Sunday 13 December 2009

Κίνα: Εβαλαν βελόνα σε κεφάλι νεογέννητου παιδιού επειδή ήταν κορίτσι

Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2009

Η επιθυμία για την απόκτηση γιου στην Κίνα είναι τόσο μεγάλη ώστε οι γιατροί πιστεύουν πως κάποιοι συγγενείς προσπάθησαν να δολοφονήσουν ένα κοριτσάκι, βάζοντας βελόνα στο κεφάλι του.
Ο θάνατός της θα είχε επιτρέψει στους γονείς του να προσπαθήσουν και πάλι να αποκτήσουν παιδί βάσει της αυστηρής πολιτικής οικογενειακού προγραμματισμού «ένα ζευγάρι, ένα παιδί» που ισχύει στην Κίνα. Όμως το μικρό κορίτσι, που σήμερα είναι 11 ετών, δεν πέθανε. Πριν από λίγες ημέρες οι γιατροί την υπέβαλαν σε επέμβαση και αφαίρεσαν τη βελόνα η οποία, όπως πιστεύουν, ευθύνεται για τις πνευματικές αναπηρίες του παιδιού.
Σύμφωνα με τους "Τάιμς", η μητέρα της μικρής προσέφυγε στην αστυνομία και σκοπεύει να ασκήσει μηνύσεις σε συγγενείς που ίσως ευθύνονται για την απόπειρα δολοφονίας της κόρης της.
Περιέγραψε πόσο μεγάλη πίεση δεχόταν από την οικογένεια του άνδρα της να του προσφέρει ένα αγόρι, καθώς εκείνος είχε ήδη μια κόρη από τον πρώτο του γάμο. Έκανε έκτρωση στο πρώτο παιδί της όταν έμαθε ότι ήταν κορίτσι έπειτα από πίεση της πεθεράς της, όμως δεν υπέκυψε τη δεύτερη φορά.
Θυμάται ότι το βρέφος δεν έκλαιγε μετά τη γέννηση και ξαφνικά την τέταρτη μέρα δεν σταματούσε να ουρλιάζει.Επίσης εμφάνισε υψηλό πυρετό που έκτοτε παρουσίαζε συχνά. 

Το αθηναϊκό τρίγωνο της αμαρτίας

Ένα οδοιπορικό στους δρόμους της Αθήνας όπου ανθούν το λαθρεμπόριο, τα ναρκωτικά, η πορνεία και τα κυκλώματα του εγκλήματος.
Από την Πειραιώς στο Μεταξουργείο και από την Ομόνοια στην Κολιάτσου  
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΠΙΑΤΣΕΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ, στέκια ναρκομανών, πάρκα αστέγων, ερωτικά «στούντιο» με «καθαρές κοπέλες» και μαζί τους μια βρώμικη και αφιλόξενη πόλη. Είναι η άλλη Αθήνα: η Αθήνα του περιθωρίου, των απόκληρων, αυτών που ζουν λάθρα, έξω από τον «δικό μας» κόσμο. 

Είναι αναρίθμητοι, πληθαίνουν και δημιουργούν «αγορές», από τις οποίες καταναλώνουμε δίχως δεύτερη σκέψη. Γυναίκες θύματα του τράφικινγκ, πρεζάκια που τα έχουν χάσει όλα, μετανάστες που κινούνται στο οικονομικό περιθώριο, ανέστιοι, δίχως- στην κυριολεξία- ένα δωμάτιο για να ζήσουν, φοιτήτριες που εκδίδονται για 50-60 ευρώ στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και κορίτσια «ημιπολυτελείας» που βάζουν τον εαυτό τους στο χρηματιστήριο του σεξ- από τα καθαρά «στούντιο» ως τις «βίζιτες» στα κοσμικά μαγαζιά. Αυτό το νέο «μείγμα» απόκληρων και ημιαπόκληρων εξαπλώνεται και κυριαρχεί στη νύχτα της πόλης. Και μαζί τους αναδύονται προστάτες και αφεντικά που ελέγχουν μικρές οικονομίες.
 

Νύχτα. Τα αυτοκίνητα κορνάρουν ασταμάτητα μέσα στο μποτιλιάρισμα της κεντρικής λεωφόρου. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν κλείσει, ενώ άνθρωποι εμφανώς κουρασμένοι περιμένουν υπομονετικά τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία. Οικονομικοί μετανάστες επιστρέφουν εξουθενωμένοι από τη δουλειά κουβαλώντας μπόγους. Παιδιά «σχολούν» από τα φροντιστήρια και μιλούν δυνατά στα κινητά, ενώ περίοικοι βγάζουν τα σκυλιά τους νυχτερινή βόλτα. Όλα δείχνουν φυσιολογικά, πλην μιας μικρής «καινοτομίας» που απασχολεί όλο και περισσότερο τους κατοίκους της περιοχής. Η λαϊκή, εμπορική και ιστορική Πατησίων από το ύψος της πλατείας Κολιάτσου έως σχεδόν την πλατεία Βικτωρίας έχει αποκτήσει μία ακόμη οικονομική δραστηριότητα: την πορνεία.  
Με το κλείσιμο των καταστημάτων της Πατησίων σε μια ακτίνα χιλιομέτρων εξαπλώνονται δεκάδες κορίτσια και γυναίκες από την Αφρική, οι οποίες εκδίδονται αντί πινακίου φακής. Το φαινόμενο είναι καινοφανές, συζητείται όλο και περισσότερο και ουδείς γνωρίζει επακριβώς τις ρίζες και τους μηχανισμούς του.
Το ξημέρωμα τις δέρνουν
«Μόλις κλείσει η αγορά, τις βλέπω τις κοπέλες που εμφανίζονται. Είναι μικρές και τις λυπάμαι- είναι αμαρτία αυτό που γίνεται. Ακούω το ξημέρωμα που τις δέρνουν, αν δεν τους βγάλουν αρκετά λεφτά. Τις πετάνε κάτω στο πεζοδρόμιο, τις πατάνε και τις κλωτσάνε. Κλαίνε οι καημένες». Έτσι διηγείται την καθημερινότητα της νύχτας στην περιοχή ηλικιωμένη κάτοικος της πλατείας Κολιάτσου, η οποία, όπως λέει, φοβάται πια. «Γεννήθηκα το 1932 και θυμάμαι τη φτώχεια και την απανθρωπιά της Κατοχής. Δυστυχώς, τέτοιες εικόνες εξαθλίωσης βρίσκονται και πάλι έξω από τα σπίτια μας. Κάναμε μια καλή ζωή, μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε τα παιδιά μας και, αν είναι δυνατόν, τώρα στα γεράματα να ξαναβλέπουμε τέτοιες εικόνες καταπίεσης» συμπληρώνει σχεδόν δακρύζοντας η παλαιά κάτοικος των Πατησίων.
Λίγο πιο κάτω, μπροστά από θρυλικές οικοδομές-μνημεία της αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα οι μαραμένοι φοίνικες προδίδουν ότι εκεί κάποτε υπήρχε μια δόση πολυτέλειας, αντίστοιχης με αυτήν που παρουσίαζε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος. Ωστόσο η παρακμή της περιοχής επιταχύνεται και από τα νέα φαινόμενα.
«Εδώ βλέπεις ό,τι θες πια. Όλα
γίνονται. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Βλέπεις συχνά εσύ γέρους να “ψωνίζουν” 17χρονα; Εγώ το βλέπω. Αηδία με πιάνει κάθε φόρα που τους αντικρίζω» λέει διανυκτερεύων επαγγελματίας της Πατησίων. Σχεδόν σε κάθε γωνιά νεαρές Αφρικανές περιμένουν πελάτη. Οι περισσότερες περπατούν άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά. Στην απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου καταγράφονται αντίστοιχες κινήσεις από ομάδες ανδρών- και αυτοί Αφρικανοί. 

Mια πεζογέφυρα είναι ακριβότερη από τη ζωή;

Ο θάνατος του 15χρονου μαθητή Σόλωνα Καρυδάκη στον Φάρο Ψυχικού επαναφέρει ένα αίτημα που αγνοείται επί 5 χρόνια

Toυ Κώστα Ονισενκο
Ένας 15χρονος μαθητής πλήρωσε με τη ζωή του την αδυναμία των δήμων, της νομαρχίας και της απελθούσας ηγεσίας του πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ να συνεργαστούν για τη δημιουργία πεζογέφυρας επί της Κηφισίας, στο ύψος του Φάρου Ψυχικού - αίτημα που εκκρεμεί τα τελευταία πέντε χρόνια. 
Στην περιοχή λειτουργούν επτά μεγάλα σχολεία. Ο αριθμός των μαθητών που διασχίζουν καθημερινά τη συγκεκριμένη διασταύρωση αγγίζει τους 3.000, ενώ ο συνολικός μαθητικός πληθυσμός της περιοχής φτάνει τους 11.000 μαθητές.
Το βράδυ της Παρασκευής 4 Δεκεμβρίου, ο 15χρονος Σόλων Καρυδάκης, μαθητής της Α΄ Λυκείου στο Κολλέγιο Αθηνών, διέσχιζε την Κηφισίας παρέα με τρεις συμμαθητές του, όταν χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο. Ο ασυνείδητος οδηγός, αντί να σταματήσει και να προσπαθήσει να βοηθήσει τα παιδιά, όπως όφειλε, ανέπτυξε ταχύτητα και εξαφανίστηκε. Προσήλθε στην αστυνομία με το πέρας του αυτόφωρου - επειδή η ΕΛ. ΑΣ. τον καταζητούσε.
Ο Σόλων υπέκυψε την περασμένη Τρίτη. Η οικογένειά του πήρε τη γενναία απόφαση να δωρίσει τα όργανά του.  
Το Κολλέγιο Αθηνών κήρυξε πένθος την περασμένη Πέμπτη - όταν έγινε η τελετή του τελευταίου αποχαιρετισμού. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο σημείο όπου ο Σόλων τραυματίστηκε θανάσιμα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, με πρωτοβουλία των μαθητών του Κολλεγίου Αθηνών και Ψυχικού, στην οποία συμμετείχαν παιδιά από τη Σχολή Μωραΐτη, το Αρσάκειο και όλα τα άλλα σχολεία της περιοχής, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ο θάνατος του 15χρονου Σόλωνα συγκλόνισε τη μαθητική κοινότητα. Όμως, όπως αναφέρουν τοπικοί φορείς αλλά και μαθητές και εκπρόσωποι των σχολείων, επρόκειτο για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. 
Λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά ατυχήματα συμβαίνουν στο ίδιο σημείο συχνά-πυκνά. Πριν από λίγες εβδομάδες, δύο ανήλικες μαθήτριες τραυματίστηκαν, η μία πολύ σοβαρά, όταν χτυπήθηκαν από διερχόμενο όχημα, λίγα μέτρα από το σημείο όπου τραυματίστηκε θανάσιμα ο Σόλων. Η μία μαθήτρια δεν έχει συνέλθει ακόμη.
«Είναι ένα διαρκές άγχος και πρόβλημα για μας. Από το σημείο περνούν καθημερινά 3.000 παιδιά. Συνεχώς φοβόμαστε αυτό το σημείο, τρέμουμε αν τα παιδιά μας θα είναι σώα», δηλώνει στην «Κ» ο διευθυντής του Λυκείου του Κολλεγίου Αθηνών, κ. Διονύσιος Τσελέντης. «Τα παιδιά από τα περισσότερα σχολεία της περιοχής σχολούν την ίδια ώρα, πάνε να περάσουν το φανάρι. Καθώς τα φανάρια και στις δύο κατευθύνσεις δεν έχουν συντονιστεί, τα παιδιά εγκλωβίζονται στη διαχωριστική νησίδα ανά 50 - 60, όπου ίσα ίσα χωρούν», συμπληρώνει η υποδιευθύντρια του Κολλεγίου, κ. Μελίνα Τσιτσά. Ανάλογες ανησυχίες εκφράζονται απ' όλα τα σχολεία της περιοχής. Η δημιουργία της πεζογέφυρας στην Κηφισίας, στη διασταύρωση με την οδό Στεφάνου Δέλτα, εκκρεμεί. Και οι τρεις δήμοι που εμπλέκονται είναι θετικοί στο να δημιουργηθεί η συγκεκριμένη γέφυρα και επιρρίπτουν ευθύνες στο ΥΠΕΧΩΔΕ.
Οπως περιγράφει η αντιδήμαρχος Ψυχικού, κ. Νέλλη Λάβδα, στον σχεδιασμό των ολυμπιακών έργων είχε προβλεφθεί το συγκεκριμένο σημείο της Κηφισίας να υπογειοποιηθεί. Με τον ίδιο σχεδιασμό θα καταργούνταν οι αριστερές στροφές. Οι στροφές καταργήθηκαν, οι ταχύτητες των οχημάτων αυξήθηκαν, αλλά η υπογειοποίηση δεν έγινε ποτέ καθώς... τελείωσαν τα χρήματα!
Στο μεταξύ, τα τροχαία και κυρίως οι παρασύρσεις πεζών αυξήθηκαν. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση τον Οκτώβριο 2007 επανήλθε, ζητώντας από το ΥΠΕΧΩΔΕ τη δημιουργία υπόγειας ή υπέργειας διάβασης. «Οι προτάσεις μας απορρίφθηκαν με τη δικαιολογία ότι η μεν υπόγεια διάβαση έχει υπερβολικό κόστος, για δε την υπέργεια δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να στηθεί», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η δήμαρχος Ψυχικού, κ. Ειρήνη Κατσαρού. 
Αντ' αυτού, το ΥΠΕΧΩΔΕ υποσχέθηκε εγκατάσταση φωτεινής σηματοδότησης μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω - στο ύψος της Κοκκώνη. Ούτε αυτή έχει υλοποιηθεί ακόμη. «Η ζωή ενός παιδιού είναι πολύ σημαντική, για να αγνοήσουμε την αναγκαιότητα δημιουργίας αερογέφυρας. Θα πιέσουμε και οι τρεις δήμοι το υπουργείο Υποδομών αλλά και τη νομαρχία, στην αρμοδιότητα των οποίων ανήκει η Κηφισίας, ώστε να ξεκινήσει άμεσα», δηλώνει στην «Κ» ο δήμαρχος Χαλανδρίου, κ. Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος και εξηγεί ότι «στο σημείο όπου έγινε το δυστύχημα, έχουν παρά τρίχα γλιτώσει πολλοί πεζοί...».
Τα παιδιά της Α΄ Λυκείου, φίλοι και συμμαθητές του, είναι συντετριμμένα. Ο θάνατος χτύπησε έναν από αυτούς, χτύπησε μέσα στην παρέα τους, σιωπηλά, αιφνίδια, ύπουλα. Τους έβλεπες τις προηγούμενες ημέρες στον περίβολο του σχολείου, τους είδες και στον τελευταίο αποχαιρετισμό του φίλου τους, την Πέμπτη. Ήταν τα παιδιά με τα κατακόκκινα μάτια από το κλάμα. Ξέρουν ότι ο Σόλων δεν θα ήταν ζωντανός μόνο μέσα στις ψυχούλες τους, θα ήταν ζωντανός και χαρούμενος ανάμεσά τους, αν κάποιοι «μεγάλοι» είχαμε ευαισθητοποιηθεί έγκαιρα και είχαμε επιβάλει το αυτονόητο - μια αερογέφυρα...
«Δεν μπορούμε απλώς να περιμένουμε το επόμενο θύμα. Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, να πιέσουμε τις αρμόδιες αρχές για να δώσουν λύσεις εδώ και τώρα στο πρόβλημα», διεμήνυσε το 15μελές συμβούλιο του Κολλεγίου. Μένει να φανεί αν οι αρμόδιες τοπικές και κρατικές εξουσίες θα ευαισθητοποιηθούν, έστω τώρα...
Oι αριθμοί
11.000 μαθητές στα σχολεία της περιοχής

3.000 από αυτούς χρησιμοποιούν καθημερινά τη διάβαση στην οποία σκοτώθηκε ο 15χρονος
1.303 πεζοί παρασύρθηκαν από οχήματα το διάστημα Ιανουάριος - Οκτώβριος του 2009. Από αυτούς, οι 273 σκοτώθηκαν
6 ανήλικοι έχασαν τη ζωή τους φέτος όταν χτυπήθηκαν από διερχόμενο όχημα. Τουλάχιστον 153 τραυματίστηκαν.
300 εκτιμάται ότι είναι περίπου κάθε χρόνο οι εγκαταλείψεις τραυματιών από ασυνείδητους οδηγούς.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki