Παιδια και αποπαίδια

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

Xάθηκα τον τελευταιο καιρο. Είχα γλυκύτατο λόγο, μια "ανιψουλα" εικοσιδύο μηνών που με εχει κανει εντελως μα εντελώς χαζό...

Κρίμα που δε χάθηκαν άλλα πράγματα. Οπως η παιδική εκμεταλλευση. Η αναλγησία. Η αποστροφή του βλέμματος όλων από θέματα που "στεναχωρουν τσάμπα ρε παιδί μου". Και ενα παιδί που υποφέρει είναι ένα στενάχωρο θέαμα έτσι δεν είναι; Οποτε τα ευαίσθητα στομάχια προτιμούν να αποστρέφουν το πρόσωπο, είναι πιό εύκολο έτσι...

Κρίμα που δεν ήρθε ελπίδα. Κρίμα που δεν ήρθε αλλαγή.

Στο Ιράκ αυτή τη στιγμή περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται και αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου ΣΗΜΕΡΑ. Οχι αυριο. ΤΩΡΑ. Δεν μπορούν να πάνε σχολείο, δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη υγειονομική περίθαλψη έχουν αρρώστιες που ΠΟΤΕ δεν είχαν εμφανιστεί στις προηγούμενες γενιές. Εξαθλίωση. Αυτα λέει η πιο πρόσφατη έκθεση της UNICEF.

Ε,και; Δεν αποτελουν "καυτό θέμα". Δεν "πουλάνε" ρε παιδι μου. Παει μας τελείωσε το Ιρακ ασε που εκει ειναι οι "κακοί" και δεν κανει να δείξουμε ότι μας "πειράζει". Κουράγιο ευαίσθητη ανθρωπότητα, σύντομα θα πεθάνουν αυτά τα παλιόπαιδα και δε θα μας στεναχωρούν πια...

Στην Κίνα των περίλαμπρων Ολυμπιακών αγώνων παιδιά ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ καθημερινά. Στην "προοδευμένη" και "φορέα πολιτισμού" Κίνα. Υποχρεωτική η στείρωση των γυναικών σαν ποινή για παραβάσεις. Τα παιδια δεν εχουν θέση στην κοινωνία τους φαίνεται. Αλλά ούτε και η ευαισθησία στη δική μας τη στιγμή που υποδεχθήκαμε τους Κινέζους κυβερνητικούς και τους παραδώσαμε χωρίς ντροπή τη φλόγα της ΑΓΑΠΗΣ και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Παιδια. Κραταω στην αγκαλια μου τη μικρουλα που μου τραβαει τα μαλλια και θελει "ντιν ντιν" (εικονίδια στο msn εις την μπεμπικήν...). Και σκεφτομαι , αν της τα πω αυτα ,θα καταλάβει; Μήπως μου βρει και καποια λύση;

Και το δικο μου μυαλο ειναι πολύ μικρό γιατι μου την εχει βρει ήδη τη λύση. Δεν χρειαζονται επαναστάσεις ούτε οι καφρίλες του Βρασίδα. Κρατήστε τα αγκαλιά και ίσως ... βάλτε τους και λίγα "ντιν ντιν", αξίζει τον κόπο λιγος πονοκέφαλος...

Με την αγάπη μου σε όλους σας
Ο Κάφρος.

Θέμα: «Κάτι που θα μπορούσα να φτιάξω με την αγάπη»

Αυτά γράφει ο μικρός Γιωργάκης:

Εγώ θέλω να κάνω ένα μέρος για αστέγους αυτούς που είναι στα παγκάκια αυτούς που πουλάνε χαρτομάντιλα και θέλω ένα σχολείο για τα μικρά παιδιά αλλά και τους μεγάλους που δεν έχουν πάει σχολείο και έχουν μεγαλώσει στο δρόμο.

Επίσης για τα παιδιά ένα πάρκο με μεγάλα λουλούδια αλλά και μικρά επίσης.

Να έχει μονόζυγα, κούνιες, γήπεδα μπάσκετ, τένις, ποδόσφαιρου, χάντμπολ και πολλά άλλα και ωραία γήπεδα.

Αυτά τα πράγματα είναι για έναν ωραίο σκοπό όλα αυτά δεν τα κάνω μόνο επειδή αγαπάω τους ανθρώπους αλλά και γιατί τους λυπάμαι.

Αυτά τα πράγματα για να φτιαχτούν θα ζητήσω χρήματα από τους γονείς μου, θα πάρω από την τσέπη μου από τους φίλους μου από τον δήμο και από όλο τον κόσμο. Αυτό το πράγμα θα το ζητήσω απ’όλους.

Όλες τις ενέργειες που είπα μπορεί να κάνω και άλλα, αλλά δεν νομίζω ότι θα μου φτάσουν τα χρήματα.

Γιώργος Π. μαθητής 3ης δημοτικού.

...οι μέρες του Πάσχα θεωρούνται από τους περισσότερους ημέρες Αγάπης!

Τώρα θυμόμαστε όλοι ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που υποφέρουν, που πεινούν...Τις υπόλοιπες μέρες (όπως αυτές που διανύουμε) θαρρείς πως για τους περισσότερους δεν υπάρχουν, είναι αόρατοι, μια αναγκαία καθημερινότητα... που, τι να κάνουμε; Υπάρχει και αυτή....παράλληλα με την δική μας...

Κάθε χρονιά τέτοιες μέρες ευαισθητοποιηθείτε η πλειονότητα και εκδηλώνουμε έμπρακτα την Αγάπη μας συμμετέχοντας σε διάφορα bazaar σωματείων, επισκεφτόμαστε γηροκομεία, ορφανοτροφεία, άστεγους κα. Έτσι θα εκφράσουμε την Αγάπη μας, την συμπαράστασή μας, την συμπόνια μας...

Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου θα κλειδώσουμε την ανοιχτή ( λόγω ημερών )πόρτα της καρδιάς μας και θα κλείσουμε μέσα μόνο τους δικούς μας ανθρώπους. Αγάπη με δόσεις για όλους τους άλλους...

Ευτυχώς για όλους μας υπάρχουν και κάποιοι από εμάς που ανεξάρτητα από τις ημέρες νοιάζονται, βοηθούν και αγαπούν.
Και πολύ περισσότερο ευτυχώς υπάρχουν τα παιδιά που με όλη την δύναμη της καρδιάς τους αγαπούν! Και θέλουν να φτιάξουν πράγματα με την Αγάπη!!

Είναι μικρά όμως και δεν μπορούν.... Κάποτε όμως είμαστε όλοι παιδιά και γράφαμε και εμείς τέτοιες εκθέσεις!

Τι συνέβη , τι έγινε, τι άλλαξε και μεγαλώνοντας κρατάμε την πόρτα της καρδιάς κλειστή; Τώρα που μπορούμε να φτιάξουμε πράγματα με την Αγάπη; Γιατί δεν τα φτιάχνουμε; Τι περιμένουμε; Μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Και ούτε και τότε καλά, καλά...Που να προλάβεις άλλωστε...Ψώνια, τρέξιμο, δώρα, άγχος...

Προτείνω σε όλους μας να αφήσουμε το παιδί που κρύβεται μέσα μας να γράψει μια έκθεση με αυτό το θέμα <Κάτι που θα μπορούσα να φτιάξω με την αγάπη>Και τώρα που είμαστε «μεγάλοι» να το υλοποιήσουμε κιόλας! Όσο πιο πολύ και όσοι πιο πολλοί μπορούμε...

Έλλη Π. Κούση e.kousi@actclick.com

Η ώρα της Γης «και άλλα ηχηρά παρόμοια»

Έσβησαν και στην Άρτα τα φώτα το βράδυ, τα παιδάκια βάδισαν με κεριά, από την πλατεία Κιλκίς μέχρι την Κεντρική Πλατεία, μια μαθήτρια διάβασε μια έκθεση για το περιβάλλον, οι τοπικοί άρχοντες εκφώνησαν βαρυσήμαντους λόγους και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος...

   

Τώρα μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην συνήθη πορεία των πραγμάτων, όπου για να εξοικονομηθούν χρήματα, τα σκουπίδια επί 6 τουλάχιστον μήνες τα παρατάγανε σε δημοτική έκταση στην όχθη του ποταμού Αράχθου, αντί να τα μεταφέρουνε στο ΧΥΤΑ Βλαχέρνας, φτιάχνοντας έτσι μια πανέμορφη χωματερή, μέσα στην πόλη. 

Όταν υπήρξαν καταγγελίες και το πράγμα πήρε διαστάσεις με την υποβολή ερώτησης στο Ευρωκοινοβούλιο από τον Παπαδημούλη, τότε έκαναν αυτό που η οικολογική τους συνείδηση επέβαλε:  

Έβαλαν φωτιά, που σιγόκαιγε επί ημέρες, γεμίζοντας τον ουρανό της Άρτας με καπνούς διοξίνης, δημιουργώντας αποπνικτικές συνθήκες στους περίοικους και σε 2 σχολεία που βρίσκονται δίπλα. Κάηκαν τα σκουπίδια, παράχωσαν τα υπολλείματα με κάμποσα φορτηγά χώμα κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...

Απ' ότι γνωρίζω ενδιαφέρθηκε και η Εισαγγελία, που έκανε ανακρίσεις, πήρε καταθέσεις και το πράγμα έχει πάρει τον δρόμο του.
Καλές οι περιβαλλοντικές ανησυχίες, αρκεί να μην τις θυμόμαστε μία ώρα τον χρόνο...

 
Αναρτήθηκε από ΚΕΝΤΡΙ