ETIENNE ROLAND: ELLADA, agapi mou

Η ταπείνωση του Φιλέλληνα!!!  

Ο Ετιέν Ρολάν είναι καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Εζησε πέντε χρόνια στην Ελλάδα από το 1972 έως το 1976, και αφιέρωσε τη διατριβή του σ' ένα νησί των Κυκλάδων, την Τήνο. Πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών. Ομότιμος Καθηγητής της Ελληνικής Αρχαιολογίας, Paris I Panthéon-Sorbonne 

ELLADA, agapi mou

Άρθρο στη "LE MONDE"του Etienne Roland

Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που.... συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Έλληνα.

Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Έστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική … Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.

Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης … Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ : στον τομέα της ιστορίας, η E.H.E.S.S. (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.

Όλοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Όσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια ;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.
Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!

Vive la Grece ! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.

Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ετιέν Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα – Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.

Πηγη: TA NEΑ

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο
από τη συνδρομητική Le Monde:
ELLADA, agapi mou,
par ETIENNE ROLAND, Ancien directeur de l'Ecole française d'Athènes, professeur émérite d’ archéologie grecque, Paris I Panthéon – Sorbonne.

ELLADA, agapi mou,

Je me sens profondément humilié dans mon philhellénisme quand un journal ose titrer que la Grèce est un « pays peut-être moins “européen” qu'il n'y paraît » et que le contenu...
de cet article est un mauvais résumé d'une histoire que les auteurs n'ont pas vécue ; je suis humilié comme Français que des compatriotes fassent si mal de l'histoire et nourrissent le mythe du Grec menteur et poniros.

Je ne reviendrai que sur quelques points. Si la Grèce n'est pas un pays européen, qui mérite ce titre ? Le barbare germain...

Τάνα Ρος: Τραυματικές εμπειρίες παιδιών

Σιωπή, η ταινία (1998)

Ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η πεντάχρονη Τάνα Ρος, ζει τον ανεξήγητο αποχωρισμό της από την μητέρα της. Στην συνέχεια, η ίδια και η γιαγιά της, βρίσκονται αιχμάλωτες στο ναζιστικό στρατόπεδο εργασίας Τερεζίεν. 

«Χρειάστηκαν πενήντα χρόνια
για να πω την ιστορία μου.»

Καταφέρνουν να επιβιώσουν και, μετά την άφιξη του Ρωσικού Στρατού, ταξιδεύουν στην Σουηδία, όπου τις υποδέχονται συγγενείς. Ζει τα υπόλοιπα παιδικά της χρόνια, την εφηβεία της και φτάνει στην ενηλικίωση βυθισμένη στην σιωπή. Οι δικοί της αρνούνται να δεχτούν ερωτήσεις ή να ακούσουν το παραμικρό για την εμπειρία της. Η γιαγιά της προτιμά να σωπάσει. 

Στα είκοσι χρόνια της, της παραδίδονται τα γράμματα που της έγραψε η μητέρα της λίγο πριν συρθεί αιχμάλωτη στο Άουσβιτς.

Ασπρόμαυρο σκίτσο για την εποχή της αιχμαλωσίας σε συνδυασμό με πλάνα αρχείου ζωντανής δράσης, πιο έντονα χρώματα για της εποχή της εφηβείας και της ενηλικίωσης και ατμοσφαιρική μουσική φτιάχνουν μια ξεχωριστή ταινία, τρυφερή και σκληρή, πολύ καλά υποστηριγμένη από την εκφραστική φωνή της ίδιας της Τάνα Ρος που σπικάρει τελειώνοντας με την φράση:

«Χρειάστηκαν πενήντα χρόνια για να πω την ιστορία μου.»

Eταιρεία Παραγωγής: Halo Productions Ltd

Σκηνοθεσία: Sylvie Bringas, Orly Yadin

Αφήγηση: Tana Ross

Διάρκεια: 11'

Περισσότερα, η ταινία, Πηγή 

---

Silence, the movie (1998)

UK, 1998

Directors: Orly Yadin, Sylvie Bringas

Language: English

Colour: Colour

Runtime: 11 minutes

Short synopsis

Tana Ross, a victim of the Holocaust, tells her personal story of survival, and of the years of enforced silence that followed.

Long synopsis

In this film, Tana Ross, a victim of the Holocaust, tells her story of survival for the first time. She speaks about her past and the reasons for her fifty-year silence in first person narration over animated visuals and specially composed music. She reflects on the strategies she developed for survival, when she could not talk about her memories and pain. Tane explains how her grandmother hid her so that the Nazi soldiers could not find her, after Tana's mother had been taken to Auschwitz.

Silence does not dwell on the concentration camp experiences though, but focuses mostly on what happened after the war. The five-year-old child was sent to join relatives in Sweden where she was forbidden to ask questions about the fate of her mother or speak about her own experiences. As Tana describes forgetting German and learning Swedish, she evokes a sense of loss. When she left Sweden at 20, she was given a collection of letters sent by her mother to her aunt and uncle before she was taken to Auschwitz. They tell a tale of desperation and courage and act as Tana's bridge to the past. The silence was broken.

Source

---

Τραυματικές εμπειρίες παιδιών - καλά κρυμμένα μυστικά
για πολλά χρόνια

Μας το έστειλε η ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΓΚΙΔΟΥ

Έφυγε η Δόμνα Σαμίου, «σιγανά και ταπεινά»... μας άφησε το Τζιβαέρι, το μοσχολούλουδό της...

Στο Καλό Δόμνα, Αρχόντισσα...
Καλή Ανάσταση...
Σε ευχαριστούμε...

«Έφυγε» η Δόμνα Σαμίου

Τζιβαέρι

Στο Γαλατά ψιλή βροχή και στα Tαταύλα μπόρα
βασίλισσα των κοριτσιών είναι η μαυροφόρα.

Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε
όνειρο ήτανε, τα λησμονήσαμε.

Στο Γαλατά θα πιώ κρασί στο Πέρα θα μεθύσω
και μες απ' το Γεντί Kουλέ κοπέλα θ' αγαπήσω.

Γεντί Kουλέ και Θαραπιά, Tαταύλα και Nιχώρι
αυτά τα τέσσερα χωριά 'μορφαίνουνε την Πόλη.

Τα εγκυκλο-παιδικά: ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ, ΑΙΑΚΟΣ και ΜΙΝΩΣ

Ο Ραδάμανθυς, ο Μίνως και ο Αιακός
ως κριτές του Άδη.

 

Παράσταση επί αγγείου της Κανώπης (Πηγή: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΖ΄, σελίδα 242)

ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ

Κατά τις μυθολογικές παραδόσεις του Ομήρου, είναι υιός του Δία από την αρπαγμένη θυγατέρα Ευρώπη, του βασιλιά της, Φοίνικα (ή Αγήνορα) της Φοινίκης, με την οποία γέννησε τον Μίνωα και τον Σαρπηδόνα.
Κατά τους νεώτερους μύθους λέγεται υιός του Αστερίων ή Αστερία, συζύγου της Ευρώπης στην Γόρτυνα, όπου την εγκατέλειψε αυτή ο θείος εραστής. Άλλος μύθος παραδίδει τον Αστερίωνα άτεκνο να υιοθετεί τους τρεις υιούς του Δία, εις τους οποίους αφήνει την βασιλεία. Κατά τον Έφορο (Στραβ. 476) υπήρξε Ραδάμανθυς προγενέστερος του ομώνυμου αδελφού του Μίνωα «δικαιότατος ἀνήρ, ὃς δοκεῖ τήν νῆσον (Κρήτη) ἐξημερῶσαι νομίμοις καί συνοικισμοῖς πόλεων καί πολιτείαις», αυτό δε, πρώτο συστηματικό νομοθέτη, κατά τον Αριστοτέλη, μιμήθηκε ο Μίνωας. Ο Ραδάμανθυς εξορίστηκε από τον αδελφό του Μίνωα και ίδρυσε αποικία κοντά σε νησιά, όπου βασίλεψε και εγκατέστησε ηγεμόνες. Έτσι έγινε ο αρχηγός των πολλών κατόπιν κρητικών αποικιών στα παράλια των ελληνικών χωρών. Αυτός δε αποκαταστάθηκε στην Βοιωτία, όπου νυμφεύθηκε στην Θήβα την χήρα του Αμφιτρύωνα Αλκμήνη και έγινε διδάσκαλος του υιού της Ηρακλή. Όταν πέθανε μεταφέρθηκε από τον Δία στα Ηλύσια πεδία, φυλάγοντάς τα. Ως εκ τούτου νεώτεροι μύθοι αναφέρουν αυτόν, βασιλιά στα νησιά των Μακάρων, όπου λέγεται πως τελέσθηκε ο γάμος του, και δικαστή στον Άδη με τους αδελφούς του Μίνωα και Αιακό. Οι μύθοι, οι ποιητές και οι συγγραφείς συμφωνούν ότι ο Ραδάμανθυς υπήρξε από όλους τους ανθρώπους ο πιο δίκαιος. Από όσα γενικά παραδίδονται γι’ αυτόν, εξάγεται ότι θεωρούνταν το ιδανικό της απόδοσης της δικαιοσύνης. Ο Παυσανίας (7, 3, 7) αναφέρει τον υιό του Ερυθρό, οικιστή της εν Μικρά Ασίας Ερυθραίας, και Γόρτυνα (8, 53, 4), οικιστή της Κρητικής Γόρτυνας. Ο Επιμενίδης, κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο (Ι, 122) έγραψε έπος 4.000 στίχων «Περί Μίνω καί Ραδάμανθυος» και ο Ευριπίδης Δράμα «Ραδάμανθυν»

Πηγή:  Γενεράλις Εμμανουήλ, Γυμνασιάρχης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΚΑ, σελίδες 7 -8

ΜΙΝΩΣ

Οι περί σκληρότητας αυτού μύθοι βεβαίως
προήλθαν από ζηλοφθονίες των Αθηναίων
και του σωβινισμού τους, λόγω του οποίου
δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν
την κυριαρχία του Μίνωα.

Όπως ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος για να λάβει τις 10 εντολές, έτσι και ο Μίνωας, στην Κρήτη, ανέβαινε κάθε 1 ή 2 χρόνια στο ιερό βουνό και παρέμενε επί 3μηνο η 6μηνο όπου και νομοθετούσε (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14, άρθρο «Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, Μύθοι και Χριστιανισμός», Βασίλης Χλέτσος, σελίδα 15)

Απολογητής: 2. Ο Μίνωας εθεωρείτο και μέγιστος νομοθέτης. Λέγονταν πως τους νόμους, τους λάμβανε κάθε 9 έτη (αυτό ερμηνεύεται έτσι: «ἐννεώρος βασίλευε») σε σπήλαιο της Ίδης από τον Δία. Σε αυτόν αποδίδονταν η δωρική νομοθεσία. Έτσι λοιπόν ενώ οι νεοΕθνικοί απορούν και δεν δέχονται πως ο ίδιος Θεός (ο Ων = Γιαχβέ) «32 Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ και ὁ Θεός τοῦ Ἰσαάκ και ὁ Θεός τοῦ Ἰακώβ; Δεν εἶναι ὁ Θεός Θεός νεκρῶν, ἀλλά ζώντων. » κατά Ματθαίον ΚΒ΄32, είναι αδύνατον να έδωσε την «Παλαιά Διαθήκη» και μετά να την άλλαξε με την «Νέα Διαθήκη», ανάλογα με την ηθική πρόοδο των ανθρώπων,  «16 Καί οὐδείς βάλλει ἐπίρραμμα ἀγνάφου πανίου ἐπί ἱμάτιον παλαιόν· διότι ἀφαιρεῖ τό ἀναπλήρωμα αὐτοῦ ἀπό τοῦἱματίου, καί γίνεται σχίσμα χειρότερον. 17 Οὐδέ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκούς παλαιούς· εἰ δέ μή, σχίζονται οἱ ἀσκοί, καί ὁ οἷνος ἐκχέεται καί οἱ ἀσκοί φθείρονται· ἀλλά βάλλουσιν οἷνον νέον είς ἀσκούς νέους, καί ἀμφὀτερα διατηροῦνται.» κατά Μάρκον Β’ 22 , εντούτοις δεχόμενοι την αρχαία θρησκεία οφείλουν να παραδεχτούν πως την νομοθεσία που έδωσε και έδιδε ο Ζευς προς τον Μίνωα μέσα σε ένα σπήλαιο, που ήταν και υιός του, την άλλαξε όχι μόνο μια φορά, αλλά συνεχώς κάθε 9 (κατά τον κ. Χλέτσο κάθε 1 ή 2 ) χρόνια!

 

Βασιλιάς της Κρήτης, υιός του Δία και της Ευρώπης. Την αρχή την έλαβε απ’ ευθείας από τον Δία, κατ’ άλλους όμως από τον Αστερίωνα, στον οποίο ο Ζευς έδωσε ως σύζυγο την Ευρώπη. Ο Αστερίων αυτός ίσως είναι ο Αστέριος ή Αστερίων Ζευς. Ο Μίνως είχε αδελφούς από τον Δία, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Από αυτούς ο τελευταίος νικήθηκε από τον Μίνωα, ο οποίος δια θαύματος απέδειξε την υπεροχή του, και έφυγε στην Μ. Ασία. Ο Μίνως είχε πολλά τέκνα, των οποίων τα περισσότερα εκ της νομίμου συζύγου του Πασιφάης (τον Κατρέα, Δευκαλίωνα, Γλαύκο, Ανδρόγεων, Αχακαλλίδα, Αριάδνη, Φαίδρα, Ξενοδίκη), αλλά και εξ άλλων, όπως των νυμφών Παρίας, Δεξιθέας και Φρονίας, και ήταν εραστής... 

ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ: Όταν με την τέχνη και την επιστήμη, η Αρχαία Ελλάδα αγγίζει το ΘΕΙΟ

Phi
The Golden Number

1.61803398874989...

Ο Χρυσός Λόγος Φ ή Χρυσή Τομή Φ ή Χρυσός Κανόνας Φ ή Θεϊκή Αναλογία ορίζεται ως το πηλίκο των θετικών αριθμών όταν ισχύει που ισούται περίπου με 1,618. Δίνει αρμονικές αναλογίες και για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, τόσο κατά την Αρχαία Ελλάδα όσο και κατά την Αναγέννηση.

Αν οι άνθρωποι επιλέγουν τη Χρυσή Τομή
για αισθητικούς λόγους, τι μπορούμε να πούμε
για τη φύση, που επιλέγει τη λογαριθμική σπείρα
για να «κατασκευάσει» μια πληθώρα από δομές;

Την χρυσή τομή εισήγαγε και υπολόγισε ο Πυθαγόρας, (-585 έως -500) που γεννήθηκε στη Σάμο, και ίδρυσε σημαντικότατη φιλοσοφική σχολή στον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία). Η χρυσή τομή συμβολίζεται με το γράμμα Φ προς τιμήν του Φειδία, ίσως τον γνωστότερο γλύπτη της Ελληνικής Αρχαιότητας, και τον σημαντικότερο της κλασικής περιόδου. 

Ο χρυσός λόγος ήταν γνωστός στους Πυθαγορείους. Στο μυστικό τους σύμβολο, την πεντάλφα, ο χρυσός λόγος εμφανίζεται στις πλευρές του αστεριού. Με βάση το χρυσό λόγο δημιουργήθηκαν πολλά έργα της κλασσικής εποχής, όπως ο Παρθενώνας, και της αναγεννησιακής εποχής, όπως είναι ζωγραφικά έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται για την απόδοση της αρμονίας σε έργα, ή στην πλαστική χειρουργική για την ωραιοποίηση του ανθρώπινου προσώπου.

Αν οι άνθρωποι επιλέγουν τη Χρυσή Τομή για αισθητικούς λόγους, τι μπορούμε να πούμε για τη φύση, που επιλέγει τη λογαριθμική σπείρα για να «κατασκευάσει» μια πληθώρα από δομές;

Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει με έκπληξη ότι η λογαριθμική σπείρα εμφανίζεται σε σχήματα φυσικών αντικειμένων με εντελώς διαφορετικές ιδιότητες. Στη μικρότερη κλίμακα εμφανίζεται στα όστρακα πολλών θαλάσσιων οργανισμών, όπως για παράδειγμα είναι ο ναυτίλος. Στην ενδιάμεση κλίμακα εμφανίζεται στο σχήμα των κυκλώνων, όπως αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στις φωτογραφίες των μετεωρολογικών δορυφόρων. Τέλος στη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα εμφανίζεται στο σχήμα των σπειροειδών γαλαξιών, τεράστιων σχηματισμών από εκατοντάδες δισεκατομμύρια αστέρια, τους οποίους μπορούμε να απολαύσουμε στις φωτογραφίες των σύγχρονων τηλεσκοπίων.

Ποιος είναι άραγε ο βαθύτερος λόγος που κάνει έναν αριθμό, κατασκευασμένο με βάση μια αφηρημένη μαθηματική ιδιότητα, να έχει τόσο σημαντικές εφαρμογές στη φύση, και μάλιστα σε τόσο διαφορετικά συστήματα; Τα όστρακα, οι κυκλώνες και οι γαλαξίες δεν έχουν καμία κοινή ιδιότητα και διέπονται από εντελώς διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Η ανάπτυξη των οστράκων επηρεάζεται από τον διαθέσιμο χώρο. Η δημιουργία των κυκλώνων οφείλεται στη ροή του υγρού αέρα από περιοχές υψηλής πίεσης σε περιοχές χαμηλής. Λόγω της περιστροφής της Γης, τα ρεύματα του αέρα αποκλίνουν από την ευθεία, έτσι ώστε στο βόρειο ημισφαίριο όλοι οι κυκλώνες να περιστρέφονται αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού ενώ στο νότιο ημισφαίριο αντίστροφα. Τέλος οι σπείρες είναι περιοχές ενός γαλαξία όπου υπάρχει συγκέντρωση αστέρων, σκόνης και αερίων, οι οποίες δημιουργούνται όταν κάποιος άλλος γαλαξίας περάσει σε κοντινή απόσταση. Φαίνεται λοιπόν ότι η Χρυσή Τομή αποτελεί έναν αριθμό με «παγκόσμιες»ιδιότητες, παρόμοιο με τον αριθμό π = 3,14 ο οποίος ισούται με το πηλίκο της περιφέρειας ενός κύκλου δια τη διάμετρο του.

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΛΟΓΟ Φ

Ο Παρθενώνας έχει κατασκευαστεί με αναλογίες
και συνδυασμούς του ΧΡΥΣΟΥ αριθμού Φ = 1,618034
και του π =3,1415927.

Οι Αρχαίοι Έλληνες για τις αποστάσεις χρησιμοποιούσαν σαν μονάδα μέτρησης το "στάδιο".

Υπάρχει μία απίστευτη Γεωγραφική συμμετρία των αποστάσεων ή των γεωμετρικών σχημάτων που σχηματίζουν σημαντικά μνημεία της Ελληνικής Αρχαιότητας. Για παράδειγμα, χηματίζεται ένα ισοσκελές τρίγωνο μεταξύ της Ακρόπολης της Αθήνας, με τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα με απόσταση 242 στάδια.

Σε κάθε γνωστό μνημείο της Αρχαίας Ελλάδας (π.χ μαντείο των Δελφών, το ιερό νησί της Δήλου , το ιερό της Δωδώνης κ.λπ.) όταν "χαράξουμε" Κύκλο με κέντρο το μνημείο και ακτίνα ένα άλλο μνημείο , τότε η νοητή περιφέρεια του κύκλου θα περάσει και από άλλο ένα μνημείο ή πόλη ! (πχ κέντρο "την Δωδώνη" και ακτίνα κύκλου "την Αθήνα" .... τότε η περιφέρεια του Κύκλου θα περάσει από την Σπάρτη! Κέντρο η "οι Δελφοί" - ακτίνα η Αθήνα - θα περάσει η περιφέρεια και από την Ολυμπία..., Δήλος - Άργος - Μυκήνες .... και πάρα πολλά άλλα παραδείγματα...) . 

Η Χαλκίδα απέχει απ' την Θήβα και το Αμφιάρειο, 162 (Φ*100) στάδια (το ίδιο). Η απόσταση Θήβας - Αμφιαρείου είναι 262 στάδια (162 x 1.62 = 2.62 αλλά και 100 x φ2= 262) το τρίγωνο υπακούει στην αρμονία του χρυσού αριθμού φ. Η Χαλκίδα ισαπέχει επίσης απ' την Αθήνα και τα Μέγαρα 314 στάδια. Δηλαδή παρουσιάζονται ο χρυσός αριθμός φ και το π εκατονταπλασιασμένα.

Η Σμύρνη ισαπέχει απ' την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη (1620 στάδια). (Φ x 1000) . Εκτός από την Ιερή Γεωγραφία της Αρχαίας Ελλάδος, είναι γνωστό ότι ο Παρθενώνας έχει κατασκευαστεί με αναλογίες και συνδυασμούς του ΧΡΥΣΟΥ αριθμού Φ = 1,618034 και του π =3,1415927.

Είναι τυχαίο ότι θεωρείται από το πιο λαμπρά μνημεία στην ιστορία της ανθρωπότητας;

Είναι τυχαία και συμπτωματική η χρήση στην κατασκευή του ναού, του ΧΡΥΣΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ Φ;

Πηγή