Το Στεφάνι της Πρωτομαγιάς και τα Ανθεστήρια των αρχαίων Ελλήνων

    Σημαντικό ρόλο στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, αλλά και της αναγέννησης της άνοιξης, παίζει το μαγιάτικο στεφάνι.
    Το μαγιάτικο στεφάνι είναι φτιαγμένο με βέργα από ξύλο κληματαριάς και ανοιξιάτικα λουλούδια και είναι το πιο διαδεδομένο έθιμο της συγκεκριμένης ημέρας.

Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία ελληνική θρησκεία.

Το έθιμο
    Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πρώτη μέρα του Μαΐου, ήταν αφιερωμένη στον ετήσιο εορτασμό της Δήμητρας, της θεάς της γονιμότητας και της γεωργίας. 

Κάθε χρόνο την ίδια ημέρα, η κόρη της, Περσεφόνη, ανέβαινε από τον Άδη στη Γη για να την δει και η Δήμητρα «άνθιζε» από τη χαρά της. Έτσι, προς τιμήν της, οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Aνθεστήρια, εορτασμός με διάφορες τελετές.

    Στη συνέχεια, ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς για τον ερχομό της άνοιξης υιοθετήθηκε και κατά τη διάρκεια τόσο της ρωμαϊκής όσο και της βυζαντινής εποχής. Έφτιαχναν, δηλαδή, μαγιάτικα στεφάνια με πολλά άνθη για καλοτυχία, υγεία και προστασία.

Στις μέρες μας τοποθετείται στο κατώφλι του εκάστοτε σπιτιού και απομακρύνεται στο τέλος του καλοκαιριού, ενώ τα ήθη και έθιμα της Πρωτομαγιάς ξεχωρίζουν ανά τόπο.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι λέξεις πονάνε... «Δεν σε αντέχω άλλο!»

Δεν αμφιβάλλει κανείς για την αγάπη του γονιού 

και για το ότι θα έδινε και τη ζωή του για το σπλάχνο του!

Παρόλα αυτά είναι άνθρωπος και αυτός και αρκετές φορές που το γλυκό του αγγελούδι μετατρέπεται σε χαριτωμένο τυραννικό "βελζεβούλη", μπορεί να αντιδράσει με τρόπους που κάθε άλλο παρά βοηθητικοί είναι για το μικρό του στη συνέχεια και στην παιδική ψυχούλα.

Σταδιακά θα δούμε κάποιους από αυτούς…

«Δεν σε αντέχω άλλο!»: 

Δεν είναι λίγες οι φορές που το παιδί αντιδρά σαν να είναι ο αρχηγός στην οικογένεια και μπορεί να τσιρίζει χαρούμενα ή με γκρίνια – όλοι φαντάζομαι το έχετε βιώσει! 

Παράλληλα όμως, μπορεί να μην είστε στα καλύτερά σας ψυχολογικά, να είστε στενοχωρημένος, εκνευρισμένος με κάτι, να έχετε τσακωθεί στη δουλειά ή με το σύντροφο, να αντιμετωπίζετε οικονομική δυσχέρεια και να αναρωτιέστε πως θα τα βγάλετε πέρα ή ακόμα και σωματικά να αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας…

Πόσο μάλλον όταν του έχετε ζητήσει να κάνει ησυχία αρκετές φορές ή να πάει στο δωμάτιό του να παίξει αλλά εκείνο σας αγνοεί, φτάνοντας σας στα όριά σας λέγοντάς του πως δεν το αντέχετε άλλο, ότι δεν το θέλετε, ότι σας έχει κουράσει, κλπ. 

Μία κραυγή στιγμιαίας απόγνωσης που όμως μπορεί να το κάνει να νιώσει ανεπιθύμητο από το γονιό αλλά και εσείς να αισθανθείτε ενοχές με τα λόγια που ήδη ξεστομίσατε ή λίγο αργότερα.

Ας βάλουμε πρώτα από όλα στο μυαλό μας, ότι υπάρχουν στιγμές που θα δυσκολέψουν την επικοινωνία με το παιδί, όπως άλλωστε και με άλλους ανθρώπους.

Δεν σημαίνει πως δεν το αγαπάμε! Βέβαια, είναι δύσκολο για το γονιό να παραδεχτεί πως υπάρχουν φορές που «δεν του αρέσει» το παιδί του, για να μην χαρακτηριστεί ως κακός και άσπλαχνος γονιός, πόσο μάλλον να μοιραστεί αυτά τα συναισθήματα και με άλλους…

Και όμως, το να μην μας αρέσουν κάποιες φορές τα παιδιά μας, δεν σημαίνει πως τα απορρίπτουμε. Απλά, δεν μας αρέσει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά ή ένας συγκεκριμένος τρόπος τους. Χρειάζεται λοιπόν να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας φτάνει σε αυτό το σημείο, τι είναι αυτό που δεν αντέχουμε. 

Μπορεί να φαίνεται εύκολη η απάντηση: 

«φωνάζει συνέχεια και γκρινιάζει, … δεν με ακούει, … κάνει πολλές ζημιές, … είναι απρόσεχτο, … πειράζει το αδελφάκι του, … δεν σέβεται, … μου αντιμιλά, … με κατακρίνει διαρκώς, … με συγκρίνει με τους γονείς των φίλων του, … είναι δύσκολο παιδί!».

Απαντήσεις μπορούμε να δώσουμε πολλές για να εξηγήσουμε την δυσαρέσκειά μας.

Το θέμα είναι όμως πιο βαθύ. 

Μπορεί η συμπεριφορά του να είναι δύσκολη, κουραστική ή και εκνευριστική, μην ξεχνάμε όμως ότι ίσως και εκείνο «κάτι θέλει να πει» με τον τρόπο αυτό. 

Μπορεί για παράδειγμα να καθρεφτίζει τις δικές μας συμπεριφορές, για παράδειγμα: 

«ο Κωστάκης είναι πιο καλό παιδί από εσένα!» και να μας γυρίσει πίσω: «η μαμά του φίλου μου, είναι πολύ καλή, όχι σαν και εσένα!», να μας μιλάει και να μην του δίνουμε σημασία ή να προσπαθούμε να το «ξεφορτωθούμε» γιατί έχουμε κάποια σημαντική δουλειά να κάνουμε εκείνη τη στιγμή και μετά βέβαια να μας το γυρίζει με παρόμοιο τρόπο πίσω!

Βλέπουμε λοιπόν ότι πολλές φορές οι «κακές» συμπεριφορές του δεν είναι άλλο παρά προβολή της δικής μας απέναντί του ή και απέναντι προς άλλους, για παράδειγμα προς τον άλλο γονιό, προς το αδελφάκι του, άλλο συγγενή. Γι' αυτό, ας αναρωτηθούμε ποιο είναι το δικό μας μερίδιο στη δική του στάση απέναντί μας.

Άλλες φορές μπορεί να κρύβεται από πίσω ο φόβος και η ανασφάλεια, η ανάγκη του να ανεξαρτητοποιηθεί ή ακόμα και να οριοθετηθεί. 

Το θέμα λοιπόν είναι να μην μπούμε σε μία διαδικασία μάχης μαζί του, εφόσον το παιχνίδι τότε το θεωρούμε ήδη χαμένο – δεν υπάρχει μέσα από τις φωνές συνεννόηση – αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε «τι του δείχνουμε και του δίνουμε» αλλά και «τι θέλει να μας πει»…

Μαρίνα Μόσχα

cretablog

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά ως συµβολικά οχήµατα µιας άρρωστης κοινωνίας

Η άνοδος της παιδικής εγκληµατικότητας

Ένα φαινόµενο πολυπαραγοντικό
    Πολύ συνοπτικά, οι περισσότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη νεανική παραβατικότητα τείνουν να προκαλούνται από ένα µείγµα γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Σύµφωνα µε το βιβλίο του Laurence Steinberg, «Adolescence», οι δύο µεγαλύτεροι παράγοντες πρόβλεψης της νεανικής παραβατικότητας είναι το γονεϊκό στυλ και η συσχέτιση οµάδων συνοµηλίκων.

Παιδική Εγκληματικότητα: Τι συμβαίνει και είναι τόσο διαδεδομένη;

    

    Πρόσθετοι παράγοντες που µπορεί να οδηγήσουν έναν έφηβο σε νεανική παραβατικότητα περιλαµβάνουν την κακή ή χαµηλή κοινωνικοοικονοµική κατάσταση, κακή σχολική απόδοση ή/ και αποτυχία και την απόρριψη των συνοµηλίκων. 

Η παραβατική δραστηριότητα, ειδικά η εµπλοκή σε συµµορίες νέων, µπορεί επίσης να προκληθεί από την επιθυµία για προστασία από τη βία ή την οικονοµική δυσπραγία. 

    Οι ανήλικοι παραβάτες µπορούν να δουν την παραβατική δραστηριότητα ως µέσο για να αποκτήσουν πρόσβαση σε πόρους είτε έναν τρόπο προστασίας από απειλές. Μια έρευνα από την Carrie Dabb έδειξε ότι ακόµη και οι αλλαγές στον καιρό µπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα τα παιδιά να εκδηλώσουν αποκλίνουσα συµπεριφορά.

Η σηµασία του γονεϊκού στυλ
    Οι οικογενειακοί παράγοντες που µπορεί να επηρεάζουν την προσβολή περιλαµβάνουν: το επίπεδο γονικής επίβλεψης, τον τρόπο µε τον οποίο οι γονείς πειθαρχούν ένα παιδί, τη γονεϊκή σύγκρουση ή χωρισµό, την εγκληµατική δραστηριότητα από γονείς ή αδέρφια, τη γονική κακοποίηση ή παραµέληση και την ποιότητα της σχέσης γονέα-παιδιού. Υπάρχουν 4 κατηγορίες τρόπων γονικής µέριµνας που περιγράφουν τις στάσεις και τις συµπεριφορές που εκφράζουν οι γονείς κατά την ανατροφή των παιδιών τους. Η έγκυρη ή δηµοκρατική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από ζεστασιά και υποστήριξη εκτός από την πειθαρχία.

• Η επιεικής ή επιτρεπτική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από ζεστασιά και σεβασµό προς τα παιδιά, αλλά στερείται δοµής και πειθαρχίας.
• Η αυταρχική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από υψηλή πειθαρχία χωρίς τη ζεστασιά, οδηγώντας έτσι σε συχνά εχθρική συµπεριφορά και σκληρή επίπληξη.
• Η αµελής ανατροφή των παιδιών είναι τόσο µη ανταποκρινόµενη όσο και µη απαιτητική. Το παιδί δεν αντιµετωπίζεται ούτε στοργικά ούτε πειθαρχικά από τον γονέα.

Σύµφωνα µε έρευνα της Laura E. Berk, το στυλ γονικής µέριµνας που θα ήταν πιο ωφέλιµο για ένα παιδί, µε βάση τις µελέτες που διεξήγαγε η Diana Baumrind (1971) είναι το έγκυρο στυλ ανατροφής παιδιών, επειδή συνδυάζει την αποδοχή µε την πειθαρχία για να προσφέρει υγιή ανάπτυξη για το παιδί.

Ο ρόλος της κοινωνίας

    Η νεανική εγκληµατικότητα εποµένως, παρότι εµπεριέχει αντικρουόµενες αξίες υποκειµενικής φύσης, όπως θα δούµε, είναι µια συµπεριφορά που στο σύνολό της εκπληρώνει τη λειτουργία ενός πραγµατικού «κοινωνικού συµπτώµατος», και έχει άµεση σχέση µε τους νόµους και τους κανονισµούς µιας κοινωνικής οµάδας. 

Αυτό που επιτρέπεται σε ένα πλαίσιο µπορεί να µην ισχύει σε ένα άλλο και το πεδίο των απαγορεύσεων υφίσταται σηµαντικές τροποποιήσεις µε την πάροδο του χρόνου και ανάλογα µε τις περιστάσεις. 

    Με άλλα λόγια, η περιοχή του εγκλήµατος συνδυάζεται πάντα και σε σχέση µε τα όρια του «µη-τόπου» που µια δεδοµένη κοινωνία ιχνηλατεί για τους εφήβους, που έχουν επιτακτική εντολή να «µείνουν στη θέση τους».
    Το σηµαντικότερο από όλα, είναι πως σε στιγµές οικονοµικής κρίσης µιας κοινωνίας, όπως η σηµερινή, αυτός ο «µη τόπος» της εφηβείας αυξάνεται σηµαντικά σε διάρκεια, καθώς πλέον έχουµε να κάνουµε µε ένα φαινόµενο «παρατεταµένης εφηβείας» που έχει όχι µόνο χρονικά αλλά και ψυχικά χαρακτηριστικά.
    Η παράταση της περιόδου της σχολικής επιµόρφωσης και, παράλληλα, η διαχρονική δυνατότητα εισόδου στον κόσµο της εργασίας, έχει παρατείνει σηµαντικά τη διάρκεια της εφηβείας σε σχέση µε αυτό που κάποτε χαρακτήριζε την είσοδο στην ενήλικη ζωή.

........

ολόκληρο το άρθρο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Διαχείριση Επιθετικότητας στα Μικρά Παιδιά / Managing Aggressive Behavior in Young Children

    Οι επαγγελματίες και ερευνητές που ασχολούνται με το θέμα, εστιάζουν στη δημιουργία εργαλείων που μετρούν την επικινδυνότητα ώστε να εντοπίσουν πιθανά άτομα με βίαιη συμπεριφορά, ενώ οι κλινικοί και ειδικοί ψυχικής υγείας καθώς και οι γονείς προσφέρουν πρακτικές ιδέες. 

...................

Managing Aggressive Behavior in Young Children

Πρότυπα Συμπεριφοράς: 

    Τα παιδιά ακούν αυτά που λέμε, αλλά μιμούνται αυτά που κάνουμε. Αν κάποιος δείχνει συγκροτημένος, με παραγωγικές μεθόδους διαχείρισης του άγχους και του θυμού είναι ένας καλός τρόπος να αποτελέσει πρότυπο για ένα παιδί. Οι διαπληκτισμοί λύνονται πολύ ευκολότερα όταν υπάρχει ηρεμία, παρά με ξεσπάσματα συναισθηματικά ή αλληλοκατηγορίες.

Να μιλάς τη σωστή στιγμή: 

    Πολλοί γονείς θα σκεφτούν τη δύναμη της επικοινωνίας ακόμα και με τα πολύ μικρά παιδιά. Όπως και στις διαφωνίες ενηλίκων, ο σωστός χρόνος παίζει ρόλο. Η πιο αποδοτική επικοινωνία συμβαίνει όταν τα πνεύματα καταλαγιάζουν. Αντισταθείτε στον πειρασμό να αντιδράσετε εν θερμώ. Δημιουργήστε ένα ήρεμο περιβάλλον που θα ευνοήσουν και τους γονείς να καταλάβουν τι πραγματικά βιώνει το παιδί.

Επιβραβεύστε την καλή Συμπεριφορά. 

    Αυτό το κίνητρο συχνά ξεχνιέται από τους γονείς που μπερδεύονται από τον κίνδυνο που προκαλεί η έκρηξη θυμού στα παιδιά και εστιάζουν σε αυτό. Παρόλα αυτά, η επιβράβευση θετικών συμπεριφορών είναι σκόπιμη, στρατηγική μέθοδος που εξισορροπεί τα κίνητρα του παιδιού.

Επικοινωνήστε με τους σωστούς ειδικούς επαγγελματίες. 

    Εάν ένα παιδί συμπεριφέρεται με τρόπο ακατάλληλο για την ηλικία του, οι γονείς πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από έναν ειδικό. 

Οι σύμβουλοι παιδιών και ψυχικής υγείας προσφέρουν υπηρεσίες και συμβουλές προσαρμοσμένες στο κάθε παιδί και στα θέματα που παρουσιάζει.

Γονείς που αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες δεν είναι οι μόνοι. Ευτυχώς, υπάρχει βοήθεια που καλλιεργεί ασφαλές, περιβάλλον και αγαπημένες σχέσεις.

περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Έτσι να φέρεσαι στους γονείς σου

τοιοῦτος γίγνου περὶ τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι 

τοὺς σεαυτοῦ παῖδας.

                                         Ισοκράτης

Να φέρεσαι στους γονείς σου, όπως θα ευχόσουν να σου φερθούν τα δικά σου παιδιά.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον αληθινά;

Ξέρεις ότι αγαπάς κάποιον πραγματικά, όταν αγαπάς όχι μόνο τις φωτεινές στιγμές αλλά και τα σκοτάδια του.
Η αγάπη θέλει υπομονή, χρόνο και πολύ πόνο για να έρθει.... 

Όταν όμως συμβεί, ξέρεις πως θα κρατήσει.

Ελάχιστες φορές στη ζωή μας έχουμε πει σε κάποιον πως τον αγαπάμε.
Τις πιο πολλές φορές απλά δε θέλουμε να τον τρομάξουμε ή νιώθουμε άβολα να μοιραστούμε κάτι τόσο προσωπικό κι ευαίσθητο..

Πώς μπορείς όμως να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον αληθινά;
Ο κόσμος μπερδεύει την έννοια της λέξης με σκέψεις περί διάρκειας κι έντασης της σχέσης.

Η αγάπη θέλει υπομονή, χρόνο και πολλή πόνο για να έρθει.. όταν όμως συμβεί, ξέρεις πως θα κρατήσει..
Δεν είναι σαν τον έρωτα που κινεί βουνά.... 

Η αγάπη είναι κάτι πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο μαγικό πολύ πιο βαθύ.

Αλλά η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή στη πραγματικότητα.
Γνωρίζεις ότι αγαπάς κάποιον πραγματικά, 

όταν τον προσέχεις πιο πολύ απ’ τον εαυτό σου. 

Όταν συναισθήματα, όπως η ζήλια κι ο εκνευρισμός, αντικαθίστανται από ανησυχία για την ευημερία του συντρόφου σου.
Τότε ξέρεις πως δεν είναι απλά έρωτας.

    Όταν έχεις αρχίσεις να μπαίνεις στη διαδικασία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, 

όταν είναι η πρώτη σου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ, 

όταν αγαπάς όχι μόνο τις φωτεινές στιγμές του αλλά και τα σκοτάδια του, και είσαι εκεί σε κάθε σκοτεινή του στιγμή, 

όταν νιώθεις την ανάγκη εκείνες τις στιγμές να κάνεις απλώς μια σιωπηλή αγκαλιά για να νιώσει πως είσαι εκεί ότι κι αν γίνει... κι ας μην έχεις κάτι να πεις. 

Δεν είναι απαραίτητο να έχεις πάντα κάτι να πεις...
Το μόνο που σε νοιάζει είναι να φτιάχνεις ήλιους σε κάθε του συννεφιά.

Όταν θέλεις να τον βλέπεις να χαμογελάει, να είναι καλά, τότε νιώθεις μια όμορφη ασφάλεια.
Όταν θέλεις να χαρίσεις στον άνθρωπο σου τον κόσμο όλο χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα... μόνο για να τον κάνεις χαρούμενο, να του φτιάξεις τη μέρα.

    Όσες δυσκολίες κι αν έρθουν, γιατί θα έρθουν, όσες κρίσεις κι αν εμφανιστούν στη σχέση, εάν υπάρχει αμοιβαία αγάπη τότε κάθε εμπόδιο που θα παρουσιαστεί, όσο μεγάλο κι αν είναι, η αγάπη θα βρει τη λύση... γιατί η αγάπη δε φοβάται φουρτούνες... δυναμώνει μέσα από αυτές!

Δανάη Λιβανού
Επιμέλεια κειμένου: Το Χαμομηλάκι

Συζήτηση με ένα μικρό παιδί

– «Τι θα ήθελες να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;»
– «Θα ήθελα να γίνω παιδί!»

    Κάπως έτσι, ξεκινάει η συζήτηση με ένα μικρό παιδάκι, σε ένα παγκάκι στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου.
Με εντυπωσιάζει η απάντησή του και θέλω να μάθω το γιατί. 

Οπότε, προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του από τα αυτοκινητάκια και τα στρατιωτάκια του και τον ρωτώ γιατί.

    Και όπως όλα τα παιδιά, έτσι και ο συνομιλητής μου, απορεί με την χαζή ερώτησή μου και αφού κάνει μία γκριμάτσα του τύπου, είναι απλό αλλά θα σου απαντήσω γιατί ανήκεις στους «μεγάλους», μου δίνει την πιο ειλικρινή απάντηση του:

«Οι μεγάλοι δημιουργούν προβλήματα, δεν γελάνε και δεν παίζουν ποτέ, γι' αυτό και θέλω να μείνω παιδί.»

    Πάντα με εντυπωσίαζαν οι κουβέντες με τα παιδιά, μαθαίνεις και ακούς πράγματα που δεν ήξερες ή δεν περίμενες να ακούσεις ποτέ. Σκέφτονται και λειτουργούν τόσο διαφορετικά, απαντούν ευθέως και τόσο άμεσα σε αυτά που τα ρωτάς και βλέπουν τόσο απλά κάποια πράγματα, που αναρωτιέμαι πραγματικά μήπως είναι πιο ώριμα από εμάς τους "μεγάλους".

    Πόσο δίκιο έχεις μικρέ μου φίλε, σκέφτομαι και συνεχίζω να τον παρατηρώ να παίζει ανέμελος, πότε με τα παιχνίδια του, άλλοτε με τις κούνιες και κυρίως με τα χαλίκια. Ένας μικρός ξέγνοιαστος ανθρωπάκος, που λέει ό,τι σκέφτεται, κάνει ό,τι θέλει, και γελάει δυνατά, χωρίς φόβο. Νιώθω μία μικρή ζήλια, μία ζήλια για την ηρεμία και την χαρά του. Θα μου πείτε...
..........
η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι σκέψεις οι άσχημες...

Τις σκέψεις, δεν μπορείς να τις κάνεις να μην έρχονται. 

Κανένας δεν μπορεί. Δεν είναι στο χέρι σου, δεν εξαρτάται από σένα.
Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ, είναι να μην ανοίξεις διάλογο μαζί τους. Να μην τους πιάσεις κουβέντα. 

Απλά να αδιαφορήσεις.

    Σκέψου το πιο απλά. Στο σπίτι σου. Μπορείς να ελέγξεις ποιος θα έρθει και θα σου χτυπήσει την πόρτα; Μπορείς να το προβλέψεις; Μπορείς να το αποφύγεις; Όχι.

Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να βλέπεις κάθε φορά, αν αυτός που στέκεται στο κατώφλι σου και σου χτυπά, είναι φίλος ή εχθρός. Και αν είναι φίλος, να του ανοίγεις και να τον καλοδέχεσαι και αν είναι εχθρός να τον αφήνεις έξω.

    Το ίδιο συμβαίνει και με τις σκέψεις. 

Δεν μπορείς να τις κάνεις, να μην έρχονται. Μπορείς να διαλέγεις όμως κάθε φορά, με ποιες από αυτές, θα κάνεις συζήτηση. 

Σε ποιες θα δώσεις σημασία.

    Και αν οι σκέψεις, οι άσχημες, επιμένουν; 

Και αν δεν φεύγουν;
Ας επιμένουν. Ας μην φεύγουν.
Άστες να χτυπάνε. Κάποια στιγμή θα βαρεθούν. 

Κάποια στιγμή, θα κουραστούν. 

Και θα φύγουν έτσι όπως ήρθανε.

Αρκεί να μην βρεθεί κανείς να τους ανοίξει…
Αρκεί εσύ, να μην τους ανοίξεις.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Μετριοπάθεια και η Σεμνότητα είναι για τους μέτριους;

    Νέα έρευνα αναδεικνύει τους λόγους που η ταπεινότητα μπορεί να αποδειχτεί ωφέλιμη για τη ζωή. Σε μια εποχή (και χώρα) με μεγάλα ΕΓΩ, οι έρευνες λένε πως η καλύτερη -και συχνά η πιο αποτελεσματική- φιλοσοφία ζωής είναι η σεμνότητα. 

Μήπως πρέπει να ρίχνουμε τους τόνους πού και πού;

Οι λόγοι που η σεμνότητα είναι ευεργετική:

Ηρεμεί την ψυχή
    Οι σεμνοί άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά το άγχος που προκαλεί η θνητότητα. Όταν το επίκεντρο των πάντων δεν είναι ο εαυτός σου, οι έρευνες λένε, βρίσκουμε ευκολότερα τους τρόπους να αποδεχτούμε το θάνατο και να ζήσουμε πλήρως τη ζωή.

Διαμορφώνει καλούς ηγέτες
    Οι σεμνοί ηγέτες δεν είναι μόνο πιο συμπαθείς, είναι επίσης πιο αποτελεσματικοί. Καθοδηγούν τους άλλους με μετριοφροσύνη, παραδέχονται τα λάθη τους και γίνονται καλά πρότυπα για τους γύρω τους.

Δίνει αυτοέλεγχο
    Οι εγωκεντρικοί άνθρωποι συχνά οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές που μπορούν να τους βλάψουν σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν γνωρίζουν τα όριά τους, κάτι που χαρακτηρίζει συνήθως τους ταπεινούς.

Εξασφαλίζει μεγαλύτερη απόδοση
    Οι ταπεινοί άνθρωποι δεν είναι απλώς καλύτεροι ως διευθυντές, αλλά και ως υπάλληλοι. Έρευνα σε εργαζομένους απέδειξε ότι η ειλικρίνεια και η σεμνότητα ήταν δείκτης της υψηλής παραγωγικότητας τους

Είναι παράγοντας αριστείας
    Αν νομίζεις ότι η σεμνότητα αφορά το κανονιστικό περιβάλλον του εργασιακού χώρου, μάθε ότι οι βάσεις μπαίνουν στο σχολείο. Σύμφωνα με έρευνα του 2006 σε 55 μαθητές, όσοι ήταν πιο ταπεινοί είχαν την καλύτερη απόδοση σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Προϋποθέτει λιγότερες προκαταλήψεις
    Αν είσαι σεμνός, δεν νιώθεις ότι όλοι σου χρωστάνε. Αυτό οδηγεί σε μια θεώρηση του κόσμου με λιγότερες προκαταλήψεις και περισσότερη ανοχή στη διαφορετικότητα του άλλου.

Δίνει αλληλεγγύη
    Η ταπεινότητα συνδέεται με τη γενναιοδωρία και τη δοτικότητα. Οι σεμνοί άνθρωποι σε έρευνα του 2011 φάνηκαν πιο πρόθυμοι να προσφέρουν τη βοήθειά τους σε κάποιον που τη χρειάστηκε.

Δημιουργεί καλύτερες προσωπικές σχέσεις
    Όσοι δεν έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους είναι πιο ανεκτικοί και αποδέχονται τους άλλους όπως είναι. Τα μεγάλα "εγώ" ποτέ δεν κάνουν καλό σε μία σχέση.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το ξύλινο πιάτο του γέρου παππού - The old grandfather's corner

Κάποτε ζούσε ένας παππούς με τον γιο του, τη νύφη του και το εγγονάκι του.
Ήταν, όμως, άσχημη η κατάστασή του. Σχεδόν τυφλός, σχεδόν κουφός, δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί... 

Ούτε να φάει δεν μπορούσε.
Σκόρπιζε όλο το φαγητό κάτω και λερωνόταν διαρκώς.
Κάποιες φορές μάλιστα έριχνε το πιάτο κάτω και το έσπαζε.
Ο γιος και η νύφη σκέφτηκαν ότι ήταν ανυπόφορο όλο αυτό που ζούσαν.
Υποχρέωσαν λοιπόν τον γέρο να τρώει σε μια γωνιά πλάι στο τζάκι.

Του έδωσαν μάλιστα και ένα ξύλινο πιάτο για να μην το σπάζει.

Μια μέρα ο μικρός εγγονός έφτιαχνε κάτι με μερικά κομμάτια ξύλου.
Όταν ο πατέρας του τον ρώτησε τι έφτιαχνε ο μικρός απάντησε:
- Φτιάχνω ξύλινες γαβάθες για να τρώτε εσύ και η μητέρα, όταν μεγαλώσω.
Από κείνη την ημέρα ο παππούς κάθισε και πάλι μαζί τους στο τραπέζι. Κανείς δεν είπε ξανά λέξη.

Συμπέρασμα: Θα θερίσετε ό,τι σπείρετε.

Ανεξάρτητα από τη σχέση που έχετε με τους γονείς σας, θα σας λείψουν, όταν θα φύγουν από τη ζωή.
Πάντα να τους σέβεστε και να τους φροντίζετε.
antikleidi

THE OLD GRANDFATHER’S CORNER

ONCE UPON a time there was a very old man who lived with his
son and daughter-in-law. His eyes were dim, his knees tottered

under him when he walked, and he was very deaf. As he sat at
table his hand shook so that he would often spill the soup over the
table-cloth or on his clothes, and sometimes he could not even keep
it in his mouth when it got there. His son and daughter were so
annoyed to see his conduct at the table that at last, they placed a
chair for him in a corner behind the screen, and gave him his meals
in an earthenware basin quite away from the rest. He would often
look sorrowfully at the table with tears in his eyes, but he did not
complain.
One day, while he was thinking sadly of the past, the earthenware
basin, which he could scarcely hold in his trembling hands, fell to
the ground and was broken. The young wife scolded him well for
being so careless, but he did not reply, only sighed deeply. Then
she bought him a wooden bowl for a penny and gave him his
meals in it.
Some days afterward his son and daughter saw their little boy,
who was about four years old, sitting on the ground and trying to
fasten together some pieces of wood.
“What are you making, my boy?” asked his father.
“I am making a little bowl for papa and mamma to eat their food in when I grow up,” he replied
The husband and wife looked at each other without speaking for
some minutes. At last, they began to shed tears, and went and
brought their old father back to the table and from that day he
always took his meals with them and was never again treated
unkindly.
THE END

pinkmonkey

Ιστορικά: 24 Απριλίου 1821, ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανασίου Διάκου

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.
    O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός.

    Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή με το παρατσούκλι «ψυχογιός», μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του.
    Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία.

    Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδειάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά την αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
    Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά (Μονή Οσίου Λουκά), μετά από συνεννόηση με τους Αχαιούς, που είχαν επαναστατήσει μία εβδομάδα νωρίτερα. Έχοντας λάβει την άδεια του βοεβόδα της Λιβαδειάς Χασάν Αγά, κατορθώνει να στρατολογήσει 5.000 χωρικούς, με πρόσχημα την απόκρουση του Ανδρούτσου.
    Στις 30 Μαρτίου, η Λιβαδειά πέφτει στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης (31 Μαρτίου) και της Θήβας (1 Απριλίου), ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας). Ακολούθως, επιχειρεί να καταλάβει το Ζητούνι (Λαμία), το διοικητικό κέντρο της περιοχής και το Πατρατζίκι (Υπάτη), χωρίς, όμως, επιτυχία, καθότι ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης αρνείται να βοηθήσει, επειδή θεωρεί άκαιρο τον ξεσηκωμό.

    Η Οθωμανική διοίκηση θορυβείται από τον ξεσηκωμό των ραγιάδων και διατάσσει τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση, τόσο στη Ρούμελη, όσο και στην Πελοπόννησο. Στις 17 Απριλίου οι δυο πασάδες με 8.000 άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία.
    Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Έλληνες. Οι οπλαρχηγοί της περιοχής συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου) και αποφασίζουν και υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα (Άμφισσα) και τη Λιβαδειά.
    Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα σε όλο το εύρος του ελληνικού μετώπου. Ο Διάκος υπερασπίζεται με τους λιγοστούς άνδρες του το ξύλινο γεφύρι της Αλαμάνας. Μάχεται ηρωικά, τραυματίζεται και τελικά συλλαμβάνεται αιχμάλωτος.

    Ο επίλογος της μάχης της Αλαμάνας γράφεται την επόμενη ημέρα (24 Απριλίου). Ο τραυματισμένος Αθανάσιος Διάκος μεταφέρεται σιδηροδέσμιος στη Λαμία. Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ να πεθάνω» φέρεται να τους απάντησε.
    Ο ελληνικής καταγωγής Ομέρ Βρυώνης δεν θέλησε να τον σκοτώσει, αφού τον γνώριζε πολύ καλά από την αυλή του Αλή Πασά και εκτιμούσε τις ικανότητές του. Επέμενε, όμως, ο Χαλήλμπεης, σημαίνων Τούρκος της Λαμίας, ο οποίος έπεισε τον Κιοσέ Μεχμέτ, ιεραρχικά ανώτερο του Ομέρ Βρυώνη, ότι ο Διάκος θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους.

Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος διά ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Προτού ξεψυχήσει ο Διάκος λέγεται ότι αναφώνησε το αυτοσχέδιο τετράστιχο:

Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι

Ο μαρτυρικός θάνατος του Διάκου συγκλόνισε και ταυτόχρονα εμψύχωσε τους αγωνιστές. Η ζωή του και η μαρτυρική του θυσία ενέπνευσαν τη λαϊκή μούσα...

Ο Θάνατος του Διάκου
Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα,
καν ο Καλύβας έρχεται, καν ο Λεβεντογιάννης.
-Ουδ' ο Καλύβας έρχεται, ουδ' ο Λεβεντογιάννης,
Ομέρ-Βρυώνης πλάκωσε με δεκοχτώ χιλιάδες.

Ο Διάκος σαν τ'αγρίκησε, πολύ του κακοφάνη,
ψιλή φωνή ν' εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει:
- Το στράτευμά μου σύναξε, μάσε τα παληκάρια,
δωσ' τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις φούχτες
γλήγορα και να πιάσωμε κάτω στην Αλαμάνα,
όπου ταμπούρια δυνατά έχει και μετερίζια.

Επήραν τ' αλαφρά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,
στην Αλαμάναν' έφτασαν κι' έπιασαν τα ταμπούρια.
-Καρδιά, παιδιά μου, φώναξε, παιδιά μη φοβηθήτε,
ανδρεία ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθήτε!

Εκείνοι εφοβήθηκαν κι' εσκόρπισαν στους λόγγους.
Έμειν' ο Διάκος στη φωτιά με δεκοχτώ λεβέντες,
τρεις ώρες επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδες.

Σκίστηκε το τουφέκι του κι' εγίνηκε κομμάτια,
και το σπαθί του έσυρε και στη φωτιά ν' εμπήκε,
έκοψε Τούρκους άπειρους κι' εφτά μπουλουκμπασάδες.
Πλην το σπαθί του έσπασε ν'απάν' από τη χούφτα
κι' έπεσ' ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.
Χίλιοι τον πήραν απ' εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.

Κι' Ομέρ Βριώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα:
- Γένεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν' αλλάξης,
να προσκυνάς εις το τζαμί, την εκκλησιά ν' αφήσης;
Κι' εκείνος τ' απεκρίθηκε και με θυμό του λέει:
-Πάτε κι' εσείς και' η πίστη σας, μουρτάτες να χαθήτε,
εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ' απεθάνω.
Αν θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες,
μόνο πέντ' έξι ημερών ζωή να μου χαρίστε,
όσο να φτάσ' ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βάγιας.

Σαν τ' άκουσ' ο Χαλίλμπεης με δάκρυα φωνάζει:
-Χίλια πουγγιά σας δίνω 'γω κι' ακόμα πεντακόσια,
το Διάκο να χαλάσετε, το φοβερό τον κλέφτη,
ότι θα σβήση την Τουρκιά και όλο το Δοβλέτι.

Το Διάκο τον επήρανε και στο σουβλί τον βάλαν,
Ολόρθο τον εστήσανε, κι' αυτός χαμογελούσε.
Την πίστη τους τους έβριζε, τους έλεγε μουρτάτες.
- Εμέν' αν εσουβλίσετε , ένας Γραικός εχάθη
ας είν' καλά ο Οδυσσεύς κι' ο καπιτάν Νικήτας,
αυτοί θα κάψουν την Τουρκιά κι' όλο σας το Δοβλέτι.

Η Πελοποννησιακή παραλλαγή του τραγουδιού
Τρεις περδικούλες κάθουνται στου Διάκου το ταμπούρι,
μίνια τηράει τη Λειβαδιά κι' άλλη το Καρπενήσι,
η Τρίτη νη καλύτερη μοιρολογάει και λέει:

- Πολλή μαυρίλα ν' έρχεται στου Διάκου το ταμπούρι
καν ο Καλύβας έρχεται, καν ο Λεβεντογιάννης.
- Μήτε ο Καλύβας έρχεται μητ' ο Λεβεντογιάννης,
Ομέρ Βριγιώνης, το σκυλί, με δεκοχτώ χιλιάδες.

Και ο σεΐζης του μιλάει του Διάκου και του λέει:
- Διάκο, πάμε να φύγουμε, πάμε στην Αλασσόνα,
π' εκεί είν' ο τόπος δυνατός, ταμπούρια για να πιάσ' με
τ' ασκέρια σου κιοτέψανε και πήρανε τους λόγγους.

Κι' έμειν' ο Διάκος μοναχός, με δεκοχτώ νομάτους,
τρεις ημερούλες πολεμάει και τρία μερονύχτια.
Εμαύρισε κι' αράχνιασε, σα μαύρη καλιακούδα,
απ' τις μπαρούτες τις πολλές κι' απ'τα πολλά τα σμπάρα.

Τσακίστη το ντουφέκι του απ'τα πολλά ντουφέκια,
το 'σπασε το σπαθάκι του απάν' από τη χούφτα,
τότε τον πιάσαν ζωντανόν κειν' τα κοντοτουρκάκια.

Κι' ο Ομέρ-Βριγιώνης, το σκυλί, του Διάκου πάει και λέει:
- Διάκο, Τούρκος δε γένεσαι, πασά για να σε κάνω;
- Τι λες, μωρέ βρωμόσκυλο, τι λες, μωρέ μουρτάτη;
εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός θέλα πεθάνω.

Τότε τον βάλαν στο σουγλί και παν να τόνε ψήσουν,
κι' ο Διάκος ετραγούδαγε της άνοιξης τραγούδι:
- Για ιδές καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρη,
τώρα το Μάη, την άνοιξη, π' ανοίγουν τα λουλούδια!

© SanSimera.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ήταν μόλις οκτώ χρονών και επέζησε της γενοκτονίας των Αρμενίων - Armenian Genocide

Επιζήσασα της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους περιγράφει την φρίκη που έζησε

Μια τεράστια ουλή στον μηρό του δεξιού της ποδιού και ίχνη από βουρδουλιές στην πλάτη της, είναι τα σημάδια που της άφησε ο τουρκικός στρατός και η αστυνομία της Τουρκίας στα παιδικά της χρόνια.
Ήταν παιδί του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου, γεννήθηκε σε ένα μακρινό μέρος στα βάθη της Τουρκίας και είναι μια από τις τελευταίες εν ζωή μάρτυρες της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Τούρκους στις δύο πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα.

Ο λόγος για την Γιεβνιγκέ Σαλιμπιάν η οποία στα 105 της χρόνια απολαμβάνει πλέον το ζεστό αεράκι και την υπέροχη θέα του Μίσιον Χιλς της Καλιφόρνια, σε αντίθεση με την φρίκη που έζησε στα παιδικά της χρόνια, στην πόλη Αιντάμπ, στην οποία γεννήθηκε.

Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1909 και ήταν κόρη του Απος Σαλιμπιάν, Αρμένιου έμπορου χαλκού. 

    Ήταν - όπως τόσοι πολλοί Αρμένιοι - μια οικογένεια της μεσαίας τάξης και ο πατέρας της είχε αρκετούς Τούρκους φίλους. Όταν άρχισαν οι πρώτες απελάσεις, οι Σαλιμπιάνς έμειναν στο σπίτι τους, αλλά η γενοκτονία διήρκεσε μέχρι τις τελευταίους μήνες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - είχε αρχίσει μέσα σε λίγες εβδομάδες από την Καλλίπολη - και το 1917 έφτασαν στο αποκορύφωμά τους. Η οκτάχρονη τότε Γιεβνιγκέ βρέθηκε με την οικογένειά της, έξω από το σπίτι της.

«Υπήρχαν πολλά παιδιά έξω χωρίς παπούτσια και οι Τούρκοι χωροφύλακες χρησιμοποιώντας μαστίγια, τα οδηγούσαν στο δρόμο. Λίγα είχαν γονείς. Ήταν απαγορευμένο επίσης να λάβουν τροφή. Οι ήχοι των παιδιών ουρλιάζοντας για να αποφύγουν την απέλαση, με τρυπάνε ακόμα και σήμερα. Ακούω αυτές τις φωνές ακόμα και τώρα», τόνισε η 105χρονη.  

Για αυτήν, τα αποτελέσματα του αρμενικού ολοκαυτώματος είναι παραπλήσια με αυτό του εβραϊκού.

«Θυμάμαι παιδιά να τρέχουν να σωθούν, να τα αρπάζουν οι Τούρκοι από τα χέρια των μανάδων, να αποκεφαλίζουν μάνες και να πετάνε τους άντρες στη θάλασσα.Οι σφαίρες περνάγανε δίπλα από το κεφάλι μας. Όσοι είχαν την τύχη με το μέρος τους, οδηγήθηκαν στο λιμάνι περιμένοντας τα καράβια που θα μας έπαιρνε μακριά από το σπίτι μας. Οι πιο άτυχοι πιάνονταν αιχμάλωτοι και οδηγούνταν στα βάθη της Τουρκίας, όσοι κατάφερναν να επιβιώσουν δηλαδή, γιατί κάποιοι από αυτούς μεταφέρονταν με τρένα τα οποία είχαν ειδικά βαγόνια τα οποία είχαν διαμορφωθεί σε θαλάμους αερίων», δηλώνει στον «The Indepedent» η Σαλιμπιάν.

Έτσι, πολλοί γονείς σκοτώθηκαν κατά το πρώτο έτος της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1917 και τα ορφανά (δεκάδες χιλιάδες «άγριων παιδιών»), αργότερα εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους.
Τα περισσότερα από αυτά κατέληξαν σε χώρες της Μέσης Ανατολής και η Γιεβνιγκέ, έφτασε μετά από Οδύσσεια 2 ετών στον Λίβανο.

«Θυμάμαι το 1920 όταν μπήκα στον Λίβανο, ήταν λες και βρέθηκα στον παράδεισο. Έμεινα για οκτώ χρόνια σε ένα ειδικό άσυλο για παιδιά. Είχα την ευλογία και την ευτυχία να παντρευτώ μικρή, όμως πάντα ένα κομμάτι μου ήταν κενό. Μου έλειπαν οι γονείς μου και τα αδέρφια μου. Αυτοί (οι Τούρκοι), μου τα πήραν χωρίς λόγο.1.500.000 άνθρωποι χάθηκαν χωρίς λόγο», συμπλήρωσε η υπέργηρη γυναίκα.

protothema

Γιάννης Ρίτσος — Εαρινή Συμφωνία (1938) / Η αγάπη πιο μεγάλη απ' τη σιωπή γεφυρώνει το Θεό με τον άνθρωπο

Μέσα στη φούχτα της αγάπης χωράει το σύμπαν. (XIV )

Alex Alemany

Ένας ύμνος στην Αγάπη και την Άνοιξη

I	Θά 'μαι το γλυκό παιδί/που χαμογελά στα πράγματα/και στον εαυτό του
II	Είχα κλείσει τα μάτια / για ν' ατενίζω το φως. / Τυφλός.
III	Κοίταξε αγαπημένη/πώς σε κοιτάζουν/τα λυπημένα χέρια μου.
IV*	Βηματίζεις / μέσα στὰ σκονισμένα δώματά μου/μ' ἕνα πλατύ ἀνοιξιάτικο φόρεμα,
V	Μια νέα κοπέλα/άνοιξε το παράθυρο/και χαμογέλασε στη θάλασσα.
VI	Αγαπημένη/δεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής/τη ζωή και το φτερούγισμα.
VII	Είχε προφτάσει πολλούς θανάτους/κι είχε μάθει να μην κλαίει/να μην προσμένει
VIII	Θεέ μου Θεέ μου/η αγάπη μου ΄χε λείψει/για να χαρώ και να νοήσω/το μεγαλείο σου.
IX	Η αγάπη/πιο μεγάλη απ' τη σιωπή/γεφυρώνει το Θεό με τον άνθρωπο
X	Αγάπη, Αγάπη,/δε μούχες φέρει εμένα/μήτ' ένα ψίχουλο φωτός για να δειπνήσω.
XI	Όλη τη ζωή μου ασώτεψα/σκάβοντας την έρημο
XII	Πλάθοντας ἄνθη ἀνώφελα/λησμόνησα νὰ ζήσω.
XIII	Ζεστή χρυσή μεσημβρία./Σταθμός του Απείρου/— η καρδιά μας.
XIV	Μέσα στη φούχτα της αγάπης χωράει το σύμπαν.
XV	Άξιζε να υπάρξουμε/για να συναντηθούμε.
XVI	Ἕνα ἄστρο ἔπεσε./Εἶδες;/Σιωπή./Κλεῖσε τὰ μάτια.
XVII	Ντυμένος το φέγγος/της θωπείας σου περνώ τολμηρός/μέσ’ απ’ το δάσος της νύχτας.
XVIII	Αγαπημένη/έλα να μοιραστούμε/τα δώρα που μου ‘φερες.
XIX	Μέσ' απ' το βλέμμα σου/αγαπημένη/κοιτάω τον κόσμο
XX	Αγάπη, εσύ μου ξανάφερες/τ' άσπρα πουλιά της μητέρας
XXI	Πώς μπορεί η γη/να κρατήσει στα χέρια/της τόση ευτυχία;
XXII	Αγάπη, γιατί ήρθες;/Αν φύγεις, αγάπη;
XXIII	Ένα διάλειμμα λευκότητας/προσφερμένο στην προσευχή.
XXIV	Η δεσποτεία της νύχτας πάνω στα μέτωπά μας/και στους δρόμους.
XXV	Φοβούμαι σιμά σου/κι όμως αγαπώ το δέος μου
XXVI	Μας άγγιξε ψυχρό /το φθινοπωρινό λυκόφως
XXVII	Καλοί μου άνθρωποι/πώς μπορείτε/να σκύβετε ακόμη; Πώς μπορείτε/να μη χαμογελάτε;

Πασχαλιά: Ιστορία - Μυθολογία - Παράδοση και άλλα ενδιαφέροντα

Έχει μεγάλα, βαθυπράσινα και σε σχήμα καρδιάς φύλλα και οφείλει το όνομα της, στο γεγονός ότι ανθίζει για 20 έως 30 ημέρες κοντά στο Πάσχα. 

Υπάρχουν εκατοντάδες ονομαστές ποικιλίες πασχαλιάς όπως επίσης και άλλα είδη του γένους Syringa. Οι γνωστές ποικιλίες της πασχαλιάς διακρίνονται από το σχήμα, το χρώμα και το μέγεθός τους. Τα χρώματα αρχίζουν από το κατάλευκο, το κίτρινο μέχρι το σκούρο μοβ. Μερικές είναι δίχρωμες. Οι ποικιλίες επίσης, διαφέρουν και ως προς το άρωμα και την περίοδο της άνθισής τους που διαρκεί από την αρχή έως το τέλος της άνοιξης.

Οι Πασχαλιές έχουν ένα λεπτό άρωμα που πολλοί περιγράφουν ως μια μυρωδιά ενός τριαντάφυλλου που αναμειγνύεται με μια υποψία της βανίλιας. Είναι ιδανικό φυτό για κήπους αλλά και για γλάστρα που όμως θα πρέπει να είναι μεγάλη.

Συστατικά
Τα λουλούδια της πασχαλιάς, όπως και κάποια άλλα είδη λουλουδιών, περιέχουν στα πέταλά τους μεγάλες ποσότητες αλκαλοειδών που έχουν αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση.

Ιστορία και παράδοση

Η Πασχαλιά ήταν πολύ γνωστή από την αρχαιότητα. Η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει ότι κάποτε υπήρχε μια πανέμορφη Νύμφη ή Σειρήνα που ο θεός Πάνας ερωτεύτηκε παράφορα. Η Νύμφη για να γλυτώσει από το θεό που την κυνηγούσε, μεταμόρφωσε τον εαυτό της σε αρωματικό θάμνο, τη γνωστή μας πασχαλιά.

Στη γλώσσα των λουλουδιών, τα μοβ άνθη της Πασχαλιάς συμβολίζουν τα πρώτα συναισθήματα της αγάπης, ενώ το λευκό αντιπροσωπεύει την νεανική αθωότητα.

Η πασχαλιά θεωρείται ένα πνευματικό φυτό που με το άρωμά του προάγει την σωματική, συναισθηματική και πνευματική θεραπεία.

Πολλές χριστιανικές παραδόσεις έχουν γραφτεί για την πασχαλιά. 

Ένας από αυτούς λέει ότι η πασχαλιά πρόσφερε τον ίσκιο της στην Παναγία μαζί με τον Ιωσήφ και το μικρό Χριστό, όταν φυγαδεύτηκαν στην Αίγυπτο για να τον σώσουν από το διωγμό του Ηρώδη. 

Η Παναγία το ευλόγησε, να μοσχοβολάει και να είναι πάντα γεμάτο με πανέμορφα λουλούδια. Ωστόσο το όνομά της η πασχαλιά το πήρε αργότερα. Όπως λέει ο μύθος, όταν σταυρώθηκε ο Ιησούς στο Γολγοθά, εκεί κοντά είχε φυτρώσει αυτό το δένδρο, που βλέποντας τη Σταύρωσή Του, από τη θλίψη του, μαράζωσε και μαράθηκε.

Τρεις μέρες αργότερα, μετά την Ανάσταση, το μικρό δένδρο ζωντάνεψε και μάλιστα γέμισε με πανέμορφα μωβ λουλούδια, για να γιορτάσει και αυτό, το χαρμόσυνο γεγονός. Αυτός είναι και ο λόγος που ονομάσθηκε πασχαλιά.

Η πασχαλιά χρησιμοποιείται πολύ, για τον στολισμό του Επιταφίου και της εκκλησίας τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς «ντύνεται» στο μοβ, βαμμένη με τη θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής, κατά μία άλλη χριστιανική παράδοση, ενώ άλλες είναι λευκές για την ημέρα της Ανάστασης.

Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις 
Τα λουλούδια της Πασχαλιάς είναι γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες Η μυρωδιά της είναι καταπραϋντική και χρησιμοποιείται από την Αρωματοθεραπεία, για προβλήματα άγχους και κατάθλιψης.
.................

Όλα για την Πασχαλιά στο 

Πρασινούλι-Το Πράσινο χαμομηλάκι

Celine Dion - My Heart Will Go On

Η Σελίν Ντιόν με δάκρυα στα μάτια αποκάλυψε την ανίατη ασθένεια από την οποία πάσχει.

«Έχω δυσκολίες όταν περπατάω και δεν μου επιτρέπουν να χρησιμοποιώ τις φωνητικές μου χορδές για να τραγουδάω όπως είχα συνηθίσει» αναφέρει. 

Η Σελίν Ντιόν αποκάλυψε ότι έχει τη σπάνια νευρολογική διαταραχή Σύνδρομο του Δύσκαμπτου Ανθρώπου (Stiff Person Syndrome-SPS).

My Heart Will Go On	Η καρδιά μου θα συνεχίσει
Every night in my dreams	Κάθε βράδυ στα ονειρά μου
I see you, I feel you	Σε βλέπω, σε νιώθω
That is how I know you go on	Και έτσι ξέρω πως συνεχίζεις
Far across the distance	Πέρα από την απόσταση
And spaces between us	Και τα κενά μεταξύ μας
You have come to show you go on	Ήρθες για να δείξεις πως συνεχίζεις
Near, far, wherever you are	Κοντά, μακρυά, όπου κι αν είσαι
I believe that the heart does go on	Πιστεύω πως η καρδιά όντως συνεχίζει
Once more you open the door	Μια φορά ακόμη ανοίγεις την πόρτα
And you're here in my heart	Και είσαι εδώ στην καρδιά μου
And my heart will go on and on	Και η καρδιά μου θα συνεχίζει και συνεχίζει
Love can touch us one time	Η αγάπη μπορεί να μας αγγίξει μια φορά
And last for a lifetime	Και να κρατήσει για μια ζωή
And never let go till we're gone	Και να μη χαθεί ποτέ μέχρι να γίνουμε ένα
Love was when I loved you	Η αγάπη ήταν όταν σε αγάπησα
One true time I hold to	Μια πραγματική φορά που κράτησα
In my life we'll always go on	Στη ζωή εμείς πάντα θα συνεχίζουμε
Near, far, wherever you are	Κοντά, μακρυά, όπου κιαν είσαι
I believe that the heart does go on	Πιστεύω πως η καρδιά όντως συνεχίζει
Once more you open the door	Μια φορά ακόμη ανοίγεις την πόρτα
And you're here in my heart	Και είσαι εδώ στην καρδιά μου
And my heart will go on and on	Και η καρδιά μου θα συνεχίζει και συνεχίζει
You're here, there's nothing I fear	Είσαι εδώ, δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ
And I know that my heart will go on	Και ξέρω οτι η καρδιά μου θα συνεχίσει
We'll stay forever this way	Θα μείνουμε για πάντα έτσι
You are safe in my heart	Είσαι ασφαλής στην καρδιά μου
And my heart will go on and on	Και η καρδιά μου θα συνεχίζει και συνεχίζει

 

https://lyricstranslate.com

protothema.gr 08.12.2022
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι