Απέναντι στον ψεύτικο «Ισοκράτη», ο «αληθινός» Αριστοτέλης

Η απάντηση στον «Ελεύθερο Τύπο»

«οἱ μὲν οὖν νέοι ... ἀγανακτοῦσιν ἂν οἴωνται ἀδικεῖσθαι»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΤΕΧΝΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ 1388b31–1390b13

Ο χαρακτήρας των νέων

Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στις παρορμήσεις τους· γιατί η αγάπη τους για την τιμή τούς κάνει να μη μπορούν να ανεχθούν την περιφρόνηση, αλλά αγανακτούν όταν πιστεύουν ότι αδικούνται. Αγαπούν τις τιμές, πιο πολύ όμως αγαπούν τη νίκη· γιατί οι νέοι θέλουν να υπερέχουν, και η νίκη είναι μια περίπτωση υπεροχής. Η αγάπη τους για τα δύο αυτά είναι μεγαλύτερη από την αγάπη τους για το χρήμα: η αγάπη τους για το χρήμα είναι πολύ μικρή.
…
Ζουν κυρίως με την ελπίδα· ο λόγος είναι ότι η ελπίδα σχετίζεται με το μέλλον, ενώ η μνήμη με το παρελθόν, και για τους νέους το μέλλον είναι μεγάλο, ενώ το παρελθόν μικρό· στην αρχή, πράγματι, της ζωής του δεν έχει κανείς να θυμάται τίποτε, έχει όμως περιθώριο να ελπίζει τα πάντα.
...
Προτιμούν, επίσης, να κάνουν όμορφα μάλλον πράγματα παρά πράγματα που τους συμφέρουν· ο λόγος είναι ότι τη ζωή τους τη ρυθμίζουν πιο πολύ οι κανόνες του ηθικού χαρακτήρα παρά ο υπολογισμός: ο υπολογισμός σχετίζεται με το συμφέρον, ενώ η αρετή με το ωραίο.

Το πλήρες κείμενο, αρχαίο και μετάφραση στα Ελληνικά....

Ως εδώ... H γενιά του play station ξύπνησε!«Δεν είμαστε κουκουλοφόροι. Καταδικάζουμε τα επεισόδια και τις καταστροφές...

Διαδηλώνουν για τον Αλέξη, την αυθαιρεσία της Αστυνομίας,

τα χάλια της Παιδείας,

ενώ καταδικάζουν τις καταστροφές των κουκουλοφόρων

«Η γενιά του play station ξύπνησε! Δεν είμαστε πια η γενιά του καναπέ. Εχουμε φάει πολλές κατραπακιές. Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν θέλουμε να γίνουμε κι εμείς η γενιά των 700 ή των 500 ευρώ».

 Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, λένε οι μαθητές. Η Στέλλα, ο Μιχάλης, ο Δημήτρης, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, ο Αλέξανδρος, ο Αγγελής μοιράζονται τους ίδιους φόβους και ανασφάλειες για το μέλλον. «Κερδίστε ξανά την εμπιστοσύνη μας», λένε στους πολιτικούς

Η Στέλλα, ο Μιχάλης, ο Δημήτρης, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, ο Αλέξανδρος, ο Αγγελής είναι 16 ετών κι αυτές τις μέρες βγαίνουν στους δρόμους. Διαδηλώνουν για τον Αλέξη και την αστυνομική αυθαιρεσία αλλά και για την κατάσταση στην παιδεία, για «ένα σχολείο που δεν μας εμπνέει», για τα κοινωνικά αδιέξοδα της νεολαίας, τον φόβο της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.
«Το μέλλον μας είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Αδιαφορούν για μας. Νιώθουμε μεγάλη ανασφάλεια. Δίνουμε τόσα λεφτά στα φροντιστήρια, αφού το σχολείο μας είναι ανεπαρκές και μετά σπουδάζουμε για να μείνουμε άνεργοι ή να βρούμε μια δουλειά με 700 ευρώ.
Να ξυπνήσει επιτέλους το κράτος, να δώσουν πιο πολλά λεφτά για την παιδεία. Αντί να δώσουν λεφτά για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, δίνουν 28 δισεκατομμύρια στις τράπεζες.
Ερχονται τα Χριστούγεννα και σε σχολεία λείπουν καθηγητές», λένε οι μαθητές του 38ου Ενιαίου Λυκείου Αθηνών. Το αίμα τους πλέον βράζει. Βλέπουν μπροστά τους συνεχώς αδιέξοδα κι αυτό μεγαλώνει την οργή τους. Μιλάνε για διαφθορά και για σκάνδαλα. «Η χώρα έχει πέσει σε μεγάλη διαφθορά, συνεχώς βλέπουμε γύρω σκάνδαλα. Εχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στο κράτος και σε κάθε εξουσία.
Γι αυτό και οι νέοι έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική. Οι πολιτικοί πρέπει να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη μας. Να μη νοιάζονται μόνο για την τσέπη τους και τα συμφέροντά τους».
Δηλώνουν αισιόδοξοι πως κάτι μπορεί να βγει αυτές τις μέρες και επαναλαμβάνουν: «Δεν είμαστε κουκουλοφόροι. Καταδικάζουμε τα επεισόδια και τις καταστροφές. Κάποιοι τα εκμεταλλεύονται για να αμαυρώσουν τους ειρηνικούς μας αγώνες. Και πολλές φορές οι κουκουλοφόροι είναι ασφαλίτες».
Η δολοφονία του Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, λένε στο σύνολό τους οι μαθητές που γεμίζουν αυτές τις μέρες με συνθήματα τους δρόμους.
«Τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία», θα μας πουν η Λετίσια, ο Αλέξανδρος κι ο Αλαν, 16-17 ετών από την Ελληνογαλλική Σχολή της Αγ. Παρασκευής.
«Οι νέοι στην Ελλάδα δεν έχουμε μέλλον. Για να σπουδάσουμε πρέπει να περάσουμε από Πανελλήνιες, άρα πρέπει να πάμε σε φροντιστήρια. Και μετά το μέλλον είναι αβέβαιο. Το ποσοστό ανεργίας είναι πολύ υψηλό σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης.
Κουράζονται οι γονείς μας, για να καταλήξουμε άνεργοι ή να βρούμε μια δουλειά με 700 ευρώ, που δεν σου επιτρέπει να είσαι ανεξάρτητος, να κάνεις δική σου οικογένεια και να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου.
Κι όλα αυτά, ενώ το κόστος της ζωής είναι στα επίπεδα άλλων χωρών, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι. Αυτά μας κάνουν να βγαίνουμε στους δρόμους. Δεν έχουν όλοι τις οικονομικές δυνατότητες να πάνε στο εξωτερικό για να σπουδάσουν και να βρουν δουλειά».
Στο «μεγάλο μέγεθος της διαφθοράς», θα σταθεί ο συμμαθητής τους, Ερρίκος 17 ετών.
«Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Τόσα χρήματα έρχονται από την ΕΕ και δεν ξοδεύονται για έργα». «Να δώσουν περισσότερα λεφτά για την παιδεία», συμπληρώνουν αμέσως οι συμμαθητές του, «αντί να αγοράζουν σκάφη και βίλες οι πολιτικοί»... «Ο Ρουσόπουλος είπε πως είναι γιος ταχυδρόμου κι όμως ζει σε ένα πολύ πλούσιο σπίτι. Αυτό δεν είναι αποδεκτό», προσθέτει ο Ερρίκος.
«ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ»
Ο πρωθυπουργός δεν έχει δεχτεί κανέναν εκπρόσωπό μας
«Πρέπει να καταλάβει επιτέλους το κράτος ότι υπάρχουμε κι εμείς», τονίζει με έμφαση η Λετίσια για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.
«Νομίζουν ότι αυτό που κάνουμε είναι μια τρέλα, ένα παιχνίδι κι ότι θα ξεχαστεί όπως ξεχνιούνται όλα. Ο πρωθυπουργός δεν έχει δεχτεί έναν εκπρόσωπο των μαθητών να δει τι σκέφτονται. Να παραδεχτεί ότι υπάρχει πρόβλημα και να σταματήσει να εθελοτυφλεί. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα τους περάσει.
Το σύστημα απέδειξε τι είναι. Απέδειξε πως δεν λειτουργεί. Εμείς δεν είμαστε τραμπούκοι. Δεν βγαίνουμε στους δρόμους για να τα σπάσουμε. Η αλλαγή δεν έρχεται σπάζοντας μικρομεσαίες επιχειρήσεις».
Τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους φόβους «βγάζουν στον δρόμο» χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα.
«Δεν υπάρχει παιδεία. Βλέπουμε τους σημερινούς πτυχιούχους να μην μπορούν να βρουν πουθενά δουλειά. Γι αυτό αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς βία με καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα και χωρίς αδιέξοδα για τους νέους», μας λένε οι 17χρονες Χριστίνα, Αθηνά, Δήμητρα από το 46ο Ενιαίο Λύκειο Αθηνών.
Η συμμαθήτριά τους Κιμ θα συμπληρώσει: «Φοβόμαστε ότι θα γίνουμε κι εμείς μέρος της γενιάς των 700 ευρώ. Αλλωστε, όλα πλέον γίνονται μέσω γνωριμιών. Αν γνωρίζεις κάποιον να σε βάλει κάπου, έχει καλώς. Διαφορετικά... Εχω ελπίδες πως κάτι μπορεί να αλλάξει τώρα, για το μέλλον της δικής μας γενιάς».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

Άξιον Αγάπης: AsterakiSlings

Νεογέννητο μωράκι (η Ρέα μου), τις πρώτες ώρες της ζωής της. Η μαμά κουρασμένη απ' τον τοκετό (κι ας γέννησε πολύ όμορφα και εύκολα) έχει ανάγκη να κοιμηθεί, αλλά δεν θέλει να αποχωριστεί το κοριτσάκι της. Κι εκείνο ηρεμεί ακούγοντας την καρδιά της μαμάς της που χτυπάει δυνατά για εκείνο.

Για το χαμομηλάκι http://hamomilaki.blogspot.com/
και την συλλογή του "άξιον αγάπης" ...

Η φωτογραφία από το μαιευτήριο Μητέρα, 16/11/2007. Ντρέπομαι λίγο για τη φωτογραφία, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα "αξιότερον αγάπης" από τις πρώτες ώρες της ζωής του παιδιού μου...