Το «ΚΑΛΟ» Παράδειγμα...

Όσο κι αν οι γονείς προσπαθούν να δίνουν το «καλό» παράδειγμα στα παιδιά τους, υπάρχουν και κάποιες επιμέρους συμπεριφορές τους, που συχνά επιδρούν αρνητικά στο παιδί .

Δεν πρέπει, συνεπώς, να μένουμε στα γενικά αλλά κάθε στιγμή, κάθε πράξη μας, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική, θα πρέπει να είναι σύμφωνη με όσα εμείς οι γονείς επιθυμούμε να κάνουν και τα παιδιά μας.

Ένα αθώο ψέμα, όπως για παράδειγμα, «πες στη θεία που τηλεφωνεί ότι είμαι στο μπάνιο γιατί βαριέμαι να της μιλήσω», δίνει άλλοθι στο παιδί και για δικά του ψέματα.
Συνήθως οι γονείς θεωρούν δικό τους προνόμιο να δικαιολογούνται. Αντίθετα, απαιτούν από τα παιδιά τους την απόλυτη ειλικρίνεια. Ομοίως, επιμένουν για τάξη και καθαριότητα αλλά οι ίδιοι πετούν το τσιγάρο τους στο πεζοδρόμιο ή έχουν τα συρτάρια τους άνω κάτω. Αυτές, όμως, οι αντιφατικές συμπεριφορές είναι φυσιολογικό να προκαλούν σύγχυση στα παιδιά.

Είναι ,λοιπόν, σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι μικρό, όχι όμως και κουτό, ούτε υποχρεωμένο να τηρεί τους κανόνες μονομερώς με τους ενήλικες που πράττουν ό,τι τους συμφέρει ανά περίσταση. Όπου εμπλέκεται το παιδί θα πρέπει να λέμε και να πράττουμε αυτά που θα του ζητήσουμε σε ανάλογες περιπτώσεις να πει και να κάνει.

Μόνο όταν είμαστε έντιμοι και δίκαιοι μαζί του, θα ανταποδώσει κι εκείνο με τον ίδιο τρόπο, νωρίτερα ή αργότερα.

Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση οι γονείς αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά τους. Γι αυτό οφείλουν να έχουν υπόψη τους πως οι βασικές αξίες και στάσεις ζωής περνούν στα παιδιά όχι με κηρύγματα και νουθεσίες ή θεωρίες αλλά φυσικά και αβίαστα μέσα από τη στάση ζωής και το σύστημα αξιών των ίδιων των γονιών.

Η καλή συμπεριφορά, η ευγένεια, ο σεβασμός, φιλαλληλία, η ειλικρίνεια, η τάξη και η καθαριότητα, ακόμη και οι διατροφικές συνήθειες υπαγορεύονται στο παιδί από τον τρόπο που ενεργούν οι γονείς και το παιδί βιώνει.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ:

Τα παιδιά βλέπουν, ακούν και καταλαβαίνουν περισσότερα απ’ ότι πιστεύουμε, ίσως περισσότερα κι από μας τους ίδιους. Ας προσέχουμε, λοιπόν! Αν κάπου ξεφύγουμε, θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τη συμπεριφορά μας μεν, αλλά παράλληλα και να απολογηθούμε και να προτείνουμε τον εναλλακτικό και πρέποντα τρόπο αντίδρασης.

Πηγή: Χρυσούλα Κουτελιέρη-Μαυράκη, Σύμβουλος παιδιού και οικογένειας

Aziz Nesin: «Σώπα μη μιλάς» - Ένα συγκλονιστικό ποίημα

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπασε".

Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ... σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα η επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσα σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα' ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....

Αζίζ Νεσίν