έχει αναπτύξει ήδη με το μωρό.

Ένας πατέρας που δεν του επιτρέπεται να ταΐσει τα παιδιά ή να τα κάνει μπάνιο (όταν είναι μικρά) γιατί «δεν ξέρει πώς να το κάνει», είναι ένας πατέρας που θα μπει να αμφισβητήσει το ρόλο του, θα ενοχοποιηθεί και που στη συνεχή επανάληψη αυτών των καταστάσεων, θα απομακρυνθεί από την οικογένεια, επιτιθέμενος στη μητέρα ό,τι δεν υπηρετεί καλά το ρόλο της. Ο ίδιος θα επιστρέψει σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να είναι ο κουβαλητής του σπιτιού, μακριά από συναισθήματα και σχέσεις.
Η επίδραση του πατέρα ανάλογα με το φύλο του παιδιού

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ο ποιοτικός χρόνος που περνάει ο πατέρας με τα παιδιά του είναι πολύτιμος. Τα παιδιά περνούν περίπου 20 ώρες μπροστά στον υπολογιστή και στην τηλεόραση, γιατί να περνούν περίπου 30 λεπτά τη βδομάδα με τους πατεράδες τους; Η σχέση που δημιουργείται από την νηπιακή και την παιδική ηλικία, βάζει τις βάσεις...

..........

η συνέχεια εδώ: enallaktiki drasi

Το καθημερινό διάβασμα των παιδιών στο σπίτι

«Διάβασες τα μαθήματά σου;»

Η ερώτηση – επωδός που οι γονείς επαναλαμβάνουν ίσως με τη μεγαλύτερη συχνότητα στο παιδί τους, όταν πηγαίνει στο σχολείο. Θα πρέπει όμως η μητέρα και ο πατέρας του μικρού μαθητή να έχουν κατά νου ότι η μελέτη είναι δική του ευθύνη κι επιπλέον ότι η μάθηση και η μελέτη, θα πρέπει να είναι πηγή χαράς κι ευχαρίστησης. 

Τι κάνουμε λοιπόν; Ή ίσως καλύτερα τι δεν κάνουμε;

Δεν διαβάζουμε «όλοι μαζί»
Ο γονιός αποφεύγει τις ερωτήσεις του τύπου «τι έχουμε να διαβάσουμε σήμερα, και απλά ρωτάει «τι μαθήματα έχεις αύριο;». Με τον τρόπο αυτό ο μικρός μαθητής ή μαθήτρια αντιλαμβάνεται ότι η μελέτη στο σπίτι είναι δική του υποχρέωση. Παράλληλα ενισχύεται η αυτονομία και η υπευθυνότητά του. Αυτό δε σημαίνει ότι ο γονέας το αφήνει να κάνει ό,τι καταλαβαίνει αλλά και δεν το κυνηγάει από πίσω με ένα βιβλίο στο χέρι.

Εκείνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι να αισθάνονται ότι ο γονιός του είναι διαθέσιμος κάθε φορά που θα του ζητήσουν τη βοήθειά του για κάτι που δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους, μια επεξήγηση, μια διευκρίνηση, μια επιπλέον βοήθεια. Δηλαδή μια “διακριτική” παρουσία αλλά συστηματική.

Καθοδηγούμε τα παιδιά πώς να οργανώσουν το διάβασμά τους
Το παιδί πρέπει να μελετά συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ώστε να έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και ξεκούραση. Καλό είναι, όταν γυρίζει από το σχολείο πρώτα να τρώει, να χαλαρώνει, να συζητά με τους δικούς του τα νέα του σχολείου, ίσως εάν το έχει ανάγκη να κοιμάται για λίγο και μετά να αρχίζει το διάβασμα.

Τώρα, τον πρώτο καιρό του σχολείου, ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί του στο πώς θα οργανώσει το διάβασμά του: π.χ. να τοποθετήσει το πρόγραμμα της εβδομάδας σε εμφανές σημείο και να το καθοδηγήσει να το βλέπει μόνο του, να κάνει έναν πίνακα με τις εργασίες της ημέρας, να του συστήσει ότι ίσως είναι καλύτερα να ξεκινά τη μελέτη του με τα πιο δύσκολα μαθήματα (που είναι πιο ξεκούραστο) ή που του είναι λιγότερο ενδιαφέροντα και να αφήνει προς το τέλος τα πιο εύκολα ή εκείνα που του προξενούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. 

Μπορεί να δώσει επίσης και άλλες μικρές συμβουλές που πιστεύει ότι ταιριάζουν στο παιδί του. Ο τρόπος που θα οργανώσει ένας μαθητής την απογευματινή μελέτη του παίζει καταλυτικό ρόλο όχι μόνο στην επίδοσή του στο σχολείο, αλλά κυρίως στην εικόνα και τη σχέση που θα αναπτύξει με τη μάθηση γενικότερα.

Φροντίζουμε το περιβάλλον που μελετά να είναι ήρεμο
Το παιδί πρέπει να μελετά στο δωμάτιό του ή στο γραφείο του, όπου εκεί έχει τα βιβλία και τα τετράδιά του και όχι κάθε μέρα και σε άλλο δωμάτιο ή χώρο. 

Ο χώρος μελέτης του πρέπει να είναι εκτός από σταθερός και φροντισμένος: τακτικός, με κατάλληλο φωτισμό, σωστή θερμοκρασία και να επικρατεί ηρεμία. 

Να μη διαταράσσεται η ησυχία από δυνατή μουσική, ή από την τηλεόραση που παίζει πολύ δυνατά ή από φωνές αδελφών ή άλλων προσώπων της οικογένειας. Δώστε στο παιδί σας να καταλάβει ότι το σωστό διάβασμα χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και σύστημα. Δεν μπορεί να μελετά σωστά, όταν το απασχολεί συγχρόνως και κάτι άλλο.

Δεν παρεμβαίνουμε εμείς συνεχώς στο διάβασμά του
Αφού του δείξουμε τη σωστή στάση σώματος στην καρέκλα, του θυμίζουμε ότι μπορεί να κάνει ένα μικρό διάλειμμα κάθε φορά που τελειώνει μια εργασία του.

Δεν επεμβαίνουμε συνεχώς, δεν του λύνουμε εμείς τις ασκήσεις, ούτε εκτελούμε τις γραπτές του εργασίες όπως και δεν απαντάμε εμείς στις ερωτήσεις εργασίας.Του επισημαίνουμε ότι στη μελέτη του μπορεί να βοηθηθεί πολύ, εάν αναζητά πληροφορίες σε άλλα βιβλία, λεξικά ή εγκυκλοπαίδεια. Η χρήση του υπολογιστή πρέπει να γίνεται με μέτρο και με την εποπτεία του γονέα.

Αν δείτε ότι δυσκολεύεται σε κάτι, δείξτε του τρόπους που θα το βοηθήσουν να ξεπεράσει τη δυσκολία. Να υπογραμμίζει τα βασικά, να παρατηρεί, να χρησιμοποιεί εποπτικό υλικό, να κάνει επαναλήψεις. Αρχή της μάθησης είναι η επανάληψη ενώ οι απορίες και η κριτική ματιά απέναντι στο κείμενο βοηθούν στην κατανόησή του και στην εκμάθησή του.

Αν το παιδί αντιληφθεί ότι θα του «λύσετε» εσείς το πρόβλημα, «χάσαμε» το παιχνίδι γονείς και δάσκαλοι.

Όταν το παιδί τελειώνει τα μαθήματά του, καλό είναι να κάνουμε ένα διακριτικό έλεγχο

Αν διαπιστώσουμε ότι έχει κάνει λάθη, αποφεύγουμε να του τα διορθώσουμε αυτομάτως και να αρχίσουμε να κάνουμε επικριτικά σχόλια, να του φωνάζουμε, να του τα σβήνουμε με τη γόμα και στη χειρότερη περίπτωση να του σκίζουμε τις εργασίες του.

Οι συνεχείς επιπλήξεις και οι υπερβολικές αντιδράσεις προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που επιδιώκει ο γονιός. 

Ο μικρός μαθητής αποθαρρύνεται, νιώθει μειωμένος κι αισθάνεται ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Γρήγορα εγκαταλείπει την προσπάθεια και βέβαια δεν μπορεί να δει τη μελέτη και την απόκτηση της γνώσης ως πηγή χαράς κι ευχαρίστησης.

Αν του λέγαμε όμως να τα ξανακοιτάξει πιο προσεχτικά και όταν επισημάνει έστω κι ένα λάθος του εμείς του πούμε “μπράβο”, ποια αποτελέσματα θα είχαμε άραγε; Μήπως θα κάναμε πιο εύκολη την καθημερινή ζωή του παιδιού μας και τη δική μας;

Θα ήταν πολύ ωραίο και αποτελεσματικό ο μικρός μαθητής να συνειδητοποιήσει το νόημα της φράσης που είπε κάποτε ένας παππούς στον εγγονό του: 

«Παιδί μου, όταν διαβάζεις ταξιδεύεις στον κόσμο χωρίς να κάνεις ούτε βήμα».

infokids

Η πρώτη μέρα στο σχολείο ανά τον κόσμο

Με αφορμή την έναρξη της δική μας σχολικής χρονιάς, μια σειρά φωτογραφιών που δείχνει παιδιά απ όλο τον κόσμο να πηγαίνουν στο σχολείο τους. Μια επιλογή εικόνων, που μας δίνουν πληροφορίες για τις ζωές των μαθητών ανά τον κόσμο.

 

Παιδιά της Παλαιστίνης σχολείο στέκονται στην αυλή του σχολείου τους την πρώτη ημέρα του νέου σχολικού έτους στην πόλη της Γάζας, στις 25 Αυγούστου

Leon, 9 ετών στο δρόμο για το σχολείο του στο Moudon, δυτική Ελβετία στις 20 Ιουνίου

 Maia, 5 ετών, δέχεται την αγκαλιά της νταντάς της στο δρόμο για το σχολείο έξω από το σπίτι της στο Χονγκ Κονγκ στις 18 Ιουνίου

 ο 12χρονος Kelvin Leadismo, με τη σχολική του τσάντα στον ώμο , βοηθά βόσκοντας το μοσχάρι το ποίο θα σφαχτεί για να πληρωθούν τα δίδακτρα - Kisima ένας δήμος της Βόρειας Κένυας

 η Μαργαρίτα από τη Γουατεμάλα φιλάει την 6χρονη κόρη της Samayoa πριν να πάει στο σχολείο - 8 Ιουλίου

 ο εξάχρονος μαθητής δημοτικού Seishi Nishida (C) σηκώνει το χέρι του, μαζί με τους συμμαθητές στο σχολείο του στο Τόκιο στις 11 Ιουνίου.

 Κολομβία, στις 21 Ιουνίου

 Silvia Alvarado, 10 ετών, ετοιμάζεται να πάει στο σχολείο - Ελ Σαλβαδόρ την 1η Ιουλίου.

 η 9χρονη νοτιοκορεάτισα μαθήτρια Lim Jee-Woo πηγαίνει στο σχολείο Goyang, βόρεια της Σεούλ στις 14 Ιουνίου.

 Malabon City, Μανίλα στις 14 Ιουνίου.

 ο 6χρονος μαθητευόμενος μοναχός Tandi Dorji (C) καθώς περπατά το πρωινό σε ένα μοναστήρι στην Thimpu, την πρωτεύουσα του Βασιλείου του Μπουτάν στις 3 Ιουνίου.

 Leobardo Medina, 8, πηγαίνει στο σχολείο στο Καράκας, στις 20 Ιουνίου.

 Ένα αγόρι της Βοσνίας, ο Aldemar Alikavazovic, 12 ετών, περπατά στη γειτονιά του, σε ένα δυτικό προάστιο του Σεράγεβο στο δρόμο για το σχολείο στις 27 Ιουνίου.

 ο Geral Sequeira πριν πάει στο σχολείο, στη γειτονιά La Carpio, στο Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα στις 22 Αυγούστου.

Wei Hanqi, 9, ετοιμάζει την τσάντα του, για να πάει στο σχολείο του στο Πεκίνο στις 19 Ιουνίου

 Αίγυπτος Βρετανικό Διεθνές σχολείο στο Κάιρο στις 12 Ιουνίου.

Ένα παιδί περπατά στο σχολείο στις 11 Ιουνίου στο Qunu, ένα χωριό έξω από την πόλη της Mthatha στο Ανατολικό Ακρωτήριο όπου μεγάλωσε ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Νέλσον Μαντέλα .

 στο δρόμο για το σχολείο στην Πράγα στις 18 Ιουνίου.

 Malabon City, Μανίλα στις 14 Ιουνίου

 μάθημα στην τάξη , στις 10 Ιουνίου στο γαλλο-αραβικό σχολείο Diagnel, 14 χιλιόμετρα νότια της Kaolack, κεντρική Σενεγάλη.

 

Ελ Σαλβαδόρ την 1η Ιουλίου.

 δημοτικό σχολείο στην Kisima δήμος Βορείου Κένιας κομητεία του Samburu.

 στο Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα στις 21 Ιουνίου

 σχολείο στην πόλη της Γουατεμάλα στις 8 Ιουλίου.

 ο 6χρονος Frances McMillan (R) μελετά με τους συμμαθητές του στο σχολείο στο προάστιο Coogee του Σίδνεϊ στις 17 Ιουνίου.

 ο 12χρονος Kelvin Leadismo, κάνει την εργασία του κοντά στη φωτιά με τα αδέλφια του στην Kisima της Κένιας

 η 10χρονη Yibanathi Matikinca, κάνει την εργασία της στις 14 Ιουνίου στο σπίτι της στο Qunu, ένα χωριό έξω από την πόλη της Mthatha, στο Ανατολικό Ακρωτήριο, Νότια Αφρική.

 ο Ουγγαρέζος Csongor μαθητής χρησιμοποιεί το τραμ για να πάει στο σχολείο στη Βουδαπέστη στις 15 Ιουνίου.

 Τα παιδιά κάθονται στην τάξη τους την πρώτη ημέρα του νέου σχολικού έτους στην πόλη της Γάζας, στις 25 Αυγούστου.

 

 ο 7χρονος Thai Chamaya Pamutito γυρνά από το σχολείο μαζί με τον πατέρα και τη μητέρα της στην Μπανγκόκ στις 6 Ιουνίου

 η Watson κάνει την εργασία της στην τραπεζαρία της στο Centreville του Μέριλαντ, μετά το μάθημα στο Δημοτικό Centreville στις 30 Απριλίου.

 σ ένα από τα ιδιωτικά σχολεία της Νιγηρίας

 6χρονος Ιάπωνας Seishi Nishida για το σχολείο στο Τόκιο στις 11 Ιουνίου.

en ithaki.