«Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι!....»

«Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων.

Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.

Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει εντολή: να σώσει τον εαυτό του ή τη ράτσα του ή τον κόσμο· από την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη εντολή που σου αναθέτει διαβαθμίζεται η  ψυχή σου.

Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.

Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Δεν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις. Αυτά διαλέγουν εσένα.

Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα τ' ανθρώπου, να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ο, τι θωρούν τα μάτια σου!

Να πεθαίνεις και να λες:

Θάνατος δεν υπάρχει.

Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.

Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του.

Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού.

Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.

Δεν είναι νερό δροσερό ο Θεός, όχι, δεν είναι νερό δροσερό, να το πιεις, να δροσερέψεις. Είναι φωτιά, και πρέπει να περπατάς απάνω της. 

Κι όχι μονάχα να περπατάς, παρά, κι αυτό ’ναι το πιο δύσκολο, παρά και να χορεύεις! Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!»

Νίκος Καζαντζάκης
 

Πηγή: Η Δύναμη της Αγάπης
πρώτη δημοσίευση εδώ

Άνθρωποι με ψυχοσωματικά σε μια κοινωνία που έχει άγνοια...

Πριν με δείξεις, να ξέρεις έχω προσπαθήσει

(...)
Τα συναισθήματά μας, πέρα από τη διάθεση και τις σκέψεις μας, επηρεάζουν και το σώμα μας, και αυτό είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούμε. Είναι κάτι υπαρκτό που επηρεάζει τις ζωές αρκετών ανθρώπων, σημαντικά και μη. Έχει αναρωτηθεί κάποιος πώς μπορεί να μοιάζει ένα ψυχοσωματικό, αν είναι όλα εμφανή ή και όχι, αν είναι σε όλους το ίδιο; 

Κάποιοι δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι κάτι που ξεκινάει από ένα συναίσθημα, μπορεί να σε ακινητοποιήσει σωματικά και να σε κάνει μη λειτουργικό.

Υπάρχουν άτομα που από το άγχος χάνουν τα μαλλιά τους και σκέφτονται πώς θα το αιτιολογήσουν σε όποιον τύχει να τους ρωτήσει. 

Άλλοι αποκτούν στομαχικές διαταραχές, πρηξίματα και πριν βγουν έξω το σκέφτονται 3-4 φορές. Άλλα άτομα αποκτούν δερματικά εξανθήματα, ντύνονται όσο χρειάζεται για να τα κρύβουν, ώστε να αποφύγουν τις ερωτήσεις, ακόμη και αν είναι καλοκαίρι. 

Αν δεις έναν άνθρωπο –ενώ είναι όρθιος– να κουτουλήσει ή να πέσει κάτω, υπάρχει πιθανότητα να μην είναι μεθυσμένος (όπως ίσως θα ήταν η πρώτη σου σκέψη), ούτε απλά να στραβοπάτησε (όπως θα ήταν η δεύτερη). Αρκετές φορές, από το άγχος μπορεί να θολώσει η όραση και να δημιουργήσει μια αστάθεια.

Άλλοι έχουν ως καθημερινότητα τις ναυτίες και τον εμετό. 

Αν βρεθείς έξω με άτομα που σου λένε ότι δεν θέλουν να φάνε γενικά ή κάτι συγκεκριμένο, μην τα πιέσεις με ερωτήσεις και υποδείξεις. 

Υπάρχουν άνθρωποι που με την εφίδρωση και την ταχυκαρδία που έχουν νιώθουν ότι θα τελειώσει ο κόσμος τους. Μην το μειώσεις αυτό που τους συμβαίνει, βοήθησέ τους μόνο να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα θα ηρεμήσουν και σε λίγα λεπτά αυτό θα περάσει. 

Άνθρωποι αποκτούν διαταραχές ύπνου. Πριν κρίνεις κάποιον ως μη λειτουργικό ή αποδοτικό, ρώτα τον πρώτα αν συμβαίνει κάτι στη ζωή του. Λύση μπορεί να μην δώσεις σε όλα αυτά, όμως θα έχεις βοηθήσει έναν άνθρωπο να νιώσει πιο ανάλαφρα και οικεία.

Το σώμα μας πολλές φορές μας δίνει δυνάμεις που ούτε ξέραμε ότι έχουμε και άλλες φορές μας γονατίζει εκεί που δεν το περιμένουμε. Όπως και να έχει, ας μην το κρίνουμε, προσπαθεί απλά να μας δείξει έναν δρόμο ανακούφισης, τον οποίο εμείς δυσκολευόμαστε να βρούμε σε περιόδους σύγχυσης. 

Πρέπει να ακούμε το σώμα μας, να σταματάμε· όταν το νιώθουμε, να παίρνουμε τον χρόνο μας όταν αισθανόμαστε «χαμένοι». Να μην έχουμε ανάγκη να απολογηθούμε σε κανέναν.

Αν είσαι άνθρωπος που έχει δίπλα του άτομα που το βιώνουν ή ακόμη και αν δεις σε ένα παγκάκι έναν άνθρωπο που δυσκολεύεται, βοήθησέ τον. 

Αν δεν τον βοηθήσεις, φρόντισε απλά να μην τον κρίνεις, να μην τον κάνεις να νιώσει άβολα με το βλέμμα σου. Εσύ απλά θα τύχει να δεις κάποια λεπτά από εκείνον, αυτός ο άνθρωπος όμως έχει προσπαθήσει αρκετά και έχει σκεφτεί πολύ πριν βγει. 

Πρέπει και θέλω να αρχίσουμε να μιλάμε για αυτά, είναι η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων, οπότε ας γίνουμε η αιτία να νιώθουμε όλοι «φυσιολογικοί».

Κατερίνα Μακράκη

ολόκληρο το άρθρο στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Χρώματα που τα Κουνούπια δε θέλουν να... φοράτε!!

Επιτέλους, μια έρευνα που μπορούμε όλοι να χρησιμοποιήσουμε άμεσα – ειδικά αν είστε επιρρεπείς στο να σας τσιμπούν τα κουνούπια περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον γύρω σας. 

Μπορεί να εξαρτάται από το τι φοράτε.

Νέα έρευνα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον δείχνει ότι ένα είδος κοινού κουνουπιού πετά προς συγκεκριμένα χρώματα, ενώ αγνοεί τις πιο δροσερές αποχρώσεις του πράσινου, του μοβ, του μπλε και του λευκού.

Στο άλλο άκρο του χρωματικού φάσματος, το ανθρώπινο δέρμα εκπέμπει ένα ισχυρό κόκκινο - πορτοκαλί σήμα για τα κουνούπια – και αυτά είναι δύο από τα χρώματα που προσελκύουν τα έντομα.

«Τα κουνούπια φαίνεται να χρησιμοποιούν τις οσμές για να διακρίνουν τι είναι κοντά, όπως ένας ξενιστής για να τσιμπήσουν», δήλωσε ο Jeffrey Riffell, καθηγητής βιολογίας του UW. «Όταν μυρίζουν συγκεκριμένες ενώσεις, όπως το CO2 από την αναπνοή μας, αυτή η μυρωδιά διεγείρει τα μάτια να ανιχνεύσουν συγκεκριμένα χρώματα και άλλα οπτικά μοτίβα… και να κατευθυνθούν προς αυτά».

«Συνήθιζα να λέω ότι υπάρχουν τρία σημαντικά στοιχεία που προσελκύουν τα κουνούπια: η αναπνοή σας, ο ιδρώτας σας και η θερμοκρασία του δέρματός σας», δήλωσε ο Riffell, ο οποίος είναι ο κύριος συγγραφέας της εργασίας.

«Σε αυτή τη μελέτη, βρήκαμε ένα τέταρτο: το κόκκινο χρώμα, το οποίο δεν μπορεί να βρεθεί μόνο στα ρούχα σας, αλλά βρίσκεται και στο δέρμα όλων μας. Η απόχρωση του δέρματός σας δεν έχει σημασία, όλοι εκπέμπουμε μια ισχυρή κόκκινη υπογραφή. Το να φοράτε ρούχα που δεν έχουν αυτά τα χρώματα, θα μπορούσε να είναι ένας άλλος τρόπος για να αποτρέψετε το τσίμπημα ενός κουνουπιού».

Οι ερευνητές παρακολούθησαν μεμονωμένα κουνούπια μέσα σε δοκιμαστικούς θαλάμους όπου ψέκασαν συγκεκριμένες οσμές και παρουσίασαν διαφορετικούς τύπους οπτικών μοτίβων – όπως μια χρωματιστή κουκκίδα, ανθρώπινα χέρια ή χέρια με γάντια.

Κρατάμε τα μαύρα ρούχα για το χειμώνα
Χωρίς κανένα ερέθισμα οσμής, τα κουνούπια αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό μια κουκίδα στο κάτω μέρος του θαλάμου, ανεξάρτητα από το χρώμα. Μετά από έναν ψεκασμό CO2 στο θάλαμο, τα κουνούπια συνέχισαν να αγνοούν την κουκίδα αν είχε πράσινο, μπλε ή μοβ χρώμα. Αν όμως η κουκίδα ήταν κόκκινη, πορτοκαλί ή μαύρη, τα κουνούπια πετούσαν προς αυτήν.

Παραδόξως, το χρώμα μεταξύ του πράσινου και του μπλε στο φάσμα – το κυανό – ήταν επίσης ελκυστικό για αυτό.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μυρίσουν το CO2 (το οποίο εκπνέουμε με κάθε αναπνοή), αλλά τα κουνούπια μπορούν. Προηγούμενες έρευνες της ομάδας του Riffell και άλλων ομάδων έδειξαν ότι η μυρωδιά του CO2 αυξάνει το επίπεδο δραστηριότητας των θηλυκών κουνουπιών – και αρχίζουν να ψάχνουν το χώρο γύρω τους, πιθανώς για ξενιστή. Τα πειράματα με τις χρωματιστές κουκίδες αποκάλυψαν ότι μετά τη μυρωδιά του CO2, τα μάτια αυτών των κουνουπιών προτιμούν ορισμένα μήκη κύματος στο οπτικό φάσμα.

Είναι παρόμοιο με αυτό που μπορεί να συμβαίνει όταν οι άνθρωποι μυρίζουν κάτι καλό. «Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα πεζοδρόμιο και μυρίζετε φύλλο πίτας και κανέλα», δήλωσε ο Riffell. «Αυτό είναι πιθανότατα ένα σημάδι ότι υπάρχει ένας φούρνος κοντά, και ίσως αρχίσετε να ψάχνετε γύρω σας γι’ αυτό. Εδώ, αρχίσαμε να μαθαίνουμε ποια οπτικά στοιχεία αναζητούν τα κουνούπια αφού μυρίσουν τη δική τους εκδοχή ενός φούρνου».

Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουμε διαφορετικά μήκη κύματος του φωτός ως διακριτά χρώματα: τα 650 νανόμετρα εμφανίζονται ως κόκκινο – τα 450 νανόμετρα εμφανίζονται ως μπλε. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν αν τα κουνούπια αντιλαμβάνονται τα χρώματα με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβάνονται τα μάτια μας.

Αλλά τα περισσότερα από τα χρώματα που προτιμούν τα κουνούπια μετά την οσμή του CO2 – πορτοκαλί, κόκκινο και μαύρο – αντιστοιχούν σε μεγαλύτερα μήκη κύματος του φωτός. Το ανθρώπινο δέρμα, ανεξάρτητα από τη χρώση, εκπέμπει επίσης ένα σήμα μεγάλου μήκους κύματος στην περιοχή του κόκκινου-πορτοκαλί.

Όταν η ομάδα του Riffell επανέλαβε τα πειράματα στο θάλαμο με κάρτες χρώματος ανθρώπινου δέρματος – ή με το γυμνό χέρι ενός ερευνητή – τα κουνούπια πέταξαν και πάλι προς το οπτικό ερέθισμα μόνο μετά τον ψεκασμό CO2 στο θάλαμο. Εάν οι ερευνητές χρησιμοποιούσαν φίλτρα για την απομάκρυνση των σημάτων μεγάλου μήκους κύματος ή έβαζαν τον ερευνητή να φορά γάντι πράσινου χρώματος, τότε τα κουνούπια σε θάλαμο με CO2 δεν πετούσαν πλέον προς το ερέθισμα.

Ο Riffell λέει ότι γνωρίζοντας ποια χρώματα προσελκύουν πεινασμένα κουνούπια και ποια όχι, μπορεί επίσης να βοηθήσει στο σχεδιασμό καλύτερων απωθητικών, παγίδων και άλλων μεθόδων για να κρατηθούν τα κουνούπια μακριά.

Η εργασία, που δημοσιεύθηκε στις 4 Φεβρουαρίου στο Nature Communications, περιγράφει πώς η ομάδα χρησιμοποίησε θηλυκά κουνούπια κίτρινου πυρετού, Aedes aegypti, τα οποία είναι κοινά σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές σε όλο τον κόσμο και μπορούν να μεταδώσουν τον δάγκειο πυρετό, τον κίτρινο πυρετό, το chikungunya και τον Ζίκα. Όπως όλα τα είδη κουνουπιών, μόνο τα θηλυκά πίνουν αίμα.

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί αν άλλα είδη κουνουπιών μπορεί να έχουν διαφορετικές χρωματικές προτιμήσεις, με βάση τον προτιμώμενο ξενιστή τους. Αλλά αυτά τα νέα ευρήματα προσθέτουν ένα νέο επίπεδο στον έλεγχο των κουνουπιών: το χρώμα.

Πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι