Τα παιδιά τραγουδούν: «...μη λησμονάτε τη χώρα μου.» Χρόνια Πολλά και... Λεύτερα! - Καληνύχτα σας...

   Κανένα Νόμπελ και κανένας έπαινος δεν έκαναν τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Μίκυ... μεγάλους. Έγιναν μεγάλοι από την αγάπη του κόσμου.

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου.

 

Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα.

 

Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα

 

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου

Χρόνια Πολλά και Λεύτερα!!

Το Χαμομηλάκι

1974 - Πρώτη Επέτειος Πολυτεχνείου: Ο Γιάννης Ρίτσος απαγγέλλει «Ρωμιοσύνη»

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ’ τα σίδερα και κείνοι μεσ’ το χώμα.

Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα,

προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση

τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει

Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες...

mixanitouxronou

Το "επίκαιρο" Πολυτεχνείο

Κάθε χρόνο, λέμε: «Το Πολυτεχνείο πιο επίκαιρο παρά ποτέ»

Τί θα πει αυτό;

Θα πει ότι τα αιτήματα του Πολυτεχνείου, είναι εδώ, ζωντανά, υπαρκτά, και ανολοκλήρωτα.

Κάθε χρόνο έχουμε την αίσθηση, ότι τα αιτήματα του Πολυτεχνείου απομακρύνονται από τον στόχο τους.

ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

ΨΩΜΙ

Βιώνουμε μια εξελισσόμενη ακρίβεια, δυσβάστακτη, δυσθεώρητη και είμαστε στην αρχή της. Με την αισχροκέρδεια να χτυπάει κόκκινο, με τους ανθρώπους να αρχίζουν να ψάχνουν τους κάδους, με την ενεργειακή κρίση τεχνητή ή πραγματική, να αγγίζει όλη την οικουμένη. Και είμαστε στην αρχή. 

Ψωμί, δεν έχει φέτος...

 

ΠΑΙΔΕΙΑ

Πόση Παιδεία έχουμε; Πόσοι έχουν δυνατότητα πρόσβασης στην Παιδεία; Από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού χρειάζεσαι φροντιστήριο, το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει μάθημα, δεν παρέχει διδασκαλία, διδακτική ύλη δίνει και όποιος μπορέσει να ανταπεξέλθει. Πόσοι έχουν την δυνατότητα της ιδιωτικής παιδείας; Πόσο μορφωμένα παιδιά βγάζουμε;

Παιδεία, δεν έχει φέτος ...

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πόση Ελευθερία έχουμε; Πόση Δημοκρατία έχουμε; 

Πόσος φόβος ενσταλάζει μέσα μας; 

Πόσο αποστασιοποίηση από τα κοινά νιώθουμε; 

Πόσο καναπέ θα βιώσουμε; 

Γιατί ο καναπές, δεν είναι τυχαίος, ο καναπές είναι πολιτική, είναι κουλτούρα, είναι φόβος και κούραση που ενσταλλάχθηκε μέσα μας για να μην ενοχλούμε τους κρατούντες. 

Η απομόνωση, ο εαυτούλης μας είναι στάση ζωής, είναι άμυνα που γαλουχήθηκε από την πολιτεία, τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, που πέρασε στις οικογένειες και τώρα στα παιδιά μας. 

Ελευθερία, δεν έχει φέτος...

 

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. Επίκαιρα, ζωντανά, βασανιστικά.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ δεν θα το ξεπεράσουμε ποτέ, μέχρι να φτάσει εκείνη η γραμμή, το όριο, η στιγμή που θα πούμε: 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Το Χαμομηλάκι