Isabelle Caro: Πέθανε στα 28 της η Γαλλίδα που ταυτίστηκε με τον αγώνα κατά της ανορεξίας. «Θύμα» της νευρικής ανορεξίας ένας στους δέκα Έλληνες έφηβους

«Θέλω να αφυπνίσω τις συνειδήσεις αυτών που δεν γνωρίζουν ότι εάν δεν τρως, αρρωσταίνεις και παθαίνεις». 

Isabelle Caro

Πέθανε στις 17 Νοεμβρίου σε ηλικία μόλις 28 χρόνων η γαλλίδα Ιζαμπέλ Καρό, ηθοποιός και μοντέλο η οποία πριν από τρία χρόνια είχε φωτογραφηθεί γυμνή στην μεγάλη εκστρατεία κατά της νευρικής ανορεξίας- ασθένειας από την οποία έπασχε και η ίδια. Η είδηση έγινε γνωστή μέσα από την ελβετική ηλεκτρονική εφημερίδα «20 Λεπτά»

Η Ιζαμπέλ Καρό έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο από τις γυμνές φωτογραφίες του διάσημου Ολιβιέρο Τοσκάνι όπου φαινόταν το εξαιρετικά αδύνατο, απωθητικό, κοκαλιάρικο σώμα της και το λεπτό ωχρό της πρόσωπο με τα βαθουλωμένα μάτια και τα προτεταμένα δόντια.

Ήταν φωτογραφίες που ενοχλούσαν τους θεατές, όμως η Ιζαμπέλ Καρό δέχτηκε να είναι αυτή η πρωταγωνίστρια της καμπάνιας κατά της ανορεξίας θέλοντας να βοηθήσει και τον εαυτό της αλλά και τα χιλιάδες κορίτσια στον κόσμο που δεν βάζουν μπουκιά στο στόμα τους για να μοιάζουν με μανεκέν...

Νευρογενής ανορεξία στους εφήβους: χαρακτηριστικά και πρώιμα συμπτώματα.

Τα αίτια του θανάτου της Καρό που έπασχε από τη νόσο από 13 χρόνων δεν έγινα γνωστά. Το 2006 η ηθοποιός-μανεκέν έπεσε σε κώμα αφού είχε φτάσει να ζυγίζει μόλις 25 κιλά με ύψος 1,65.

«Νοσηλεύτηκε για 15 ημέρες για πνευμονοπάθεια ενώ το τελευταίο διάστημα έδειχνε πολύ κουρασμένη. Δεν ξέρω όμως τα ακριβή αίτια του θανάτου της», δήλωσε ο φίλος της ελβετός τραγουδιστής Βίνσεντ Μπίγκλερ, με τον οποίο επρόκειτο να γυρίσει ένα βιντεοκλίπ με θέμα την ανορεξία.

Η Καρό είχε αποφασίσει να αποσυρθεί και να ασχοληθεί περισσότερο με την υγεία της, μετά από ειδική θεραπεία που την βοήθησε να φτάσει τα 40 κιλά!
Η ίδια είχε πει για τη συμμετοχή της στην φωτογραφική καμπάνια κατά της ανορεξίας το 2007: «Θέλω να αφυπνίσω τις συνειδήσεις αυτών που δεν γνωρίζουν ότι εάν δεν τρως, αρρωσταίνεις και παθαίνεις».

tovima

«Θύμα» της νευρικής ανορεξίας ένας στους δέκα Έλληνες έφηβους

Της Αλεξίας Σβώλου

Σε μάστιγα της ελληνικής νεολαίας εξελίσσονται οι διατροφικές διαταραχές, αφού σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες καταγραφές ένας στους δέκα έφηβους είναι «θύμα» της νευρικής ανορεξίας. 

Η νευρική ανορεξία είναι η πιο σοβαρή μορφή διατροφικής διαταραχής, καθώς οδηγεί στον θάνατο έναν στους πέντε ασθενείς και με τον εφιάλτη της βρίσκονται αντιμέτωπες πάνω από δύο εκατομμύρια ελληνικές οικογένειες. 

«Πιο  ευάλωτα στην νευρική ανορεξία (περιοριστικού ή βουλιμικού τύπου)  παραμένουν τα  κορίτσια  που εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών» εξηγεί η ψυχολόγος Μαρία Τσιάκα,  Διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών. 

Όπως εξηγεί η ειδικός, τα αγόρια πλήττονται λίγο αργότερα, κοντά στα δεκάξι και παρότι αριθμητικά, οι νεαροί ανορεξικοί παραμένουν λιγότεροι από τα κορίτσια, τα κρούσματα νευρικής ανορεξίας στο ανδρικό φύλο παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση τα τελευταία χρόνια. 

Τα αγόρια που κινδυνεύουν περισσότερο να πληγούν από τη μάστιγα της νευρικής ανορεξίας είτε είχαν παραπανίσια κιλά μικρότεροι οπότε έπεφταν συστηματικά θύματα σχολικού bullying (σχολικής βίας)  από τους συμμαθητές τους που τους κορόιδευαν, κολλώντας τους την ετικέτα του «χοντρού της  τάξης», είτε ασχολούνται πολύ με τον αθλητισμό.
Απόρροια της σεξουαλικής κακοποίησης η νευρική ανορεξία

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες που πραγματοποίησε πάνω στις διατροφικές διαταραχές η καθηγήτρια Τζάνετ Τρέζουρ (Janet Treasure) από  το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του λονδρέζικου Πανεπιστημίου King's, το 30% των ασθενών με νευρική ανορεξία -ανεξαρτήτως φύλου- είχαν πέσει στο παρελθόν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. 

Η κακοποίηση αυτή που ανάβει το πράσινο φως για την μετέπειτα εμφάνιση της νευρικής ανορεξίας ή της νευρικής βουλιμίας συνήθως γίνεται μέσα στην οικογένεια και δεν  είναι απαραίτητο να οδηγήσει σε αιμομιξία. «Αρκεί  να υποστούν μια σεξουαλική παρενόχληση τα κορίτσια από κάποιον συγγενή για να γίνουν ανορεξικά στην προσπάθειά τους να  παραμείνουν παιδιά στην εμφάνιση και να μην εξελιχθούν σε γυναίκες, ώστε να μην  προκαλέσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές στο μέλλον» εξηγεί η Μαρία Τσιάκα.
Στην κατάθλιψη και σε ανύπαρκτη λίμπιντο οδηγεί η ανορεξία

Εκτός από  την νευρική ανορεξία και την νευρική βουλιμία, η μάστιγα των διατροφικών διαταραχών περιλαμβάνει και την αδηφαγική διαταραχή  που είναι γνωστή και σαν binge eating. 

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το λεπτό σώμα γίνεται εμμονή  και πολλά ανορεξικά άτομα λένε όταν ρωτηθούν ότι το μόνο τους όνειρο είναι να αποκτήσουν ένα λεπτό σώμα. 

Φυσικά η εικόνα που έχουν για το σώμα τους και τη πραγματικότητα είναι παντελώς διαστρεβλωμένη καθώς η διαρκής ασιτία από την ανορεξία προκαλεί συρρίκνωση του εγκεφάλου. 

Τα ανορεξικά άτομα παρουσιάζουν συχνά κατάθλιψη, αφού η ορμονική διαταραχή  από την οποία πάσχουν επηρεάζει τον κύκλο της σεροτονίνης, της βασικής «ορμόνης της ευτυχίας», ενώ στα κορίτσια κόβεται και η «περίοδος» (έμμηνος ρήση). 

Επίσης όλοι οι ανορεξικοί  έχουν ανύπαρκτη  ερωτική επιθυμία (λίμπιντο) και είναι συναισθηματικά ψυχροί ενώ αναπτύσσουν μια σχέση εμμονής με το φαγητό, κρύβονται και έχουν τάση στον μυστικισμό. Μαγειρεύουν δε διαρκώς για τους άλλους σε μια προσπάθεια να χορτάσουν με την εικόνα και τις οσμές των τροφών.
Οι γονείς δεν βοηθούν τα παιδιά με ανορεξία

Δυστυχώς οι  οικογένειες τους δεν βοηθούν τους έφηβους με νευρική ανορεξία να βγουν από τον φαύλο κύκλο των διατροφικών διαταραχών γιατί λόγω του έντονου συναισθηματικού δεσμού οι γονείς «συντονίζονται» με τα παιδιά τους και το πρόβλημα της νευρικής ανορεξίας. Έτσι καταντούν να  υποθάλπτουν άθελά τους την ανορεξική συμπεριφορά.
Απειλή για την ζωή η νευρική ανορεξία

Αν οι ασθενείς με νευρική ανορεξία δεν λάβουν βοήθεια η πρόγνωση για την εξέλιξη της υγείας τους δεν είναι καλή.  Ένας στους πέντε ανορεξικούς πεθαίνει από ασιτία, δύο στους πέντε  παραμένουν σε χρόνια κατάσταση και  ένας στους πέντε πεθαίνει μέσα στη δεκαετία  από ασιτία ή αυτοκτονεί, λόγω των καταθλιπτικών  του  συμπτωμάτων.   

Συχνά ο θάνατος οφείλεται σε  καρδιακή ανακοπή λόγω της μεγάλης διαταραχής που υφίστανται  οι ηλεκτρολύτες και κυρίως το νάτριο και το κάλιο  λόγω των επαναλαμβανόμενων εμετών. Πάντως, ένας στους τρεις ανορεξικούς αναρρώνει και τα ευχάριστα νέα είναι πως αν λάβουν την σωστή θεραπεία και υποστήριξη,  το 75% των ασθενών με   νευρική ανορεξία ή  νευρική βουλιμία που παρέμεναν άρρωστοι για τρία χρόνια καταφέρνουν να γίνουν καλά.

Τι αξία έχει ένα χαμόγελο;

Όσο μεγαλώνουν, οι άνθρωποι τείνουν να χαμογελούν όλο και λιγότερο. Γίνονται περισσότερο καχύποπτοι και συγκρατημένοι.

Αν πιστέψουμε τους ψυχολόγους- μελετητές της συμπεριφοράς, ισχυρίζονται ότι όσο περισσότερο χαμογελάμε τόσο περισσότερο… πουλάμε!

Πόσο άραγε κοστίζει ένα παιδικό χαμόγελο;

Τα παιδάκια, κάτω των 5 ετών, χαμογελούν έως και 300 φορές την ημέρα! Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τα φέικ (ψεύτικα) ή βεβιασμένα χαμόγελα. Αυτά αποδείχθηκαν τελικά χειρότερα και από τα μούτρα!

Μια εταιρεία ερευνών αγοράς στο Σικάγο παρακολούθησε τις αντιδράσεις 340 ατόμων απέναντι στο…χαμόγελο! 

Η έρευνα έδειξε ότι οι πιθανότητες να δεχθεί ο υποψήφιος αγοραστής να μιλήσει μ’ έναν πωλητή αυξάνονται από 8 σε 33 όταν ο πωλητής χαμογελάει!

Ακόμα, βρήκαν ότι μέσα στα υποκαταστήματα των τραπεζών ή των εμπορικών καταστημάτων, ο υποψήφιος αγοραστής αποφασίζει εάν και σε ποιον θ’ απευθυνθεί ανάλογα με τις εκφράσεις των προσώπων που θα παρατηρήσει γύρω του. Σε ποσοστό 80% οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν ότι είναι πολύ πιο πιθανό να αισθανθούν θετικά για μια εταιρεία, ή για το προϊόν της, όταν οι εκπρόσωποί της χαμογελούν.

Τα χαμόγελα είναι ιδιαίτερα… εποικοδομητικά στα τραπεζικά υποκαταστήματα. Ο κόσμος που περιμένει στην ουρά εκνευρίζεται και παραπονιέται πολύ λιγότερο σε περίπτωση αργοπορίας εάν οι υπάλληλοι που βλέπει πίσω απο τα γκισέ σηκώνουν πού και πού το κεφάλι και χαμογελούν. Το χαμόγελο είναι σημείο αναγνώρισης της παρουσίας του πελάτη στο μαγαζί και του γεγονότος ότι ταλαιπωρείται. Ο κόσμος αισθάνεται σαν να εξυπηρετείται παρότι στην πράξη περιμένει να εξυπηρετηθεί.
Οι γυναίκες, βέβαια, χαμογελούν ευκολότερα από ό,τι οι άντρες, οι οποίοι αισθάνονται ότι τα χαμογέλα αποκαλύπτουν πολλά για τα συναισθήματά τους. Η θέση τους τους επιβάλλει να είναι σοβαροί. Υπάρχει ίσως μια παρεξήγηση σε αυτό το σημείο. Σοβαρότητα δεν σημαίνει σκυθρωπή έκφραση. Ούτε το χαμόγελο σημαίνει φαιδρότητα.

Όσο μεγαλώνουν, οι άνθρωποι τείνουν να χαμογελούν όλο και λιγότερο. Γίνονται περισσότερο καχύποπτοι και συγκρατημένοι. 

Η έρευνα έδειξε ότι οι ενήλικοι χαμογελούν κατά μέσον όρο 21 φορές την ημέρα, οι έφηβοι 30 ενώ τα… παιδάκια κάτω των 5 ετών χαμογελούν έως και 300 φορές την ημέρα!
Το χαμόγελο βοηθά στην έκκριση ενδορφίνης, μίας ορμόνης που μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα. Και σύμφωνα με τις έρευνες δημιουργεί και στους άλλους θετικά συναισθήματα.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι οποιοσδήποτε χαμογελά αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες να πλησιάσει τον άλλο σε σχέση με κάποιον που έχει… μούτρα! Επίσης ένα μικρό δωράκι ή ένα δωρεάν δείγμα είναι αρκετό για να χαρεί κάποιος. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τα φέικ (ψεύτικα) ή βεβιασμένα χαμόγελα. Αυτά αποδείχθηκαν τελικά χειρότερα και από τα μούτρα! 

Ο… αποδέκτης τους αισθάνεται αυτόματα ότι πρόκειται να πέσει θύμα εξαπάτησης. Κι όταν τα ψευτοχαμόγελα προέρχονται από εργοδότες είναι ιδιαιτέρως βλαβερά για το ηθικό και την παραγωγικότητα των εργαζομένων.

Mια αμερικανική τράπεζα είχε καθιερώσει το εξής: κάθε δέκα μέρες τηλεφωνούσε σε πελάτες της που είχαν επισκεφθεί κάποιο υποκατάστημά της τις δύο προηγούμενες μέρες και τους ρωτούσε πως πήγε η συναλλαγή τους, αν έμειναν ικανοποιημένοι κ.λπ.

Όλοι ανεξαιρέτως ανέφεραν την ικανοποίησή τους για τα χαμόγελα, τις χειραψίες και την ευγένεια που είχαν δεχθεί – ή το αντίθετο.
Γενικότερα, έχει αποδειχθεί ότι οι πελάτες βλέπουν πρώτοι τον εργαζόμενο πριν τους ξεχωρίσει εκείνος. Κι αν ο υπάλληλος δείχνει φορτωμένος ή εκνευρισμένος, ο πελάτης αποθαρρύνεται. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ίσως συνειδητοποιήσει πόση αξία προσθέτουν στην επιχείρησή τους και πόσο κερδοφόρες μπορούν να γίνουν οι δραστηριότητές τους μόνο και μόνο μ’ ένα ζεστό βλέμμα κι ένα αληθινό χαμόγελο!

Αναρτήθηκε από Live Rich Kardamis

Τα δώρα των παιδιών και η οικονομική κρίση

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΕΛΕΠΗ

Οι ημέρες των γιορτών έφτασαν και μαζί με αυτές και η εθιμοτυπική συνήθεια της ανταλλαγής δώρων με συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Πιο πολύ από όλους τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα και τα δώρα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μεγάλης γιορτής και της χαράς που τη συνοδεύει. 

Δεν έχει σημασία μόνο να έρθει ο Αϊ-Βασίλης στο σπίτι για να φέρει τα δώρα, αλλά να είμαστε και εμείς εκεί όταν συμβεί αυτό και να τον βοηθήσουμε μαζί με τα παιδιά να κατεβεί την καμινάδα! Ας είμαστε εκεί και ας παίξουμε όλοι μαζί!

Γράφουν γράμμα στον Αϊ-Βασίλη για τα παιχνίδια που θέλουν να τους φέρει, κοιτούν με ανυπομονησία στις βιτρίνες των καταστημάτων και απαντούν με δέος σε ερωτήματα θείων, νονών και άλλων συγγενών για τα δώρα που θέλουν να τους χαρίσουν τα Χριστούγεννα. Ο ενθουσιασμός και η έννοια της αναμονής αποτελούν τα κύρια συναισθήματά τους και νιώθουν έντονα σαν όλα να «ξεσηκώνονται» γύρω τους και οι ώρες του παιχνιδιού να αυξάνονται σε όλα τα επίπεδα. 

Συχνά όμως κάτι γίνεται και η «μαγική» αυτή ατμόσφαιρα και η συμβολική σημασία των χριστουγεννιάτικων δώρων δεν διατηρούνται και χάνονται στην πορεία. Η έμφαση επικεντρώνεται στο είδος και στην ποσότητα των δώρων, οι γονείς τρέχουν με τις ώρες στα καταστήματα αναζητώντας το δώρο που θα ικανοποιήσει περισσότερο το παιδί τους και τα παιδιά έχουν παράπονα και μένουν ανικανοποίητα. Έτσι, το νόημα και η ουσία της συμβολικής χειρονομίας της ανταλλαγής δώρων αποκτούν διαφορετική χροιά και το δώρο και η εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων χάνουν την πνευματική τους διάσταση. Τι μπορεί να συμβαίνει αλήθεια;

Είναι κάτι «μαγικό», ένα παραμύθι!

Αυτό που ίσως δεν μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε είναι ότι τα παιδιά τα Χριστούγεννα περιμένουν ουσιαστικά την αναβίωση ενός παραμυθιού, μπαίνουν σε κάτι μαγικό, το οποίο εμείς μπορεί πια να έχουμε ξεχάσει ή να μην είμαστε πλέον σε θέση να αντιληφθούμε. Ο στολισμός του δέντρου, τα κάλαντα, ο στολισμός των δρόμων, τα παραμύθια που έχουν ακούσει ή διαβάσει και μιλούν για χιονισμένα τοπία, ελάφια και έλκηθρα, ο ερχομός του πολυαγαπημένου Αϊ-Βασίλη με το σάκο με τα δώρα και η κάθοδός του από την καμινάδα του σπιτιού, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία της παραμυθένιας αυτής ατμόσφαιρας. Για τα παιδιά έχει μεγαλύτερη σημασία η διατήρηση αυτής της ατμόσφαιρας και η χαρά που παίρνουν μέσα από αυτή και όχι η απόκτηση ενός συγκεκριμένου τύπου δώρου. Κυρίως θέλουν να μπουν και να απολαύσουν χαρούμενα το ωραίο αυτό παραμύθι...

Η απόκτηση υλικών αγαθών

Η τάση βέβαια κάλυψης των συναισθηματικών κενών με την απόκτηση υλικών αγαθών μάς κάνει συχνά να πιστεύουμε ότι η έμφαση στην υψηλή τιμή του δώρου ή στα πολλά δώρα θα προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Πολλοί από εμάς παρασύρονται να πιστεύουν ότι θα καταλάβουν καλύτερα τα Χριστούγεννα αν ξοδέψουν περισσότερα, αν αγοράσουν περισσότερα και πιο ακριβά δώρα. Ετσι οδηγούνται συχνά και στην αγορά κάτι εξαιρετικά ακριβού για τα παιδιά ή σε αγορά ποσότητας παιχνιδιών θεωρώντας ότι έτσι τους δίνουν μεγαλύτερη αξία, περισσότερη προσοχή ή ότι τους προσφέρουν κάτι καλύτερο. Πιστεύουν επίσης ότι το ακριβό δώρο ή τα πολλά δώρα ενδιαφέρουν περισσότερο το παιδί, ότι το ευχαριστούν περισσότερο και ότι έτσι το ίδιο δεν νιώθει μειονεκτικά ανάμεσα στα άλλα παιδιά.

Οικονομικά προβλήματα

Ειδικά στις φετινές γιορτές όμως πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και έτσι τώρα και η «μάσκα» του καταναλωτισμού δεν μπορεί να «κρύψει» εύκολα τα προβλήματα. Η στενοχώρια και η αγωνία κυριαρχούν για κάθε μητέρα ή πατέρα που δεν μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του αυτά που επιθυμεί και νιώθει ότι στερείται εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Οπως όμως προαναφέρθηκε, η ουσία των εορτών για τα παιδιά εστιάζεται σε άλλους σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι δεν απαιτούν σημαντικά έξοδα για να καλυφθούν. Τα Χριστούγεννα μπορούν να είναι δημιουργικά για τα παιδιά χωρίς φοβερά έξοδα. Η θλίψη εδώ έχει να κάνει περισσότερο με την απογοήτευση, και δικαιολογημένη, των γονιών για την εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης και το αδιέξοδο που οι ίδιοι βιώνουν.

Η αξία των χρημάτων

Τέτοιες δυσκολίες μπορεί επίσης να αποτελούν και μια ευκαιρία για τους γονείς για να εισαγάγουν τα παιδιά τους στην έννοια των χρημάτων, της αξίας τους, της διαχείρισης, της κατανάλωσης και της αποταμίευσης. Μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί ότι φέτος μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό για την αγορά παιχνιδιών, το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί και αν θέλει κάτι περισσότερο θα πρέπει να χειριστεί κατάλληλα το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει κάτι ακριβότερο. Θα διαπιστώσουν ίσως με έκπληξη ότι μια τέτοια διαδικασία εξάπτει τη φαντασία των παιδιών, τα εμπλέκει σε νέους ρόλους στους οποίους θέλουν να εμπλακούν και να πειραματιστούν και δεν τους αφήνει αίσθηση στέρησης ή απογοήτευσης. Παράλληλα, τους διδάσκει ότι η διαδικασία της απολαβής αλλά και της προσφοράς δώρων απαιτεί σκέψη και η ικανοποίηση των επιθυμιών κόπο και προσωπική προσπάθεια.

Να παίξουμε μαζί

Το πιο σημαντικό βέβαια που θέλουν τα παιδιά είναι να αφιερώσουμε χρόνο για να παίξουμε μαζί και, κυρίως, να μπούμε και εμείς στο μαγικό παραμύθι που θέλουν να ζήσουν τα Χριστούγεννα! Ολοι έχουμε παρατηρήσει με πόση ανυπομονησία περιμένουν πάντα τον ενήλικα που παίζει μαζί τους, που μπαίνει στο δωμάτιό τους για να δει τα παιχνίδια τους και παίζει μαζί τους.

Αυτή τη χρονιά λοιπόν μπορούμε να χαρίσουμε ένα διαφορετικό δώρο στα παιδιά: να μην τους το δώσουμε απλώς, αλλά να παίξουμε μαζί με το δώρο που τους χαρίζουμε. Να αφιερώσουμε χρόνο για να το ανοίξουμε μαζί, να το στήσουμε ή να το ξεστήσουμε, να το συναρμολογήσουμε, να παίξουμε και να διασκεδάσουμε μαζί. Η χαρά σε αυτό το «μοίρασμα» είναι πολύ μεγάλη και η χαρά των παιδιών τότε γίνεται πραγματικά τεράστια.

Και τα παιδιά χαρίζουν δώρα

Πολύ συχνά ρωτάμε τα παιδιά τι δώρα θέλουν, αλλά ξεχνάμε να τα ρωτήσουμε για τα δώρα που εκείνα θα χαρίσουν στους άλλους, γιατί υποθέτουμε ότι αυτό δεν τα ενδιαφέρει ή ότι δεν τους αρέσει πολύ. Θα μπορούσαμε όμως να αρχίσουμε να συμπεριλαμβάνουμε και τα παιδιά στην αναζήτηση δώρων για αγαπημένα πρόσωπα και να τους εμφυσούμε την έννοια της αμοιβαιότητας. Να τα αφήσουμε να σκεφτούν σε ποιους θέλουν να χαρίσουν ένα δώρο, τι δώρο θέλουν να χαρίσουν, τι δώρο ταιριάζει σε κάθε έναν, πώς θα το βρουν και πώς θα του το προσφέρουν. Βέβαια, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το παιδί θα ενθουσιαστεί από την πρώτη φορά όταν του ζητήσουμε να διαλέξει ένα δώρο για κάποιον άλλον. 

Η χαρά της προσφοράς προς τους άλλους αναπτύσσεται σταδιακά, καλλιεργείται και μαθαίνεται. Το παιδί όμως κολακεύεται από την αίσθηση ευθύνης που αναλαμβάνει και ικανοποιείται όταν νιώθει ότι η γνώμη του είναι σημαντική και μπορεί να προσφέρει με την άποψή του στους άλλους.

Η δημιουργική έκφραση

Τα Χριστούγεννα τις περισσότερες φορές προσφέρονται «έτοιμα» στα παιδιά, μη επιτρέποντάς τους την ελεύθερη και δημιουργική έκφραση: μια «έτοιμη» γιορτή στο σχολείο που την έχει σχεδιάσει η δασκάλα, ο στολισμός στο σπίτι ή στο σχολείο που τον έχουν σκεφτεί ή πραγματοποιήσει άλλοι, ένα ποίημα που θα το πουν απ' έξω και πολλά άλλα. Σαν να μη θεωρείται σημαντικό αλλά και να μην «επιτρέπεται» στα παιδιά να παρέμβουν δημιουργικά και να δημιουργήσουν το χριστουγεννιάτικο τοπίο που εκείνα επιθυμούν.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα παιδιά δεν καλούνται ποτέ να ετοιμάσουν τα ίδια τα δώρα που θα χαρίσουν στους άλλους. Να βρουν τα υλικά γι' αυτά τα δώρα, να αναζητήσουν ιδέες και να αφιερώσουν χρόνο για να τα δημιουργήσουν: μια κούκλα, ένα αστεράκι, μια φάτνη, έναν φιόγκο... Να αναζητήσουν στην ιδέα των Χριστουγέννων, που διεγείρει ως μαγικό παραμύθι τη φαντασία τους, ιδέες και δημιουργική έμπνευση για την κατασκευή των δώρων που θα χαρίσουν.

Τα παιχνίδια που χρειάζονται τα παιδιά

Τα παιδιά την ώρα που παίζουν δημιουργούν μια φανταστική πραγματικότητα που τους επιτρέπει να επεξεργάζονται με το δικό τους προσωπικό τρόπο τις καθημερινές εμπειρίες και τα ερεθίσματα που λαμβάνουν. Το παιχνίδι αποτελεί γι' αυτά μια μοναδική ευκαιρία για εξέλιξη και μάθηση, καθώς μετατρέπει τα ερεθίσματα που εισπράττονται σε μια δική τους κατανοητή γλώσσα. Το παιχνίδι λοιπόν πρέπει να δραστηριοποιεί το παιδί και να το εμπλέκει σε αυτή τη διαδικασία, και όχι να είναι απλά εντυπωσιακό.

Γι' αυτό και τα παιδιά συχνά παραμερίζουν ένα καινούργιο πολύπλοκο παιχνίδι ή ένα παιχνίδι που είναι μια πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας σε κάθε του λεπτομέρεια προς χάρη ενός πιο απλού αντικειμένου, το οποίο όμως μπορεί να εξάψει περισσότερο τη φαντασία τους και να τα εμπλέξει συναισθηματικά και δημιουργικά. Μπορεί να ασχοληθούν με τις ώρες με τα πιο απλά δώρα και αντικείμενα, όπως μια ξύλινη σφεντόνα, ένα μουσικό όργανο, ένα παράξενο και διαφορετικό αντικείμενο, ή οτιδήποτε άλλο ένας ενήλικας θα χαρακτήριζε ως άχρηστο, το οποίο όμως τα μαγεύει περισσότερο και πολλές φορές εις βάρος ενός πιο ακριβού ή εμπορικού παιχνιδιού.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά μπορεί ν' ανοίξουν με ενθουσιασμό τα πακέτα που βρίσκονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά πολύ σύντομα να παραμερίσουν το περιεχόμενό τους και να αφοσιωθούν σε κάτι μικρό που τους χάρισε κάποιος, ο οποίος μάλιστα κάθεται και τους το δείχνει, εξηγώντας τη χρήση και τη λειτουργία του, λέγοντάς τους ιστορίες που ταξιδεύουν στη σφαίρα της φαντασίας τους. Τα παιδιά αναγνωρίζουν την αξία του απλού δώρου που δίνει φτερά στη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.

Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν μπορούμε να προσπαθήσουμε να δούμε τα δώρα με μια άλλη ματιά, όχι μόνο ως κάτι ακριβό ή φτηνό, πολύ ή λίγο, ή ως απλά αντικείμενα που ανταλλάσσονται μεταξύ των ανθρώπων. 

Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη δημιουργικότητά μας στη διαδικασία της ανταλλαγής των δώρων και αυτό είναι σίγουρο ότι θα εκτιμηθεί και θα εμπνεύσει ανάλογα και τα παιδιά γύρω μας. Εξάλλου, δεν έχει σημασία μόνο να έρθει ο Αϊ-Βασίλης στο σπίτι για να φέρει τα δώρα, αλλά να είμαστε και εμείς εκεί όταν συμβεί αυτό και να τον βοηθήσουμε μαζί με τα παιδιά να κατεβεί την καμινάδα! Ας είμαστε εκεί και ας παίξουμε όλοι μαζί!